Pardon niks investeren?
Ik ben al aan het kijken voor een stal aan het bos.

Als je grondwerk met obstakeltraining wil doen.

Ik ben haar naam kwijt maar misschien weet iemand hier haar naam.
Ze gaf jonge paarden obstakel/schriktrainingdemonstratie op Equiday, vorig jaar april, ik vond haar echt super.

Een stal aan het bos om dit probleem op te lossen? Er zou maar wat gebeuren in het bos, nooit met je paard naar het bos gaan als je hem buiten niet vertrouwd of als hij het eng vind buiten zijn vertrouwde zone. Zo maak je ongelukken.

Er worden hier best wel goede tips gegeven en ik krijg ook een beetje het gevoel dat je eigenlijk wilt/hoopt dat er een andere mogelijkheid is dan de gegeven tips. Maar kan me ook voorstellen dat dat te maken heeft met de beperkte ruimte die je hebt doordat je ook afhankelijk bent van je ouders hierin.

Maar in de tips die zijn gegeven zit een kern waar je misschien wel wat mee kunt, ook al kun je hem niet naar een trainingstal verhuizen (kost geld, afhankelijk van je ouders dus ook) en ook al heb je niet zoveel aan je stalgenootjes in dit verhaal.

Waar het om gaat is dat het klinkt alsof er spanning rondom dit onderwerp is ontstaan door de spanning die het paard heeft bij verkeer dat harder rijd dan langzaam. Misschien voel je je wel zelfverzekerd over dat je het met goede tips kunt oplossen, vaak dragen we onbewust toch meer spanning met ons mee dan we denken. Je focus ligt erg op het doel; langs de weg kunnen rijden zodat je vaker naar buiten toe kan. Op zich is het hebben van een doel niet erg, maar het is een eindpunt. Je focus verleggen naar het proces zelf kan al helpen. Want als jij telkens uitgaat van het doel dat nog niet behaald is, kun je zelfs als je je rustig voelt nog spanning met je mee dragen. Als het niet lukt en hij schrikt, heb je immers alweer je doel niet behaald. En elke keer dat je de buitenrit niet doet vanwege dit probleem, draag je teleurstelling in je mee. Dit is niet gek of verkeerd, het is gewoon heel menselijk. Maar het paard pikt het wel op.

Je geeft aan dat hij de regels in de bak heel goed kent. Dat klinkt leuk, maar is niet helemaal wat je wilt. Wat je wilt is dat hij jouw regels kent, ongeacht de locatie. Dit bereik je niet door ervaring te hebben en een goede ruiter te zijn, hoewel dat mee kan helpen in de basis. Je bereikt het wel als je paard vertrouwen in jou heeft dat jij een goede leider voor hem kan zijn . Consequent, duidelijk en met een antwoord als hij het even niet meer weet. Leiderschap heeft niks met macht te maken, het houdt vooral in dat hij jouw vertrouwd in de beslissingen die je maakt.

Is het misschien een optie om als tussenweg te gaan rondkijken naar iemand die jou op locatie hierin kan begeleiden EN die in in staat is ook zelf op het paard te rijden. Je moet namelijk zoals iemand al eerder zei echt de cirkel doorbreken, en dat is ontzettend lastig om alleen te doen. Het maakt niet uit hoeveel ervaring je hebt, iedereen heeft baat bij zo nu en dan een extra paar ogen en hersens die mee kunnen kijken en denken. Niet omdat jij niet goed genoeg bent, maar omdat je zelf niet kunt zien wat je vanaf de zijlijn wel kunt zien.

En belangrijkste van alles; hoe graag je ook naar buiten wilt, zolang het paard nog deze reacties vertoont moet je niet gaan proberen zelfstandig de situatie op te zoeken om het te trainen. Dit is niet alleen gevaarlijk voor jou en je paardje, maar ook voor je mede-weggebruikers en zou echt heel onverantwoord zijn.

Succes!

Ik kom met enige regelmaat verkeer tegen in het bos. Meestal is het ‘maar’ de boswachter (in verschillende soorten auto’s, soms met aanhanger erachter waarin het gereedschap ligt te rammelen), soms is het verkeer iets groter. Bomenrooier. Trekker met oplegger vol boomstammen. Hoogwerker (met boven in het mandje mannetjes met kettingzagen).

Ik zou het best willen proberen. Mijn merrie vond verkeer eerst ook dood eng
[ img ]

Serenity heeft een hele duidelijke post getikt, hier sluit ik mij bij aan.

