Vorig onderwerp | Volgend onderwerp
Toevoegen aan eigen berichten Pagina 13 van de 52 [ 1285 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1 ... 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16 ... 52  Volgende
Plaats een nieuw onderwerp

Kletstopic voor angstige ruiters

 
Profiel   

Zo werkt dat precies :j Ik doe dat ook. Niet handig met een paard wat van zichzelf al kijkerig is.
Laatste bericht

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-10-19 09:44 



 
Profiel   

Ik geef hem nu ook niet de kans om lang te kijken omdat hij dan dingen gaat zien die er niet zijn.En ik dan ook natuurlijk.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-10-19 09:46 



 
Profiel   

Ik kreeg van iemand de tip om hardop achter uit te gaan tellen. En idd niet naar hetgene wat eng is kijken maar gewoon de richting waar je naar toe wil. Dat soort kleine dingen kunnen al veel verschil maken!

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-10-19 09:51 



 
Profiel   

Als ik iets eng vindt zing ik altijd 'zen met je paard'.

Link naar dit berichtGeplaatst: 10-10-19 09:53 



 
Profiel   

Wrm krijg ik alsmaar de zenuwen als ik met mijn paard ga rijden. |o ik wil zo graag en toch ben ik bang..

Link naar dit berichtGeplaatst: 13-10-19 14:41 



 
Profiel   

Ja, frustrerend is dat, he....!

Iets graag willen, er zin in hebben - heerlijk is dat.
Maar als je lichaam om haar moverende redenen vindt dat je in gevaar bent, worden al die leuke dingen compleet overruled.

En de optimist zegt dat we in 2019 leven, en er veel bekend is over 'wat te doen aan angst'.

Link naar dit berichtGeplaatst: 13-10-19 17:39 



 
Profiel   

Frustrerend, nou zeg dat wel! Jammer dat je die angst niet gewoon even uit kan zetten. Knopje om en klaar is kees.

Hier gaat het overigens weer een heel stuk beter! Ben bijna weer 100% angstloos, en weer aan het genieten. Mijn instructrice vroeg of ik weer op de PRE wilde die met me aan de haal is gegaan. Maar dat durfde ik toch niet...

Link naar dit berichtGeplaatst: 22-10-19 22:04 



 
Profiel   

Hier meld zich nog een angstige ruiter!

Ik was altijd al wel wat bang nadat ik een keer met springen ben gevallen. Was niet eens hard of raar maar toen begon ik springangst te ontwikkelen. Wel eens wekenlang springles gehad erna maar ook weer gevallen dus niet veel geholpen zat elke week misselijk op het paard dus ben toen ook gestopt en op een andere dag gaan rijden. Was ook omdat de manege de lessen had veranderd en de donderdag avond alleen nog maar voor springen was.

Nadat ik mijn eigen paardje had gekocht was ik bang om te springen maar ook om alleen naar buiten te gaan en helemaal om in galop te gaan. Dit nadat we per ongeluk in een groep een harde rengalop hadden gedaan was ik van mijn angst af en reed ik echt een stuk relaxter.... tot februari dit jaar.

