Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-03-22 23:05

Struggles met mijn pony, plezier in rijden weg

Geplaatst door de TopicStarter : 17-03-22 23:05

Hoi,
Dit is helaas niet de eerste keer dat ik een topic aanmaak over dingen waar ik tegenaan loop met mijn pony. Ik heb sinds juni 2021 een konik ruintje. Mijn vorige pony bleek een verborgen gebrek te hebben en hadden we weg gedaan. Ik had altijd gedroomd van een konik, ik dacht dat het niet mogelijk was hier. Totdat ik Kasper voorbij zag komen.

Ik ga met veel plezier naar Kasper toe. Hij is een ontzettend grappig en slim beest en ik voel echt wel een connectie met hem. Ik ben er graag en ik vind het heerlijk om gewoon bij hem te zitten als hij rondscharrelt in de paddock. Dan zoekt hij me ook echt op en hij komt altijd vrolijk naar het hek voor knuffels. Ik had een vrij moeilijke start met Kasper. In het begin ging het even super goed en leek hij wel een bomproof pony. Ben met hem op buitenrit geweest en hij ging zonder blikken of blozen over viaducten, door straten en hij volgde me zelfs het meer in. Ik kon niet geloven dat hij zo braaf was, ik kon dingen met hem doen die ik nooit had verwacht te kunnen!

Op begeven moment is het ontzettend fout gegaan op buitenrit. Ik wilde een stapritje maken zonder zadel. Hij schrok van iets, geen idee waarvan en daar lag ik. Hij stond met zijn achterhoef op mijn borstkas, de ambulance moest zelfs komen. Dit was de eerste keer dat ik hem zo heb zien ontploffen. Heel heftig is een ontploffing van Kasper niet niet eens. Hij bokt een paar keer, niet hoog maar net op zo’n manier dat je het niet aan voelt komen en amper uit kan zitten. De schrik had ik wel even te pakken, maar ik gaf vooral mezelf de schuld. Enfin, zadel aan laten meten zodat we bezig konden met “het echte werk”. Dat ging een tijdje best wel goed! We gingen met sprongen vooruit en zelfs als ik hem een aantal weken stil liet staan was het opstappen en wegrijden. Hij had altijd zijn trekjes, dat wel, maar niks echt geks. Zo wilde hij nog wel eens bol worden en vond hij galop moeilijk. In principe niks raars voor een 4 jarige. Totdat hij me er in november heel naar afgooide. Ik wilde galopperen, dat vindt hij lastig en dan gaat hij hard om zijn balans te houden. Hij besloot er klaar mee te zijn en gaf een flinke bok/ zette de noodrem erop. Vanaf toen ben ik zelf erg bang geworden. Ik ben nooit een bange ruiter geweest, vroeger was ik een echte “hoe moeilijker hoe leuker” . Ik stapte overal op en het maakte niet uit hoe vaak ik viel. Dit was de eerste keer in mijn leven dat ik oprecht bang was voor een paard. Dit werd alleen maar erger. Ik werd zo ontzettend onzeker dat ik niet eens meer met hem kon wandelen zonder dat hij me omver liep en compleet opgefokt werd. Hij heeft me er nog een aantal keer afgegooid omdat hij gewoon panisch werd van alles wat ik deed met hem. Het pijnlijkste voor mij was het feit dat hij echt super braaf was bij de bijrijder die ik toen had. Zij had nergens problemen mee. Dus ik wist dat het aan mij lag, maar ik kwam er zelf niet uit. Ik besefte dat ik hulp nodig had, dus nam ik les van een goede instructrice. Zij heeft me al enorm geholpen en de lessen gaan tot nu toe erg goed. Ik kan weer wandelen met hem en ik haal veel uit gewoon quality time met hem. Nu heb ik al een maand niet meer op hem gereden en voel ik daar totaal geen noodzaak voor. Het vervelende is gewoon dat ik het diep van binnen wel weer wil, maar ik vertrouw hem gewoon niet. Ik ben bang dat ik nooit met een gerust hart op ga kunnen stappen. Nooit een leuke lol met je knol band met hem ga krijgen. Nu heb ik een nieuwe bijrijder die het leuk vindt om hem te berijden, maar ook zij heeft 2 keer vliegles gehad. Het kan 10 keer goed gaan en dan gaat het weer een keer fout. Hij doet zijn best echt wel, maar hij wordt langzaam steeds meer gespannen totdat de maat vol is. Dan gooit hij je eraf, waarna je weer door kan rijden alsof er niks gebeurd is. Ik weet niet wat mijn doel is met dit topic, maar het voelt wel fijn om even van me af te schrijven. Ik wil hem echt niet kwijt, hij is mijn maatje. Maar ik kan het niet helpen dat ik toch jaloers word als ik zie hoe anderen hun pony blindelings vertrouwen. Moet ik doorzetten met rijden als ik er soms huilend van angst opzit en al in paniek schiet als hij zich verstapt? Gaat dit gevoel ooit weg? Is zo’n angst überhaupt te overwinnen?

