Geplaatst Het zit zo dat mijn gewoonlijk ontzettend lieve 7-jarige zet-geen-pas-verkeerd merrie in een levensgevaarlijk paard aan het veranderen is sinds ik van stal verhuisd ben. Ik ben na mijn studie nogal ver uit de buurt gaan wonen, dus paard is eind oktober mee verhuisd. Heb superleuke stal gevonden waar paardenwelzijn op één staat en qua aanpak niet veel verschilt van de stal waar we vandaan komen. In de zomer staan de paarden altijd op de weide, in de winter op stal, maar halve dagen op de paddock, dus hoe dan ook komen ze dagelijks de stal uit. In de momenten dat ze op stal staan is er altijd ruwvoer ter beschikking, ook 's nachts. Krachtvoer bestaat uit een mix die ze zelf hebben samengesteld en waar zorgvuldig over is nagedacht. Hiervan krijgt merrie één schep 's morgens en 's avonds.
In de eerste drie weken dat ik daar stond heeft ze mij het ziekenhuis in geschopt. Dit is gebeurd toen ik haar stond te poetsen op de poetsplaats, de aanleiding was toen iemand met twee paarden door de gang kwam waarvan één paard te dichtbij kwam. Het was waarschijnlijk slechts een reactie op dat ene paard en niet op mij, maar uiteindelijk heeft ze mij wél flink geraakt. Ze heftig reageren op andere paarden heb ik haar in de vier jaar dat ik haar heb nooit weten doen.
Ik heb er een dikke drie weken uitgelegen en ben eigenlijk sinds twee weken terug stilletjes aan het rijden. Dit gaat nog redelijk goed, dacht ik, want gisteren heeft ze mij al haar rodeokunsten bovengehaald en bijna eraf gebokt. Bokken onder het zadel is iets wat zij nooit, maar echt nog nooit heeft gedaan. Er was in mijn ogen ook niet echt een aanleiding, tijdens het inrijden lekker ontspannen gereden, het ging allemaal prima, en toen ik tussendoor haar in stap even op adem wilde laten komen vertrok ze opeens. Het kan best zijn dat ze geschrokken is, maar vind dit wel een heftige reactie omdat ze voordien nooit zo gereageerd heeft.
Ook tijdens grondwerk en het longeren gaat het de laatste tijd grandioos mis. Zo lijkt ze haar respect voor mij ergens verloren te zijn want ze komt zo in mijn ruimte, loopt me omver of loopt van me weg. Aan de longe trekt ze gelukkig niet weg, maar bij het aandraven schiet ze in volle galop en blijft ze echt doorgalopperen tot ze niet meer kan, ik kan haar dan op geen enkele manier doen stoppen, wat ik echt levensgevaarlijk vind.
Ik weet echt niet goed hoe ik hiermee moet omgaan, vooral omdat ze dit gedrag nooit getoond heeft. Op het bokken, omver duwen etc, reageer ik wel boos en consequent, maar dat overdreven rennen aan de longe vind ik echt gevaarlijk. Ik longeer haar gewoonlijk met een touwhalster, hier heeft ze het altijd prima op gedaan, maar was nu toch aan het denken om een bitje erbij te pakken zodat ik wat meer eraan te zeggen heb...
Ik heb zelf al wel enkele hypothesen, zo kan het goed zijn dat ze nog moet wennen, we staan er nu een dikke twee maanden. Wat ik ook denk is dat haar hormonen misschien op hol aan het slaan zijn, zo kwam wij van een heel kleine stalling met amper 7 paarden, en staan we nu op een stal met 20+ paarden. Hoe dan ook weet ik niet zo goed wat ik nu beter wel of niet kan doen. Zou ik haar wat meer moeten werken, of juist meer tijd geven? Ik zit er niet op te wachten dat een paard van 1m80 zulk gevaarlijk gedrag begint te vertonen
Ik hoor graag jullie ervaringen!
