Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-03-21 15:12

Geplaatst: 20-03-21 15:12

Sizzle schreef:
Rang in de groep heeft natuurlijk wel een uitwerking op zelfverzekerdheid en daar heb je op zich wel mee te maken. Echter is dat niet (perse) negatief, zulke paarden zijn bijv. vaak buiten ook veel makkelijker.

Wat ik wel frappant vond was toen mijn wannabee paard de baas werd in de kudde omdat een ander paard met natuurlijke leiderschapskwaliteiten ingeslapen werd. De wannabee was toen met rijden ook echt een periode schijtververvelend en was echt grenzen aan het aftasten op een drammerige manier.
Dat heb je met een paard dat van nature veel overwicht heb niet, die hebben wel een mening maar zijn verder heel stabiel.

Ik heb natuurlijk geen idee wat voor gedrag je bedoelt met schijtvervelend

Ik herken je verhaal verder wel. Mijn paard kwam uit een kudde met een hele stabiele merrie, daardoor hele stabiele kudde, goeie vriendschapsbanden etc. Door verhuizing kwam ze in een groep, waarbij ze uit noodzaak soort van “de baas” werd, maar dat had meer te maken dat het een hele instabiele, onzekere groep was. Ik zag vooral heel veel meer stress bij mijn paard, veel meer hangen aan de groep (ook omdat alle paarden aan haar hingen) etc. Ik zie de verandering in gedrag die er toen was, dus als stress, niet als dominantie.

**Geplaatst**: 20-03-21 15:19

Geplaatst: 20-03-21 15:19

Naar mijn mening krijgen onzekere paarden vaak het stempel dominant. Onzekerheid uit zich toch regelmatig in trappen, bijten en op die manier dingen afdwingen.
Wij hebben zo een heel onzeker angstig paard in de kudde en die vind ik best sneu. Ze dwingt andere paarden om haar anker te zijn.

Mijn eigen paard en haar bff zijn veel zelfverzekerde. Die gaan dus ook rustig eten als de rest als een kip zonder kop rondjes rent als ze geschrokken zijn. :')

Maar daarmee brengen ze ook de rust terug.

Een kudde vol onzekere types is een ramp.

**Geplaatst**: 20-03-21 15:25

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 20-03-21 15:25

Haha, Sanne, ik bedoel vooral uittesten van eigenlijk al gezette grenzen. Dus ineens je persoonlijke ruimte niet meer repecteren, richting af willen dwingen op een buitenrit, ineens terugdreigen als ze achteruit moet, dat soort dingen. Het was al geen eenvoudig dier maar wel goed opgevoed. Die omslag naar verwend kleutergedrag was echt frappant. Gelukkig maar tijdelijk na wat disciplaire maatregelen

**Geplaatst**: 20-03-21 15:38

Geplaatst: 20-03-21 15:38

quickie schreef:
Ik denk dat het heel belangrijk voor de discussie is om duidelijk te hebben wat je als dominatie ziet.

Zelf zie ik een natuurlijke leider als dominant. De rest is bereid te volgen zonder er echt tegen in te gaan. Een paard dat zelfverzekerd is en slechts een half oortje nodig is om duidelijk te maken dat een ander paard te ver gaat.

Ik heb er ook 1 die iedereen om zich heen weg kan slaan. Dit paard vindt ik zeker niet dominant. Eerder angstig. Ik pak jouw voordat je mij pakt.

Bij mensen zie je dit ook. De ene docent staat voor de klas en er is rust en er wordt geluisterd (dominant), de andere docent moet schreeuwen om de aandacht te krijgen. Dit zie ik als angst om controle te verliezen.

Ja, dat! Maar je ziet natuurlijk ook wel doordrammen tot de rest toegeeft.
Waar mijn ene paard een beetje zo kan zijn, zie ik meer aan de reactie van de rest wat het betekent.

sanne83 schreef:
Ja, paarden hebben in hun eigen groepen vast een bepaalde rangorde. Die is inderdaad niet lineair. Maar het allemaal zoveel complexer dan dat, vriendschapsbanden zijn zo belangrijk voor paarden. Als ze geen stress en frustratie hebben over gebrek aan voer of ruimte, dan is er weinig onenigheid onderling.

Ik vind het voor training helemaal niet relevant. Het paard wil in een training niets van jou, jij wil iets van het paard. Kijken vanuit het idee van dominantie levert qua training helemaal niets op.
Sowieso werk ik veel liever vanuit het enorme sociale vermogen van een paard.

Ik vind het veel interessanter wat voor specifieke persoonlijkheid dat paard heeft, waar krijgt het stress van, waar wordt het gefrustreerd van, wat vind het paard leuk? Wat vind het niet leuk? En dan ga ik zoeken naar manieren waarop het paard het leuk vind om mee te werken.

Ik vind het wel relevant en zie daardoor wel grote verschillen in training.

Had ook als voorbeeld als gegeven dat door trainen mijn ruin veel zelfverzekerder werd en dat zeker weten zijn positie tegenover andere paarden heeft verandert.