**Geplaatst**: 17-03-22 23:29

Geplaatst: 17-03-22 23:29

Schep moed, het kan...!

Maar eerst even dit.
Veel mensen in de paardensport kennen vooral wat 'kreten en trucjes', maar weten nauwelijks iets over angst en over balans.
... en bedenk dat voor zowel het paard als prooidier,
als voor de mens als tweebener,
beide zaken enorm verwant zijn.

Paardrijden heeft een militaire basis/ een militair verleden, waar vaak lukraak uit geplukt wordt.
Recruten kregen 'sadistisch lang en veel' zitles - en een stevige onafhankelijke zit om jaloers op te zijn.
(En de sergeant majoor zal heus wel eens 'Komaan!' gebruld hebben, maar lang niet zo vaak als ik het hoorde op manege de P. in Delft.)

Lang verhaal kort: STOP altijd voor je gaat huilen van angst.
(Wel sakkerloot, hoe heb ik het nu...?!)

Angst is vooral een deel van je eigen overlevingsinstinct.
Niet zo heel erg vatbaar voor positieve gedachten of ervaringen, je instinct wil weten of het veilig is.
(Hoe vaker langer dan twee seconden met angst te paard, hoe erger het wordt.) 'Houd het veilig.'
Angst is ook geen vijand. (It is me saying that - ik ben voor vrijwel alles bang geweest.)
Angst is "alleen maar een alarmbel", maar dat alarm kan te gevoelig staan afgesteld.

En dan 'maak het veilig' - ik heb een klassieke opleiding en de bijbehorende mening over galop.
Voor een paard is het nodig dat hij sterke 'buik'spieren heeft, om met ons aan boord in balans te kunnen galopperen.
Gaat een dier steeds harder in galop, dan 'klopt de kreet' dat het dier geen balans heeft.
De oplossing is: kweek 'buik'spieren.
Daar is geen hoge dressuur voor nodig, het is gewoon prettig voor je dier en voor jou: balans geeft rust.
(Contra: te veel professionals denken dat het dier door te galopperen wel balans zal leren.
Tja, na veel gedonder went ook een paard aan alles - maar je zit niet op die bokkesprongen te wachten.
Je paard ook niet, maar bij gebrek aan 'buik'spieren MOET het dier IETS.)
Steek je licht eens op bij mensen van de TAKT academie of bij het clubje van Karin Leibbrandt.

En wellicht: 'ruim eerst oude onveilige rommel op', ook zonder paard kun je bijvoorbeeld een sessie emdr doen, bijvoorbeeld op die eerste bok toen de ambulance moest komen, en op het rotgevoel van 'dit gaat nooooit lukken'.
Een prima methode om 'de overgevoelige alarmbel' van haar overgevoeligheid af te helpen.

En wellicht ook een aanrader: er zijn twee boeken 'centered riding', met name in nummer twee staan veel grondoefeningen - aan de slag met je eigen lichaam en balans.
Ik les regelmatig bij een instructrice in centered riding - en jij kunt met je eigen balans je dier helpen met zijn balans.

**Geplaatst**: 20-03-22 09:12

Geplaatst: 20-03-22 09:12

Heel rot voor je TS, dat je je zo voelt :knuffel:

maar wel begrijpelijk na zulke gebeurtenissen.
Ik heb eigenlijk weinig tips voor je, maar ik kan misschien wel mijn ervaring delen, want ik heb het gevoel dat ik ook in een soortgelijke situatie heb gezeten.

