Ik kan prima met de zweep om haar. Het is ook alleen bij dit paard dat het longeren niet vlot verloopt.

Je zou met mijn merrie ook een probleem hebben. Je paard doet het bij anderen wel, bij jou niet. Het paard is dan niet het probleem, lijkt me.

Hebben die ‚andere‘ paarden het ook van jou geleerd of waren die al bevestigd?
Wellicht ben je voorwaartsdenkende paarden gewend?
Wat jij nu hebt zie je ook best vaak gebeuren bij mensen die altijd warmbloeden hadden en nu een koudbloed kopen. Die staan soms ook echt gefrustreerd bijna te huilen terwijl het brave beest gewoon alle emotie negeert en doorgaat met gras eten.
De aanpak is net een beetje anders en als je dat snapt dan krijg je die echt aan het lopen zonder geweld.

Je hebt hoe dan ook nu wel een lastig probleem en daar is internet gewoon niet het juiste medium voor

...in aanvulling op Aleeneh: misschien is het handig om een paar extra tussenstapjes te verzinnen.
Je begint met wijzen,
bij geen reactie blijven wijzen plus zweep optillen
bij geen reactie blijven wijzen plus zweep en bijvoorbeeld je houding 'groot en stoer' maken en je dier aankijken
bij geen reactie blijven wijzen plus zweep plus 'groot en stoer' plus stemhulp (intonatie "...en nu ga je!!")
bij geen reactie blijven wijzen plus zweep plus 'groot en stoer' plus stemhulp en een tikje.

Het tikje hoeft niet hard, maar het dier krijgt zo wel de boodschap "als ik niet op 1 klein dingetje reageer, wordt het allemaal steeds groter".
Dat is op zichzelf genomen duidelijk.

En let ook op je eigen schuldgevoel.
Ooit reed ik bij een idiote manege waar "hij moet het doen" de heilige mantra was - en het gaat mij ook om communicatie. Een dier of mens kan 30 redenen hebben om iets net niet te willen en dan je zin doordrijven en met de zweep erop 'want het moet en zal op mijn manier' - huuuuu!

Daarna was ik een tijd allergisch voor het stellen van eisen.
Dan is het ook wijs om dit achterwege te laten.
(Halfhartig iets doen 'omdat het moet' zonder dat je er echt achter staat - daar snapt een dier weinig van.)

Zit jij in zo'n soort fase: gewoon R+ gaan doen.

Erg bedankt! Ik ga dit eerst uitproberen. Dan zal ik maar weer eens verder moeten met het zoeken van instructeurs.

Mijn schuld gevoel is enkel aanwezig als de eigenaar eens zegt dat ik er een ferme tik op moet geven. Dan hoor ik haar ook zo ineens verschieten... geen fijn gevoel.

Ik zou niet de schuld op mijn paard steken dat het zijn fout is. Ik heb op korte tijd al meer dan genoeg instructeurs gezien om mijzelf te helpen/verbeteren! Maar als het niet verbeterd door dat ik mij aanpas en andere rondom mij dan zitten te zeggen dat het paard mij uittest dan geloof ik dat wanneer ze dat zeggen.
Het is niet mijn eigen paard maar van een eigenaar dat ik voor hem train. Als hij dit zelf ook tegen mij zegt dat ze mij uittest dan moet ik dat ook maar geloven.
Het paard kent longeren ook al lang.

Die ferme tik lijkt me ook niet zo terecht als je in de eerste plaats niet duidelijk bent. Tenslotte kun je pas corrigeren voor het verkeerde antwoord als je de vraag goed stelt, en de goede vraag stelt. Dus je gevoel daarin lijkt me terecht.

Ik denk dat deze merrie jou op je 'fouten' wijst. Dat is helemaal niet erg, daar kun je ontzettend veel van leren. Juist dit soort paarden leer je van. Maar paarden klieren niet om te klieren, als je geen antwoord op je vraag krijgt, of een verkeerd antwoord, heb je de vraag niet goed gesteld, of de goede vraag niet gesteld. Maar je kunt pas je paard corrigeren als jij het zelf correct doet.

