Bokt.nl

Ilayla schreef:

Marigold schreef:

Dingetjes die ik me afvraag n.a.v. je situatieschets en vraag:

Wat is zijn plek in de kudde qua hiërarchie? Is hij leider of juist outsider? En hoe reageert de rest van de kudde erop als hij overdreven heftig reageert? Heeft hij steun aan andere paarden?
Is het mogelijk helpend hem tijdens het werken halve oogklepjes op te doen tegen prikkels als hij teveel bezig is met alles wat hij ziet of denkt te zien.
Is zijn gedrag echt gevaarlijk en oncontroleerbaar als hij schrikt (door de draden heen, blind wegstormen/lompheid) of is het wel te overzien en blijft hij er met zijn ‘verstand’ wel bij?
Dus ook gespannen in rust? Bedoel je dan spanning in zijn lichaam, verhoogde spierspanning? Rillerig?

Mijn gedachte richting oplossing is veel werken aan gewenning, als dat werkt en mogelijk is met een solide rustig paard erbij, zodat jullie gaandeweg richting nieuw aangeleerd (positief dus) gedrag kunnen gaan. Gewone dingen doen en proberen je niks aan te trekken van zijn schrikreacties. Als dat tenminste mogelijk en veilig is.

Ook sowieso alert zijn op wat hij eet. Geen krachtvoer.

Edit: ik had er een beetje overheen gelezen dat hij tot zijn 7e in het semi wild leefde op IJsland?
Ik heb gezien dat oudere in heel veel rust opgegroeide paarden van simpele dingen zo schrokken dat ze allemaal hup over de draad sprongen dus ja dat kan veel tijd kosten ze te gewennen aan een ‘normaal leven’ niet in het wild! En volgens mij ben je al een heel eind gekomen met hem!

Ik pik deze reactie er alvast even uit omdat dit misschien nog wat verduidelijkt.

Baron komt uit de bergen van Frankrijk. Dus heeft waarschijnlijk zijn eerste jaren niks anders gezien dan andere paarden.

Zijn kudde bestaat uit drie. Hij staat onderaan, maar kan het heel goed vinden met de leider. Daar heeft hij ook steun aan. Het middelste paard heeft hij weinig aan. Die gebruikt zijn gedrag om hem te irriteren. Die rent ook graag en doet dus graag mee met zijn schrikgedrag. Dat helpt natuurlijk niet, maar denk niet dat het daar vandaan komt. In andere groepssamenstellingen is het gedrag ook niet anders.

Zijn gedrag kan gevaarlijk zijn, maar is enigszins gecontroleerd (nooit een echt ongeluk gehad, even afkloppen) Nu komt dat gelukkig niet vaak meer voor, maar als het hem echt te veel wordt dan rent hij weg van de situatie en kijkt/ denkt dan niet meer. Vooral buiten met verkeer erg vervelend.

Recent voorbeeld waarbij zijn probleem denk ik wel duidelijker wordt: ik gooi wat wilgentakken in de wei zodat ze wat te doen hebben. Hij vind het gek dat er ineens een tak in de wei ligt en gaat ‘snurken’. Komt wel dichterbij en heeft wel door dat het eetbaar is, neemt ondanks dat hij het eigenlijk te spannend is een hapje. Snapt niet dat de rest van de tak niet meteen loslaat als je een hapje neemt en zet het op een rennen omdat die hele tak aan zijn mond vast zit. Paar rondjes rennen verder staat hij stil, maar het duurt relatief lang voordat hij bedenkt dat hij alleen zijn mond open moet doen..

Hij heeft bij mij overigens nooit op krachtvoer gestaan.

pluisje88 schreef:

Hem laten zijn helpt hem in ieder geval zeker niet. Ik heb er al twee uit die staat gehaald dus het is zeker mogelijk. Lichaamswerk maar ook lichaamsbewustzijn trainen. Er bestaat geen stappenplan voor en het is een kwestie van observeren, voelen en logisch nadenken. Het paard deel verantwoordelijkheid geven in zijn proces hoort daar ook bij. Helaas kan ik je niet zeggen als je dit in een bepaalde volgorde doet dan is het klaar. Zo werkt het feest niet.

Allerlei medische handelingen, massages, behandelingen, kruiden en supplementen lossen dit niet op. Het is echt bewustzijnswerk.