Ik heb ook paarden ( gehad) die compleet kapot getraind zijn/waren en waar je weer wat meer paard wil terug zien. Ik vind zo een robot echt niet fijn werken en werk liever met een paard. Dan kan ik ook beter de reacties inschatten bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 20-03-21 15:46

Geplaatst: 20-03-21 15:46

fransje23 schreef:
Naar mijn mening krijgen onzekere paarden vaak het stempel dominant. Onzekerheid uit zich toch regelmatig in trappen, bijten en op die manier dingen afdwingen.
Wij hebben zo een heel onzeker angstig paard in de kudde en die vind ik best sneu. Ze dwingt andere paarden om haar anker te zijn.

Mijn eigen paard en haar bff zijn veel zelfverzekerde. Die gaan dus ook rustig eten als de rest als een kip zonder kop rondjes rent als ze geschrokken zijn. Maar daarmee brengen ze ook de rust terug.

Een kudde vol onzekere types is een ramp.

Helemaal eens. In die enorm onzekere periode, begon één van de paarden te jagen. Dat werd toen door veel mensen uitgelegd als dominantie en rangorde, maar ik zag het als 100% onzekerheid en stress. Gelukkig is de groep sindsdien veel stabieler geworden en het gejaag is ook over.

In de training werk ik vnl aan stress en spanning en ik vind eigenlijk vrijwel alle problemen herleidbaar daarnaar. Dan is er een heel klein stukje “niet willen” of gewoon geen zin hebben, maar ik werk veel met positieve bekrachtinging en dat is eigenlijk altijd met motivatie en voer op te lossen. Dat kan je vaak zo makkelijk op lossen, dat je daardoor het onderscheid ook heel makkelijk kan maken tussen stress en niet willen. Stress kost veel meer tijd en laat zich moeilijk met voer trainen. Niet willen laat zich heel makkelijk met voer trainen.

**Geplaatst**: 20-03-21 15:50

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 20-03-21 15:50

Dat deed mijn huidige paard op mijn vorige stal, uit pure onzekerheid en vermoeidheid om zich heen meppen op de wei omdat de staleigenaar vond dat 2 dagen wennen wel lang genoeg is. Het zou een levensgevaarlijk paard zijn waarop ik zou gaan verongelukken 8)7

**Geplaatst**: 20-03-21 15:53

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 20-03-21 15:53

Tjee zeg
Mijn ruintje zou dat ook doen, maar als je ergens een makkelijke goedzak hebt is hij het wel....

Zo erg hè als een pensionhouder niet eens beter weet.

**Geplaatst**: 20-03-21 17:45

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 20-03-21 17:45

Wetenschappelijk onderzoek suggereert inderdaad dat kuddes paarden niet hiërarchisch, maar egalitair opereren.
https://thehorse.com/110684/when-the-he ... o-follows/

Ik denk dat dat idee van een dominante leider vooral in ons menselijke hoofd zit. Mede op basis van (onwetend) commentaar bij natuurfilms enzo.

**Geplaatst**: 21-03-21 10:05

Geplaatst: 21-03-21 10:05

safina schreef:
Wetenschappelijk onderzoek suggereert inderdaad dat kuddes paarden niet hiërarchisch, maar egalitair opereren.
https://thehorse.com/110684/when-the-he ... o-follows/

Ik denk dat dat idee van een dominante leider vooral in ons menselijke hoofd zit. Mede op basis van (onwetend) commentaar bij natuurfilms enzo.

Ik denk dat het verzonnen is door bazige types die dat vanuit zichzelf hebben beredeneerd en het daarna wereldkundig hebben gemaakt.

Bij een groep dieren is iedere schakel belangrijk. Alle verantwoordelijkheid bij één dier, DE leider, maakt een kudde kwetsbaar en overlevingskans kleiner.

**Geplaatst**: 21-03-21 10:15

Geplaatst: 21-03-21 10:15

DuoPenotti schreef:
quickie schreef:
Ik denk dat het heel belangrijk voor de discussie is om duidelijk te hebben wat je als dominatie ziet.

Zelf zie ik een natuurlijke leider als dominant. De rest is bereid te volgen zonder er echt tegen in te gaan. Een paard dat zelfverzekerd is en slechts een half oortje nodig is om duidelijk te maken dat een ander paard te ver gaat.

Ik heb er ook 1 die iedereen om zich heen weg kan slaan. Dit paard vindt ik zeker niet dominant. Eerder angstig. Ik pak jouw voordat je mij pakt.

Bij mensen zie je dit ook. De ene docent staat voor de klas en er is rust en er wordt geluisterd (dominant), de andere docent moet schreeuwen om de aandacht te krijgen. Dit zie ik als angst om controle te verliezen.

Mooi verwoord.

Mijn oudje was dominant, maar altijd op een rustige manier.
Die hoefde inderdaad maar met 1 oor te draaien en het droop af.
Heel zelden een eigenwijsje die door kwam en dan was een kleine mep voldoende.
Nooit heb ik hem echt zien uithalen. Dus ook geen gewonde paarden oid.
Hij was echt dominant, maar 100% eerlijk en duidelijk. "schreeuwen" hoefde dus niet.
Naar mensen was hij eigenlijk ook zo.
Hij doorzag echt de mensen die met respect hem behandelden of mensen die dat wilde doen lijken.

