Bokt.nl

Bravura schreef:

Hier een paard van 31 die 2 maanden op de hoek van de wei voor zich uit bleef staren nadat de New Forrest pony van 31 was ingeslapen in zijn box. Was niet van de plek weg te krijgen door de 2 andere bejaarden. Ze konden geen afscheid nemen van die eerste maar hebben wel gezien dat hij weggehaald werd. Later bij de anderen wel op een of andere mogelijke manier afscheid laten nemen van elkaar (bij 1 aan pluk manen laten ruiken omdat die elders moest worden ingeslapen). Nadat de 1 na laatste insliep bleef 1 bejaard paard over met de jongere shet en een nieuw aangekocht veulen. Daar had ze de laatste 2 jaar van haar leven totaal geen interesse meer in, ze was daarna erg op zichzelf. In mijn beleving rouwen ze wel degelijk. Onze bejaarden liepen hun hele leven bij elkaar.

Willekes schreef:

Wat sneu. Sterkte ook. Overigens herkenbaar. Ben benieuwd naar de reacties. Hier twee merries (in groepsverband). Staat (stonden) jaren af en aan samen (verschillende eigenaren). De ene merrie is onlangs ingeslapen, de ander heeft staan waken, staren, tot paard werd opgehaald ernaast/erbij geweest. Nu nog steeds niet haarzelf. Sneu om te zien. In het 'dagelijks' leven deden ze niet echt veel met elkaar in de groep. Vroeger veel meer op pad. Nu lijkt (...) de merrie in zichzelf gekeerd, het is ook verhaartijd, ze is op leeftijd en nog niet helemaal zichzelf. Proberen er zo veel mogelijk afwisseling en regelmaat in de houden (altijd al, maar ja ) Misschien heeft er iemand nog tips waar we wat aan hebben, ik lees verder mee.

Bravura schreef:

Mijn inmiddels bejaarde shet staat nu in een rusthuis bij een andere shet. Beide ruinen. Misschien is dat wat om hem daarbij te plaatsen?

lies_sparkle schreef:

heel herkenbaar, mijn shet (25) had altijd een beste vriend van 23 die we 2 jaar geleden hebben moeten laten inslapen.
Hij heeft nooit meer echt aansluiting gevonden bij de andere pony's. Hij heeft eerst met een ander ruintje gestaan en staat nu samen met 2 ruinen maar het is een beetje een mensenpaardje geworden. Altijd heel erg op ons gefixeerd.

Het blijft lastig dit soort dingen.

Zeedraakje schreef:

Doet zeer om te zien hè? Bij mij is juli vorig jaar een merrietje onverwacht ingeslapen. Haar grote broer (geen bloedverwantschap maar enorm close vanaf dag 1) met wie ze 9 jaar dag en nacht samen was, samen speelde, ook altijd in dezelfde stal en bij dezelfde hooiplek, is tot op heden niet zichzelf. Hij is niet meer zo vrolijk, soms zelfs echt chagrijnig wat ik nog nooit heb gehad met hem en hij is veel minder geïnteresseerd in de andere paarden met wie hij ook al 6 jaar samen staat. En als hij ergens een paard hoort komen dan loopt hij snel met grote ogen en gespannen houding naar de dichtstbijzijnde omheining om te kijken of ze misschien terugkomt. Zodra hij ziet dat zij het niet is, sjokt hij weer naar de voerplek.
Voorheen ïnteresseerden voorbij komende paarden hem geen biet, vond ik weleens vreemd omdat de rest dat wel interessant vindt. Breekt mijn hart om het verschil te zien bij hem en hoop enorm dat het snel beter zal gaan en hij weer de blije gup is zoals hij voorheen was maar zoiets kun je niet afdwingen. Hij heeft gewoon héél veel tijd nodig...
Bij de andere paarden merk ik niets anders. 2 waren de eerste tijd ook aan het zoeken en heel onrustig maar daarna was het ok. De andere leek het sowieso niet uit te maken, zij zijn ook niet bij haar gaan snuffelen of zo.

BarbaraNova schreef:

Ik volg ook even, ik heb een arabische ruin van 28 en een bejaarde shet die chronisch bevangen is...zit ook heel erg in mijn maag wat ik moet als 1 van hun weg valt. Ik heb nog een arabische hengst en een welsh cob ex dekhengst maar die hebben ook geen klik met de anderen en elkaar...

