Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-12-23 11:13

Geplaatst: 28-12-23 11:13

Mijn eerste paard wilde ook weinig tot niks van mensen weten. Die was al een heel stuk ouder en was waarschijnlijk heel wat jaren langer bevestigd in zijn idee dat mensen beter weggejaagd konden worden. Hij had flinke stalnijd en viel vanuit volle galop in het weiland aan. Ook met rijden deed hij flink aan zelfverdediging.

Dat is tot zijn dood een paard met gebruiksaanwijzing gebleven. Het was werkbaar geworden toen hij doorkreeg dat hij tot op zekere hoogte inspraak mocht hebben. Ik had hem in de tijd voor internet en voor al die methodes bekend en toegankelijk waren. Terugkijkend zat de oplossing die voor ons werkte heel dicht bij de technieken die iedereen nu gebruikt. Dus heel consequent zijn op je eigen grenzen, paard een stem geven, heel veel geduld hebben en heel veel tijd erin steken voor kleine stapjes vooruit. Wellicht had ik hem nog meer rust in z’n koppie kunnen geven met de kennis die ik nu wel heb.

Bij mij heeft het toen een jaar geduurd voor hij me niet meer van z’n rug af wilde gooien, wanneer hij het niet met me eens was. Het heeft meerdere jaren geduurd voor ik buiten zijn stal mijn rug naar hem toe kon draaien zonder dat hij naar me beet. Zijn stalnijd is hij nooit kwijtgeraakt, maar werd hanteerbaar omdat hij zich eerst mocht uiten voor ik hem vroeg zijn hoofd in z’n halster te steken. Aanvallen op de wei deed hij alleen nog naar anderen of wanneer ik gelijk naar hem toe ging in plaats van hem naar mij toe te laten komen. Dus ja, alles wat ik met hem deed kostte meer tijd dan met een paard zonder trauma. Maar door altijd te investeren had ik er wel een fantastisch paard voor teruggekregen waar ik mee kon lezen en schrijven. Want als we eerst zijn draaiboek van eigenaardigheden hadden doorlopen, had ik er daarna een superknuffelig en mega werkwillig paard aan.

Hoewel je met sommige dingen tijdsdruk voelt om verbetering aan te kunnen brengen, zal je dat toch echt los moeten laten. Het begin zal heel langzaam en klein aanvoelen, echter vanaf een bepaald punt zal alles in een stroomversnelling gaan wanneer je je paard voldoende tijd geeft. Het duurt zolang als het duurt.

**Geplaatst**: 28-12-23 11:19

Geplaatst: 28-12-23 11:19

Ik kocht ooit een 'doodbrave' welshpony voor mijn toen nog 7-jarige dochter. Vanaf het moment dat ze kwam was ze levensgevaarlijk, ze viel gericht aan als ze je zag. Oren in de nek en bijten, trappen, en bliksemsnel. Verdroeg niks, plette je tussen de muur en haarzelf als ze vaststond, trapte en steigerde om je op je hoofd te meppen.
De hoefsmid weigerde haar te bekappen en ze was eigenlijk onbenaderbaar.

Ik ben begonnen met grondwerk (leidoefeningen) gebaseerd op de methode (boek) van Klaus Hempfling. In het begin best eng, maar het ging snel beter. Na ruim een half jaar dagelijks oefenen was ze gewoon benaderbaar, naar ruim een jaar konden we eigenlijk alles met haar doen. Ze was een van de liefste en meest sociale dieren die ik heb gekend, en ook volkomen betrouwbaar voor ons. Naar onbekende mannen bleef ze wat bijterig, maar wel hanteerbaar.

Ik probeerde in het begin alle moeilijke extra dingen te vermijden; zo zette ik haar aan de boom vast ipv aan de muur, ze kon dan uitkijken en ons niet tussen haarzelf en de muur pletten. Vaststaan deed ik met een longeerlijn waarvan ik een eind in mijn hand hield, zodat ze ruimte had. Ze was ook erg claustrofobisch, dus obstakels weg. Ze was heel bang voor losse touwen en natte sponzen, het kostte allemaal veel moeite, maar langzaamaan leerde ze ons vertrouwen en ook associëren met iets positiefs.

