Bokt.nl

RosaLisa schreef:

Het kan misschien zijn dat hij aa een kant minder zicht heeft en dan als hij iets dichterbij ziet met zijn goede oog dat hij dan schrikt ?

Vriendin van me toen gehad waarschijnlijk ooit met ze oog ergens tegenaan gekomen en beschadigd geraakt.

Als het zijn rug is kan het kloppen dat hij ineens wegschiet maar dat verklaard nog niet het ding net de spiegel ik denk misschien iets mijn zijn ogen? Of gevoelig gehoor?

Kimmie25501 schreef:

Ik heb al je berichten doorgelezen (niet van iedereen verder dus het kan zijn dat dit al gezegd is) en het lijkt echt enorm op de mijne.
Die kwam ook uit Ierland en dat is toch wel iets wat daar vaak gebeurd.
Zeker bij de hunters, die worden niet ingereden. Er gaat gewoon iemand op zitten, die wacht tot het paard uitgebokt is, en ze gebruiken de paarden meteen voor de jachten. Veel paarden kunnen dit mentaal helemaal niet hebben en dit komt dan later tot uiting.
Die van mij bleek dan ook nog kissing spines te hebben, samen met die onzekerheid was dit geen goede combi. Ik zou je eerst aanraden om foto's te laten maken, komt daar niks uit, zou ik met een ervaren ruiter helemaal opnieuw beginnen. Anders heb je grote kans dat dit van kwaad tot erger gaat. Ik denk ook dat je paard dit vooral uit enorme onzekerheid en angst voor wat hij heeft meegemaakt doet. Maar ik kan het ook goed mis hebben hoor, zoveel ervaring heb ik dan ook weer niet! Maar dit is wel wat ik vaak zie bij de Ieren

egnie schreef:

Er komen tegenwoordig veel paarde vanuit Ierland naar hier. Daar is niks mis mee, maar we moeten wel weten waar ze vandaan komen.

In Ierland gaan ze heel anders met de dieren om. Niet allemaal, maar de meesten die hier komen zijn heel anders zadelmak gemaakt dan dat er over het algemeen hier gebeurt. Er gaat zoals Kimmie al zei een zadel op en dan gaan met die banaan, hup de weide wereld in.

Ik heb al eerder gereageerd, maar ik heb ook een dier uit Ierland. Op de stal waar ik kwam stond er nog 1 waar we voor kwamen, en daarvoor was ik ergens anders geweest en dat dier kwam ook uit Ierland. Waar ik voor kwam waren beiden zeer ril en bij elk ritseltje vertrok de 1 en de ander liet je niet fatsoenlijk opstappen, zodra degene erop zat maakte het dier zich helemaal bol. Op beiden ben ik niet opgegaan. Daarnaast had de ene nog een dier er staan welke wel aan mijn verwachting zou voldoen. Ik zocht gewoon braaf. Nou dat was hij. Hij werd daar met spoor gereden, terwijl degene daarvoor zonder reed op andere paarden/pony's. Het zag er niet uit, hoofd hoog in de lucht maar toch had ik er een goed gevoel bij. Ik ben erop gegaan en hij is meegegaan naar huis.

Wij zijn nu een klein half jaar verder en hij is erg veranderd. Ik ben nog steeds blij met hem, maar tis een heerschap. Hij is eerlijk, maar zeer zeker geen dooie donder. Hij is vlug en vindt veel dingen eng. Ik voel regelmatig zijn hartslag aan de binnenkant van mijn been. Hij heeft door veel longeren geleerd hoe hij zijn lijf moet gebruiken en onder het zadel gaat het ook steeds beter. Moet wel mijn gedachten erbij hebben anders heeft hij mij tuk. Ik stap even in en ga dan snel draven. Dat is eerst in een best hoog tempo. Rijd veel figuren (slangenvoltes enz) en probeer hem niet helemaal onder mij uit te laten lopen. Op een gegeven moment voel ik dat hij ontspant en dan vang ik hem nog meer op en gaan we nog even in een normaal tempo aan de slag. Galop doe ik alleen als de bak goed is. Hij vindt dit erg moeilijk.

