Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-12-23 23:44

Een paard met een mensentrauma

Geplaatst door de TopicStarter : 27-12-23 23:44

Hoewel, ik het gevoel heb dat we op de goede weg zijn, ben ik wel echt benieuwd naar mensen die soortgelijke ervaringen hebben met paarden met een trauma voor mensen.

Afgelopen Juni kocht ik een hartstikke groene 3 jarige merrie op een handelstal nadat ze klinisch en op RX goedgekeurd was.
Al direct bleek dat ze zich niet zo zachtaardig gedroeg, want thuis aangekomen beet en trapte ze.

Na een week rust, ben ik begonnen met de kleine dingen als meelopen aan het touw, poetsen, etc.
Hoewel wat humeurig en onwillig ging het wel steeds gemakkelijker en ik ben het uit gaan breiden naar longeren, grondwerk en werken aan de lange teugel.

Doel was eigenlijk haar in het najaar Zadelmak te laten maken en dan 1x in de week een stapritje bos achter een braaf paard aan tot ze 4 was en dan wat meer op te pakken en dressuurmatig rustig op te pakken.

Aangezien ze het na een paar maanden allemaal goed deed (Schriktraining, trailerladen, zadelen er ook bij gepakt), besloten haar in Oktober Zadelmak te laten maken. Iemand op haar rug vond ze ogenschijnlijk prima. Maar willen lopen was er niet bij. We zijn er dus mee gestopt.
Omdat ze al die tijd wat dun op de mest was en haar humeur ook te wensen over liet, heb ik haar darmen op de foto laten zetten. Ze bleek tjokvol zand te zitten… levensbedreigend vol

8x is ze door de kliniek gespoeld. En dat ging met veel ellende. De sonde kwam steeds in haar luchtpijp terecht en dat veroorzaakte natuurlijk paniek. Dus sedatie er in, maar daar brak ze steeds doorheen en de sedatie moest steeds hoger gedoseerd. En met 3 man eraan hangen om de sedatie überhaupt nog ingespoten te krijgen. Het was echt stressvol en dramatisch.

In die tijd ging het echt mis. Was ze eerder wat humeurig op z’n tijd, nu was ze echt agressief geworden naar mensen. Proberen op je te springen, je te grijpen, je te raken. Echt woest gedrag.

De controle foto’s hebben we niet meer laten maken. We hadden besloten haar rust te gunnen. Maar helaas werd het gedrag steeds erger en gevaarlijker.

We hebben er een gedragstherapeut bijgehaald. Inmiddels 6 weken verder (5 sessies) en we zijn nu zo ver dat we in haar buurt kunnen komen zonder dat ze aanvalt of echt boos wordt.
Halster om doen kan weer veilig en ik mag haar hals weer aanraken. Nu aan het oefenen weer aan een touwtje mee te lopen. Het is allemaal heel pril.
Teveel mensen om haar heen wekken de agressie weer op. Alles moet met eindeloos veel rust en geduld.

Volgende stap gaat worden om de deken er af te halen en haar te poetsen en het meelopen uit te breiden.

Oja, zandkuren blijft ze voorlopig gewoon krijgen. Ze heeft voor de zekerheid maagmedicijnen gehad en op pijnstilling gestaan en verder rustgevende supplementen gekregen. En daarbij magnesium citraat. We merkten hierbij geen verschil in gedrag.

Ze glanst als een spiegel, staat dag en nacht buiten met 2 andere paarden en kan op stal als ze wil. Ze krijgt onbeperkt onverpakt hooi en een balancer.
Ze is heel geïnteresseerd in alles wat we doen. Is het liefst continue bij ons, maar nog steeds snel geprikkeld en defensief als het iets anders gaat als gewenst door haar.
De gedragstherapeut vindt dat ze echt grote stappen gemaakt heeft, nml in 6 weken tijd iemand echt niet om zich heen kunnen verdragen tot zich in vrijheid weer aan te laten raken en weer bij ons willen zijn.

Ik ben benieuwd naar soortgelijke ervaringen van jullie met paarden die het vertrouwen in mensen echt helemaal kwijt geraakt zijn en hoe jullie het vertrouwen weer terug gewonnen hebben en ik ben ook benieuwd hoe lang dit duurde.

Afbeelding

**Geplaatst**: 27-12-23 23:54

Geplaatst: 27-12-23 23:54

Arm paard...

Ja ik heb wel ervaring met dergelijke paarden. Hoelang het duurde om het vertrouwen op te bouwen was toch echt wel een paar jaar. En dan echt met steeds dezelfde mensen, voorspelbaar gedrag (vd mensen), herhaling, belonen en niks forceren.

Overigens vind ik wel dat nare ervaringen of niet. Bijten en slaan is niet acceptabel.

**Geplaatst**: 27-12-23 23:56

Geplaatst: 27-12-23 23:56

Jeetjemina wat een verhaal. Wat heftig, voor jullie beide.

