Alle paarden hebben wat wij mensen autisme noemen. Sterker nog, alle prooidieren hebben dat. Elk prooidier heeft behoefte aan stabiliteit, rust, ruimte, regelmaat, duidelijkheid, consequente leiding. Aan ons de taak om die te geven. De reden dat veel mensen met autisme goed zijn met paarden is omdat mensen met autisme dikwijls snappen hoe paarden zich voelen in deze chaotische wereld.
En net zoals bij mensen met autisme, verschillen paarden onderling ook enorm. Ik ben zelf gigantisch extravert, maar ik ben toch echt ook autistisch! Op jonge leeftijd gediagnosticeerd, ook. Een vriendin van me is ook autistisch, maar heel erg gesloten en terug getrokken. Net zoals dat het ene paard heel nieuwsgierig en vrolijk is kan het volgende paard heel gesloten zijn.
Het teruggetrokkene kan ook komen als er continu over paarden hun grenzen wordt gegaan, dat zie je veel bij manegepaarden. Mensen die geen oog hebben voor de grenzen van het paard (vaak uit onwetendheid of aangeleerd gedrag van de manege bijvoorbeeld) kunnen een paard zo onbedoeld afstompen en in zichzelf laten keren.