Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-23 23:45

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-23 23:45

Janneke2 schreef:
.... mij ontgaat iets.
Bibi_2022 schreef:
‘stel. Iedereen zou zeggen je moet haar houden zou je nog steeds twijfelen, maar als iedereen zou zeggen verkoop haar, zou je het daar eerder mee eens zijn. Dus eigenlijk weet je al wat je wilt’.

Wat ik kan snappen is:
'Stel: iedereen zegt houd haar en je blijft twijfelen -...'
en
'Stel iedereen zou zeggen verkoop haar - zou je het daar mee eens zijn?'

In dit topic is er geen sprake van 'een iedereen' die houden zegt of juist verkopen.
... maar uiteraard kun je wel je eigen gevoel checken in de verschillende reacties.

Het gaat niet over bokt! Het was gewoon een voorbeeld die ze gaf

**Geplaatst**: 03-01-23 08:29

Re: Vind ik mijn paard nog wel leuk…?

Geplaatst: 03-01-23 08:29

Ik zou een goede instructrice/ instructeur in de arm nemen. Eén die ook diploma's heeft dat die mag lesgeven. Ik denk dat dit de beste keuze is om te beginnen. Een instructrice kan beoordelen of je paard een dierenarts nodig heeft en zo niet kan deze je meteen helpen handig te worden dst je paard niet meer ongevraagd de andere kant op gaat. Ik denk namelijk dat je pas een goede keuze kunt maken of je je paard wilt verkopen als het rijden beter gaat. Dus mijn advies begin met een gediplomeerd instructrice ga dat een aantal weken aankijken en maak dan pas een beslissing. Sterkte

**Geplaatst**: 03-01-23 08:49

Re: Vind ik mijn paard nog wel leuk…?

Geplaatst: 03-01-23 08:49

Ik ga mee met idylle. Eerst goede begeleiding zoeken, dat een paar weken proberen en dan je keuze maken. Ik denk dat je daar veel baat bij kan hebben én dat het eerlijker is voor het paard.

In welke omgeving staat je paard gestald?

**Geplaatst**: 03-01-23 09:07

Geplaatst: 03-01-23 09:07

Bibi_2022 schreef:
Ik heb het er ook weer even met mijn ouders over gehad. En mijn moeder zei ‘stel. Iedereen zou zeggen je moet haar houden zou je nog steeds twijfelen, maar als iedereen zou zeggen verkoop haar, zou je het daar eerder mee eens zijn. Dus eigenlijk weet je al wat je wilt’. En iemand andere zei ‘de keus die je maakt, is altijd de goeie. Of je nou spijt krijgt of niet’.

Ik denk dat je moeder dat goed verwoordt. Het ergste wat er kan gebeuren, is dat je spijt krijgt. Zie dat dan als een leermoment voor jezelf. Je bent nog jong, je mag 'foute' keuzes maken en daar van leren.

**Geplaatst**: 03-01-23 09:26

Geplaatst: 03-01-23 09:26

Bibi_2022 schreef:
Rocamor schreef:
Ts,

Wat trok je aan in dit paard toen je bij haar ging kijken?
Weet je nog waarom je een eigen paard wilde hebben?
Zijn er nog dingen waardoor je met een trots gevoel naar je paard kunt kijken?

Pff, ze was zo anders toen ik bij haar kwam kijken! Ze was super lief (oké, ze is nog steeds lief), stond gewoon keurig stil, was niet zo gefocust op eten, nam rustig voedsel aan. En gewoon haar karakter en hoe ze haar beschreven. Ik was echt helemaal verliefd.

Met alle respect maar dit is gewoon ook een stuk opvoeding wat duidelijk mis is gegaan bij jou door een gebrek aan goede begeleiding. Oftewel, het ligt niet aan het paard haar karakter.

Als ik het zo lees dan heb je je keuze al gemaakt, ik zou haar verkopen en geen ander paard meer kopen als ik jou was.

**Geplaatst**: 03-01-23 09:34

Geplaatst: 03-01-23 09:34

Wat ik hier lees is onzekerheid en onervarenheid, en dat is hartstikke logisch als je 15 bent.
Laat iemand met verstand van grondwerk met je mee kijken. Jij moet je paard normaal kunnen verzorgen zonder angst; dat is stap één. (Rijden even uitgesloten, dat is minder belangrijk)

Wil je daar nu geen moeite in steken omdat je interesse daar niet ligt? Wees dan inderdaad eerlijk naar jouzelf en je pony (want heel eerlijk; alle ‘streken’ van de pony klinken toch echt alsof de pony meer begeleiding nodig heeft).