Ik was met mijn paard op buitenrit. Ze was al wat druk maar niet dat ik dacht oei het is spannend ik moet eraf of ga terug. Ze schrok van best veel maar dat vond ik niet heel eng dus ik reed gewoon door. Bij een grote waterplas nog afgestapt zodat ik haar daar doorheen kreeg wat uiteindelijk ook gelukt is. Daarna wou ik snel terug naar stal want ik had nog afgesproken met iemand om van zadelkast te wisselen. Op een recht zand pas besloot ik nog een galopje te gaan doen. Opeens valt mijn paard door haar voorbenen heen en ik voel dat mijn voeten uit de beugels zijn en toen was het zwart. Ik werd wakker (hoelang ik ben weggeweest weet ik niet) en heb als eerste mijn paard verrot gescholden ( was meer uit schrikreactie). Daarna kwamen er 2 dames op mountainbikes aan en die spraken mij aan. Ik zat daar maar een beetje verdwaasd op de grond. Ze vroegen wat dingen zoals hoe mijn paard heet en of ze haar konden vangen. Hier kon ik ook gewoon goed antwoord op geven. Ik wist op zich ook nog alles algemene informatie over mijzelf en hoe laat het was en welke dag en waar ik naar school ging en hoe mijn opleiding heette en dat mijn vader jarig was. Alleen wist ik totaal niet waar ik was. Ze vroegen of ik op wou staan geprobeerd maar ik viel gewoon weer om. 112 gebeld en die was er ook binnen 5 minuten. Ik in tussentijd met een half kapotte sim kaart die het gelukkig toen nog deed mijn moeder gebeld en stalbazin om mijn paard op te halen. En natuurlijk als echte paardenliefhebber wil je weten hoe het met je paard is want dat is toch nog belangrijker dan jezelf haha. Mijn paard was super onrustig die hebben 2 andere mannen nog vastgehouden die toevallig voorbij kwamen. Voor mijn idee was de ambulance en mijn stalbazin er binnen 2 minuten maar dat is wel veel langer geweest. Ik was ook maar gaan liggen voor het geval ik mijn nek nog gebroken had.

Toen de ambulance er was moest ik direct gaan staan zeiden ze heel grappig omdat ik daar lag alsof mijn laatste uur geslagen had. In de ambulance helemaal nagekeken en ik had nog geen pijn of niks dus ik dacht van nou het zou wel meevallen. Cap was helemaal kapot de voorkant was gewoon losgeschoten. Ik zag het ook later pas. Eenmaal thuis een beste waslijst aan verwondingen: een lichte hersenschudding , alles aan de linkerkant zwaar gekneusd en dan vooral mijn elleboog , schaafwond op de linkerzijde van mijn gezicht , tanden door de lip en daardoor een gekneusde lip die al flink aan het opzwellen was en ik had dikke vellen in mijn mond die ik kapot had gebeten doordat mijn tanden door mijn lip waren gegaan. En natuurlijk duizelig en hartstikke beroerd. Gelijk in bad gezet en toen begon de pijn en overgeven. Heb die nacht 13 uur geslapen. Ik ben ook nog erg panisch voor pijn en ziekten dus die angst had ik er ook nog bij. Na 4 dagen waren de zwellingen in mijn gezicht al aardig bij getrokken gelukkig. Ook toen even mijn paard bezocht en ook die had wat schaafwondjes op haar knieën. Mijn zadel had ook een flinke deuk opgelopen. Mijn paard kwam ook naar het hek toegelopen in de wei dat doet ze normaal ook nooit dus dat vond ik wel bijzonder. Ze keek mij ook helemaal na toen ik weer wegging. Ik met mijn positieve instelling dacht na 5 dagen ik ga weer werken. Hele domme fout... Ik ben veelte snel begonnen en heb wekenlang hoofdpijn ,concentratieproblemen en kort termijn geheugen gehad. Echt spijt van gehad maar gelukkig bijgetrokken. Alleen sneller hoofdpijn als ik mijn hoofd stoot. Ook mijn nek heb ik wat problemen mee gehad maar ook weer goed weggetrokken.

Ondertussen wel het rijden weer opgepakt maar de schrik zat er goed in. Mijn paard liep zo voorzichtig ook die was bang om te vallen. Ze struikelde al bijna niet meer. Eerste keer kriebelde het toch weer dus ook gedraafd en een stukje galop. Maar naar buiten zie ik nog lang niet zitten. Wel als iemand meegaat en dan alleen stappen. Mijn paard is ook wat onzeker geworden en dat helpt ook niet mee. In de bak gaat het nu op zich prima alleen vind ik het zo eng als ze struikelt. Momenteel ben ik een beetje bezig om te kijken waar het struikelen nou wegkomt. Verder voel ik mij wel wat zekerder als een aantal maanden terug maar die onzekerheid over het vallen zou altijd wel blijven. Ik werk er nog steeds aan en hoop dat het beter is als ik mijn jonge paard in wil gaan rijden. In ieder geval wel hulp er bij en iemand die het niet eng vindt want ik wil haar niet onzeker maken vooral in het begin. Ik heb heel af en toe een lesje maar het blijft allemaal maar spannend....