Ik kan je de Trust Technique eigenlijk alleen maar aanraden. Zij hebben ook veel gewerkt met wilde dieren of dieren die geen mensen gewend waren of een trauma hebben. En ja, snel zal het waarschijnlijk niet gaan, het gaat op het tempo van je paard:
https://trust-technique.com/?gc_id=1895 ... JUQAvD_BwE

**Geplaatst**: 27-12-23 23:59

Geplaatst: 27-12-23 23:59

Heftig verhaal, arm paard inderdaad (geen verwijt).

Ik heb wel eens een hele interessante aanpak gezien waarbij ze als eerste stap een niet aanraakbaar paard bij 1 persoon een veilige plek lieten vinden.
Deze vertrouwens persoon stond dan ergens in de bak (achter een veilig obstakel tegen het gericht uithalen) en de trainer joeg het paard weg maar liet het met rust zodra het in de buurt van de vertrouwenspersoon kwam. Binnen heel korte tijd zag dat paard deze persoon als veilige toevlucht.

Ik zou dat niet zomaar zelf experimenteren zonder ervaring maar wellicht kun je dat met je gedragstrainer een opnemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 00:08

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 00:08

Sizzle schreef:
Heftig verhaal, arm paard inderdaad (geen verwijt).

Ik heb wel eens een hele interessante aanpak gezien waarbij ze als eerste stap een niet aanraakbaar paard bij 1 persoon een veilige plek lieten vinden.
Deze vertrouwens persoon stond dan ergens in de bak (achter een veilig obstakel tegen het gericht uithalen) en de trainer joeg het paard weg maar liet het met rust zodra het in de buurt van de vertrouwenspersoon kwam. Binnen heel korte tijd zag dat paard deze persoon als veilige toevlucht.

Ik zou dat niet zomaar zelf experimenteren zonder ervaring maar wellicht kun je dat met je gedragstrainer een opnemen.

Dit is eigenlijk wat de gedragstrainer doet. In eerste instantie 20 meter van haar af staan en lopen. Paard mocht gewoon doen en laten wat ze wilde alleen aanvallen was not done. Dan verdedigde zichzelf met haar touw.
Keek mijn paard vriendelijk toe, dan werd de druk eraf gehaald doordat de gedragstrainer een stapje terug zette. Hier kreeg ik ook les in. Inmiddels ben ik in haar ruimte voor 90% geaccepteerd.
Maar we zijn er dus nog zeker niet. Gevoelsmatig gaan die laatste procenten het langste duren.

Afbeelding

**Geplaatst**: 28-12-23 02:20

Geplaatst: 28-12-23 02:20

Sizzle schreef:
Heftig verhaal, arm paard inderdaad (geen verwijt).

Ik heb wel eens een hele interessante aanpak gezien waarbij ze als eerste stap een niet aanraakbaar paard bij 1 persoon een veilige plek lieten vinden.
Deze vertrouwens persoon stond dan ergens in de bak (achter een veilig obstakel tegen het gericht uithalen) en de trainer joeg het paard weg maar liet het met rust zodra het in de buurt van de vertrouwenspersoon kwam. Binnen heel korte tijd zag dat paard deze persoon als veilige toevlucht.

Ik zou dat niet zomaar zelf experimenteren zonder ervaring maar wellicht kun je dat met je gedragstrainer een opnemen.

Ik ben natuurlijk geen gedragstherapeut en ik kan de achterliggende redenering wel volgen, maar ik zie toch ook nadelen aan deze aanpak.
Bijvoorbeeld: stel dat jij als eigenaar de veilige persoon bent en de DA moet weer komen en een onprettig onderzoek doen of een onaangename behandeling, dan lijkt het mij dat de kans reeel is dat het paard al zijn (prille) vertrouwen in die veilige persoon weer verliest en dan sta je nog verder van huis.

Verder herken ik het gedrag wel enigszins van bij mijn eerste paard (die beet en trapte ook, doelgericht met de intentie om je te raken). Maar vermoedelijk had dat meer te maken met pijn dan met een trauma voor mensen. Wij hebben dat er ook niet uit gekregen. Door omstandigheden is hij verkocht, nog eens verkocht en waarschijnlijk toen als gevolg van zijn agressie ingeslapen.

Op de manege waar ik heb leren rijden heeft ook een pony gestaan die je niet toeliet in de stal, die iedereen eraf wierp en indien mogelijk nog gericht ging natrappen als je al op de grond lag. Geen idee wat er aan de hand was en wat ze uiteindelijk met de pony gedaan hebben, al zal het niet het probleem aanpakken geweest zijn.

**Geplaatst**: 28-12-23 05:20

Geplaatst: 28-12-23 05:20

Ik heb ook zo’n paard. Ze mepte je gericht een hersenschudding als je maar naar haar keek, met meelopen heb ik alles wel geprobeerd, maar vooral tanden, hoeven, sloten en bomen gezien.