Spijt is jammer, maar als je helemaal geen motivatie hebt om je problemen op te lossen, gaat het absoluut niet beter worden.
Als je die motivatie wél kan vinden, kan je met begeleiding jezelf trainen in de omgang met paarden én je merrie ook. Maar doe dit ajb niet alleen, ik weet hoe eng en demotiverend het kan zijn; ik heb ook altijd begeleiding gehad en kan inmiddels zoveel van mijn paard aflezen dat ik me vrijwel nooit meer onzeker voel (enge scenario’s daargelaten

).

Het is natuurlijk ook zéker mogelijk dat er wel lichamelijk ongemak speelt. Maar als jij de ervaring niet hebt om dit op te merken en onderscheiden van dominantieproblemen… dan wordt het al lastig.

Ik ga mee met mijn voorgangers:
1) zoek professionele hulp
2) verkoop haar
(betekent niet dat je hoeft te stoppen met paarden, maar je kan ook een paar jaar lessen nemen -zeker in grondwerk!- om jezelf klaar te stomen; mocht je ooit weer een paard willen)

**Geplaatst**: 03-01-23 09:51

Geplaatst: 03-01-23 09:51

Elisa2 schreef:
Als ik het zo lees dan heb je je keuze al gemaakt, ik zou haar verkopen en geen ander paard meer kopen als ik jou was.

Ze is pas 15, zo hard reageren is nergens voor nodig.

**Geplaatst**: 03-01-23 10:05

Geplaatst: 03-01-23 10:05

Het is niet hard bedoeld, maar TS lijkt het doorzettingsvermogen te missen wat wel nodig is bij het hebben van een eigen paard. Toen ik 15 was, was ik keihard aan het werk om te sparen voor mijn eerste eigen paard die ik kocht toen ik 16 was. Ging ook echt niet allemaal over rozen, zo werkt het gewoon niet. Maar juist daar leer je van op die leeftijd en dat vormt je ook voor de rest van je leven.

Tegenwoordig lijkt alles bij iedereen vooral aan te moeten komen waaien (algemeen bedoeld) en is moeite doen te moeilijk ofzo. Die houding brengt je nergens in het leven.

Het kan door de faalangst komen van de TS natuurlijk, en ze is eerlijk naar zichzelf wat ik een hele goede eigenschap vindt. Maar zolang ze hier niets mee doet gaat het wel ten koste van het paard en of andere paarden en daar kan ik niet zo goed tegen.

**Geplaatst**: 03-01-23 10:18

Geplaatst: 03-01-23 10:18

Elisa2 schreef:
Het is niet hard bedoeld, maar TS lijkt het doorzettingsvermogen te missen wat wel nodig is bij het hebben van een eigen paard. Toen ik 15 was, was ik keihard aan het werk om te sparen voor mijn eerste eigen paard die ik kocht toen ik 16 was. Ging ook echt niet allemaal over rozen, zo werkt het gewoon niet. Maar juist daar leer je van op die leeftijd en dat vormt je ook voor de rest van je leven.

Tegenwoordig lijkt alles bij iedereen vooral aan te moeten komen waaien (algemeen bedoeld) en is moeite doen te moeilijk ofzo. Die houding brengt je nergens in het leven.

Het kan door de faalangst komen van de TS natuurlijk, en ze is eerlijk naar zichzelf wat ik een hele goede eigenschap vindt. Maar zolang ze hier niets mee doet gaat het wel ten koste van het paard en of andere paarden en daar kan ik niet zo goed tegen.

Ze loopt bij een psycholoog vanwege de faalangst.

Maar verder ben ik het volledig met je eens. Ook omdat ze geen enkel puntje meer kan benoemen wat ze leuk vindt aan het paard.

Ik heb het idee dat ze haar beslissing allang gemaakt heeft, maar dat haar faalangst de uitkomst in de weg zit.

Als het paard haar (ts) nergens meer een gelukmomentje geeft en ts haar paard niet het gevoel kan geven dat zij er voor dat paard is, dan beter afscheid nemen. En verkopen naar iemand waar het dier tot zijn recht komt.