TS, een paard kan nog zo eenkennig zijn (in jouw ogen), een prof kan daar echt wel mee overweg. Jij hebt er toch ook mee leren rijden. Elk paard moet wennen aan een andere ruiter, sommige zijn daar heel makkelijk in, sommige kost dat meer moeite. Maar een paard wat maar door 1 ruiter te rijden is, is normaal geen paard waar een 16 jarige mee weg rijdt.

Ga op zoek naar hulp en niet zelf hier mee bezig. Je brengt je paard, jezelf en je mede weggebruikers in gevaar.

Het bos in omdat je daar niet wat tegen komt, zou ik ook niet doen. Want als je wel verkeer tegen komt, en hij gaat aan de kletter, ben je nog weer 2 stappen achteruit. Eerst het probleem oplossen, dan lekker gaan genieten van ritjes in het bos.

Vanmiddag komt iemand van E-quine

Top! Ik hoop dat naast leerzaam het ook leuk zal zijn! Plezier, ook in de kleine dingen, is heel belangrijk. Veel succes!

Stop eens met je paard bekijken door de ogen van een trauma paard.

Ik bots ook wel eens met een kruiwagen tegen mijn paard. Moet hij nu een trauma hebben? Het is de ruiter of de begeleider die op dat moment erbij is die bepaald of iets een trauma wordt. Dat je aangereden wordt is absoluut niet goed te praten maar hoe je er op dat moment mee omgaat is bepalend voor je paard. Mijn vorige pony is wel eens getikt door een autospiegel. 0,0 aan over gehouden.

Wat is er mis met voeten geven dmv touwen? Ik doe dat altijd bij jonge onervaren dieren. Heb geen zin om met handen en hoofd vlakbij de voeten te zitten als ik niet weet wat ze doen. Daar is niets mis mee mits je dit goed doet. Hordes trekpaarden gaan de bekapstal in. Worden de benen ook opgetrokken en vastgebonden. Vinden ze dat de eerste keer leuk? Nee maar na een paar minuten is het wel klaar en oké.

Ik ga met de andere bokkers mee dat er met het paard zelf niets mis is. Het is vooral aangeleerd gedrag door jouw eigen betutteling.

Ik heb vaker training gevolgd daar, toen hij 2 was begonnen wij al met trainen daar. Die hebben toen die tijd ook geholpen alleen nu ik verhuisd ben van stal was het niet nodig meer. Alleen ze gaan helpen met het opnieuw leren over de weg lopen.

Hij is in het bos zelf erg braaf, het bos waarin in rij mag ook niks qua verkeer of werkzaamheden gebeuren.

In dat bos kan geen verkeer komen, hooguit een mountainbiker of iets die ik tegen kom maar niet meer.

Ik snap eigenlijk het probleem niet. Geen enkel paard wordt verkeersmak geboren, daar moet je tijd, geduld en opvoeding in steken. En nee, een drukke weg is dan niet het ideale beginpunt. En nee, dit gaat ook niet na 2 keer oefenen in orde zijn.

Denk dat je hier het probleem meteen ondervangt, niet het paard, maar de ruiter.

Vervelende ervaring in het verleden gehad met dit paard en verkeer. En nu niet durven want paard is niet te houden, gaat aan de haal, bouwt spanning op (paard of ruiter, vast een combi/versterkt elkaar).

Vandaar ook de tip om een ander dit te laten doen/laten oplossen. Maar de TS wil daar weer niets van weten.

Gelukkig, zo te lezen goede hulp ingeschakeld. Hopelijk brengt dit inzicht en daarmee ook een oplossing.

En ik zou het zelf misschien wat anders verwoord hebben, maar Gloa heeft ook een punt. Paarden reageren ook heel sterk op hoe we als mens het paard benaderen. Soms kun je onbedoeld dus ook te zorgzaam zijn. Het is goed om in je achterhoofd te houden dat het paard bepaalde ervaringen heeft, maar het paardenhoofd werkt niet op die manier. Wij mensen kunnen angst ervaren doordat we terugdenken aan een "traumatisch" moment en daarmee het ook "opnieuw" ervaren. Een paard denkt niet zozeer terug, maar koppelt een specifieke situatie aan vertrouwen of angst. Daardoor kunnen we ze dus heel makkelijk aanleren dat iets niet eng is als er nog geen ervaring aan gekoppeld is. Maar daardoor kunnen ze dus ook steeds eenzelfde reactie laten zien als er wel een negatieve ervaring aan gekoppeld is. Het paard "denkt" dan niet zozeer terug aan de ervaring, maar voert simpelweg het aangeleerde gedrag uit. (Even heel kort door de bocht omschreven).