Iets tussen jullie matcht er niet en wat dat is, is lastig te zeggen zo van achter een beeldscherm. Als het je ondanks alle hulp van allerlei instructeurs nog niet lukt, heb je of nog niet begrepen hoe het wel moet of je hebt nog niet de juiste aanpak aangereikt gekregen. Met de juiste aanpak bedoel ik een die werkt voor jou en dit paard, niet een die voor alle anderen en dit paard werkt.

...misschien word jij wel uitgetest?
Na mijn allergie-voor- bevelen tijd had (...heb?) ik een allergie voor commentaar van omstanders.

"Geef die knol een tik!" - ik hoor het nog, en het was vooral emotie, ergernis van de omstander 'dat er niet gebeurde wat moest gebeuren'.
(....op zich menselijk, die ergernis.)
Maar ik heb geen zin om een dier te slaan omdat iemand anders dan ik als ruiter (... persoon die longeert...) ontevreden is.
En als we het over duidelijkheid hebben: "als brave ruiter" een paard slaan omdat iemand anders dan ik als ruiter baalt is erg onduidelijk.

(En ik hoop dat de verschillende instructeurs tenminste ongeveer hetzelfde zeiden, als we het over duidelijkheid hebben...)

En Avalanche slaat ook een spijker op de kop. Merries kunnen goed opvoeden.
(..."en ik wilde zo graag een merrie". "Wees voorzichtig met wat je vraagt, je zou het kunnen krijgen....")
En dan is het idd uitzoeken 'wat is de goede vraag' of wellicht 'hoe moet ik de hulp "ga van mij weg de volte op" precies geven'.

Ik noem maar een paar voorbeelden van stapjes op die je zou kunnen zetten. Je moet voor jezelf uitvogelen welke stappen je wil toepassen. Er zijn maar een paar dingen heel belangrijk:
- je begint klein
- je fases zijn opbouwend
- op je laatste fase krijg je altijd het gewenste resultaat. Anders is het geen geschikte laatste fase.

Gemiddeld hou ik elke stap zo'n 3 seconden aan, soms iets langer als ik zie dat mijn paard wel aan het proberen is om een goede reactie te geven.

Mijn eigen hulpen beginnen altijd met als eerste stap: mijn intentie. Paarden zijn heeeel gevoelig voor jouw eigen overtuigingskracht. Meen je wel echt wat je vraagt? Dat is essentieel.

Dus mijn eerste stap is: ik focus op wat ik wil dat het resultaat wordt, en dat kan ook effect hebben op mijn lichaamshouding. Als ik wil dat mijn paard een stap achteruit doet, zorg ik bijvoorbeeld dat ik mezelf wat groter maak en dat ik de kant op kijk waar mijn paard heen moet.

Als ik een paard de cirkel op wil sturen draai ik mezelf iets de cirkel in en kijk ik de kant uit waarvan ik wil dat het paard er heen gaat.
Stap 2 is dan wijzen met een vinger.
Stap 3 is het verder optillen van mijn arm (groter wijzen).
Mijn laatste fase die ik momenteel nog nodig heb is het optillen van de longeerzweep. Meer hulp heb ik tegenwoordig niet meer nodig. Zo zie je dat je steeds minder nodig kunt krijgen.

Als je paard op aanraking nog steeds niet gaat, zou ik zelf kijken wat er gebeurt als je die hulp (met overtuiging) wat langer vast blijft houden. Je blijft hetzelfde dus herhalen, tot je paard ook maar 1 stap de goede kant op zet. Dan stop je acuut, prijs je je paard de hemel in, ga je hem kriebelen.... Je doet in ieder geval iets dat hij weet dat hij het knapste paard op de aardkloot is. Hoe trotser hij zich voelt, des te liever reproduceert hij dat antwoord de volgende keer weer. Zo bouw je het dan uit.

Overigens is er een verschil tussen een paard raken met de longeerzweep en het paard "een ferme tik" verkopen.