Ik heb er diverse mensen bij gehad, ben zelfs betaald om m’n bek te houden dat iemand dit paard niet wilde/kon helpen.

Maar als ik haar in de ogen keek, kon ik me er niet bij neerleggen. Deels ook omdat ik trauma had door verlies van een heel dierbaar paard. Dus ik begreep haar ergens zo goed…

Ik ben bij de fokker geweest, waar haar beide ouders en oma de goedheid zelf bleken, kindermak. Super lieve mensen ook, en ze had een goed veulen abc gehad. Dus het zat er ooit wel in. Dat gaf voor mij het laatste zetje om niet op te geven.

We hebben ook echt elkaar geholpen. Niet die dwang, niet door bepaalde therapie. Maar door een andere manier van samenwerken/trainen. Een manier die de laatste jaren erg in opkomst is onder de naam R+/Force free. Ik wist toentertijd niet van het bestaan hiervan.

Mijn gedachtegang was meer. Dit paard vecht zodra ze controle kwijt is, voor haar gevoel. Dus ik moet zorgen dat zij het idee heeft de controle te hebben. Maar als ik zorg dat de keuze die ik wil dat ze maakt, het meest aantrekkelijk is, kunnen we nog best eens ver komen

Ze liep 24/7 in een kudde (met overigens allemaal mensgerichte paarden en op privé terrein). Dus eerste stap was dat kriebelen leuk is. Liefde van een Tinker (maar van elk paard) gaat door de maag, dus snoep mee, op zoek naar de jeukplekjes. Vervolgens toen dat goed was, door naar het halster. Eerst kriebelen terwijl dat ding om m’n middel/schouder hing. Denk dat dit (samen met meelopen) een van de moeilijkste stappen was, en nog steeds is halsteren het zwakste punt, er zit zo onwijs veel negativiteit aan voor haar. Maargoed, toen het prima was dat ik het halster droeg tijdens kriebelen, ben ik gaan belonen als ze hem aanraakte. Eerst “toevallig”, daarna echt als target. En dan neus erin, belonen, ermee haar oren mogen aanraken, belonen. Dat samen voegen, en dus omdoen, belonen. En steeds pas naar de volgende stap als de vorige geen spanning of voorzichtigheid meer nodig had.

Meelopen vanalles geprobeerd, van zwepen tot hengstenkettingen tot aan meerdere kanten iemand die haar vast had. Ze ging. En liet je niet snel genoeg los? Haalde ze uit. En ze was handig, heel handig. En iedereen en alles wat op haar pad stond, trok ze mee. Ze is me wel eens met roundpen en al het terrein over gegaan. Dus ook meelopen is begonnen met gróóte jaszakken vol met lekkers. Want mij volgen was immers leuker dan wegrennen. En leren stoppen voor het mis (dreigt te) gaat.

Al met al ben ik ongeveer een jaar bezig geweest om een redelijke basis erin te krijgen. Als ik jou nu lees met deken denk ik, oei, die duurde bij mij wel een aantal maanden voor ze die op wilde. Als ze bloot kan, lekker dekenloos zetten. Scheelt boel gedoe voor nu. En van het voorjaar met verharen heerlijk kriebelen en poetsen!

Mijn dame blijft wel een bijzondere hoor. Ze heeft nog steeds een sterke eigen mening en blijft op afstand als ze iets of iemand niet kent. Super zonde, want ik merk wel dat haar karakter zo niet is.

Dit is ook een van de weinige paarden waar ik bij spanning van haar kant niet afstap. Omdat ik haar heb beleerd, is daar veel meer vertrouwen in vreemde situaties dan aan de hand, want als ze gaat, dan gaat ze. Maar gelukkig heeft ze zelden die behoefte en heb ik 95% van de tijd gewoon een hartstikke lief en mak paard.

Ik kan haar gerust door vreemden laten poetsen of mee laten lopen, dekens op doen, schrik training, etc etc. Rijden ook geen probleem.

Maar het blijft een aparte

Thuis 100 keer stethoscoop erop om hartslag te luisteren, ze staat gewoon met voetje op rust (inmiddels, haha). Maar dan kom ik op endurance terrein, is haar koppie al zo vol van trailer rit en vreemde omgeving, dat ze het niet vertrouwd en dus het hele wedstrijd terrein over gaat. Hallo vooroordelen over de Tinker. Maar, ze is bij zulke momenten nooit meer vies gemeen of gevaarlijk, gelukkig. Bij de nakeuring voelde ze zich weer thuis genoeg om gewoon verder te dutten tijdens de controle.

