Zo, ik zit me toch even op een roze wolk. Ik wilde het graag even met jullie delen. En dan heb ik het maar opgeschreven voor mezelf, mocht ik een terugval hebben.
Het rijden gaat hier ontzettend goed. Na een diep dal (niet eens zozeer qua angst, maar mijn pony had na de osteopaat behandeling geen balans meer, en we kwamen de bak niet eens meer fatsoenlijk in stap door) gaat het ineens bizar goed. Hij is los en soepel, neemt in draf meteen een mooie hoofd-hals houding aan en loopt heerlijk ontspannen. En daar word ik ook ontspannen van natuurlijk.
Ik heb in de bak eigenlijk geen angst meer. We rijden lekker recreatief rond. En waar ik het meest trots op ben.... we hebben al twee keer een paar pasjes gegaloppeerd. Zonder dat ik mijn bokriempje vasthad. Hij vond het nog wel moeilijk, maar sprong na wat gehobbel aan en liet zich heel makkelijk terugnemen (ja, je pony is flegmatiek of niet, natuurlijk). Moest even een traantje wegpinken daarna.
Verder gisteren een stapritje buiten gemaakt, en dat ging ook top. Vond het wel wat spannend, want het was al donker dus we gingen in een heel lichtjesparade tenue naar buiten. Maar het 90% van de tijd met lange teugel kunnen rijden, en maar 2-3 keer wat angst gehad toen hij schrok van een knal. Buiten vind ik oprecht nog veel spannender, maar misschien komen we er wel.