Mijn ruintje wil ook de baas zijn over mijn merrie, hij heeft dat natuurlijke overwicht helemaal niet en doet dus groot boos.
Oke de merrie vertrekt wel, want ze zit helemaal niet te wachten op gedoe.
Maar zet je bij deze ruin een zelfde paard, dan weet ik zeker dat het knokken word.

DuoPenotti, ik zag hetzelfde bij de hengst van mijn dochter.
Ik ben echt op de lichaamstaal gaan letten en vond dat zo mooi!
Hij had zich in de opfok opgewerkt van de nieuwkomer tot de ‘leider’ en hij hoefde inderdaad alleen maar een oor te bewegen en ze gingen weg, helemaal als hij bij ons stond.
Ik heb hem nog nooit zien slaan oid.

**Geplaatst**: 21-03-21 11:03

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 21-03-21 11:03

Het paard waar mijn paard bij staat is fantastisch. Die is echt een natuurlijke leider en communiceert dan ook heel klein. Zij stuurt andere paarden puur met een blik en een oorbeweging. Maakt een ander het te dol dan neemt ze soms een uitdagend zwakke (drijvende) positie in (achter dat paard) omdat ze weet dat ze het toch niet durven (toe dan, schiet dan) en dan lopen ze een soort van vernederd weg _O-

De eigenaar wist niet dat haar paard zo is aangezien ze niet veel van paardengedrag weet. Toen ik haar dat zei vielen er voor haar ineens heel veel kwartjes.

Mijn overleden stippel was ook zo, die was een een stabiele onderwijzer. Als een paard echt te ver ging dan ‚longeerde‘ ze dat paard. Zij deed fysiek nagenoeg niets maar het andere paard bleef in beweging tot ze blijkbaar vond dat het genoeg was (soort join up). Smorgens als de paddock open ging naar de wei (groepsstalling) dan liep zei altijd eerst naar buiten maar draaide zich vervolgens om bij het hek en liet dan de andere door gaan en sloot zelf achteraan. Echt ongelovelijk cool.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-21 13:19

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-21 13:19

fransje23 schreef:
safina schreef:
Wetenschappelijk onderzoek suggereert inderdaad dat kuddes paarden niet hiërarchisch, maar egalitair opereren.
https://thehorse.com/110684/when-the-he ... o-follows/

Ik denk dat dat idee van een dominante leider vooral in ons menselijke hoofd zit. Mede op basis van (onwetend) commentaar bij natuurfilms enzo.

Ik denk dat het verzonnen is door bazige types die dat vanuit zichzelf hebben beredeneerd en het daarna wereldkundig hebben gemaakt.

Bij een groep dieren is iedere schakel belangrijk. Alle verantwoordelijkheid bij één dier, DE leider, maakt een kudde kwetsbaar en overlevingskans kleiner.

Zeker waar! Je ziet ook dat er vaak meerdere paarden waken als er paarden liggen te slapen. Een duidelijk zichtbaar voorbeeld van dat er meerdere paarden zijn die verantwoordelijk zijn en dat de taken dus wisselen. Maar er zijn zeker paarden die die taak vaker op zich nemen, net als paarden die vaker de taak op zich nemen om nieuwe graasplekken of waterplekken te zoeken, of bedreigingen verkennen als er onbekende bewegingen zijn in de verte. Maar dat zegt verder niks over de rangorde of dominantie, enkel en alleen waar een paard van nature meer geïnteresseerd in is. Ik kan me voorstellen dat paarden die in het wild bijvoorbeeld sneller een idee zouden opperen om een nieuwe graasplek op te zoeken dus erg voedsel georiënteerd zijn, en daardoor ook in beperkte omstandigheden in gevangenschap bezittelijk worden op hun graasplek. En dat wordt vaak dan weer als dominantie gezien.

**Geplaatst**: 21-03-21 13:53

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 21-03-21 13:53

Toen wij onze 2,5 jarige ruin kochten vonden we het verstandig om hem nog een seizoentje in de wei te zetten. Hij kwam dus in een bestaande groep jonge paarden met 1 oudere ruin die er al wat langer stond.
Hij werd zonder pardon in de groep gezet en de oudere ruin schermde hem volledig af voor de rest en liet de paarden 1 voor 1 met hem kennismaken. Ik vond dat heel bijzonder om te zien.
Er was dus duidelijk wel een hierarchie in de groep, maar dat heeft denk ik minder met dominatie te maken.

We hebben nu een 3-jarige ruin die zich dominant gedraagt maar toch erg onzeker is.

**Geplaatst**: 21-03-21 14:44

Geplaatst: 21-03-21 14:44

Het probleem is dat mensen een negatief gevoel hebben bij het woord dominant. Bijvoorbeeld door de dominantie theorie. Maar dominant is helemaal niet negatief en betekent ook helemaal niet met veel geweld de leider willen zijn. Ik zie het ook meer als een handeling/gedrag dan als karakter. Dus een paard of hond oid kan zich dominant gedragen in setting x, maar is het niet.