Het klinkt als een paard dat geen eerlijke sturing kan krijgen omdat de ts die kennis en kunde nog niet heeft (ze is jong, heeft niet de juiste begeleiding om zich heen en wil/mag daar niet meer in investeren), niet als een paard dat een naar karakter heeft

**Geplaatst**: 03-01-23 10:28

Re: Vind ik mijn paard nog wel leuk…?

Geplaatst: 03-01-23 10:28

In de eerste plaats moet een hobby leuk zijn en moet je er plezier uit halen, het is zonde dat je dat met deze pony niet hebt.

Ik denk dat je moeder gelijk heeft en dat je je keuze ook al gemaakt hebt.

**Geplaatst**: 03-01-23 10:33

Geplaatst: 03-01-23 10:33

Toen ik 15 was werkte ik om de kosten van mijn eerste paard gedeeltelijk te kunnen betalen. Ik was elke dag met hem bezig. Veel andere vriendinnetjes verkochten juist hun paard omdat ze andere interesses kregen en niet veel tijd meer aan hun paard/pony besteden.

Als ouders mij op latere leeftijd om advies vroegen gaf ik dat ook altijd wel aan. Sommige meisjes blijven altijd paardenmeisjes, bij andere waait het over.

Het is geen schande om er achter te komen dat je hart daar toch niet ligt.

**Geplaatst**: 03-01-23 10:40

Geplaatst: 03-01-23 10:40

Toen ik 15/16 was had ik ook minder plezier in paarden. Ik had een verzorgpony maar ging er steeds minder naartoe. Achteraf gezien vind ik het wel jammer hoe het is gelopen, maar ik vond het gewoon niet zo leuk meer en kreeg andere dingen te doen. Toen ik 17 werd heb ik weer eens op de manege gereden en toen ik 18 was mijn eigen paard gekocht. Soms heb je gewoon even wat anders nodig in het leven

**Geplaatst**: 03-01-23 10:42

Geplaatst: 03-01-23 10:42

Elisa2 schreef:
Het is niet hard bedoeld, maar TS lijkt het doorzettingsvermogen te missen wat wel nodig is bij het hebben van een eigen paard. Toen ik 15 was, was ik keihard aan het werk om te sparen voor mijn eerste eigen paard die ik kocht toen ik 16 was. Ging ook echt niet allemaal over rozen, zo werkt het gewoon niet. Maar juist daar leer je van op die leeftijd en dat vormt je ook voor de rest van je leven.

Op je 15e lijkt het me helemaal niet raar dat je het hebben van een eigen paard overschat. En het ene paard is het andere niet. Ik ken volwassenen die ooit een paard hebben verkocht wegens geen klik en daarna 10 jaar lang met veel plezier een ander eigen paard rijden. Dat vormen voor de rest van je leven vind ik echt onzin. Ik kon op mijn 15e amper voor mijn eigen konijnen zorgen, en dat is inmiddels echt wel anders. Kom op zeg, ze heeft nog (gemiddeld) 70 jaar om dingen te leren en te proberen. Dingen kunnen over 10 of 20 jaar heel anders zijn.

**Geplaatst**: 03-01-23 11:02

Geplaatst: 03-01-23 11:02

Elisa2 schreef:
Het is niet hard bedoeld, maar TS lijkt het doorzettingsvermogen te missen wat wel nodig is bij het hebben van een eigen paard. Toen ik 15 was, was ik keihard aan het werk om te sparen voor mijn eerste eigen paard die ik kocht toen ik 16 was. Ging ook echt niet allemaal over rozen, zo werkt het gewoon niet. Maar juist daar leer je van op die leeftijd en dat vormt je ook voor de rest van je leven.

Nie banketstaaf bedoeld maar dat lijkt een beetje standaard zeuren over die jeugd van tegenwoordig :')

Hel veel mensen missen doorzettingsvermogen en overzicht als ze 15 zijn, dat hoort er ook bij. Het zijn nog kinderen... Dat jij uitzondering op de regel was wil niet zeggen dat TS iets fundamenteels mankeert en nooit meer paard moet kopen puur omdat ze het nu niet voor elkaar kreeg om haar pony goed op te voeden en netjes te trainen terwijl ze maar 15 is :')

Ik lees vooral dat ze heel erg begeleiding mist, geen les, geen vaste instructie... Dat is IMO ook iets voor de ouders om te (helpen) regelen, jonge meiden met eigen pony's zonder hulp en toezicht is een combinatie die vaker mis gaat dan niet.

