Bokt.nl

Joolien schreef:

Hoe is hij lichamelijk nagekeken? Als in rug op de foto gezet? Is het een tinker?

genja schreef:

En hem eens gewoon een maand (of 2) in training zetten waar hij door gereden wordt en jij regelmatig kan komen lessen?

Hoppit schreef:

Eens met een hartslagsensor rijden? Misschien schiet die al voor het gebeuren een eind omhoog ondanks dat jij het niet voelt.
Ik rij boomloos en voel mijn pony een plank worden in haar rug als er iets spannends is. Vaak zie je dan nog helemaal niets aan haar, alleen wat attente oortjes of zo, maar je voelt hem wel aankomen. Mogelijk is dat bij jouw pony subtieler.
Hopelijk vind je een oplossing!

Nimber schreef:

Ik zou hem toch eens echt na laten kijken incl foto’s om uit te sluiten of het niet toch ergens fout zit en hij zo heftig uit t niets reageert als hij toch pijn heeft.

Doorrijden kan een optie zijn of intensieve begeleiding dagelijks je instructeur erbij

senna21 schreef:

Misschien ben ik te nuchter, maar als hij er tussenuit peert als je hem berijdt, lijkt mij dit een rijtechnisch probleem.
Ik denk dat jij vooral geholpen bent met goede rijles. Connemara's zijn heel sensibel en slim.

beatje schreef:

Je hebt hem nog maar een half jaar zeg je...dan vind ik dat je best heel intensief met die pony bezig bent geweest en dat hij al veel geleerd heeft.Doe je niet te veel dat hij daardoor spanning krijgt?De momenten dat hij er vandoor schiet zijn toch schrikmomenten ,hij had al wat spanning en schrikt dan van shetlanders die uit de bosjes komen gerend.Dat een paard daarvan over de zeik gaat vind ik niet zo vreemd.Mijn muts zou er ook vandoor schieten.En dat hij van zichzelf schrikt in de spiegel dat gevoel herken ik ook s'morgens als ik uit bed komt.Ik bedoel eigenlijk het schrikken is niet zomaar uit het niets.Je hebt hem een half jaar,hij is nu weer verhuist en hij komt al uit ierland.Ik vind het best veel allemaal.Ik zou denk ik als ik jiu was investeren in zitlessen zodat je de pony leert voelen en spanning leert voelen aankomen.
Die van mij durft er ook vandoor te gaan maar ik voel de spanning komen vanuit de staart over de rug en zodoende kan ik haar meestal opvangen en omdraaien voordat zij rechtuit peerd.Als ik haar onder controle heb stap ik meestal aan de hand een stukje praat er mee zodat ik voel dat de spanning weg is en stap dan weer op en dan gaat het de verdere rit ook weer goed.

liespower94 schreef:

Ziet de pony wel goed?

Jetta schreef:

Kan je voor jezelf nagaan, wat je precies deed op het moment van ontploffen? Soms denk je, ik deed niks, maar je doet nooit niks. Misschien zat je net niet lekker, had je teveel "bitcontact", zat je niet stil genoeg...om maar wat dingetjes te noemen. Ga alle momenten na in je gedachten en observeer je paard goed op de grond. Hoe reageert hij, wat doet hij dan, wanneer is hij het fijnst, wanneer zie je onrust of minder goed gedrag. Vooral als je aan de lijnen werkt, zie je veel. Je doet dan nl. hetzelfde als wanneer je erop zit, maar dan zonder ruiter. Misschien kom je er zo achter, wat hem triggert. Bij mijn paard( die ging af als een kanonskogel en bokte hard) kwam het er uit na observeren, nadenken, eigen rijden reflecteren, filmpje terugspelen in mijn hoofd. Als je weet wat het is, kan je gericht aan een oplossing werken.

beatje schreef:

Je hebt hem nog maar een half jaar zeg je...dan vind ik dat je best heel intensief met die pony bezig bent geweest en dat hij al veel geleerd heeft.Doe je niet te veel dat hij daardoor spanning krijgt?De momenten dat hij er vandoor schiet zijn toch schrikmomenten ,hij had al wat spanning en schrikt dan van shetlanders die uit de bosjes komen gerend.Dat een paard daarvan over de zeik gaat vind ik niet zo vreemd.Mijn muts zou er ook vandoor schieten.En dat hij van zichzelf schrikt in de spiegel dat gevoel herken ik ook s'morgens als ik uit bed komt.Ik bedoel eigenlijk het schrikken is niet zomaar uit het niets.Je hebt hem een half jaar,hij is nu weer verhuist en hij komt al uit ierland.Ik vind het best veel allemaal.Ik zou denk ik als ik jiu was investeren in zitlessen zodat je de pony leert voelen en spanning leert voelen aankomen.
Die van mij durft er ook vandoor te gaan maar ik voel de spanning komen vanuit de staart over de rug en zodoende kan ik haar meestal opvangen en omdraaien voordat zij rechtuit peerd.Als ik haar onder controle heb stap ik meestal aan de hand een stukje praat er mee zodat ik voel dat de spanning weg is en stap dan weer op en dan gaat het de verdere rit ook weer goed.