Ze bleek erg mishandeld te zijn geweest, maar dat wist ik niet toen ik haar kocht.

Ze was zes toen ik haar kocht en is 24 geworden, mis haar nog steeds.

**Geplaatst**: 28-12-23 11:43

Geplaatst: 28-12-23 11:43

boemel schreef:
Ik heb 0 ervaring met clickertraining.
Het klinkt op zich goed. Ga me toch eens inlezen

Super, zeker eerst inlezen of iemand vragen die het kent. Dat verheldert veel om te starten. Filmpjes gaan kijken want het succes staat of valt met de timing waarop je clickt. Een goede opbouw; begin bij de basics en dan rustig uitbouwen. Niet te snel willen, en vorige oefeningen ook herhalen om te bevestigen.

Maar hebben paarden het eenmaal door (ik gebruikte de Snaxxx als beloning) dan worden ze heel leergierig. Ook opdringerigheid is 'af' te leren door ze te leren afstand te houden (en voor jezelf; belonen met uitgestrekte arm). Wat ze goed kennen hoeft niet altijd meer met voedsel beloond te worden, ze vergeten het geleerde niet meer. Mijn paard weet na 10 jaar nog perfect wat ik hem heb geleerd.

Shawna Karrash heeft op YT veel filmpjes staan.
En in Belgie zit Inge Teblick.

**Geplaatst**: 28-12-23 12:50

Geplaatst: 28-12-23 12:50

Het is zo jammer dat dit jullie is overkomen. Ikzelf zou niet precies weten waar je goed aan zal doen.
Aan de ene kant vind ik vaak dat regelmaat en duidelijkheid rust en vertrouwen geven. Het is nu zo laat, dan gebeurt dit en doen we dat. Geen discussie mogelijk. Natuurlijk niet in alles, maar wel rondom de belangrijkste dingen: binnen buitenzetten, hoe gedragen we ons rondom het krijgen van eten etc.

Aan de andere kant heeft je paard nu een aantal grenzen waar je natuurlijk aan wilt werken maar niet dwars overheen wilt gaan..

**Geplaatst**: 28-12-23 12:54

Geplaatst: 28-12-23 12:54

Ik heb erg veel bewondering voor ts en de anderen in dit topic die hun best blijven doen met\voor dit soort moeilijke paarden. Ik kan dat niet,want zodra een paard agressief naar me wordt, dan word ik bang en dan kan ik er niets meer mee.Er zal dan wel een oorzaak zijn voor het gedrag van het paard maar hoe dan ook kan ik er niet mee omgaan .Ik heb er 1 keer zoeen gehad en die heb ik teruggebracht naar de verkoper.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 13:29

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 13:29

anjali schreef:
Ik heb erg veel bewondering voor ts en de anderen in dit topic die hun best blijven doen met\voor dit soort moeilijke paarden. Ik kan dat niet,want zodra een paard agressief naar me wordt, dan word ik bang en dan kan ik er niets meer mee.Er zal dan wel een oorzaak zijn voor het gedrag van het paard maar hoe dan ook kan ik er niet mee omgaan .Ik heb er 1 keer zoeen gehad en die heb ik teruggebracht naar de verkoper.