En het is ook geen schaamte om toe te geven dat eigen paard op dit moment nog teveel is geweest

we doen het voor de lol en als de lol er voor beide partijen niet is, wie heeft er wat aan?

Gitana schreef:
Toen ik 15/16 was had ik ook minder plezier in paarden. Ik had een verzorgpony maar ging er steeds minder naartoe. Achteraf gezien vind ik het wel jammer hoe het is gelopen, maar ik vond het gewoon niet zo leuk meer en kreeg andere dingen te doen. Toen ik 17 werd heb ik weer eens op de manege gereden en toen ik 18 was mijn eigen paard gekocht. Soms heb je gewoon even wat anders nodig in het leven

Ik vond mijn paard vaak maar stom en gemeen toen ik 15 was

op mijn 17e had ik al helemaal een paardenburnout, want dat was nou eenmaal heel veel werk en een enorme verantwoordelijkheid waar ik alleen mee opgeschept zat. En toch ben ik hier weer

soms is er gewoon tijd nodig om alles op zijn plek te laten vallen.

**Geplaatst**: 03-01-23 11:31

Re: Vind ik mijn paard nog wel leuk…?

Geplaatst: 03-01-23 11:31

Oef lastig verhaal.

Ik heb even je berichten terug gelezen, als ik het goed heb gaat het om een 5 jarige draver?
Voordat je haar kocht, op wat voor stal stond ze en hoe zag haar dag eruit?
Veel trainen denk ik?

Ook begrijp ik dat je haar nog geen jaar hebt en pas hersteld is van een fikse blessure?

Wellicht is het een optie om eens te kijken of haar gedrag niet vanuit pijn komt of omdat ze niet "blij" is.
Daarmee bedoel ik of ze wel op de juiste stal staat en of ze meer aan het werk moet.

De eigenaar kan wel voor hem/haar idee de perfecte stal te hebben maar past het niet bij het paard.

Zo heb ik ooit gekozen voor een stalling waar mijn paard "heerlijk" de hele dag buiten kon zijn en in de avond op stal.
Paard veranderde volledig van gedrag en ik herkende het paard niet meer in zijn doen en laten.
We zijn verhuisd naar minder buiten en meer binnen.. happy paard..

**Geplaatst**: 03-01-23 11:33

Geplaatst: 03-01-23 11:33

Even een goede tandarts er bij halen. Waarschijnlijk scherpe haken. Bit vastpakken zal daarna over zijn. Lekker elke week bij de vereniging lessen. En vooral nooit opgeven. Altijd zoeken naar oplossingen. Tegenslag ga je nog vaak in je leven krijgen, dat is onderdeel van het leven en dat kan je niet voorkomen. Maar alles komt altijd goed, gewoon moed houden.

**Geplaatst**: 03-01-23 11:40

Geplaatst: 03-01-23 11:40

Zo te zien weet je je antwoord al ts.

Ik heb niet het volledige topic helemaal doorgelezen. Ik weet ook niks van paarden houden

Maar ik kan je wel even een steuntje in je rug geven.
Ik had op jou leeftijd ook enorme faalangst. Ik heb er zelfs nog steeds wel eens last van. Ik ben ondertussen bijna 22. Dus ik heb ook wat jaren oefening gehad.

Ik denk inderdaad dat je momenteel misschien even niet kan geven wat je pony nodig heeft van je. Maar dat betekend niet dat je een slechte eigenaar bent of dat je alles fout doet. Ja, je hebt fouten gemaakt. Maar ik vraag dan altijd of je ooit een baby zomaar hebt zien weglopen?
Als babies leren lopen vallen die ook 10 keer voordat het ze lukt. En niemand die er wat van zegt. We moedigen ze alleen maar aan om vaker te proberen. En het lukt ze uiteindelijk ook. Het gaat alleen, letterlijk, met heel wat vallen en weer opstaan.
En dat telt voor alles. Het is je eerste pony. Je bent nog jong. Zo'n pony is een grote verantwoordelijkheid die voor veel volwassen mensen nog heel moeilijk is. Laat staan als je nog zo jong bent als jij. Dus ja, je gaat fouten maken. Maar het hoort erbij. Het is hoe je leert om voor je pony te zorgen.
Om nog een voorbeeld te geven: bij de meeste computerspellen kom je ook niet meteen door de levels heen. Vaak, vooral als ze moeilijker worden, moet je meerdere keren het level over doen voordat je het haalt. Maar elke keer kom je wel een stukje verder, omdat je van je fouten leert. En daar zijn ze voor.
Bob Ross zegt altijd dat hij met zijn schilderijen geen fouten maakt maar blije ongelukjes

