Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Desi_2409 schreef:Mijn Engelse volbloed is juist super cool en schrikt nergens van. De KWPN-er van mijn dochter, is ook zo schrikkerig. Denk wel dat het scheelt hoe je er mee omgaat. Dus vooral niet naar het object kijken waar het paard naar kijkt, gewoon lalala er langs (proberen) te rijden.. geen aandacht eraan besteden..
Dilan93 schreef:Heb al meerdere paarden gereden die superbraaf waren, maar oh wee als er een bankje in het bos stond levensgevaarlijk
Brainless schreef:Dilan93 schreef:Heb al meerdere paarden gereden die superbraaf waren, maar oh wee als er een bankje in het bos stond levensgevaarlijk
De ANWB paddenstoelen vreten ook paard.
Het allerengste is een robotgrasmaaier (daar krijg ik hem amper langs, hij gaat dan echt stilstaan en snuiven) en koeien die meelopen/rennen.
En dat terwijl hij enkele maanden per jaar naast koeien staat en dan zijn ze niet eng, maar ergens "in het wild" zijn ze blijkbaar niet te vertrouwen.
Art_Ificious schreef:[
Heb hier zo een pony... Laatst durfde hij niet langs kreupelhout in het bos, terwijl hij er al 2x langs de andere kant langs gekomen was,
SusanH schreef:Idd de beide hersenhelften van een paard werken niet samen op dat gebied. Wat van links ok is kan rechtsom ineens weer heel eng zijn. Wij hebben een heel gevoelig paard en op dat vlak het nodige bij geleerd de afgelopen jaren. Mijn ervaring, het kan minder worden, maar als het iets is wat bij het paard hoort zal het nooit helemaal weg gaan. En idd, als stronk 1 ok is betekent dat niet dat stronk 2 en 3 dat ook zijn. Bovendien kan stronk 1 als hij een paar cm de andere kant op ligt ook ineens weer heel spannend zijn
Wat bij ons heel goed werkt, is zorgen dat de focus bij de ruiter ligt en minder bij de omgeving. Echt aan het werk zetten dus, zorgen dat hij goed aan de hulpen is. Dan is de schrikreactie er soms nog wel, maar is het allemaal heel goed te managen en is het geen wegspringen meer, maar been eraan=naar voren. Van de week was ik bijvoorbeeld lekker aan trainen en schrok hij van iets wat langs de bakrand was. We kwamen in galop langs. In plaats van terugnemen en ho, gaf ik juist nog wat been bij en vroeg ik wat meer stelling. We reden daardoor een keurige volte in middengalop en ik had meteen weer een paard die op mij aan het letten was. We konden gelijk lekker door rijden samen en de spanning was ook meteen weg.
superpony schreef:Maar wat de ruiter "eng" vindt of spannend, kan ook aan de manier van schrikken liggen. Elk paard kan anders schrikken en dan vinden mensen het van de een wat minder erg, dan van de ander.