Dat is een hele gezonde keuze voor jezelf. Niets mis mee!
Zelf kan ik dat niet. Ik voel me te verantwoordelijk voor het welbevinden van het paard en ben ook bang dat iemand anders dan met een probleem zit. En dan heb ik het niet over de paardenhandelaar

Een van mijn paarden is neurologisch niet helemaal oké en ze heeft hals problemen, die alleen met goed management zorgen dat dit paard een acceptabel leven heeft. Klinisch is ze 100%, zolang er goed management is. Dus in principe is ze gewoon verkoopbaar, ook al zit ik er maar 1x in de week een half uur op en doe ik verder grondwerk. Maar, haar verkopen kan ik ook niet over mijn hart verkrijgen, want ik ben bang dat ze dan teveel moet doen en dat het zowel voor paard als nieuwe baas ellende wordt. Dus, het plaatje is leuk, maar de inhoud niet.
Afbeelding

**Geplaatst**: 28-12-23 13:49

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst: 28-12-23 13:49

Zou ESDR het proberen waard zijn?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 13:53

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 13:53

henshem schreef:
Zou ESDR het proberen waard zijn?

Ja, daar had ik een afspraak voor staan, maar helaas af moeten zeggen omdat niemand meer veilig aan haar kon komen en het daardoor geen optie meer was.
Misschien later

**Geplaatst**: 28-12-23 14:01

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst: 28-12-23 14:01

Ik vind dat je goed bezig bent, TS. Je boekt vooruitgang met hoe je het nu aanpakt, dus ik zou daar rustig mee verder gaan en niet nog heel veel andere "dingen" erbij gaan doen. +:)+

**Geplaatst**: 28-12-23 14:42

Geplaatst: 28-12-23 14:42

anjali schreef:
Ik heb erg veel bewondering voor ts en de anderen in dit topic die hun best blijven doen met\voor dit soort moeilijke paarden. Ik kan dat niet,want zodra een paard agressief naar me wordt, dan word ik bang en dan kan ik er niets meer mee.Er zal dan wel een oorzaak zijn voor het gedrag van het paard maar hoe dan ook kan ik er niet mee omgaan .Ik heb er 1 keer zoeen gehad en die heb ik teruggebracht naar de verkoper.

Zo denk ik er ook over. Maar ook; waarom zou je daar al je energie in willen steken!? Zulke paarden vreten je energie en gaan je leven beheersen want alleen jij kunt er wat mee doen. Plus alle nachten die je wakker ligt, enkel maar piekeren.
Ik heb dat er niet meer voor over. Ook zou ik van zn levens dagen nooit met zo een paard fokken.
Paarden moeten plezier geven. Het is immers een kostbare hobby en hobbys moeten leuk zijn

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 14:50

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 14:50

Omdat een dier voor mij geen fiets is.

Verder merk ik dat het proces om een dier weer vertrouwen in mensen te geven ook een prachtig leerproces is van beide kanten.

Ik zeg niet dat dit paard gegarandeerd hier blijft, maar onder deze omstandigheden zou ik haar nooit weg doen.
Voorlopig werken we aan vertrouwen, nieuwsgierigheid en plezier.

**Geplaatst**: 28-12-23 15:05

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst: 28-12-23 15:05

Gelukkig maar, het is geen gebruiksartikel inderdaad.

Persoonlijk vind ik opknappen ook altijd erg waardevol, mits het niet te gevaarlijk wordt. Denk ook dat de ene persoon er meer feeling voor heeft dan de ander. Dit dier boft dus maar en de ander ook met de halsproblemen.

**Geplaatst**: 28-12-23 15:20

Geplaatst: 28-12-23 15:20

Popstra schreef:
anjali schreef:
Ik heb erg veel bewondering voor ts en de anderen in dit topic die hun best blijven doen met\voor dit soort moeilijke paarden. Ik kan dat niet,want zodra een paard agressief naar me wordt, dan word ik bang en dan kan ik er niets meer mee.Er zal dan wel een oorzaak zijn voor het gedrag van het paard maar hoe dan ook kan ik er niet mee omgaan .Ik heb er 1 keer zoeen gehad en die heb ik teruggebracht naar de verkoper.