Ik heb ook 2 keer met haar gefokt. Aan haar veulen komen vindt ze helemaal prima. Maar de eerste uren/dagen na de bevalling is haar focus teveel op de kleine, dat ze niet wilt samenwerken en zich dus ook absoluut niet laat pakken. Maar achter en rammelende voerschep, wil ze best aanlopen. Desalniettemin enorm makke, lieve en mensgerichte veulens.

Enten en ontwormen is drama. Maar ook dan; veel belonen, rust bewaren. Ik zet haar vast zodat ze niet makkelijk kan gaan rennen. Enten meestal zo en dan d’r hoofd in een emmer brok. Ontwormen is paar keer tot 10 tellen, voor ons beide volgens mij.

Ik heb haar nu bijna 6,5 jaar en ze is echt mijn maatje door dik en dun. We hebben elkaar geholpen, zeg ik wel eens.

Maar weg doen zal ik hopelijk nooit hoeven doen. Enorm bang dat ze onbegrepen is. Halster omdoen is bijvoorbeeld nog steeds halster voor d’r neus houden, en zij steekt haar hoofd erin. Zoals vandaag wilde ik dat, maar ze deed een stap terug “nee bedankt”. In plaats van dwang of vastpakken (dan gaat ze dus nog steeds op de loop), vraag ik haar dan eerst een kusje, wat ik beloon. Soms moet de trucendoos wat verder open, en gaan we eerst drie rondjes door de paddock in Spaanse pas, of wat dan ook. Dan is ze even in de positieve flow en wil ze wel het halster om. Het zit hem echt in de kleine dingen, voor een ander niet eens meer op te merken. Maar voor ons toch iets minder vanzelfsprekend dan bij andere paarden.

Ik heb dus hobbymatig een aantal veulens gefokt en moet zeggen, dankzij haar is mijn veulen training ook compleet anders geworden. Er is echt een wereld voor me open gegaan hoe het ook kan. Hilarische is dus dat als zij twijfelt, ik 3 guppies heb staan die stuk voor stuk roepen “wij willen wel, kies ons!”.

Behalve veel slapeloze nachten, bloed zweet en tranen, twijfels, dagenlang (wekenlang) nadenken over de volgende stap, heeft het me dus uiteindelijk echt enorm veel gebracht. Al struggle ik nu wel vaak met trainers die goed bekend staan, maar waar het paard eigenlijk vooral wordt geleerd niet te mogen “praten”. Dan denken de meeste mensen waarschijnlijk aan slaan en “even doorpakken”. Maar ook bekendere namen binnen de NH moet ik vaker dan eens flink bij op m’n handen gaan zitten.

En omdat de groep die via deze richting traint, steeds groter wordt en elkaar steeds makkelijker lijkt te vinden, leer ik nog steeds zo enorm veel bij!

Een simpel zijspoor van dit alles is clickertraining.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 07:20

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 07:20

Bij mij is bijten en trappen ook onacceptabel.
Ik ben gewend rustig een corrigerende snelle tik te geven inclusief een stemcorrectie.

In het verleden heb ik jarenlang paarden getraind bij een handelaar, maar dit gevalletje is anders. Ze gaat vechten en ze blijft vechten.

De gehele training is er op gebaseerd om mensen weer leuk te leren vinden en te vertrouwen.
Maar ook in het krijgen van respect voor mensen.

Ze heeft een deken op. Zonder deken staat ze alleen maar te rillen en voelt ze zich erg onaangenaam.
Die deken ligt er al 6 weken op. En dat vind ik dus zelf heel erg. Maar de gedragstrainer zei dat ik echt moest wachten totdat ik weer volledig geaccepteerd wordt in haar ruimte voor ik stappen verder ga.

Ik ben ook bang dat ze blijvend lastig gaat blijven bij de dierenarts/ Paardentandarts en dat ze daarna weer vertrouwen verliest in ons. Maar ja, wat moet ik dan?

Ieder vreemd persoon op ons erf vraag ik om aan het hek te gaan staan, haar een snoepje te geven, weg te lopen en dat even later te herhalen. We zien nu dat vreemde mensen weliswaar argwanend, maar wel met nieuwsgierigheid ontvangen worden.

Ik heb vertrouwen in de gedragstrainer die ik heb, maar het is vervelend dat in plaats van de 2x per week die ze eigenlijk zou komen, ze gemiddeld nog niet eens 1x per week kan komen door een volle agenda, regen en ziekte.

Had ik dus afgewacht totdat de trainster het gedaan had, dan had ik haar hals nog niet eens aangeraakt.
Ik ga dus wel zelf al steeds stappen verder, want ja ook in mijn hoofd zit de gedachte aan ontworming en hoefsmid op korte termijn.

Het bizarre is dat dit paard enerzijds heel erg aan mij hangt, ze kleeft als honing, maar anderzijds ook heel snel een overlopend emmertje heeft als ze bij me is.
Heel wispelturig en een gevalletje Jantje lacht, Jantje huilt.