Het raken met de longeerzweep is een consequentie die emotieloos gebeurt en daardoor effectief is.

Een ferme tik duidt aan dat er iets van woede of frustratie in de hulp zit, dan wordt het hard en agressief, en dat moet je mijden. Daar worden paarden doorgaans ook noet fijner aan de hulpen van.

Dankje! Dit is een erg duidelijke uitleg die ik allereerst ga uitproberen voordat ik verdere stappen onderneem.

Soms zit het ook in kleine dingen die je als longeur doet, waarvan je niet weet dat je doet. Als iemand je er dan op wijst, kan je het veranderen.

Zo heb ik eens staan kijken bij iemand die een jonge fries aan het longeren was en er grote moeite mee had, toen het eigenlijke longeren klaar was, om het beestje minder voorwaarts te laten gaan bij het uitstappen. Dat was een strijd, tot dat ik haar vertelde dat zij elke keer haar longeerzweep, die ze achter zich hield, een eindje optilde. Dat was het sein voor de fries om sneller voorwaarts te gaan, terwijl dat niet de bedoeling was. Het was opgelost toen ze de zweep gewoon achter zich op de grond hield.

Als ze weer niet vertrekt dan sla je haar vol op haar reet. Dan gaat ze heus wel. Dat snapt ze namelijk. En als ze eenmaal doorheeft dat na een zacht tikje een harde klap dan gaat ze ook met het zachte tikje. En dat snapt ze de 3e keer al. Een paard test niet uit. Jouw paard snapt jou gewoon niet. Omdat je niet duidelijk bent en als je dat een keer wel bent dan ben je er niet consequent in dus snapt ze het weer niet.

Stap 1 Stop met het projecteren van menselijke emoties op je paard. Denk als een paard.

(.....)
ik mag weer oefenen met mijn allergie.

Wat eea te maken heeft met 'denk als een paard' ontgaat mij.

(Merrie staat op te voeden, krijgt een lel "vol op haar reet" en schijnt dat dan te snappen.
Tjonge. Hoe weet spreker dit?
Die pijn is op zichzelf genomen duidelijk - maar aangezien het complete voortraject voor die lel simpelweg ontbreekt is het meer luiheid van de spreker dan duidelijkheid.
De menselijke emotie van degene die die lel vol op de reet moet geven komt er ook al niet in voor....)

Jullie vermenselijken het paard. Paarden schoppen en bijten elkaar onderling ook als dat nodig is en dat is echt een stuk heftiger dan onze zweep.

Als het paard niet wil dan geef je hem een correctie (in dit geval die zweep) en daarna als hij vertrokken is beloon je hem. Want een correctie snapt het paard niet want het paard weet niet wat hij moet doen door inconsequent gedrag van de mens in de kwestie. De beloning daarna echter, die begrijpt hij wel. Probleem opgelost. Daar kan geen 2 weken clickertraining of grondwerk tegen op.

Mee eens hoor maar ts is niet consequent en dan vind ik deze methode niet zo geschikt. Beetje sneu voor het paard dat dier wel een lel krijgt als hij stout is als ts zich zelfverzekerd voelt, en niks als ts hem zielig vind. Zorgt alleen maar voor meer verwarring, en creëert waarschijnlijk veel frustratie!

TS je hebt zometeen 3 topics met mensen die je allemaal tips geven. Volgens het ene topic ligt het aan het paard en in dit topic ligt het aan je zelf. Zoek nou gewoon een goede instructrice en neem veel les. Wij kunnen van achter een beeldscherm niet zien wat er nou werkelijk met dat paard gebeurt als jij er mee bezig bent. Misschien heb je een draak van een merrie en misschien ben je zelf veel te onervaren en heb je dat niet door. In beide gevallen heb je niks aan berichten als ' slaan ' of ' doorzetten ' want we kunnen de situatie gewoonweg niet inschatten.

Daar heb je een punt....Kan alleen moeilijk zeggen dat TS beter niet meer in haar eentje een paard moet doen. En echt 90% van de adviezen hier kan zo door het putje.