Link naar dit berichtGeplaatst: 26-10-19 22:55 



 
Profiel   

@AnnexUdith, mijn hemel wat een verhaal :oo

Ik vind het al een topprestatie dat je überhaupt weer rijd. Als ik zoiets mee zou maken, dan zou ik voor de rest van mij leven naast de paarden blijven denk ik.
Snap heel goed dat je voorlopig niet buiten durft te rijden en je dit weer op moet gaan bouwen

Als ik dit zo lees, dan vind ik mijn angst/onzekerheid echt zo onbenullig.

Link naar dit berichtGeplaatst: 27-10-19 09:21 



 
Profiel   

Niemand zijn angst is onbenullig. Angst is een raar iets en kan ook de kop op steken voor dingen waar een ander van denkt, wat is daar nu eng aan? Maar dat maakt het voor jou niet minder eng of moeilijk. Sterker nog zulke gedachten maken het voor jou juist moeilijker om er van af te komen. Wat ik heb geleerd is dat je lief mag zijn voor jezelf. En alleen dat doen waar je je veilig bij voelt. Vertrouwen moet groeien en dat kan alleen met kleine stapjes.

AnnexUdith idd wat een verhaal en echt knap dat je weer rijdt.

Ik heb vandaag ook weer een kleine grens verlegd, klein stukje op de baan uitgestapt. Nadat ik eerst heerlijk in de buitenbak had gereden.


[ img ]

Link naar dit berichtGeplaatst: 27-10-19 11:31 



 
Profiel   

19wendy80 schreef
@AnnexUdith, mijn hemel wat een verhaal :oo

Ik vind het al een topprestatie dat je überhaupt weer rijd. Als ik zoiets mee zou maken, dan zou ik voor de rest van mij leven naast de paarden blijven denk ik.
Snap heel goed dat je voorlopig niet buiten durft te rijden en je dit weer op moet gaan bouwen

Als ik dit zo lees, dan vind ik mijn angst/onzekerheid echt zo onbenullig.


Komt denk ik ook omdat ik twee eigen paarden heb en ik die zeker niet weg wil doen. Ik heb wel een moment gehad dat ik weer helemaal naar de basis terug wou en eerst naast het paard van alles ging doen. Maar het bleef best kriebelen ook al was ik tegelijk erg angstig. En ik weet dat mijn paard hartstikke braaf is en normaal geen stap verkeerd doet. Het scheelt ook dat ik tijdens het vallen al bewusteloos was en daardoor de klap zelf niet heb mee gekregen.

Ik heb ook wel even getwijfeld om te stoppen.... gelukkig was het verlangen om ermee door te gaan groter. Ik kan niet zonder mijn twee toppers.

En inderdaad niemand zijn angst is onbenullig. Ik was vroeger ook bang om naast grote paarden te lopen. Na het 100x gedaan te hebben was ik daar van af. het kost alleen veel tijd om iets te overwinnen. Ik let alleen wel heel goed op nu , maar dat is nooit verkeerd natuurlijk.

Link naar dit berichtGeplaatst: 27-10-19 21:39 



 
Profiel   

SusanH schreef
Niemand zijn angst is onbenullig. Angst is een raar iets en kan ook de kop op steken voor dingen waar een ander van denkt, wat is daar nu eng aan? Maar dat maakt het voor jou niet minder eng of moeilijk. Sterker nog zulke gedachten maken het voor jou juist moeilijker om er van af te komen. Wat ik heb geleerd is dat je lief mag zijn voor jezelf. En alleen dat doen waar je je veilig bij voelt. Vertrouwen moet groeien en dat kan alleen met kleine stapjes.

AnnexUdith idd wat een verhaal en echt knap dat je weer rijdt.

Ik heb vandaag ook weer een kleine grens verlegd, klein stukje op de baan uitgestapt. Nadat ik eerst heerlijk in de buitenbak had gereden.