Zo wil ze dolgraag een halster om. Ze steekt enthousiast haar hoofd erin, maar daarna lijkt het besef te komen dat ik controle heb en wordt ze boos.

Als ze boos wordt, laat ik haar achterwaarts lopen en vervolgens staan.
Is ze daarna vriendelijk, dan krijgt ze wat lekkers.
Mag ik een paar keer bij haar komen, dan gaat het halster weer af. Ze blijft daarna gewoon staan.
Maar ga ik dan zelf lopen, dan is toch weer haar eerste reactie om mij op te jagen ( ik claim dan direct mijn ruimte en ze mag pas weer in mijn ruimte komen als ze vriendelijk is), maar die omslag in haar humeur is voor mij een teken dat er toch nog spanning is rondom het halster om doen.

**Geplaatst**: 28-12-23 09:15

Geplaatst: 28-12-23 09:15

Pateeke, het is slechts stap 1 natuurlijk. Het doel is niet om een eenkennig paard te maken.

Ik heb zelf een paard gehad die ontzettend zere voeten had en iedere hoefsmid naar een andere wereld wilde helpen. Daar was ik ook heel lang de enige die ook maar naar de voeten mocht wijzen maar uiteindelijk kon ze zelfs gewoon regulier beslagen worden.

TS, waarom laat de gedragstrainer niet jou die rol (onder begeleiding) overnemen? Dat lijkt me handiger?
Nu maakt ze zichzelf een soort van onmisbaar.

Vroeger zou men zo‘n paard zonder water gezet hebben. Dat zou ik welliswaar niet doen, maar het idee erachter is natuurlijk niet zo dom: je biedt het paard iets wat het nodig heeft en moet je daar in vertrouwen.
Misschien kun je overwegen wat jouw paard belangrijk vind en daar als het ware het exclusieve recht to geven in jouw bijzijn (of een mens in het algemeen).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 09:20

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 09:20

Sizzle schreef:
Pateeke, het is slechts stap 1 natuurlijk. Het doel is niet om een eenkennig paard te maken.

Ik heb zelf een paard gehad die ontzettend zere voeten had en iedere hoefsmid naar een andere wereld wilde helpen. Daar was ik ook heel lang de enige die ook maar naar de voeten mocht wijzen maar uiteindelijk kon ze zelfs gewoon regulier beslagen worden.

TS, waarom laat de gedragstrainer niet jou die rol (onder begeleiding) overnemen? Dat lijkt me handiger?
Nu maakt ze zichzelf een soort van onmisbaar.

Ze heeft 1,5 sessie zelf met ons paard gewerkt en daarna wijzelf. We maken tussendoor filmpjes om haar op de hoogte te houden.

Ik bedoel alleen dat we meer doen dan in de lessen geoefend wordt. De lessen zijn absoluut goed, maar doordat ze minder frequent als verwacht, kom ik anders echt in de knoei met nodige zaken als bekappen en ontwormen.

**Geplaatst**: 28-12-23 09:43

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst: 28-12-23 09:43

Tja wij mensen proberen alles te fixen wat naar ons idee geen correct gedrag is. Maar bekijk het eens vanuit het paard? Ze heeft volledig gelijk. Ze zei nee help ik wil dit niet en niemand luisterde naar haar en hielp haar. Iedereen deed gewoon wat zij zij niet wilde. Denk je eens in hoe dat voelt? Hoe wanhopig, kansloos en verloren je je voelt? Het is volledig gerechtvaardigd dat ze zich gedraagt zoalsze zich gedraagt. Er is keer op keer bewezen dat mensen niet te vertrouwen zijn en haar eigen mens hielp haar niet toen zij het het moeilijkst had maar hielp de anderen om nare dingen met haar te doen. Mensen zijn gewoon niet te vertrouwen.

Dat ze in levensgevaar was wist zij natuurlijk niet. Wat voor haar blijft hangen is dat mensen keer op keer weer haar vertrouwen beschaamt. Ik zou zeggen stop met allerlei mensen erbij te halen die haar in een vormpje willen gieten. Dan mag ze nog steeds niet zijn wie ze is. Neem de instelling voor je; ik zie je. Ik weet dat je je niet fijn voelt en mensen zijn eng. Je hebt helemaal gelijk. Wat kan ik doen om jou te helpen? En wat daarbij ook echt op haar antwoord. Ik heb na een paar dagen op de kliniek waarbij iets soortgelijks gebeurde en wij allebei met een trauma terug kwamen ook letterlijk sorry tegen haar gezegd. Haar integriteit en recht op zelfbeschikking was geschonden en ik was niet in staat geweest om haar daarvoor te behoeden. Fysiek was de behandeling best correct uitgevoerd maar mentaal is het hele andere koek.