Maar door de negatieve associatie gebruik ik liever zelfverzekerd of natuurlijke leider rol. Mijn merrie is er zo 1 die met kleine oorbewegingen of gewoon een blik alles regelt. Heel rustig en zonder geweld. Je ziet ook heel mooi welke dingen zij regelt en welke dingen andere paarden regelen. Met sommige paarden is er niet echt zichtbare interactie. Die lijken elkaar te negeren, maar als er iets aan de hand is zie je ineens wel interactie. En dat gaat heel vanzelf sprekend. Nieuwe paarden in de kudde als die van mij er niet is is niet zo'n groot succes. Het vriendinnetje van die van mij is zo'n wat onzekere merrie die met een hoop bombarie dan dingen gaat regelen. En dat kan zorgen voor enorm jagen en vechten. Als die van mij er wel is gaat dat veel rustiger. Het ligt ook aan het andere paard. Maar nog een voorbeeld, wij hebben in de winter een groepspaddock. De merrie groep is eigenlijk een hele rustige groep, maar helaas is mijn merrie er een aantal keer uitgeweest door blessures voor een aantal dagen of weken. Ook zijn er wat ongelukken gebeurd, zoals opjagen en uit de paddock willen springen enzovoorts. Die ongelukken zijn allemaal gebeurd toen die van mij er niet in stond. Dan is de kudde blijkbaar veel onrustiger of onstabieler.

Ik zag het ook bij mijn honden toen ik er meerdere heb. De meest zelfverzekerde regelde niet alles, maar was wel degene die de rust hield. De andere hadden allemaal hun eigen ding waar zij hey voortouw in namen en wat hij prima vond. Pas als er iets mis ging oid greep hij in.

Nu moet ik in de omgang wel rekening houden met het karakter van zowel mijn hond als mijn merrie. Ze zijn extreem makkelijk, als alles duidelijk is. Maar soms moet je ze toch helpen herinneren dat ik sommige dingen wel of niet wil. Vorige paard was bijvoorbeeld veel onzekerder, maar die geloofde en vertrouwde daardoor volledig op wat ik zei. Deze vinden dat ze het zelf wel weten en zijn wat onafhankelijker (of hoe moet ik het noemen?) Van mij. Ze redden zich wel. Maar dat moet ook niet met veel bombarie oid, want dan zouden ze juist in verzet gaan en het zijn wel sterke karakters. Vooral bij de hond heb ik dat, helaas, meegemaakt met een trainer die wel met een hoop druk iets voor elkaar wilde krijgen. Die weigert gewoon of als het echt niet anders kan terug in de aanval.
Merrie moet ik gewoon rustig volhouden dat ik iets wil, gewoon volhouden en blijven vragen. Dan twijfelt ze misschien even, maar doet het vervolgens wel voor hele lange tijd. Als je niet vol blijft houden gaat ze haar eigen gang in steeds meer dingen. Niet gevaarlijk ofzo. Maar dan steeds meer haar eigen ding doen. Bij vreemde zie je bijvoorbeeld dat ze de ene gewoon de ruimte geeft bij het hek van het weiland en bij de ander er uit loopt alsof er niemand staat

stukje uitstraling denk ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-21 15:19

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-21 15:19

MyWishMax schreef:
Het probleem is dat mensen een negatief gevoel hebben bij het woord dominant. Bijvoorbeeld door de dominantie theorie. Maar dominant is helemaal niet negatief en betekent ook helemaal niet met veel geweld de leider willen zijn. Ik zie het ook meer als een handeling/gedrag dan als karakter. Dus een paard of hond oid kan zich dominant gedragen in setting x, maar is het niet.

Maar door de negatieve associatie gebruik ik liever zelfverzekerd of natuurlijke leider rol. Mijn merrie is er zo 1 die met kleine oorbewegingen of gewoon een blik alles regelt. Heel rustig en zonder geweld. Je ziet ook heel mooi welke dingen zij regelt en welke dingen andere paarden regelen. Met sommige paarden is er niet echt zichtbare interactie. Die lijken elkaar te negeren, maar als er iets aan de hand is zie je ineens wel interactie. En dat gaat heel vanzelf sprekend. Nieuwe paarden in de kudde als die van mij er niet is is niet zo'n groot succes. Het vriendinnetje van die van mij is zo'n wat onzekere merrie die met een hoop bombarie dan dingen gaat regelen. En dat kan zorgen voor enorm jagen en vechten. Als die van mij er wel is gaat dat veel rustiger. Het ligt ook aan het andere paard. Maar nog een voorbeeld, wij hebben in de winter een groepspaddock. De merrie groep is eigenlijk een hele rustige groep, maar helaas is mijn merrie er een aantal keer uitgeweest door blessures voor een aantal dagen of weken. Ook zijn er wat ongelukken gebeurd, zoals opjagen en uit de paddock willen springen enzovoorts. Die ongelukken zijn allemaal gebeurd toen die van mij er niet in stond. Dan is de kudde blijkbaar veel onrustiger of onstabieler.

Ik zag het ook bij mijn honden toen ik er meerdere heb. De meest zelfverzekerde regelde niet alles, maar was wel degene die de rust hield. De andere hadden allemaal hun eigen ding waar zij hey voortouw in namen en wat hij prima vond. Pas als er iets mis ging oid greep hij in.

