Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Marije_1997 schreef:Ik was het topic even uit het oog verloren, omdat ik zelf helaas niet meer op m'n eigen kan rijden. Laat heb ik wel een ander onbekend paard gereden en ben er opgestapt! Zonder angst. Stukje gedraafd en voor m'n vertrouwen was het goed, helaas was paard teveel werk om tijdelijk bij te rijden (geen stelling en buiging, kost mij teveel tijd om soepel te krijgen, als ik er vanuit ga dat zij de waarheid spreken en er dus geen mankementen zijn)
maitestar23 schreef:Oh wow wat gaan jullie allemaal super zeg
Wat ontzettend fijn en het is jullie van harte gegund Het proces is echt niet makkelijk, dat weten we allemaal. Maar wat ontzettend knap dat jullie vol gehouden hebben, echt onwijs stoer en dapper
19wendy80 schreef:Marije_1997 schreef:Ik was het topic even uit het oog verloren, omdat ik zelf helaas niet meer op m'n eigen kan rijden. Laat heb ik wel een ander onbekend paard gereden en ben er opgestapt! Zonder angst. Stukje gedraafd en voor m'n vertrouwen was het goed, helaas was paard teveel werk om tijdelijk bij te rijden (geen stelling en buiging, kost mij teveel tijd om soepel te krijgen, als ik er vanuit ga dat zij de waarheid spreken en er dus geen mankementen zijn)
Wat vervelend dat je niet meer op je eigen paardje kan rijden. Hopelijk genieten jullie wel op andere manieren samen.
En wat goed dat je op een totaal onbekend paard bent gestapt! Dat vind ik wel een ding hoor.
Van de zomer op het paard van vrienden gestapt, maar ik stond doodsangsten uit.
Op de pony van onze stalvrienden heb ik dan wel weer 2 buitenritjes gemaakt haha.
Maar met die pony doen wij ook geregeld iets, waardoor ik weet hoe die is.
Maar een totaal vreemd paard, dat durf ik niet hoor
Pallatin schreef:@maitestar: Rijd jij eigenlijk nog?
maitestar23 schreef:Pallatin schreef:@maitestar: Rijd jij eigenlijk nog?
Ik ben een beetje (boel) ontwijkend geweest qua rijden, zelfs ook met dit topic.
Was gewoon even moe van het vechten en weer een teleurstelling...
Want na maanden heerlijk te hebben gereden, zonder angst, was er begin september toch weer een paniekaanval te paard . Helaas om helemaal niks...
Dus weg weer het vertrouwen en het goede gevoel dat ik net lekker aan het opbouwen was.
Sinds kort wel weer wat begonnen met rijden, maar ik grijp alles aan om maar niet te hoeven eigenlijk
Maar op grond gaan we gelukkig nog wel de goede kant op Normaal had ik daar ook problemen mee, maar gister hebben we heerlijk een paar km gewandeld in het bos. Dat zou voorheen echt ondenkbaar zijn, dus we zijn niet helemaal terug bij af.
Nu is er ook een vermoeden dat hormonen/schildklier niet helemaal optimaal werken en dat kan ook angst geven. Dus wie weet komt het nu daar weg...
Pallatin schreef:Ik heb ook nog even gekeken bij een les van een andere instructrice: kijken of ik daar ook bij kan gaan lessen. Ik vind het moeilijk om mezelf vast te leggen qua dagen en tijd: dan moet ik afzeggen als ik niet wil rijden omdat ik niet goed in m’n vel zit...maarja....moet maar even kijken hoe ik dat ga doen
jetm schreef:Zou een instructrice je niet juist kunnen helpen als je niet goed in je vel zit ?
Zelf begeleid ik ook ruiters met angst en ik ben van mening dat je niet buiten je comfortzone moet gaan maar dat er binnen (of soms aan de grens van) de comfortzone voldoende te leren is.
En soms kan je instructrice erbij je misschien net een beetje extra steun geven om toch een stapje te zetten en iets te doen om aan vertrouwen te bouwen.
Zonder over grenzen heen te gaan uiteraard maar samen binnen de grenzen op ontdekkingsreis.