Zij weet heel goed wat ze nodig heeft. Veel beter dan jij en alle gedrilde trainers. Die trainers die zijn ook maar gedrilled met een programma dat maar op elk paard moet gaan passen. Trek de grens bij schoppen en bijten (no go) en maak je paard tegelijk duidelijk dat ze niet hoeft te schreeuwen omdat je ook luistert als ze fluistert. Eerst zie je ze ontspannen. Daarna gaan ze uitproberen of je echt betrouwbaar bent. Dat zit in hele kleine dingetjes. Met de keer dat je het voor hun goede antwoord geeft groeit jullie band. Inmiddels zijn we hier zover dat ze vreemden nog steeds moeilijk vindt maar als ik zegmaar het goed is dan mag ik er bijvoorbeeld iedereen op zetten. Maar ze wil niet gepoetst of aangeraakt worden door de anderen. Nou dan zorg ik ervoor dat dat niet hoeft. Simpel. Dierenartsen en behandelaars blijven moeilijk. Dus ik kies ervoor om veel zelf te doen en als iets toch moet nemen we meer tijd en doen het zo veel mogelijk op een manier die oké is voor haar. Als je blijft reageren volgens deze instelling dan komt het echt goed.

**Geplaatst**: 28-12-23 09:59

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst: 28-12-23 09:59

Een goede trainer houdt niet vast aan programma's maar past zich aan ieder paard aan.

Voor ons is het moeilijk te beoordelen van achter een toetsenbord wat op dit moment het beste is voor het paard. Vaak werkt in het begin 1 vertrouwenspersoon heel erg goed maar is het wel belangrijk dat dit uitgebouwd gaat worden als het vertrouwen wat meer bevestigd is.

Volgens mij doe je het al heel goed TS, vechten is belangrijk om te vermijden inderdaad. Voor het paard is het belangrijk om andere manieren te leren ook om nee te zeggen. Dat ze niet gelijk in een Fight, Flight, Freeze reactie hoeft te komen want dat is denk ik nog wat er nu gebeurd.

Het klinkt ook alsof jullie rollen nog niet helemaal duidelijk zijn, ze probeert jou op te jagen. Het is belangrijk om situaties te voorkomen waar in ze dit kan doen.
Ik lees dat je zelf eigenlijk sneller wilt en scenario's in je hoofd hebt waarom het sneller moet (hoefsmid, ontworming).
Probeer dat eens los te laten, niks moet...ga vooral niet sneller dan het paard aan geeft en zorg dat eerst stap 1 bevestigd is voordat je naar stap 2 gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 10:05

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 10:05

Ik snap je punt heel goed Pluisje.
Het gedrag van mijn paard begrijp ik ook heel goed. Ze heeft er álle reden toe om zichzelf te verdedigen en ik snap hoe aangedaan ze is.
En juist om die reden hebben we er iemand bijgehaald die heel goed is in paardentaal en van de zachte aanpak is.

De gedachte ‘laat maar lopen en het komt wel een keer’ heb ik zeker gehad, maar de situatie was echt te gevaarlijk. Ik wist niet meer hoe ik nog moest voeren of moest uitmesten of 1 van mijn andere paarden veilig kon ophalen.
Dus de situatie zo laten kon simpelweg niet.
Het is geen paard dat onder de indruk is van een zweepje of touwtje. Ze was gewoon niet op afstand te houden.

En ik denk zelf dat juist doordat we alleen met haar werken zonder dwang dat er niets gebeurd wat slecht voor haar is.
Doordat ze ons meer vertrouwd maakt ze zich minder druk en laat ze ons steeds beter ons ding doen, waardoor we wel veilig kunnen voeren en uitmesten.

Ze komt nu op een punt dat ze ons vrolijk begroet en steeds meer de oortjes naar voren heeft.
Als ik haar krabbel, dan vindt ze dat steeds vaker fijn in plaats van bedreigend.
Ik zie haar ook vaak languit liggen, voor mij een teken dat ze mentaal beter in haar vel zit.

**Geplaatst**: 28-12-23 10:06

Geplaatst: 28-12-23 10:06

Met Elisa eens

Er zijn al goede stappen gezet lijkt het.

Die deken zou ik me ook niet direct zo zorgen om maken nu. Wellicht kun je als doel wellicht maart zetten. Tegen die tijd zet de verharing door en zal ze je wellicht dankbaar zijn dat je haar van de jeuk kan ontdoen. Alles wat dan eerder is, is een bonus.

Voor de voeten kun je misschien een stuk verharde paddock organiseren waar ze regelmatig op moet staan, dan slijt het misschien niet perfect, maar beter dan enkel op zachte bodem.

**Geplaatst**: 28-12-23 10:07

Geplaatst: 28-12-23 10:07

Ik denk dat je mijn punt niet helemaal begrijpt. Ik zeg niet laat maar komen het komt wel een keer. Want waarom zou ze de stress aangaan voor iets waar ze helemaal geen behoefte aan heeft? Ik ben juist heel actief bezig met mijn paard en laat niks aan het toeval over. Maar het gaat om de basis instelling erachter..