Nu moet ik in de omgang wel rekening houden met het karakter van zowel mijn hond als mijn merrie. Ze zijn extreem makkelijk, als alles duidelijk is. Maar soms moet je ze toch helpen herinneren dat ik sommige dingen wel of niet wil. Vorige paard was bijvoorbeeld veel onzekerder, maar die geloofde en vertrouwde daardoor volledig op wat ik zei. Deze vinden dat ze het zelf wel weten en zijn wat onafhankelijker (of hoe moet ik het noemen?) Van mij. Ze redden zich wel. Maar dat moet ook niet met veel bombarie oid, want dan zouden ze juist in verzet gaan en het zijn wel sterke karakters. Vooral bij de hond heb ik dat, helaas, meegemaakt met een trainer die wel met een hoop druk iets voor elkaar wilde krijgen. Die weigert gewoon of als het echt niet anders kan terug in de aanval.
Merrie moet ik gewoon rustig volhouden dat ik iets wil, gewoon volhouden en blijven vragen. Dan twijfelt ze misschien even, maar doet het vervolgens wel voor hele lange tijd. Als je niet vol blijft houden gaat ze haar eigen gang in steeds meer dingen. Niet gevaarlijk ofzo. Maar dan steeds meer haar eigen ding doen. Bij vreemde zie je bijvoorbeeld dat ze de ene gewoon de ruimte geeft bij het hek van het weiland en bij de ander er uit loopt alsof er niemand staat stukje uitstraling denk ik.

Het probleem is denk ik niet dat er een negatieve lading om het woord dominantie heen hangt. Het feit is gewoon dat negatief en agressief gedrag van paarden richting andere paarden of mensen vaak wordt uitgelegd met dominantie. Dan stopt het zoeken naar de echte oorzaak. Niemand zegt dat paarden niet elkaars beweging bepalen en daarmee in dat moment leiding nemen. Feit is gewoon dat uit onderzoek blijkt dat in zowel natuurlijke als niet natuurlijke kuddes alle paarden ongeveer even vaak de beweging van de groep of andere paarden bepaalde, en dat er soms een paard is die iets vaker de beweging bepaald. Dat maakt dat paard niet meteen dominant of de leider. En dat gebeurd alles behalve met agressie.

**Geplaatst**: 21-03-21 15:31

Geplaatst: 21-03-21 15:31

Je zegt toch hetzelfde? Dominantie op zich is niet negatief, maar alle negatieve gedragingen worden dominant genoemd. Daardoor gaan mensen heel snel tegen het woord dominant in, terwijl dat helemaal geen verkeerd wordt of gedrag is. Alleen worden veel dingen dominant genoemd die dat niet zijn idd. En dus ook helemaal niet standaard met een hoop geweld, dat geweld zie ik juist vaker bij dieren die helemaal niet zo zelfverzekerd zijn en wel ineens iets moeten gaan bepalen. 1 van mijn honden was extreem angst agressief. Die werd idd dominant genoemd, terwijl ze dat absoluut niet was.

Wat ik dus zie, zoals al geschreven, is dat er verschillende dieren zijn die allemaal iets bepalen of niet eens bepalen maar het voortouw nemen. Maar ook dat er zeker wel dieren zijn die vanzelf een wat meer leidende rol hebben. Niet dat dat de vaste leider is die alles bepaalt, maar allemaal een stukje. Alleen zijn er echt paarden die de richting van een ander niet kunnen bepalen.

Hoe zou jij dan verklaren dat een kudde van slag kan zijn als 1 dier weg is? Terwijl een ander dier weg kan zijn zonder gevolg? Daar zit toch een reden achter. Ik zie dus wel een leidende rol, maar die is niet alles bepalend of een alleen recht. Wie weet zeggen we over 10 jaar weer iets compleet anders, we blijven als mensen een naam geven aan gedrag van dieren door observeren en dat blijft veranderen.

**Geplaatst**: 21-03-21 17:59

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 21-03-21 17:59

Ik vind dominant zijn of een leider toch wel verschillende dingen.

Maar het is toch ook echt de samenstelling van de groep. Als je een stabiele groep hebt en je zet er een "dominant" paard bij wil dat niet zeggen dat de groep daar op in gaat. Als zij een goede samenwerking hebben en een goede rolverdeling, zal het paard zich toch aanpassen, want die wil vaak niet buiten de groep vallen.

Maar ook daarin zie ik weer verschil. Is een paard niet sociaal gehouden, is het gedrag totaal anders dan van een paard dat een belangrijke rol had in een andere groep.

Hier lagen ze wel alle 5 tegelijk te slapen. Niet vaak, maar gebeurde wel. Mijn overleden ruin waakte vaak. Als de merrie van 28 ging liggen, kwam hij zelf er echt naartoe om bij haar te gaan staan.
Maar zij ligt met haar kinderen nu net zo makkelijk te slapen zonder waker.

Met nieuwe dingen, nieuwsgierig zijn etc ligt het er ook heel erg aan wat het is. Een nieuw obstakel wordt anders benaderd dan iets waar een nieuwe plek om te eten is bijv.