Mijn punt is, fouten maken kan heel eng zijn. Maar je maakt ze zodat je ervan kan leren. Helaas focussen mensen vaak teveel op wat je fout doet en te weinig op wat je goed doet. Fouten maken hoort geen slecht ding te zijn. Behalve als je het express zou doen. Maar dat doe jij niet.

En je bent nog jong. Je kunt nog heel veel leren. Dat geld voor mij ook nog steeds. En als iemand hier verteld dat je doorzettingsvermogen mist, dat mag misschien zijn, maar die krijg je vanzelf wel. Het hoort een beetje bij je leeftijd

Dus, geef jezelf niet de schuld dat je je pony zou moeten verkopen. Dat is niet nodig. Je doet je best. Meer dan dat kun je niet doen. De meeste bokkers lijken gelukkig een stuk aardiger dan toen ik op jou leeftijd hier op bokt zat

Nou moet ik ook wel zeggen dat ik af en toe dingen deed en zei die niet bepaald slim waren. Maar ook dat hoort bij de leeftijd.

Je komt er wel op je eigen manier. Als jij voelt dat je je beestje nu het beste geeft door haar te verkopen dan doe je dat. Zogauw je er klaar voor bent zul je vanzelf wel weer eens een pony of paard willen. En dan neem je er gewoon een. En het is ook zeker goed om te reflecteren over wat je hebt geleerd met deze pony. Welke fouten heb je gemaakt? En wat kun je de volgende keer beter doen? Maar vooral ook, welke dingen deed je wel goed? Wat vond je er leuk aan en wat vond je er niet leuk aan? Wat zou je de volgende keer helpen? Waar zou je niks aan hebben?
Neem daar lekker je tijd voor. Naar mijn idee lijk je een enorme lieve meid met alle goede intenties. Je komt er vast wel

**Geplaatst**: 03-01-23 11:40

Geplaatst: 03-01-23 11:40

Bibi_2022 schreef:
Ik heb het er ook weer even met mijn ouders over gehad. En mijn moeder zei ‘stel. Iedereen zou zeggen je moet haar houden zou je nog steeds twijfelen, maar als iedereen zou zeggen verkoop haar, zou je het daar eerder mee eens zijn. Dus eigenlijk weet je al wat je wilt’. En iemand andere zei ‘de keus die je maakt, is altijd de goeie. Of je nou spijt krijgt of niet’.

En, heb je daar iets aan gehad, die gesprekken? Was dit de eerste keer dat je er op deze manier met je ouders over hebt gesproken? Hebben ze er begrip voor? Goed om hen erbij te betrekken want mss wisten ze niet dat je er zo mee zit. Ze hebben de pony voor je gekocht (neem ik aan) en betalen alles (aanname 2). Kan me dan indenken dat je het daarom ook een beetje lastig vindt om dan te zeggen: ik wil ermee stoppen. Je worstelt er nu al een tijd mee. Mijn advies is om een beslissing niet te lang meer uit te stellen. Voor jezelf en voor je pony.

**Geplaatst**: 03-01-23 12:25

Re: Vind ik mijn paard nog wel leuk…?

Geplaatst: 03-01-23 12:25

Hi Bibi, ik heb niet alle reacties gelezen, alleen je openingspost. Ik wil allereerst zeggen dat ik het heel dapper van je vind dat je dit openlijk durft te zeggen op bokt. Ik vind het ook erg goed dat je je gedachten op een rijtje hebt gezet.

Ik ga niet in op wat ik denk dat de oorzaken zijn. Ik kijk alleen naar wat je nu schrijft en wat ik daarbij zie. Ik zie twee ongelukkige wezens op deze aarde. Maakt niet uit waardoor. Jullie zijn allebei niet happy met elkaar op dit moment.