“Juist om die reden hebben we er iemand bij gehaald die heel goed is”

Vindt je paard dat ook?

Dat is mijn punt. Laat je paard meedenken. Aangeven wat hij wel of niet wil in dat gene wat jij van hem wilt.. 50% van wat jij van hem wilt moet van hem komen. Geef hem dan ook de kans om die 50% te geven en kom niet 100% bij hem halen..

**Geplaatst**: 28-12-23 10:10

Geplaatst: 28-12-23 10:10

Ze is dus wel nieuwsgierig en wil leren. Ik zou met haar gaan clickeren. Zonder haar in het begin aan te hoeven raken, behalve voor iets lekkers, kun je haar vrij snel de basis leren. Niet te lang, hooguit een minuut of 5 a 10 per keer, totdat ze aangeeft dat het even genoeg is. En daarna de rest.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 10:22

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 10:22

Elisa2 schreef:
Een goede trainer houdt niet vast aan programma's maar past zich aan ieder paard aan.

Voor ons is het moeilijk te beoordelen van achter een toetsenbord wat op dit moment het beste is voor het paard. Vaak werkt in het begin 1 vertrouwenspersoon heel erg goed maar is het wel belangrijk dat dit uitgebouwd gaat worden als het vertrouwen wat meer bevestigd is.

Volgens mij doe je het al heel goed TS, vechten is belangrijk om te vermijden inderdaad. Voor het paard is het belangrijk om andere manieren te leren ook om nee te zeggen. Dat ze niet gelijk in een Fight, Flight, Freeze reactie hoeft te komen want dat is denk ik nog wat er nu gebeurd.

Het klinkt ook alsof jullie rollen nog niet helemaal duidelijk zijn, ze probeert jou op te jagen. Het is belangrijk om situaties te voorkomen waar in ze dit kan doen.
Ik lees dat je zelf eigenlijk sneller wilt en scenario's in je hoofd hebt waarom het sneller moet (hoefsmid, ontworming).
Probeer dat eens los te laten, niks moet...ga vooral niet sneller dan het paard aan geeft en zorg dat eerst stap 1 bevestigd is voordat je naar stap 2 gaat.

Ja, goed punt. Dat is inderdaad mijn valkuil, toch liever sneller willen gaan. Dat heeft voor mij niets te maken met het feit dat ik haar snel zou willen gaan berijden, maar wel met de angst dat de scheur in haar hoef echt een probleem gaat vormen of dat het zand in haar darmen toch een koliek gaat veroorzaken. Ik weet dat ik dat eigenlijk los moet laten, maar ik vind dat lastig.

Net als dat ik het lastig vind dat de deken er al 6 weken of wellicht al langer op ligt en ik bang ben dat het huidproblemen oplevert. Mijn angst zit ‘m er vooral in dat ik het gevoel heb haar niet de juiste zorg te kunnen geven als het nodig is. Dus dit voelt wel als een flinke worsteling voor mij.

Op het moment dat ik bij haar vandaan loop, dan is haar eerste reactie een mengelmoes van willen jagen en willen volgen. Ik kan het niet voorkomen dat ik bij haar vandaan loop. Dan zou ik altijd bij haar weg moeten blijven of bij haar moeten blijven. Ik houd haar altijd met een schuin oog in de gaten.

Gaat ze te snel en met de oren in haar nek achter me aan stappen, dan laat ik met mijn vlaggetje weten dat ik wil dat er afstand is.
Is ze ontspannen en respectvol, dan stop ik en mag ze bij me komen en krijgt ze een beloning. Dit op advies van de gedragsdeskundige.

Van 100% jaaggedrag zit ze nu op 10% jaaggedrag.
Dit gedrag zie ik vooral als ze terug moet naar de paddock vanuit de wei of de rijbak. Verandering van de omgeving waarin we bezig waren, geeft haar toch een gevoel van onveiligheid.

We zijn er nog zeker niet.
Stapje voor stapje moet ik inderdaad zelf als duidelijk focuspunt voor ogen houden. Aan de gedragstrainer ligt dat niet. Zij neemt alle tijd en rust.

**Geplaatst**: 28-12-23 10:33

Geplaatst: 28-12-23 10:33

Ah dat doe je al heel goed! Zolang jij maar de controle hebt en houdt wbt het jaag gedrag denk ik dat als je het zo door zet dat het er over een tijdje wel uit is.

De juiste zorg is nu natuurlijk vooral het gedrag en vertrouwen opbouwen. Je zit in angst, dat zou ik loslaten. Gewoon het zand blijven behandelen zoals je doet. De scheur zal wel loslopen denk ik (in het wild gaat dat ook goed bij die paarden) en als die deken een goede is met een fijne binnenkant die niet doorlekt dan zal dit ook geen problemen geven.