Mijn vorige merrie was een vrij heftig paard en net 3 jaar oud. Daar ben ik in het begin ook een paar keer naar vanaf gevallen (dikke knie o.a.). Verder was de merrie best dominant en ben ik bijvoorbeeld ook wel eens tussen haar en een staldeur 'geplet'

Het ging zo ver dat ik haar zelfs even op marktplaats heb gehad, want ik voelde totaal geen klik en ik vond het erg spannend om met haar bezig te zijn. Net als jij was ik daarvoor echt een ruiter die overal op ging, maar dit was wel even een ander verhaal.

De verkoop wilde niet zo, en ik vond het ook zonde. Dus heb ik haar toen gehouden. Ik heb toen wat hulp gekregen van iemand en we zijn toch heel rustig verder gegaan, al heb ik in het begin niet supervaak gereden, dat kwam later pas weer. We hebben vooral veel opbouwend werk gedaan, longeren, wandelen, vertrouwen opbouwen. Als jij nu geen noodzaak voelt om te rijden, is het misschien nog niet het juiste moment, maar dat kan zeker wel weer komen als je dat echt wilt!

Uiteindelijk werden mijn merrie en ik (al snel) de beste vrienden en kon ik weer alles met haar. Doordat we meer tijd met elkaar doorbrachten, begon ik haar karakter beter te begrijpen en begreep ik ook wanneer ze het als een spelletje zag en wanneer er echt iets aan de hand was. Toen zij ook ouder werd, ging het steeds beter en makkelijker en kwam er steeds meer vertrouwen.

**Geplaatst**: 20-03-22 09:22

Geplaatst: 20-03-22 09:22

Wat rot voor je. :knuffel:

Ik pik even deze zin er uit.

Citaat:
Hij doet zijn best echt wel, maar hij wordt langzaam steeds meer gespannen totdat de maat vol is. Dan gooit hij je eraf, waarna je weer door kan rijden alsof er niks gebeurd is.

Hoe lang rijden jullie per keer?
Hij is nog jong en dan is een half uurtje al best lang.
Bij langer gaan worden ze zowel geestelijk als lichamelijk moe.
Dit klinkt een beetje als geestelijk. Dan loopt het emmertje vol en spat hij dat even van zich af.
En wat doen jullie tussendoor om hem te laten ontspannen? Lekker lang laag? Ontspant hij misschien van een paar balkjes lopen zodat zijn aandacht daar ligt?
En als hij het alleen in galop doet, kun je dat best ook een tijdje laten, genoeg te oefenen zonder galop.

Ik denk dat jullie met les van iemand die ook goed naar het paard kijkt heel ver gaan komen hoor.

**Geplaatst**: 20-03-22 09:35

Re: Struggles met mijn pony, plezier in rijden weg

Geplaatst: 20-03-22 09:35

Wat vervelend dat je zo bang bent geworden. Ik denk dat jullie nu in een cirkel zitten. Jij bent snel angstig en ik denk dat een konik dat mss nog sneller aanvoelt dan andere paardenrassen. Daardoor zal hij ook pittiger reageren en sneller die spanning opbouwen. En dat heeft weer invloed op jou.

Ik zou vooral terug gaan naar de basis. Rijden moet leuk zijn. Jullie moeten beide weer vertrouwen gaan tanken. Dus als ik jou was zou ik beginnen met lekker vanaf de grond werken. Neem eens een paar lessen dubbele longe. Zet hem dan lekker vanaf de grond aan het werk. Dan kan hij ook sterker worden en meer balans krijgen. En ga dan onder begeleiding weer rijden. Begin gewoon kort met stap en draf in de bak. Ga lekker figuren rijden en probeer altijd positief te stoppen voordat de spanning terug komt. Laat de galop even tot wat het is.

Je hebt ook instructeurs gesprecialiseerd in angst.

**Geplaatst**: 20-03-22 09:35

Geplaatst: 20-03-22 09:35

Je hebt een paardenras met een enorm hart maar ook met een sterke mening gekocht en die is ook nog eens piepjong. Waarschijnlijk is hij ook ontzettend introvert.
Mogenlijk reageer je op bepaalde momenten zoals je gewend bent te doen bij paardenrassen die verder naar gebruikspaard gefokt zijn, of neemt iets voor vanzelfsprekend en dan land je in een hoekje.