**Geplaatst**: 22-03-21 14:48

Geplaatst: 22-03-21 14:48

fransje23 schreef:
Naar mijn mening krijgen onzekere paarden vaak het stempel dominant. Onzekerheid uit zich toch regelmatig in trappen, bijten en op die manier dingen afdwingen.
Wij hebben zo een heel onzeker angstig paard in de kudde en die vind ik best sneu. Ze dwingt andere paarden om haar anker te zijn.

Mijn eigen paard en haar bff zijn veel zelfverzekerde. Die gaan dus ook rustig eten als de rest als een kip zonder kop rondjes rent als ze geschrokken zijn. Maar daarmee brengen ze ook de rust terug.

Een kudde vol onzekere types is een ramp.

Ik ben zo ontzettend benieuwd in hoeverre paarden hier onderling elkaar ook nog bij beïnvloeden.
Ik heb 2 heel zekere paarden. En eentje heeeel onzeker. Hij is het meest aanwezig. Ziet er het stoerste uit. Maar man man wat een ei.
Hij hangt dan ook gruwelijk aan mijn meest zekere stabiele paard (type rots in de branding). Kan goed met mij alleen op pad. Maar hangt dan weer heel erg aan mij. Dat zekere paard is inmiddels al 25 en zal er ooit niet meer zijn. Ik vraag me echt wel eens af wat dat gaat doen met de onzekere.

Zou hij zich dan toch wat sterker gaan ontwikkelen? Gaat hij dan hangen aan het andere paard? Stort hij in?

Het is natuurlijk ook gewoon heel makkelijk schuilen in de schaduw van de zekere. Ik vraag me dan echt af in hoeverre ze zich vormen naar hun omgeving.

En nog 1: als hengst leek het best een nuchtere. Vrij snel nadat hij hier kwam is hij gecastreerd. En nu dus onzeker. Ik kan het uiteraard verkeerd ingeschat hebben. Je ziet een 2,5 jarige natuurlijk maar even een paar korte momenten voordat je ze koopt. Of in hoeverre zouden de hormonen nog een rol spelen.

**Geplaatst**: 22-03-21 14:52

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 22-03-21 14:52

Ik had hier een zeker en en een onzeker merrie.
Die onzekere liet ook mooi de zekere de dingen opknappen.
Maar de zekere heb ik verkocht en de onzekere is veel zelfstandiger en dapperder geworden.
Het zal natuurlijk nooit een hele dappere worden, maar zij is wat dat betreft wel positief veranderd.

**Geplaatst**: 22-03-21 15:27

Geplaatst: 22-03-21 15:27

Mijn vorige merrie was er ook zo 1 die alles regelde maar heel onzichtbaar. Zoals ik al eerder vertelde dacht ik dat zij onderin rang stond, totdat zij overleed en de groep opeens volkomen van slag was.
mijn huidige merrie is er ook zo 1 die de mindere gaat beschermen. Zij vindt het nodig om de nieuwkomers een dag te beschermen. Zij is degene die in de wei op de uitkijk staat als er ergens iets aan de hand is, zij is de oppas-tante zeg maar. tegenwoordig pakt zij haar rustmomenten ook overduidelijk, maar eerder was zij degene die oplette als anderen sliepen. Toen vorig jaar de leidende merrie een dag koliekerig was, was zij degene die op wacht stond. Ik kon haar ook niet de wei uit krijgen en ik kon een dag niets met haar beginnen want haar taak lag die dag bij de kudde. Zij is fokmerrie geweest en heeft goed op haar kudde gepast.

In de groep van de ruinen heeft ook een ruin gestaan waarvan de eigenaresse zei dat hij de leider was, maar dat was hij niet. Niet op de goede manier. Hij beet en joeg en sloeg en hij kon alles aan de kant jagen zodat hij de hele stal en al het hooi voor hemzelf had. Terwijl idd een goede leider een ander met een oor beweging al aan de kant kan zetten. Later kwam er een andere ruin en die was echt een goede leider. Gewoon simpel communiceren met een oorbeweging of een keer boos kijken. Daar kwam weinig geweld aan te pas. Nu nog een nare merrie in de groep die alles wegjaagt en bijt en trapt. Ze wil wel de leider zijn, maar kan het niet.

**Geplaatst**: 22-03-21 16:53

Geplaatst: 22-03-21 16:53

pol013 schreef:
fransje23 schreef:
Naar mijn mening krijgen onzekere paarden vaak het stempel dominant. Onzekerheid uit zich toch regelmatig in trappen, bijten en op die manier dingen afdwingen.
Wij hebben zo een heel onzeker angstig paard in de kudde en die vind ik best sneu. Ze dwingt andere paarden om haar anker te zijn.

Mijn eigen paard en haar bff zijn veel zelfverzekerde. Die gaan dus ook rustig eten als de rest als een kip zonder kop rondjes rent als ze geschrokken zijn. Maar daarmee brengen ze ook de rust terug.

Een kudde vol onzekere types is een ramp.