Zo denk ik er ook over. Maar ook; waarom zou je daar al je energie in willen steken!? Zulke paarden vreten je energie en gaan je leven beheersen want alleen jij kunt er wat mee doen. Plus alle nachten die je wakker ligt, enkel maar piekeren.
Ik heb dat er niet meer voor over. Ook zou ik van zn levens dagen nooit met zo een paard fokken.
Paarden moeten plezier geven. Het is immers een kostbare hobby en hobbys moeten leuk zijn

Dit geldt niet voor iedereen, als je dit wel hebt moet je er niet aan beginnen. Jouw stress gaat dan ook zeker niet helpen en dan is het de juiste keuze. Ik heb er een wereldpaard aan overgehouden zonder gebruiksaanwijzing en ben er een beter paardenmens van geworden.

**Geplaatst**: 28-12-23 15:29

Geplaatst: 28-12-23 15:29

boemel schreef:
Omdat een dier voor mij geen fiets is.

Verder merk ik dat het proces om een dier weer vertrouwen in mensen te geven ook een prachtig leerproces is van beide kanten.

Ik zeg niet dat dit paard gegarandeerd hier blijft, maar onder deze omstandigheden zou ik haar nooit weg doen.
Voorlopig werken we aan vertrouwen, nieuwsgierigheid en plezier.

Maar in hoeverre weet je zeker dat verandering van omgeving hier geen rol speelt?
Dat zal het niet alleen zijn, maar heb je een idee welke rol dat kan spelen?

Hier eentje waar je 3/4 jaar ook niks mee kon. Toen was ze geland en weer het paard dat ik gekocht had.

Dat je er mensen bij haalt is op zich niet onverstandig, zolang het maar oplevert dat het voor jou EN het paard iets brengt.

De vraag die je jezelf kan stellen: wat heb ik het paard te bieden?
Gewoon, om eens een ander perspectief in stelling te brengen

**Geplaatst**: 28-12-23 15:47

Geplaatst: 28-12-23 15:47

Op basis van je verhaal heb ik niet direct het idee dat we hier met een voor het leven beschadigd paard te maken hebben. Na aankoop bleek het paard humeurig en onwillig, maar er viel wel mee te werken. Uiteindelijk blijkt het beestje boordevol zand te zitten en heeft het mogelijk al langer veel ongemak gehad. Wat het humeur en de onwilligheid best kan verklaren. De benodigde behandelingen hebben veel stress gegeven bovenop het ongemak dat dit jonge paard al langere tijd heeft gehad. Paard zegt: Nu is het genoeg, ik ben klaar met telkens ongemak en stress als ik bij mensen ben. Dat lijkt mij niet per se een hele onredelijke reactie van het paard.

Dat is toch wel wat anders als een paard dat jarenlang mishandeld is geweest en van hand tot hand is gegaan. En dan nog kunnen de meeste van die paarden buiten jou ook anderen leren vertrouwen. Het paard uit mijn eerdere bericht kon zich namelijk prima met andere mensen gedragen. Dat hij op sommige punten wat bijzonder bleef, had hoofdzakelijk te maken met het feit dat anderen hem al snel bestempelden als lastig en gevaarlijk. Dus ja, wanneer je jezelf als een hysterische penny om hem heen gedroeg, zag hij inderdaad aanleiding om je op afstand te houden. Dan verviel hij in z’n oude gedrag. De stalhouders van verschillende stallen en mensen met verstand van paarden hadden bijvoorbeeld geen enkel probleem met hem. Dus dat ze heel je leven gaan beheersen en niet zonder je kunnen lijkt me ook wat overdreven gesteld. Ik ben vooral heel dankbaar dat ik van/met hem heb mogen leren en het heeft mijn kijk op paarden veranderd in een tijd dat er nog helemaal niet zo naar paarden werd geluisterd als nu.