[ [url=m/zNsywB.jpg]Afbeelding[/url] ]



Even terzijde maar wat een prachtig paard heb je :j

Zo ben ik ook weer begonnen kleine stukjes 5 min kan al genoeg zijn

Link naar dit berichtGeplaatst: 27-10-19 21:40 



 
Profiel   

Het rijden zelf in de bak binnen en buiten gaat inmiddels weer top. Alleen echt buiten uitstappen is nog even een dingetje. Laat staan een rondje buiten rijden. Maar idd de rest heb ik ook rustig opgebouwd dus dit komt vanzelf goed :j . En bedankt voor je compliment :D

Link naar dit berichtGeplaatst: 28-10-19 05:49 



 
Profiel   

SusanH schreef
Het rijden zelf in de bak binnen en buiten gaat inmiddels weer top. Alleen echt buiten uitstappen is nog even een dingetje. Laat staan een rondje buiten rijden. Maar idd de rest heb ik ook rustig opgebouwd dus dit komt vanzelf goed :j . En bedankt voor je compliment :D


Tussen de hekjes vindt ik het gelukkig ook niet eng. Denk ook dat het komt omdat ik buiten zoiets heb van ze kunnen elke kant op gaan. In de bak vindt ik het bijvoorbeeld ook niet eng als ze een keer wegspringt en schrikt en wegrent , want dat hek houdt haar wel tegen. Maar buiten vindt ik het vreselijk als ze dat doet. Ook al was ik een halfjaar terug niet bang buiten en reed ik haar overal bij langs. Ook omdat ze zelf wat onzeker is geworden heb ik zoiets van in de bak is genoeg.

Link naar dit berichtGeplaatst: 28-10-19 10:47 



 
Profiel   

SusanH schreef
Niemand zijn angst is onbenullig. Angst is een raar iets en kan ook de kop op steken voor dingen waar een ander van denkt, wat is daar nu eng aan? Maar dat maakt het voor jou niet minder eng of moeilijk. Sterker nog zulke gedachten maken het voor jou juist moeilijker om er van af te komen. Wat ik heb geleerd is dat je lief mag zijn voor jezelf. En alleen dat doen waar je je veilig bij voelt. Vertrouwen moet groeien en dat kan alleen met kleine stapjes.

AnnexUdith idd wat een verhaal en echt knap dat je weer rijdt.

Ik heb vandaag ook weer een kleine grens verlegd, klein stukje op de baan uitgestapt. Nadat ik eerst heerlijk in de buitenbak had gereden.


[ [url=m/zNsywB.jpg]Afbeelding[/url] ]



Wat jij hier zegt, dat wordt mijn mantra haha. Ik probeer idd te doen wat ik durf en mij goed bij voel. Ik merk dat ik meer vertrouwen heb als er nog iemand in de bak rijd.
Op woensdag rij ik samen met iemand anders, zij is ook weer langzaam aan het opbouwen na een heftig ongeluk een jaar geleden.
We hebben veel steun aan elkaar en zij weet dus ook goed hoe ik mij voel. Al kletsend merk ik dat ik minder spanning heb..

Wat knap dat je je grens weer een beetje verlegd hebt! Dat is mijn doel; een buitenritje maken. Ik hoop dit volgend jaar zomer te bereiken. Dus daar werk ik naar toe.

AnnexUdith schreef
19wendy80 schreef
@AnnexUdith, mijn hemel wat een verhaal :oo

Ik vind het al een topprestatie dat je überhaupt weer rijd. Als ik zoiets mee zou maken, dan zou ik voor de rest van mij leven naast de paarden blijven denk ik.
Snap heel goed dat je voorlopig niet buiten durft te rijden en je dit weer op moet gaan bouwen

Als ik dit zo lees, dan vind ik mijn angst/onzekerheid echt zo onbenullig.


Komt denk ik ook omdat ik twee eigen paarden heb en ik die zeker niet weg wil doen. Ik heb wel een moment gehad dat ik weer helemaal naar de basis terug wou en eerst naast het paard van alles ging doen. Maar het bleef best kriebelen ook al was ik tegelijk erg angstig. En ik weet dat mijn paard hartstikke braaf is en normaal geen stap verkeerd doet. Het scheelt ook dat ik tijdens het vallen al bewusteloos was en daardoor de klap zelf niet heb mee gekregen.