Het verschil zit hem vooral in dat paarden "nu-wezens" zijn. Ze leven in het hier en nu, en reageren op basis van de situatie. Daarnaast zijn het vluchtdieren, dus een situatie die eerder als onprettig ervaren werd, triggert een reactie met de bedoeling om die situatie te ontwijken. Ze denken dus niet; oh, toen en toen was dat echt niet fijn dus nu wil ik wegwezen. Ze registreren een situatie, die situatie is ingeprent als "onveilig" en dus is de reactie "wegwezen".

Als je als ruiter probeert het paard gerust te stellen en met begrip te kalmeren heb je grote kans dat je zonder dat je het door hebt aan het paard verteld dat zijn gedrag goed is. Immers, paard reageert op situatie, ruiter "is lief", dus paard doet het goed. (Weer heel kort door de bocht natuurlijk).

En daarom denk ik ook, en daar ben ik het mee eens, dat je om dit op te lossen eerst terug moet naar de basis en met hulp stap voor stap als het ware een nieuwe ervaring "programmeren". En omdat jullie inmiddels heel duidelijk beide een sterke ervaring hebben in deze situatie geldt dit dus niet alleen voor het paard maar ook voor jou. Niet alleen hij moet leren op een andere manier om te gaan met deze situatie, ook voor jou zal dit nodig zijn. Niet omdat je het nu slecht zou doen, maar omdat je uiteindelijk wilt bereiken dat voor jullie allebei de situatie in de toekomst een fijne ervaring gaat worden.

Dus top dat je ondersteuning erbij hebt gehaald, en veel succes met het oefenen hierin. Het bovenstaande (ietwat lange) verhaal wilde ik je vooral delen omdat er best waardevolle dingen gezegd worden en ik hoop dat je daardoor misschien met een open blik naar de reacties kunt lezen. Soms kan iets heel persoonlijk voelen op een negatieve manier, maar misschien helpt het om te onthouden dat als mensen de moeite nemen om te reageren ze dus eigenlijk vooral ook iets willen meegeven. Waarbij ik ook wil aangeven het top te vinden dat je de vraag hier hebt gesteld, want ook dat is al een eerste stap. Hulp vragen is niet altijd even makkelijk, maar wel heel goed. Nogmaals, veel succes, je bent in ieder geval al goed begonnen zo!

Hij was verkeersmak kon netjes naast de weg tot dat ongeluk

Ik wil best een ander wat laten proberen alleen zoals ik zei wil ik hem gewoon niet ver weg laten brengen

Maar je bent zestien en je geeft in een ander topic aan dat je paard niet alles meer kan ivm met leeftijd?
En dan vanaf zijn tweede bij je in training??

Ik laat hem niet 2 uur op buitenrit of 1 uur lang actief springen nee. Toen hij 2 was begonnen we met wandelen, basis grondwerk etc. Echt trainen was dat zeker niet

Was jij ook niet degene die op zoek was naar een sensibeler paard?

Nee 9/10x is het wel een persoonlijke aanval... alleen ja die vrouw van e-quine zou zometeen komen dus dan hoor ik het wel. Ookal nemen ze de moeite om te reageren, het is vaak gewoon erg gemeen en neerbuigend

Lees , dat bedoel ik niet, je geeft aan dat het een ouder paard is, zegt dat je hem vanaf zijn tweede wat trainde terwijl je zestien bent. Ik ken geen ouders die een vier of zesjarige een volwassen jong paard laten trainen. Dus ik heb mijn twijfels bij je hele verhaal of het allemaal wel zo is. Je zal problemen hebben, zeker maar het word alleen steeds wat ongeloofwaardiger.

Even los van alles (viel mij ook op namelijk), maar ik bedacht me dat het natuurlijk ook kan dat hij nog niet alles kan omdat hij nog jong is en sommige dingen dus nog te onbekend zijn om zomaar aan mee te doen tijdens een ponykamp. Dan is het ook ivm leeftijd, maar dus omgekeerd: te jong ipv te oud.

Ik weet het antwoord natuurlijk ook niet, maar wou deze "andere kijk" erop toch even delen.

Klopt, dat is zeker mogelijk. En als dat zo is dan excuus maar dan heeft ze ook geen reden om naar een nieuw paard te zoeken toch??