In mijn ogen kun je twee dingen doen. Of je houdt haar en zoekt een bijrijder die haar aankan en haar kan verbeteren en je rijdt zelf gewoon heel lang niet op haar tot haar kuren weg zijn bij de bijrijder.

Of je verkoopt haar omdat je niet de klik meer met haar hebt. Dat geeft jou veel lucht in je hoofd en wie weet vindt zij wel de match en klik met de volgende eigenaar. En huur dan op een manege af en toe een paard om lekker te rijden en buitenritten mee te maken. Dat kun je doen op de tijdstippen dat jij wilt en er tijd voor hebt, er blijft meer ruimte over voor je andere hobby's en school én je hebt niet de zorgen. Dan krijg je de lol in het paardrijden weer terug!

Wat je ook beslist, veel wijsheid gewenst!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-01-23 12:42

Geplaatst door de TopicStarter : 03-01-23 12:42

paars schreef:
Bibi_2022 schreef:
Ik heb het er ook weer even met mijn ouders over gehad. En mijn moeder zei ‘stel. Iedereen zou zeggen je moet haar houden zou je nog steeds twijfelen, maar als iedereen zou zeggen verkoop haar, zou je het daar eerder mee eens zijn. Dus eigenlijk weet je al wat je wilt’. En iemand andere zei ‘de keus die je maakt, is altijd de goeie. Of je nou spijt krijgt of niet’.

En, heb je daar iets aan gehad, die gesprekken? Was dit de eerste keer dat je er op deze manier met je ouders over hebt gesproken? Hebben ze er begrip voor? Goed om hen erbij te betrekken want mss wisten ze niet dat je er zo mee zit. Ze hebben de pony voor je gekocht (neem ik aan) en betalen alles (aanname 2). Kan me dan indenken dat je het daarom ook een beetje lastig vindt om dan te zeggen: ik wil ermee stoppen. Je worstelt er nu al een tijd mee. Mijn advies is om een beslissing niet te lang meer uit te stellen. Voor jezelf en voor je pony.

Gelukkig zijn mij ouders heel erg begripvol. Als ik ergens serieus over nadenk, begrijpen zij dat. Ze willen wat het beste is voor mij en zeker als ik er gestrest van raak, want dat was niet het doel.

Ik heb het er vaker met ze over gehad, want zij zien ook dat het niet lekker gaat.

**Geplaatst**: 03-01-23 13:16

Re: Vind ik mijn paard nog wel leuk…?

Geplaatst: 03-01-23 13:16

Heel veel oudere mensen missen ook doorzettingsvermogen, dat is niet een "jeugd van tegenwoordig" probleem natuurlijk.

En dat jouw ouders begripvol zijn, is prima. Dat ze toegeven als je ergens spanning over hebt, vind ik persoonlijk niet geweldig, want dat bevestigt jou in je onzekerheid en is imo de manier om faalangst te creëren.
Mijn ouders hebben me best weleens gepusht en ik weet dat dat niet heel populair is, maar toch is het wel goed voor je. Want soms worden dingen beter door even door te zetten, kijken of dingen op een andere manier wel gaan. En die instelling kun je ook echt leren.

Je paard was super lief toen ze kwam. Nu is ze niet meer lief. En dan kun je er van alles bijhalen, maar at the end of the day moet je dan toch concluderen dat je iets niet goed hebt gedaan.
De volgende stap is dan een keus maken. Ga je bij de pakken neer zitten, of zeg je: ok maar deze keer doe ik het anders, ik ga kijken waar het is misgegaan en hoe ik het kan oplossen.

Dat is ook een keus voor jezelf. Want hoe meer jij mag opgeven, hoe makkelijker opgeven wordt, en uiteindelijk ben je net een rietje, dat al om waait bij een klein beetje wind. En ik denk niet dat je je leven zo moet willen leven, want daar ga je ook problemen mee tegenkomen in je studie en in je werk.

Dus ik denk dat je eens goed met jezelf moet gaan zitten. En je ouders moeten een schop onder de kont hebben.

**Geplaatst**: 03-01-23 13:30

Geplaatst: 03-01-23 13:30

... oude wijze les:
"Je mag stoppen, maar niet op een dieptepunt".