Ik denk als je nu de tijd neemt en het echt stap voor stap doet dat er ineens een omslagpunt gaat komen en het heel snel kan gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 10:35

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 10:35

pluisje88 schreef:
Ik denk dat je mijn punt niet helemaal begrijpt. Ik zeg niet laat maar komen het komt wel een keer. Want waarom zou ze de stress aangaan voor iets waar ze helemaal geen behoefte aan heeft? Ik ben juist heel actief bezig met mijn paard en laat niks aan het toeval over. Maar het gaat om de basis instelling erachter..

“Juist om die reden hebben we er iemand bij gehaald die heel goed is”

Vindt je paard dat ook?

Dat is mijn punt. Laat je paard meedenken. Aangeven wat hij wel of niet wil in dat gene wat jij van hem wilt.. 50% van wat jij van hem wilt moet van hem komen. Geef hem dan ook de kans om die 50% te geven en kom niet 100% bij hem halen..

Ah zo.

Aangezien ik zie dat mijn paard (merrie) steeds vrolijker wordt en steeds beter kan ontspannen, denk ik dat ze het eens is met de wijze waarop we dit traject aangaan.

Ze mag tijdens een training weglopen of de kantjes grazen en in aanvang deed ze dat ook continu. Nu merk ik dat ze juist heel erg op mij gericht aan het worden is en steeds bij me wil staan. Ook in de paddock komt ze steeds aan het hek met een vriendelijke blik voor wat aandacht. Voor mij een teken dat ze het fijner vindt om bij mensen te zijn.

Goed idee om de deken door te schuiven naar Maart. Ze loopt nú niet te jeuken in ieder geval.
De paddock is half bestraat. De hoeven van mijn andere paarden zijn netjes, maar volgens mij neemt ze stiekem pokon, want ze groeien als een bezetene

De hoefsmid ging trouwens in haar periode van mega stress wel prima. Die man mocht haar niet aaien, dan werd ze link, maar ze is heel meewerkend wat haar hoeven betreft. Ze houdt netjes het voetje voor hem in de lucht en staat ook gewoon stil. Maar een halster en een touwtje zijn natuurlijk wel nodig. En daarom heeft ze nu weer 2x een halster om gehad voor een paar minuutjes om dat stuk weer gewoon te maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 10:38

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 10:38

Qua zand behandeling doe ik het als volgt.

Weekkuur vlozaad a 700 gram per dag.
1 week niks
Weekkuur gekookt lijnzaad 200 gram per dag.
1 week niks en dan weer vlozaad, lijnzaad etc.

**Geplaatst**: 28-12-23 10:43

Geplaatst: 28-12-23 10:43

Ik heb ook zo'n paard gehad.. jong, groen, ineens in een korte tijd teveel moeten leren en meer negatieve ervaringen dan positief. (Daar schaar ik het longeren en zadelmak maken ook bij, doorgaans zit hier weinig positiefs voor het paard aan) Niet alle paarden accepteren domweg alles en leeftijd maakt ook veel verschil vind ik.

Ik heb het helemaal opgelost gekregen met tijd geven en positieve dingen doen. Ben van 3 tot 4 jaar oud alleen bezig geweest met dingen die positief voor haar waren, zonder echte druk en zonder over haar grenzen te gaan. Hierbij heb ook clickeren gebruikt. In die tijd hebben we heus spannend dingen gedaan, maar zorg ervoor dat zij ervoor kiest om te doen wat jij wilt. Je moet soms creatief zijn met de manier waarop.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 10:48

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 10:48

Ik heb 0 ervaring met clickertraining.
Het klinkt op zich goed. Ga me toch eens inlezen

**Geplaatst**: 28-12-23 11:00

Geplaatst: 28-12-23 11:00

Bekappen kan ook prima zonder halster! Zeker als de paddock deels bestraat is, waarom zou je dan een halster en touw nodig hebben? Helemaal als dat extra stress oplevert, zou ik die lekker weg laten.

**Geplaatst**: 28-12-23 11:11

Geplaatst: 28-12-23 11:11

Caily schreef:
Bekappen kan ook prima zonder halster! Zeker als de paddock deels bestraat is, waarom zou je dan een halster en touw nodig hebben? Helemaal als dat extra stress oplevert, zou ik die lekker weg laten.

Opzich is dit inderdaad prima, maar ik vind dan wel weer dat het ook met zou moeten kunnen. Dus waak ervoor dat je niet een paard krijgt waarbij allerlei dingen niet kunnen, of het moet precies zo en zo..

**Geplaatst**: 28-12-23 11:12

Geplaatst: 28-12-23 11:12

Verdiep je eens in het Left brain introvert paard.
Vaak zijn de signalen die aangeven dat het emmertje overloopt heel subtiel.
Als die signalen oppakt en daar mee gaat werken kom je ergens.
Kan wel meer dan een jaar duren voor je echt vorderingen ziet.