Bokt.nl

pol013 schreef:

Er moet er één zijn die (het vaakst) onderaan staat toch?

Als het niet inhoud dat het dier niet aan eten, drinken en rusten toekomt maken ze daar zelf echt niet perse een probleem van hoor. Niet iedereen kan het populairste kind van de klas zijn.

Hoeveel uur van de dag zie jij dit paard? Zijn er echt geen momenten van kriebelen en kroelen onderling? Of momenten dat het paard gewoon vredig in de buurt van de anderen staat?
Dan is er tussenuit halen namelijk alleen maar zonde.

Sinds ik een grote merrie bij mijn groepje paarden heb is er ook een duidelijke hierachie verschuiving. De ruin die altijd het meeste bepaalde wat er gebeurde krijgt nu regelmatig de deksel op zijn neus. En kan daar echt prima mee leven. Het is gewoon duidelijk voor allemaal hoe het nu samen hangt en dat is ook weer prima.

Dat een zwakker dier het niet voor het zeggen heeft is ook alleen maar logisch. Dat is niet gemeen maar gewoon verstandig van de rest van de dieren.

Maar zoals gezegd: als een dier niet meer toekomt aan de basisbehoeften en alleen maar moet hollen moet je wel maatregelen gaan nemen.

N4N4 schreef:

Met de genoemde gebreken kan ik het me niet voorstellen dat het paard pijnvrij is …
De artsen kunnen dat wel denken, maar denken is nog steeds niet zeker weten.
Helaas heb ik ervaring met halsartrose bij mijn - helaas overleden -paard .
Artrose gaat nooit meer over en wordt alleen maar erger ..
Ik vermoed dat je paard niet geaccepteerd wordt in de kudde door mentale ongemak maar door lichamelijk ongemak.

ellepel schreef:

kun je omschrijven wat je ziet als je paard word weggejaagd?
waar staat het dan,wat gebeurd er op dat moment??
reageerd jouw paard wel snel genoeg op signalen die andere paarden geven?

hier doen ze het ook wel, dan bedenken ze dat ze toch net op die plek moeten staan waar een ander paard staat en word die daar weggestuurd.
bij de een is een draai met een oor al voldoende en gaat degene die ze weg willen hebben weg.
maar er zijn er ook bij die niet zo goed opletten en dan gaat het er wel eens wat harder aan toe.
als je zeker weet dat jouw paard niet bij eten word weggejaagd en het daar dus niet om gaat is het wel goed om heel goed te gaan kijken wat er nu precies gebeurd.

superpony schreef:

Dat is zo niet echt te beoordelen.

Hoe groot is de plek waar ze lopen en hoe ziet die eruit?

Waar bestaat die kudde uit? Merries, ruinen, leeftijden etc.

Hoe lang lopen die al samen?

Hoe gingen de ontmoetingen toen ze er net naast stond? En hoe heb je het werkelijk bij elkaar zetten gedaan?

Wij hebben vaker paarden bij elkaar gezet, maar hebben een pp, dus geen vierkante ruimte waar ze elkaar in een hoek jagen bijv. En meerdere voerplekken. Je geeft aan dat er veel hooiplekken zijn, maar hoeveel op hoeveel paarden en hoe geplaatst?

Vorig jaar als laatst een mini merrie met 3wkn oud veulen erbij gekocht. Mijn lieve familie ( 3 quarters toen ) waren echt niet vriendelijk, zelfs niet met draad ertussen.
Ze hebben naast elkaar gelopen en toen het wegjagen minder werd, zijn we met de merries gaan wandelen naast elkaar en konden de veulens wat contact maken.
Daarna steeds op een wei samen laten lopen en daarna weer apart.

Toen het goed ging, bij elkaar gelaten, maar het was nog steeds geen vriendschap. Maar de mini merrie kwam uit een kudde en is echt zelf degene die het goed heeft aangepakt. Nu is ze volledig geaccepteerd, maar het is door fases gegaan en het grootste deel heeft ze echt zelf goed gedaan.

Een paard dat zelf weinig ervaring heeft met andere paarden moet zelf ook veel leren. Dan kan een kudde eerst wel lijken te accepteren omdat ze haar 2 maanden hebben gezien, maar als haar gedrag afwijkt, zullen ze dat laten merken.

Waar haar gedrag vandaan komt, kan wel verschillen. Moet ze echt dingen leren en wordt ze dan deel van deze kudde of heeft ze pijn en blijft het een probleem.

Dat artsen of experts zeggen dat ze geen ongemak of pijn heeft bij deze blessures, vind ik wel echt apart. Het kan zo zijn en zij hebben haar gezien, maar kan het me haast niet voorstellen.

Wij hadden een hengst met onvoorspelbaar gedrag. Super lief en braaf, maar dat kon zomaar veranderen. We hebben hem laten ruinen in de hoop dat het minder werd en hij ook bij de anderen kon. Na naast elkaar ging het samen goed, maar hij sloeg zomaar opeens om soms.

Met mn toen merrie leek het goed te gaan, maar heel af en toe viel hij haar uit het niks aan. We waren al lang zoekende naar zijn problemen en kwamen toen bij ernstige halsproblemen. We gaan er vanuit dat hij flinke pijnscheuten kreeg bij bepaalde houdingen zoals bij hooi eten uit een bak en dat dan uitte. Hij is wel ingeslapen, want had dus pijn en was pas 7. Nog een heel leven apart staan te staan, vonden wij ook echt niet waardig.

En we hebben vaker paarden met een blessure, ziekte of met ouderdom gehad dat we niet alleen op dat paard letten, maar ook op de reactie van de rest. Daar kan je soms ook veel aan aflezen.
Vorig jaar ging mn 29jr merrie achteruit en zelfs haar eigen kinderen waar ze een sterk team mee vormden lieten dat echt zien en merken. Niet leuk, maar wel de harde waarheid soms.

Ik vind in een kudde leven echt heel belangrijk. Je kan dit paard nu apart zetten, maar dan is het wel uit eigen belang.

BigOne schreef:

Zet haar anders eens op pijnstilling voor bvb twee weken, vaak de simpelste en goedkoopste en duidelijkste manier om erachter te komen of een dier pijn heeft.

ellepel schreef:

zijn het steeds dezelfde paarden die haar wegjagen?
en doen die dat ook bij andere paarden uit de groep?

Sintara schreef:

Het klinkt voor mij meer als gewoon een niet gesocialiseerd paard, doet ze ook afentoe 'stomme dingen' ? Dingen waarvan je van tevoren al weet van hmm dat zal de rest niet accepteren, zoals als eerste gaan eten, of dwars tussen de groep door rennen, zulk soort dingen?

N4N4 schreef:

Hier iemand met een -inmiddels overleden-paard met KS , je geeft aan dat pijnstilling geven al geprobeerd is .
Weet niet welke pijnstiller dat geweest is , maar mijn paard reageerde totaal niet op metacam.
Op bute reageerde ze wel .