Ik heb ook wel even getwijfeld om te stoppen.... gelukkig was het verlangen om ermee door te gaan groter. Ik kan niet zonder mijn twee toppers.

En inderdaad niemand zijn angst is onbenullig. Ik was vroeger ook bang om naast grote paarden te lopen. Na het 100x gedaan te hebben was ik daar van af. het kost alleen veel tijd om iets te overwinnen. Ik let alleen wel heel goed op nu , maar dat is nooit verkeerd natuurlijk.



Goed opletten is idd nooit een verkeerde eigenschap.

Als ik lees over wat je zegt over naast grote paarden lopen, dan herken ik dat.
Wij staan sinds begin april op onze pensionstal. Daarvoor kwamen ik alleen op de manege waar mijn dochter reed, in aanraking met paarden. Daar hielp ik haar in het begin wel met zadelen, maar als een paard niet gelijk meewerkte vond ik dat al spannend en liet het aan een ander over.
Maar nu op stal, zet ik paarden mee binnen en buiten. Help andere als t nodig is. Als iemand weinig tijd heeft, stap ik hun paard aan de hand Als ze bijv kreupel zijn.

Daardoor begon het bij mij weer te kriebelen om te rijden. Omdat ik naast de paarden weer vertrouwen had gekregen in hun en mijzelf. En durfde ik sommige paarden niet te hanteren, nu zet ik ze met gemak allemaal buiten/binnen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 28-10-19 13:35 



 
Profiel   

Mijn doel is idd ook een buitenritje durven maken :j al is het maar bij ons bij stal de baan op (rondje is 1 km, lekker langs de weilanden en de bomen :j )

Link naar dit berichtGeplaatst: 28-10-19 14:41 



 
Profiel   

Wat een fijn topic om wat (h)erkenning te vinden bij elkaar!
Ik weet nooit waar ik mezelf onder moet scharen. Ik ben bijna 37 en rijd al vanaf mijn 18e. Vroeger was geen paard me te gek of lastig en vond ik het wel leuk als er eens gebokt werd (jaja, echt waar :+). Vanaf mijn 20e reed ik een paard bij, echt een goedzak, lekker veel het bos in. Ik kocht vlak voor mijn 30e mijn eerste eigen paard. Een destijds tweejarige, zelf beleerd (wel een ander er voor het eerst op laten zitten en rem en gas erop geleerd). Ik ben vanaf toen altijd voorzichtiger geweest. Of noem het angstiger. Toch heeft dat paard nauwelijks passen verkeerd gezet in de paar jaar dat ik hem heb gehad. Helaas heb ik hem in moeten laten slapen. Achteraf denk ik: behoorlijk waardevol, een paard waar ik alleen mee naar buiten kon en het ook prima zonder andere paarden volbracht! Ik kon er ontspannen mee rijen, zonder teveel angst.
Na verlies van dit paard bleef mijn angst voor rijden op 'vreemde' paarden toch bestaan. Het leek wel erger te worden. Bijrijdpaard wat ik kreeg vond ik eng, die was jong en schoot door de bak heen. Anderen vonden het niet veel voorstellen, ik vond het onvoorspelbaar...
Ik vond weer vertrouwen door een ander paard wat ik ging rijden. Enorm braaf en superverkeersmak! Hij voelde heel steady. Helaas overleed ook bij (wat een pech kun je hebben he). Ik heb zelf weer een paard gekocht vorig jaar. Goed gekeken naar de bloedlijn, ik ken de fokker, wikken en wegen. Ik heb hem nu 1,5 jaar en hij is nu bijna 2,5. Ook weer geen idee hoe dit zich ontwikkelt natuurlijk maar tot nu toe superfijn dier in de omgang. Ik heb geen haast met hem, maar natuurlijk denk ik al over 'later'. Het beleren, hoe zal het zijn, hoe zal hij zijn, wordt het weer een succes net zoals mijn vorige eigen paard? Ik kan niet meer doen dan mijn best. Heb anderzijds ook bewust gekozen voor een jong dier.
Het gekke is, in het buitenland stap ik op ieder dier. Heb al galopperend langs een strand in Jamaica doorgebracht, langs afgrondjes in Spanje. Op die momenten in zo'n setting ben ik helemaal niet bang. Dan denk ik: deze paarden zijn dit gewend en die kan ik vertrouwen. Haha. Tja zo krom kan het zijn eigenlijk he.