Ik ben zo ontzettend benieuwd in hoeverre paarden hier onderling elkaar ook nog bij beïnvloeden.
Ik heb 2 heel zekere paarden. En eentje heeeel onzeker. Hij is het meest aanwezig. Ziet er het stoerste uit. Maar man man wat een ei.
Hij hangt dan ook gruwelijk aan mijn meest zekere stabiele paard (type rots in de branding). Kan goed met mij alleen op pad. Maar hangt dan weer heel erg aan mij. Dat zekere paard is inmiddels al 25 en zal er ooit niet meer zijn. Ik vraag me echt wel eens af wat dat gaat doen met de onzekere.

Zou hij zich dan toch wat sterker gaan ontwikkelen? Gaat hij dan hangen aan het andere paard? Stort hij in?

Het is natuurlijk ook gewoon heel makkelijk schuilen in de schaduw van de zekere. Ik vraag me dan echt af in hoeverre ze zich vormen naar hun omgeving.

En nog 1: als hengst leek het best een nuchtere. Vrij snel nadat hij hier kwam is hij gecastreerd. En nu dus onzeker. Ik kan het uiteraard verkeerd ingeschat hebben. Je ziet een 2,5 jarige natuurlijk maar even een paar korte momenten voordat je ze koopt. Of in hoeverre zouden de hormonen nog een rol spelen.

Dat vroeg ik me ook af. Mn shet en nf van 23 en ong 25 liepen al 17jr samen. De merrie van 28 liep 8jr bij hun, de ruin van 22 5jr en de merrie van 14, 1,5jr.
Ze waren heel goed samen, maar wel met voorkeuren.

Mijn ruin hangt heel erg aan zijn moeder en zus en kon best klieren met de NF ruin.

Ik dacht echt dat de shet en merrie van 28 die lang met de NF een eenheid zijn geweest, het zwaar zouden hebben. Maar ze stonden erbij dat hij niet goed werd en hebben gek genoeg vrij weinig afscheid genomen gedurende de dag.
Mijn ruin die graag kliert, heeft bij leven nog lopen bijten en duwen. Gaven we hem ook even de ruimte. Hij is ook degene die vaker afscheid kwam nemen.

De shet had het even zwaar, maar pakt de draad goed op. Mijn ruin heeft een beste dip.

De ruin was een stabiele factor, maar qua rolverdeling lijkt hij niet erg gemist te worden. Enige is dat hij vaak stond te waken bij het slapen van de oude merrie, maar ze ploffen alsnog allemaal neer.

Ik denk toch dat hoe een paard overlijdt ook verschil maakt. Ze weten echt wel dat een paard al wat ouder begint te worden, iets mankeert en als ze erbij staan dat hij niet goed wordt, is het voor hun blijkbaar snel duidelijk.

Ze zijn echt heel hecht de 3 quarters, maar zie dan weer niet de merries die ruin extra aandacht geven. Alleen zus lief heeft zich opgeofferd om te kroelen.

De merrie van 14 is vorig jaar een maand bij de hengst geweest en merkte we ondanks hun band weinig. Ik denk dat als mama van 28 wegvalt, het weer een heel ander effect zal hebben. Maar het zal er ook weer aan liggen wie het eerste gaat en wie dan samen verder moeten en dan weer het volgende verlies moeten delen.

Ik denk echt dat als de shet eerst was gegaan, mijn NF het veel zwaarder had gehad dan andersom nu.

**Geplaatst**: 23-03-21 15:00

Re: Dominantie en rangorde bij paarden, een mythe?

Geplaatst: 23-03-21 15:00

Overal en bij elk mens en dier is een rangorde. Maar dit kan altijd veranderen door dat een paard verkocht wordt of dat een paard meer zekerdere van haar/hem zelf wordt.

**Geplaatst**: 23-03-21 16:07

Geplaatst: 23-03-21 16:07

Ik denk dat het er helemaal aan ligt wat je onder dominatie verstaat.

In mijn kleine kudde (6) aan huis zie ik een hele duidelijke rangorde. Mijn oudste ruin is overduidelijk de baas van de kudde, een zeer stabiel en zelfverzekerd paard. Hij heeft aan 1 draai met zijn oor genoeg om de anderen te laten wijken voor hem. Is hij daarom dominant? Of is hij gewoon een natuurlijke leider?

Deze leider wordt altijd op de voet gevolgd door mijn jonge en mega onzekere ruin, die op zijn beurt heel lelijk en raar kan doen naar de andere 4. Dominant is hij echter absoluut niet, hij is gewoon onzeker en weet soms niet wat hij met zichzelf aan moet en dan probeert hij een beetje stoer te doen, wat hij dus helemaal niet is.

Afgelopen zomer kreeg ik een pensionpaard, terwijl mijn kudde al 2 jaar stabiel samen was. Deel van de paddock afgezet en nieuwe paard erin. De leider begon vrijwel direct te jagen als een gek: hij ging als een raket langs de omheining, tanden bloot, oren plat. De andere paarden mochten niet in de buurt van de draden (en dus de nieuwkomer) komen. Dominantie? Hij beschermt zijn kudde alsof zijn leven er vanaf hangt, ben je dan dominant? Nadat hij één op één buiten de paddock (en dus zonder zijn kudde die hij hoefde te beschermen) rustig aan een touwtje kennis kon maken was het goed en daarna mocht de rest er ook bij. Eind zomer nog een paard erbij en ging precies hetzelfde.