Ben ik met je eens, maar belangrijk verschil is de energie / uitstraling die er achter zit. Als een paard een ander paard een trap geeft is dat met een hele duidelijke uitstraling "opzouten, ik moet je hier niet". Als een mens een paard een tik geeft met de uitstraling "lopen, aan het werk" is dat heel duidelijk.

Als een mens een paard een tik geeft met de uitstraling "ik sla wel maar dat wil ik niet, zou je aub toch willen lopen" is dat erg onduidelijk.

Een mooi voorbeeld kwam een tijdje geleden voorbij. Details weet ik niet meer maar iets in de trend van: Een grote pony loopt op een kleine pony af om die aan te vallen. Er stond een klein meisje bij die pony en terwijl de omgeving zich zorgen maakt om dat meisje stapt die heel kordaat richting grote pony en zegt vol overtuiging "NEE". Die reageert op de energie en stopt. Had dat meisje ook maar iets van twijfel gehad was de pony waarschijnlijk gewoon over haar heen gelopen.

]
...even verder oefenen met mijn allergie.

Ik snap deze opmerking niet in die zin dat het totaal geen argument is.

Op zich is het waar: een goed gesocialiseerde driejarige die de leidende merrie uitdaagt kan er flink van langs krijgen.

Maar het ging hier niet over.....

Mogelijk staat de merrie op te voeden:'ik wil best lopen, als jij je schouders correct plaatst'.
(Mogelijk kunnen de omstanders is nuttigers doen dan TS storen door een filmpje te maken dat TS dan op bokt zet, in dat geval valt er iets meer te zeggen dan deze speculaties.)



...tja.
ALS je als mens er van overtuigd bent dat het dier niet WIL,
DAN geef ik je groot gelijk.

Andermaal is dit hier niet aan de orde.
TS is niet overtuigd.
En denkbaar (...speculatie, ik weet het) spiegelt de merrie dit - en dan vind ik het oneerlijk om die lel vol op de reet te geven.
En paarden hebben zoals alle sociale dieren een stevig gevoel voor wat eerlijk is en wat niet.
(Tegelijkertijd zijn ze in de woorden van Monty Roberts 'Gods most forgiving creatures', wat helaas maakt dat sommigen het aspect van eerlijkheid vergeten.)

Dan moet TS stoppen met dit paard en werken aan haar eigen ik. Dat zou het eerlijkst zijn. Maar dat gaat niet gebeuren. Dan maar die zweep en een keer slikken en er overheen zetten dat het niet zielig is.

Maar dat is het wel. Hoe ik ook een hekel heb aan het woord zielig, het is vreselijk onrechtvaardig om de zweep te gebruiken om je eigen tekortkomingen te verbloemen.

Dan ga ik mee met het eerste advies. Stoppen met het paard en werken aan jezelf. Veel eerlijker en op lange termijn veel constructiever.

Ook 'dat TS niet aan zichzelf gaat werken' valt onder speculatie.

Maar 'op oneerlijke gronden dan maar de zweep' - tja, dan komen er dadelijk nog collega's van die dames die in Rotterdam kwamen buurten bij Houtzager.
En ze hebben nog gelijk ook.

Ook in het kader van veiligheid vind ik het advies kulkolder.
Paarden mogen Gods most forgiving creatures zijn, als de grens bereikt is, wordt de mens zielig.

Ik heb de tip van iemand hier gebruikt om in stapjes te werken: eerst wijzen, dan met de stem + wijzen enzoverder. Ik heb mij ook groot gemaakt en op mijn schouders gelet.
Doordat ik dit niet zo deed en vandaag wel ging het paard meteen flink de cirkel op.
De onnodige commentaar over dat ik aan mijzelf moet werken mag dan ook stoppen. Het eerste wat ik doe is eerst naar mezelf kijken en dan het paard, maar als iedereen in mijn omgeving na het helpen zegt dat het aan het paard ligt dan geloofd ik dit.
Maar nu is alles prima opgelost.