Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Flash111 schreef:Merries die buiten de hengstigheid dergelijk gedrag vertonen kunnen dit gewoon als gedragseigenschap hebben. Deze merries zijn fysiek gezond en hebben geen hormonale afwijking.
Eén van de beste concourspaarden welke ik op hoog niveau reed vertoonde ook een onuitstaanbaar gedrag tegenover vreemden, maar zoals meerdere toppaarden was haar "vechtlust" positief op wedstrijd. Nadat ze op latere leeftijd in de fokkerij werd ingezet is haar gedrag verbeterd.
Een merrie van een kennis daarentegen is 18 jaar, heeft reeds een meerdere veulens gegeven maar zij blijft haar onvriendelijk karakter wel behouden. Voor haar ruiter/eigenaar is het echter een schat van een paard maar het heeft jaren geduurd voor dit respect er was.
ellepel schreef:kijk eens wat ze doet bij een andere smid?
mijn merrie is wat wantrouwig bij vreemden en bij de vorige smid deed ze achter steeds moeilijk.
benen wegtrekken,trappen …echt vervelend gedrag.
ook stond ze met haar ogen te rollen als hij kwam….terwijl het echt wel een prima smid is
ik heb een andere smid, en zei al van goh ze kan trappen achter, maar daar is ze echt poeslief, en staat met oogjes dicht te genieten.
en mijn merrie gaat nu goed al was er laatst toch iemand die haar niet te pakken kreeg met binnen zetten.
maar er zijn gewoon best wel karaktertjes bij hoor.
zeker de merries kunnen echt wel kapsones hebben
het hoeft niet hormonaal te zijn,maar iets als moody mare of monnikspeper kun je proberen en verder kijk echt even goed of de omgeving voor jouw paard wel echt goed is.
dus staat ze in een leuke groep,komt ze genoeg buiten, wat voor voer geef je.
en eventueel kijken of een gedragswetenschapper wat kan doen?
Avalanche81 schreef:Het klinkt een beetje puberaal, om eerlijk te zijn. Madammeke heeft dit ook gedaan bij mij in het begin, en ze heeft die onzin in de opfok geleerd, en geleerd dat mensen daardoor weglopen.
Alsof ze aan het zoeken is hoe ze een mens moet benaderen. Merries hebben ook sterk de neiging wat eenkennig te zijn. Maar dit lijkt me ook een uitprobeer fase te zijn, en het beste is gewoon doen wat je altijd doet, en er niet op reageren. Consequent zijn bij pubers is essentieel. Doe je ding, wees vooral niet onder de indruk, en leer mensen gewoon weg te lopen of negeren als ze stom doet.
bigone schreef:Hoefsmid= sterke geur andere paarden= meest heftige reactie
Ik zou op de hormonen inzetten.
Ik weet niet of de da dit in het bloed kan zien.
Qimm schreef:[knip]
Na het eerst eens aan te hebben gekeken bleek het niet beter te worden, dus was de volgende stop, de dierenarts. De echo van de eierstokken was normaal. Ook bloedonderzoek gaf geen enkele aanwijzing. De dierenarts benoemde het als een opvoedkundig probleem en dominatiegedrag.
Hier kan ik mij niet in vinden net zoals veel mensen die haar al langer kennen incl. de hoefsmid.
Ik loop nu vast omdat ik zelf dit gedrag nooit tegenkom, ík heb geen probleem met haar. Maar dit gedrag kan niet onaangepast blijven, ook andere mensen behoren haar gewoon te kunnen benaderen. Ik wil haar niet moeten drogeren omdat de hoefsmid komt, ik wil met een gerust hart op vakantie kunnen wetende dat de oppas zich veilig kan redden.
Waar heb ik nog niet aan gedacht? Wat kan ik doen, of oefenen, of uitzoeken, of...?
Qimm schreef:'Er mee weg komt...' Maar waar komt ze mee weg? Wat wint ze door dit gedrag? Ze verliest nu vooral de aandacht die ze zo graag wil.
Qimm schreef:Ze wil aandacht van iedereen die ze ziet
Man of vrouw maakt niet uit. Ik heb nog geen echte link gevonden tussen haar gedrag en de personen waar ze het tegen doet. Vrijwel alle mensen die hier langskomen kent ze allemaal al, erg veel nieuwe mensen komen niet langs.
Het viel voor het eerst op dat ze nukkig begon te doen naar mijn man, de persoon die juist haar grootste liefde is sinds ze geboren is. We konden geen aanleiding vinden voor die verandering.
Daarna begon ze naar meer onbekende mensen (dus mensen die ze niet minstens elke week wel een keer ziet) te gillen bij aanraking en toen ze dus zo enorm uitviel naar de hoefsmid ben ik eerst begonnen lichamelijke problemen uit te sluiten.
Ze doet leuk en gezellig tot ze aangeraakt wordt. Hoofd, hals. Allemaal piepen. Snoet nog veel heftiger gillen. Wanneer je haar negeert, snuffelt ze wat en blijft ze er gezellig bij staan.
Qimm schreef:'Er mee weg komt...' Maar waar komt ze mee weg? Wat wint ze door dit gedrag? Ze verliest nu vooral de aandacht die ze zo graag wil.
sanne83 schreef:Lastig zeg! Als je beschrijft dat het alleen bij aanraking is, dan gaan mijn gedachten richting fysiek. Is het specifiek als mensen haar op een bepaalde plek aanraken? Of hele lijf, maakt niet uit? Rechts, links? Mijn merrie wordt echt mega geirriteerd bij aanraking door maagzweren. Maar dat is wel specifiek aan de hele voorkant, vooral links. Billen mag ik gewoon kriebelen dan
En ze reageert echt nul op jou? Want bij een fysiek probleem verwacht ik toch wel iets van reactie, ook al kunnen ze dan echt wel wat milder reageren op de eigenaar, dan op vreemden.
NikkiDeKerf schreef:Hier geloof ik zelf ook niet in inderdaad... Nukkig zijn of flink gillen en gericht uithalen zijn signalen die je ook imo niet zomaar moet negeren. Zijn er andere dingen die je hebt zien veranderen in haar gedrag? En zijn er dingen die zijn veranderd voor haar in haar voeding of huisvesting of training? Misschien zelfs relatief kleine dingen zoals meer of minder in het werk, meer of minder staltijd, ander type ruwvoer, paardenmaatjes waar ze afscheid van heeft moeten nemen?
Het lijkt in eerste instantie wat vergezocht misschien, maar als ze daadwerkelijk ergens last van heeft kan ik me eigenlijk wel voorstellen dat ze dat 'harder' uit naar ieder ander dan jouzelf. Ze vertrouwt jou misschien meer om haar toch geen pijn te doen of voorzichtig te zijn vs dat ze bij anderen dan wat sneller defensief uit terughoudendheid voor ongemak? Ik weet ook niet of je misschien verschil ziet in haar reactie gerelateerd tot wat mensen met haar doen of waar ze haar zouden aanraken - dat je daar een patroon in kan ontdekken? Ontstaat het al bij langs de box lopen, of alleen bij aanrakingen op het midden van het lijf, of de buik, bij benen optillen etc. Ik weet uit ervaring dat bijvoorbeeld maagzweren echt bepaalde defensieve reacties kunnen geven bij paarden, ook als je verder amper symptomen ziet in eerste instantie.