Met voeren ook, een van de paarden wil nog wel eens uithalen naar de shet, maar dat wordt absoluut niet getolereerd door de leider: hij vliegt het betreffende paard aan en zet hem daarmee luid en duidelijk op zijn plek. Dominantie? Hij behoudt eigenlijk gewoon de harmonie in de kudde.
Hij valt overigens nooit vanuit zichzelf aan binnen zijn kudde, bijt niet, trapt niet, een draai met een oor is genoeg in vrijwel alle situaties, tenzij ze zich dus misdragen tegenover elkaar.

Dus wat bovenstaande voorbeelden betreft: een ander zou hem wellicht dominant noemen, maar zijn gedrag heeft een reden die samenhangt met zijn positie in de kudde. Ik denk wel dat je een beetje dominant moet zijn om een goede leider te zijn, maar dat is dus maar net wat je onder dominantie vindt vallen.

**Geplaatst**: 04-04-21 21:04

Geplaatst: 04-04-21 21:04

Hoi, stiekem moet ik wel al meteen toegeven dat ik niet ,alle reacties heb doorgelezen-daar was ik iets te lui voor O:)

(voor degenen die niet mijn hele reactie willen lezen, de onderste 2 alinia's zijn het belangerijkste, be de rest dwaal ik een beetje af, oeps)

Ik ben een manegeruiter. Mijn interesse in paardengedrag kwam vooral nadat mijn favoriet paard een trauma kreeg (ik vermoed achteraf, dat hij een trauma heeft, maar dit heeft geen specialist bevestigd). Sayanour was een koppige en redelijk luie pony (je moest echt duidelijk en streng zijn, zodat hij iets doet) nadat er een boom op zijn stal viel (ik weet niet of hij op dat moment in de stal stond, maar ik verzeker je, die stal was niet meer bruikbaar. Er was een dikke tak door het plastikachtige dak gekomen en etr was erg veel schade.) verguisde de manege van locatie. Na een paar maanden mocht ik weer op mijn lieveling rijden. En wow, hij was een ander paard. Hij bokte en schrok om alles en niets, ik ben vaak genoeg door de piste gecrost in rengalop zonder enige controle over mijn geliefde ruintje. Uiteindelijk heb ik echt veel van hem geleerd, hoe ik met een schrikkend paard moet omgaan. Ook vind ik dat we een erg sterke band hadden.
Ondertussen ben ik verhuisd en zie ik hem helaas niet meer.

Aleen is de interesse in "gestoorde" paarden gebleven en toen wou ik paarden met gedragsprobleemen helpen(dit is nogsteeds een toekomstdroom voor mij, aleen of het haalbaar is, ik weet het niet...

), in iedergeval hoort daar natuurlijk paarden begrijpen daar bij.

Zo ben ik uitgekomen bij allemaal manieren om met paarden om te gaan. Streng zijn en straffen-was niets voor mij, helemaal los natuurlijk enzo-was iets te veel voor mij, ik wou ook nog paardrijden zonder me daar schuldig over te voelen. Ik ben erg kort beland op een manege waar ze erg anders rijden dan wat ik gewend ben, ze stuuren door hun armen naar boven te doen, tja ik leg het erg vaag uit. Maar het punt is dus dat ze de wang van het paard gebruiken als ze teugelhulpen geven. En ik heb dus altijd geleerd dat je zo moet sturen zodat het bit soortvan eerder in cotnact komt met het tandvlees inplaats van de wang, maar oké ik rij daar niet meer. (die manege was simpelweg te ver weg, van waar ik woon-dus het ligt niet aan hun rijstijl)

Nu doe ik gewoon lekker mijn eigen ding, ik rij op een manege waar ik me goed voel ( de paarden 24/7 op paddocks staan en in de vakanties op gigantische weides en de paarden+mensen zijn erg fijn) en ik let zoveel mogelijk op mijn en de paarden hun lichaamstaal. Sins kort heb ik Draakje leren kennen (echte naam is Amadeus, maar draakje is zijn koosnaampje, want hij heeft veel weg van een vuurspuwende draak

), een geweldige manegepony. Die drijgt met bijten en trappen op de poestplaats, naar iedereen die hem wilt borselen. Maar voor de rest gedraagt hij zich keurig

, maar oke nu dwaal ik af :)ddd

. Wat ik dus bedoelde, hij heeft volgens mij een redelijk hoge rang in de kudde. Hij jaagt af en toe een ander paard weg en hij heeft altijd een van de beste plekjes in de paddock om te eten. Amadeus is ook degene die lekker zelf kan beslissen waar hij staat en de andere paarden dan soms "wegjaagt" als zij in de weg staan. Wel is hij duidelijk niet de lijder van de kudde, zijn rangorde is gewoon erg hoog.

Ik weet niet echt wat je onder dominantie begrijpt, dat sommige paarden zogezegd van nature eerder een hogere rang willen hebben? Dat lijkt me mogelijk, maar ook weer niet helemaal. Mijn mening zit er een beetje tussen

Maar Amadeus bijvoorbeeld zou ik niet dominant noemen.