Nou, ik lees graag mee!

Link naar dit berichtGeplaatst: 28-10-19 15:50 



 
Profiel   

Zo zelf wel heel erg afwezig geweest hier :oo #)
Maar dat komt omdat het hier gewoon even niet gaat...
Bij vlagen zegt mijn hoofd dat ik het rijden misschien maar (tijdelijk) moet opgeven, maar heel mijn hart en wezen gilt om een (bos)ritje. En zo zit ik 24 uur per dag in een conflict met mezelf...

Dinsdag 5 november proberen wij EMDR, kijken of dat nog wat helpt. Maar ik heb ergens mijn twijfels.... er is namelijk geen gebeurtenis aan vooraf gegaan. Het is gewoon langzaam zo gegroeid.

Op televisie nog wel wat gaafs gezien en ik denk dat ik daarvoor ga als EMDR niks doet. Namelijk een bètablokker! 1 pil en de meesten zijn van hun angst af!

https://kindtclinics.com/

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-10-19 16:17 



 
Profiel   

Hoe willen ze je dan bloot stellen aan je angst? Kun je daar dan op een paard als je die medicatie hebt ingenomen? Hoe moet ik dat voor me zien? Wel heel erg balen dat het nu weer even minder gaat :(:) ik hoop voor jou dat EMDR iets gaat doen. En anders net als ik op zoek naar een goede instructeur die gespecialiseerd is in ruiters met angst. Ik heb daar nog steeds heel veel baat bij.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-10-19 16:54 



 
Profiel   

maitestar23 schreef
Dinsdag 5 november proberen wij EMDR, kijken of dat nog wat helpt. Maar ik heb ergens mijn twijfels.... er is namelijk geen gebeurtenis aan vooraf gegaan. Het is gewoon langzaam zo gegroeid.
https://kindtclinics.com/

Op zich heb je het voor EMDR ook niet nodig dat er een gebeurtenis aan vooraf is gegaan. Dat is wel de meest gebruikelijke vorm (een trauma door bv een val van een paard) maar het kan ook als je iets engs gezien hebt (zonder het zelf meegemaakt te hebben) of gewoon vreselijke wat-als gedachten hebt.

Zelf ben ik instructeur gespecialiseerd in ruiters met angst en ook geef ik thearapie en coaching met paarden en ook EMDR. Vaak is het bij angst een combinatie van oplossingen en EMDR kan een hele mooie deel oplossing zijn. En ik zeg bewust deeloplossing want als de gedachten in je hoofd d.m.v. EMDR geneutraliseerd zijn moet je nog steeds op een paard gaan zitten. Maar dat kan dan wel (in veel gevallen) een stuk gemakkelijker worden.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-10-19 18:20 



 

Ik ben vandaag toch wel weer een stap verder gekomen. Ik heb enorm veel spanning als het gaat om een "onbekend" paard. Vandaag toch weer gewoon (nadat een hele lieve vriendin hem even heeft gereden) met weinig spanning op m'n paard gestapt. Gewoon even uitstappen.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-10-19 18:34 



 
Profiel   

Ook ik mag me hier weer melden. Afgelopen weken gingen ontzettend goed! Reed in de buitenbak, heb over het erf een rondje gestapt en aan de hand gaat het ook goed!

Sinds een week vertoont ze nu erg staak gedrag. Ze heeft spat waardoor ik dacht dat ze pijn had. Ze gaat stilstaan, hoofd in de lucht, schudden met haar hoofd en er zit geen stuur meer op (ze wijkt hele stukken :+ ).