Wat ik weer wil zeggen met mijn verhaal is dat je ze de tijd moet gegeven. Ze hebben een enorme stressvolle tijd op zitten een verhuizing moet je gewoon niet onderschatten. Daarbij heb jij hem ook nog een keer weer verplaatst en ik denk dat je pony veel minder kent dan dat jij dacht. Hij zou bekend zijn met een ruiter op de rug, maar of hij ook echt vertrouwd ermee is denk ik niet.

ALs je het niet uit kunt zitten, zou ik een stap terug doen. Zou gaan longeren met zadel en losse beugels vervolgens vanuit daar verder en pas verder gaan als hij echt ontspannen is.

Als je instructrice er niet op durft dan zou ik voor nu ook kijken naar een andere. Jij hebt nu iemand nodig die met dit "probleem" weet om te gaan en ik denk niet dat zij dat kan.

Oogkleppen kan het proberen waard zijn.

Daarbij ken ik het ras niet zelf, maar weet dat het karaktervolle dieren zijn die je echt voor je moet winnen. Succes ik zou de handdoek nog niet zomaar in de ring gooien.

sanne83 schreef:

Gizeppie schreef:

Korte omschrijving pony: hele lieve aanhankelijke knuffelkont. Geïmporteerd uit Ierland. Op de grond is hij mega braaf. Ik heb heel veel grondwerk met hem gedaan voor ik weer in het zadel kroop. Hij beheerst Parelli (level 1, 2 en oefeningen van level 3), academische rijkunst (traver, schouder voor en binnenwaarts, appyment en halfsteps).

Als je denkt dat het voornamelijk angst is, dan zou je dit met een goede parelli instructeur prima op moeten kunnen lossen. Iemand die je helpt om de angst te verminderen en de rust (die je met grondwerk wel hebt) door te zetten naar het rijden. Dus eigenlijk opnieuw inrijden en alle stappen doorlopen die nodig zijn om vertrouwen te krijgen onder het zadel.

Van wie krijg je les met grondwerk? Rond level 3 van parelli zou je toch wel de technieken moeten kunnen krijgen om dit probleem aan te pakken.

Anoniem schreef:

Als je level 3 parelli bent, ben je toch ook met eijden “ a la parelli” bezig?

Anoniem schreef:

Maar waarom zeg je dan dat je level 3 bent?
Dat omvat ook rijden.
Geeft niet hoor, maar is dan niet correct.
Je zou Humphrey Dirks eens kunnen benaderen als je parelli aanpak zou willen..

sanne83 schreef:

Gizeppie schreef:

Ik rijd niet op de manier van Parelli. Ik denk dat ik het grondwerk niet voldoende doortrek naar het rijden. Wel met dat druk weg gaat als hij uitvoert wat ik vraag. Maar ik rijd bijvoorbeeld niet met stick etc. Daarom dat ik ook bezig ben met dubbele lijnen, zodat hij de druk van het been leert accepteren. De manier van Parelli erop ken ik niet. Maar op de grond ken ik wel veel van Parelli. Ik merk dat hij dit ook heel leuk vindt om te doen en echt met je mee denkt. Ik heb van meerdere mensen les gehad in Parelli, maar ook veel DVD's gekeken. Ik was vooral onder de indruk van Anna uit België. Die kwam geregeld voor lesweekenden deze kant op.

Volgens mij werkt Anna niet meer, maar ik weet dat Humphrey ergens in Gelderland zit en die is ook niet bang om er zelf eens op te gaan.

Maakt niet heel veel uit hoe je precies rijdt (met stick of zonder ), het gaat mij meer om de manier waarop. Ik denk dat je dat ook in je grondwerk meepakt, maar misschien nog niet helemaal meeneemt naar het rijden.
Dus meer: hoe lees ik m'n paard? Wanneer bouwt hij spanning op, wanneer moet ik minder vragen, wanneer meer? Welke strategie heb je om spanning te voorkomen of op te lossen? Als je dat goed hebt op de grond dan is het makkelijker om dat ook door te zetten naar in het zadel, maar ik denk dat je daar bij zo'n paard wel wat begeleiding bij nodig hebt, omdat een klein foutje ervoor zorgt dat je op de grond ligt. Dat is niet alleen voor jezelf vervelend, maar ook niet fijn voor het vertrouwen van het paard.