Zag bij Animal planet bij zon dierenarts programma dat er ergens in canada twee oudjes tegelijk ingeslapen werden....beetje dubbel gevoel er bij...ene kant heel mooi ook hoor...wat doe je de achterblijver aan als je het niet doet of vindt je nog wel een leuk vriendje voor hem?

Misty12 schreef:

We hadden een merrie en een ruin. De merrie kwam in 2005 (toen 15 jaar), de ruin in 2010 (toen 5 jaar). Vanaf dat moment hebben ze veel samen gelopen. De ruin was van mijn dochter en we hebben heel veel samen gereden. Ook de verhuizingen hebben ze samen meegemaakt. Ook hebben ze bij een paar stallen altijd samen in de wei gestaan. In 2018 zijn we verhuisd naar een groepsstalling. In eerste instantie stonden ze samen met 2 merries, later kwamen er nog een merrie en ruin bij. Later is voor de rust mijn merrie verhuisd naar de andere groep met alleen merries. In 2019 overleed mijn merrie. De merries waar ze toen bij in stond, hebben omstebeurt afscheid genomen terwijl we zaten te wachten op de DA. Uiteindelijk is ze ingeslapen avonds laat. De volgende dag wilden een aantal mensen van stal hun paard afscheid laten nemen want de groep was aardig van slag. Zo ook de ruinen. En onze lieve knul was echt heel verdrietig dat zijn vriendin was overleden. Hij was heel timide en wilde niet aan haar snuffelen maar wel in de buurt grassprietjes knabbelen. Hij heeft een aantal dagen echt steun gezocht bij ons. Ze hebben tenslotte 9 jaar lang lief en leed gedeeld en heel veel buitenrij-kilometers, waarin ze onzichtbaar konden communiceren over; zullen we zo nog even een galopje doen? En; ik ga lekker iets harder als jou, nee ikke, nee ikke. Wat uiteindelijk resulteerde in een (altijd) controleerbare galop op redelijk hoge snelheid. samen buiten rijden was altijd feest.En altijd mekaar lopen uitdagen.

Iemand bij ons op stal had ook 2 oude paarden die niet buiten mekaar konden. Toen eentje ziek/slecht werd, heeft ze ook besloten om ze tegelijkertijd te laten inslapen. En dan ook wel echt tegelijkertijd met 2 dierenartsen, die ze op het zelfde moment de injecties gaven.

prugelpiet schreef:

Ik hoop dat het snel beter word. Hier is ook een zijn 2 maatjes kwijtgeraakt. En ondanks dat er nog 20 andere paarden in de kudde staan, is het een hoopje sip paard geworden. En dat doet echt zeer om te zien

Wirobelgje schreef:

Mijn paard is ook wel degelijk verandert nadat haar maatje moest ingeslapen worden.
Heb haar afscheid laten nemen en sindsdien is ze echt niet meer dezelfde geweest.

Wirobelgje schreef:

Ik heb haar zeker nog, al 18 jaar en ze wordt in juni 22.
Ze staat nu in een kudde van in totaal 9 paarden.
Ze is zeker niet de baas van de kudde, eerder wat lager in rang maar kan eten, drinken en schuilen dus ze doet het goed. Maar echt, ze is gewoon anders. terughoudender of zoals ik al voorbij zag komen "meer afgesloten van de wereld".

BarbaraNova schreef:

Vindt het toch wel heel super dat je je zo verdiept in dit onderwerp, blij dat er mensen zijn die hier ook zo mee zitten....

BarbaraNova schreef:

7 jaar geleden is mijn pony van 32 ingeslapen, zij was het maatje van mijn nu 28 jarige arabiertje. Hij was echt compleet overstuur toen zij wegviel, afscheid laten nemen maar kreeg hem niet meer naar stal. Dus naast het verdriet van het verlies van mijn pony ook het verdriet van hem zo overstuur. Mijn paarden staan bij mijn werk achter op het erf. Mijn werkgever was er ook bij. Dus ik huilen en tegen hem gezegd dat ik toch voor een maatje voor hem moest gaan kijken. Mijn werkgever had nog een shetje staan die mensen ooit jarenlang terug eens gedumpt hebben bij hem. Die mocht ik wel pakken, dus nadat ik dan even kortgesloten had dat hij hem nooit terug kreeg, de pony gehaald. Daar is mijn oude ruin aan gaan plakken en is echt zijn redding geweest...maar nu zijn beide oud en krakkemikkig, dus weet niet of ik dit hun nog eens aan wil doen als er 1 van de 2 weg valt...dit heeft me toen zo geraakt...