Het probleem is dat mensen een negatief gevoel hebben bij het woord dominant. Bijvoorbeeld door de dominantie theorie. Maar dominant is helemaal niet negatief en betekent ook helemaal niet met veel geweld de leider willen zijn. Ik zie het ook meer als een handeling/gedrag dan als karakter. Dus een paard of hond oid kan zich dominant gedragen in setting x, maar is het niet.
Maar door de negatieve associatie gebruik ik liever zelfverzekerd of natuurlijke leider rol. Mijn merrie is er zo 1 die met kleine oorbewegingen of gewoon een blik alles regelt. Heel rustig en zonder geweld. Je ziet ook heel mooi welke dingen zij regelt en welke dingen andere paarden regelen. Met sommige paarden is er niet echt zichtbare interactie. Die lijken elkaar te negeren, maar als er iets aan de hand is zie je ineens wel interactie. En dat gaat heel vanzelf sprekend. Nieuwe paarden in de kudde als die van mij er niet is is niet zo'n groot succes. Het vriendinnetje van die van mij is zo'n wat onzekere merrie die met een hoop bombarie dan dingen gaat regelen. En dat kan zorgen voor enorm jagen en vechten. Als die van mij er wel is gaat dat veel rustiger. Het ligt ook aan het andere paard. Maar nog een voorbeeld, wij hebben in de winter een groepspaddock. De merrie groep is eigenlijk een hele rustige groep, maar helaas is mijn merrie er een aantal keer uitgeweest door blessures voor een aantal dagen of weken. Ook zijn er wat ongelukken gebeurd, zoals opjagen en uit de paddock willen springen enzovoorts. Die ongelukken zijn allemaal gebeurd toen die van mij er niet in stond. Dan is de kudde blijkbaar veel onrustiger of onstabieler.
Ik zag het ook bij mijn honden toen ik er meerdere heb. De meest zelfverzekerde regelde niet alles, maar was wel degene die de rust hield. De andere hadden allemaal hun eigen ding waar zij hey voortouw in namen en wat hij prima vond. Pas als er iets mis ging oid greep hij in.
Nu moet ik in de omgang wel rekening houden met het karakter van zowel mijn hond als mijn merrie. Ze zijn extreem makkelijk, als alles duidelijk is. Maar soms moet je ze toch helpen herinneren dat ik sommige dingen wel of niet wil. Vorige paard was bijvoorbeeld veel onzekerder, maar die geloofde en vertrouwde daardoor volledig op wat ik zei. Deze vinden dat ze het zelf wel weten en zijn wat onafhankelijker (of hoe moet ik het noemen?) Van mij. Ze redden zich wel. Maar dat moet ook niet met veel bombarie oid, want dan zouden ze juist in verzet gaan en het zijn wel sterke karakters. Vooral bij de hond heb ik dat, helaas, meegemaakt met een trainer die wel met een hoop druk iets voor elkaar wilde krijgen. Die weigert gewoon of als het echt niet anders kan terug in de aanval.
Merrie moet ik gewoon rustig volhouden dat ik iets wil, gewoon volhouden en blijven vragen. Dan twijfelt ze misschien even, maar doet het vervolgens wel voor hele lange tijd. Als je niet vol blijft houden gaat ze haar eigen gang in steeds meer dingen. Niet gevaarlijk ofzo. Maar dan steeds meer haar eigen ding doen. Bij vreemde zie je bijvoorbeeld dat ze de ene gewoon de ruimte geeft bij het hek van het weiland en bij de ander er uit loopt alsof er niemand staat
stukje uitstraling denk ik.