Door dit gedrag ben ik nu angstig om te draven want stel dat ze dit gedrag weer vertoont. Ik zet mezelf helemaal schrap en zit (onbewust) ontzettend in haar mond. Heb al een aantal keer huilend erop gezeten omdat ik haar er niet meer doorheen kreeg. Bij mij wordt het gedrag alleen maar erger terwijl ze bij verschillende andere ruiters netjes haar rondje doet.

Gister weer privéles gehad en moet nu echt overdreven ‘loslaten’ als ze mooi nageeflijk loopt. En niet vergeten te rijden. Op zo’n moment denk ik alleen ‘zie je ze doet het weer, ik kan helemaal niks’ waardoor we in een cirkeltje komen...

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-10-19 19:18 



 
Profiel   

SusanH schreef
Hoe willen ze je dan bloot stellen aan je angst? Kun je daar dan op een paard als je die medicatie hebt ingenomen? Hoe moet ik dat voor me zien? Wel heel erg balen dat het nu weer even minder gaat :(:) ik hoop voor jou dat EMDR iets gaat doen. En anders net als ik op zoek naar een goede instructeur die gespecialiseerd is in ruiters met angst. Ik heb daar nog steeds heel veel baat bij.


Ik denk dat je in zo'n geval dan misschien een afspraak moet maken met een manege in de buurt ofzo.
Mijn instructrice heeft heel veel ervaring met angst en ze kan mij ook heel veel helpen. Echter op de echt 'zware' dagen met angst slaat het door naar paniek. En dan helpt helaas echt niks meer, alleen gewoon afstappen en stoppen.
Maar door haar kan ik op de goede dagen wel steeds een beetje meer genieten.

jetm schreef
Op zich heb je het voor EMDR ook niet nodig dat er een gebeurtenis aan vooraf is gegaan. Dat is wel de meest gebruikelijke vorm (een trauma door bv een val van een paard) maar het kan ook als je iets engs gezien hebt (zonder het zelf meegemaakt te hebben) of gewoon vreselijke wat-als gedachten hebt.

Zelf ben ik instructeur gespecialiseerd in ruiters met angst en ook geef ik thearapie en coaching met paarden en ook EMDR. Vaak is het bij angst een combinatie van oplossingen en EMDR kan een hele mooie deel oplossing zijn. En ik zeg bewust deeloplossing want als de gedachten in je hoofd d.m.v. EMDR geneutraliseerd zijn moet je nog steeds op een paard gaan zitten. Maar dat kan dan wel (in veel gevallen) een stuk gemakkelijker worden.


Dat is wel fijn om te horen, want dan heb ik dus een kans dat het gaat werken *\o/*
En dat het een deeloplossing is geeft niks, het geeft mij dan in ieder geval een kans om met rijden aan de slag te gaan en uit te bouwen e.d.

Link naar dit berichtGeplaatst: 29-10-19 21:23 



 
Profiel   

Hee,
Hier weer een angstige ruiter!
Ik ben afgelopen mei met een van de manegepaarden gevallen, de merrie viel voorover en gleed zelfs met haar hoofd over de grond. Ik heb hierdoor mijn sleutelbeen gebroken en zit nu nog met een plaatje in mn schouder. Paard had een blessure, maar het precies weet ik er niet van. Nu ben ik naar een andere manege gegaan en ik merk dat ik me soms toch helemaal rot schrik als een paard struikelt of iets dergelijks. Iemand nog tips hiervoor?? :=

Link naar dit berichtGeplaatst: 03-11-19 12:54 



 
Profiel   

Misschien willen jullie de vragenlijst invullen?

Gaat over spanning rondom en te paard. Je kunt er een training door een sportpsycholoog mee winnen.
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIp ... tCtS80zUuQ
Omhoog

Link naar dit berichtGeplaatst: 18-11-19 07:54 

Plaats een nieuw onderwerp  Plaats een reactie
Pagina 13 van de 52 [ 1285 berichten ]
Ga naar pagina Vorige  1 ... 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16 ... 52  Volgende
Vorig onderwerp | Volgend onderwerp




Zoek naar
Inloggen