Eerst les/ les van iemand anders, proberen om de problemen te analyseren en op te lossen.

Lief kijkend paard dat hapt omdat je ooit met snoepjes werkte: één of twee lessen met een goede clickertrainer.
Er zijn mensen die expliciet longeerles geven, graag in combinatie met grondwerk en lichaamstaal.
En een paar rijlessen gericht op rechtrichten, waarbij je het bokken niet opzoekt, maar analyseert waar ze stijf/ scheef is en dat gaat oplossen. (Dit compleet oplossen is meer dan een paar lessen, daar niet van. En wellicht stap je alleen maar in de eerste les. Maar doorgaans zijn paarden wel gevoelig voor 'je neemt mijn probleem serieus'.)

En voelt het daarna nog steeds mèèèh, kun je met opgeheven hoofd stoppen / haar verkopen.

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 03-01-23 13:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-01-23 13:32

Geplaatst door de TopicStarter : 03-01-23 13:32

Avalanche schreef:
Heel veel oudere mensen missen ook doorzettingsvermogen, dat is niet een "jeugd van tegenwoordig" probleem natuurlijk.

En dat jouw ouders begripvol zijn, is prima. Dat ze toegeven als je ergens spanning over hebt, vind ik persoonlijk niet geweldig, want dat bevestigt jou in je onzekerheid en is imo de manier om faalangst te creëren.
Mijn ouders hebben me best weleens gepusht en ik weet dat dat niet heel populair is, maar toch is het wel goed voor je. Want soms worden dingen beter door even door te zetten, kijken of dingen op een andere manier wel gaan. En die instelling kun je ook echt leren.

Je paard was super lief toen ze kwam. Nu is ze niet meer lief. En dan kun je er van alles bijhalen, maar at the end of the day moet je dan toch concluderen dat je iets niet goed hebt gedaan.
De volgende stap is dan een keus maken. Ga je bij de pakken neer zitten, of zeg je: ok maar deze keer doe ik het anders, ik ga kijken waar het is misgegaan en hoe ik het kan oplossen.

Dat is ook een keus voor jezelf. Want hoe meer jij mag opgeven, hoe makkelijker opgeven wordt, en uiteindelijk ben je net een rietje, dat al om waait bij een klein beetje wind. En ik denk niet dat je je leven zo moet willen leven, want daar ga je ook problemen mee tegenkomen in je studie en in je werk.

Dus ik denk dat je eens goed met jezelf moet gaan zitten. En je ouders moeten een schop onder de kont hebben.

Maar bedoel je dan, dat ik meer faal als ik haar verkoop als dat ik haar hou en (zonder enig idee!) beetje bij beetje aan het verpesten ben?

**Geplaatst**: 03-01-23 13:37

Geplaatst: 03-01-23 13:37

En even heel pragmatisch: Als je nu wel kiest voor even doorzetten heb je
a. zelf veel geleerd, want juist een moeilijker paard/combi kan je enorm veel leren over jezelf. Daar heb je ook zonder paarden in je toekomst plezier van.
b. als je het gedrag kunt verbeteren krijg je meer geld terug voor je paard + een beter kans op een fatsoenlijk thuis.

Ik zou dat echt redenen vinden om op zijn minst 1 échte poging te doen het gedrag onder begeleiding te verbeteren want ik zie alleen maar win-win.

Daarna opgeven/verkopen is dan zeker geen schande. Maar zowel naar jezelf als naar je paard vind ik het wel eerlijker om er iig voor een bepaalde periode even de schouders er onder te zetten.

**Geplaatst**: 03-01-23 13:43

Re: Vind ik mijn paard nog wel leuk…?

Geplaatst: 03-01-23 13:43

Wat is je plan als je dit paard wel verkoopt? Wil je wel op zoek naar een ander paard of niet? Of laten je paarden dan even voor wat ze zijn? Of ga je naar een manege?

Als je weer op zoek gaat naar een eigen paard, moet je je natuurlijk wel bewust er van zijn dat je in dezelfde situatie terecht kunt komen. Leren omgaan met paarden en leren paardrijden kost nu eenmaal veel tijd en daar heb je ook goede begeleiding voor nodig. Mocht je (ooit) weer een eigen paard willen, zou ik je wel willen aanraden om op zoek te gaan naar goede begeleiding.