Bij zelfverzekerde introverte zelfstandige paarden moet je op veel kleinere signalen letten. Die gaan niet met veel theater op de rem voor een bak kabouter maar kijken bijv eerst 10 rondjes heel geirriteert (of gaan daar een beetje klemmen) en als je dan niets onderneemt dan regelen ze het zelf wel.

Ik zou je aanraden op gericht naar een lesgever te zoeken die gewend is om met robuste rassen te werken zoals Rocky Mountains en Koniks.

**Geplaatst**: 20-03-22 09:44

Geplaatst: 20-03-22 09:44

Vervelend TS…. Kan het ooit weer beter worden? Ja dat denk ik echt wel.

Ik ben zo ooit van mijn vorige paard gevallen en was daarna ook erg bang. Het was ook echt geen lieverdje. Het heeft een tijd geduurd, maar ik ben van mijn angst af geraakt.
Mijn huidige pony ben ik een tijd ook bang voor geweest. Van hem was ik niet afgevallen maar ik had wel vaak het gevoel geen controle meer te hebben en daar raakte hij dan van in paniek, liep onder me weg en had geen rem meer. Ik heb veel geprobeerd destijds, maar dat probleem hebben we jaren gehad. Uiteindelijk zijn we er samen door gekomen. Ik heb grondwerkles, lessen centered riding, therapie met paarden etc gedaan. En nu vertrouwen we elkaar weer helemaal. Ik heb geleerd hem te begrijpen en te kijken naar zijn behoeften.
We doen nu echt veel dingen die ik vroeger niet voor mogelijk had gehouden. Zo maken we lange wandelingen, met lange teugel (is zelfs terug te nemen met lange teugel), gaat hij op ontdekking uit (wat hij vroeger niet gedurfd zou hebben) etc.
Wat ik wil zeggen: het is soms even zoeken naar wat voor jou / jullie werkt, maar je kan daar echt door geraken.

**Geplaatst**: 20-03-22 10:07

Geplaatst: 20-03-22 10:07

Ik kan je trouwens wel een mooi voorbeeld geven hoe zoiets werkt bij dat type paarden, ik heb er zelf zo eentje staan.
Afgelopen week was ik in de bak aan het rijden toen er iemand met een aanspanning met jonge hengst bij kwam. Mijn paard kent wel aangespannen paarden maar we hadden er nog nooit samen mee in de bak gereden. Op het moment dat ze binnenkwamen keek ze niet eens op, geen eens een draaiend oor in die richting, gewoon niets……en toen wist ik al genoeg: dit vind ze heulemaaal niet leuk.
Verder fijn kunnen rijden, maar net een beetje plakkerig aan het been. Een omstander zou gezegt hebben: goh ze is ook nergens bang voor. Maar dat klopt dus niet.
De keer erna in de bak was ik daarom al op mijn hoede. Het begint dan met iets heel kleins zoals weg stappen met de achterhand als je wilt opstappen, maar bij de 2e poging braaf. Maar dan kan er inderdaad na 10 minuten ineens een explosie plaatsvinden voor iets doms als een vogel in de bosjes. Ik weet dat ze zo in elkaar zit dus die explosie komt bij mij niet omdat ik het op tijd afvloei.

Ik gok dat zoiets bij jou ook speelt.

**Geplaatst**: 20-03-22 10:26

Re: Struggles met mijn pony, plezier in rijden weg

Geplaatst: 20-03-22 10:26

Voor jezelf zou je wellicht iets van emdr kunnen proberen om de lading van de nare gebeurtenis er af te halen waardoor je daar minder op reageert onbewust bij zijn acties. Het lijkt er op dat jij niet alleen je vertrouwen in hem kwijt bent maar hij ook in jou.

Hoe gaat het nu met het grondwerk? ik zou je willen aanraden om je daar voorlopig op te focussen totdat daar het vertrouwen aan beide kanten weer terug is en je zijn reacties leert kennen en herkennen en ook leert hoe je daar de spanning op tijd kan laten afvloeien.

Voor jullie is het belangrijk om te leren herkennen: waar wordt hij gespannen van? welke signalen geeft hij af die jullie nu missen? hoe kun je de spanning op tijd af laten vloeien zodat hij niet ontploft?