Volgens mij ben je gewoon lekker bezig TS. En zoals eerder gezegd, het duurt zolang als het duurt. Soms maak je geen of kleine stapjes en soms ga je ineens sprongen vooruit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 17:18

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 17:18

Ikke,
Er zijn altijd betere adressen dan hier, maar ik denk dat we al met al een heel fijn adresje bieden aan onze paarden hier. We doen er heel veel aan om de paarden mentaal en fysiek een goed leven te bieden.
Dus dat hebben we haar te bieden

We zijn de 2e eigenaar van dit paard. Voor ons is er gewoon geen sikkepit mee gedaan.
Geloof niet dat ze daar mishandeld is en bij ons zeer zeker niet.
Het is denk ik echt een opeenstapeling van buikpijn hebben, nieuwe plek en hele nare behandelingen.

**Geplaatst**: 28-12-23 17:47

Geplaatst: 28-12-23 17:47

rensju schreef:
Dit geldt niet voor iedereen, als je dit wel hebt moet je er niet aan beginnen. Jouw stress gaat dan ook zeker niet helpen en dan is het de juiste keuze. Ik heb er een wereldpaard aan overgehouden zonder gebruiksaanwijzing en ben er een beter paardenmens van geworden.

Ben het zeker met je eens en vind het ook knap dat mensen dat doen maar heb het zelf vroeger ook geprobeerd en dat heeft mij bloed zweet tranen en uiteindelijk ook nog eens veel geld gekost en nog was er niks mee te beginnen.
Plus ik er nu te oud voor ben

Maar hoop ook zeker dat de TS er wat van kan maken. Het paard boft dat het bij haar terecht gekomen is

**Geplaatst**: 28-12-23 17:49

Geplaatst: 28-12-23 17:49

boemel schreef:
Ikke,
Er zijn altijd betere adressen dan hier, maar ik denk dat we al met al een heel fijn adresje bieden aan onze paarden hier. We doen er heel veel aan om de paarden mentaal en fysiek een goed leven te bieden.
Dus dat hebben we haar te bieden

We zijn de 2e eigenaar van dit paard. Voor ons is er gewoon geen sikkepit mee gedaan.
Geloof niet dat ze daar mishandeld is en bij ons zeer zeker niet.
Het is denk ik echt een opeenstapeling van buikpijn hebben, nieuwe plek en hele nare behandelingen.

Nee, dan begrijp je mij verkeerd. Het gaat niet om de perfecte lokatie maar letterlijk de vraag aan jou persoonlijk wat jij kunt bieden.
Andersom gesteld: waarom zou het paard jou aardig moeten vinden en wat voor je doen?

Het antwoord daarop moet zijn: DAT heb ik het paard te bieden.
Jij bent degene die haar al die ellende (behandelingen) heeft aangedaan en dat zal ze je niet meteen vergeven maar waarschijnlijk komt het wel goed als ze merkt dat jij eigenlijk wel aardig bent.

Dat is geen aanval en je hoeft je ook echt niet te verantwoorden, niet aan mij en verder aan niemand hier, maar het is het handvat waarmee je verder komt om te ontdekken wat het paard echt nodig heeft en/of van jou wil.

**Geplaatst**: 28-12-23 18:45

Geplaatst: 28-12-23 18:45

Heeft dit paard in de opfok gestaan of is ze alleen met moeder & oma opgegroeid?
De paarden die ik ken die wispelturig waren naar mensen, hadden over het algemeen niet geleerd zich in een kudde te handhaven. En gedroegen zich daarom ook niet stabiel naar de mens.
Dan is het een overweging om haar nog een zomer in de opfok op de wei te zetten.

**Geplaatst**: 28-12-23 20:15

Geplaatst: 28-12-23 20:15

Popstra schreef:
Ben het zeker met je eens en vind het ook knap dat mensen dat doen maar heb het zelf vroeger ook geprobeerd en dat heeft mij bloed zweet tranen en uiteindelijk ook nog eens veel geld gekost en nog was er niks mee te beginnen.
Plus ik er nu te oud voor ben

Maar hoop ook zeker dat de TS er wat van kan maken. Het paard boft dat het bij haar terecht gekomen is

Ja, dan is het zonde van alles plus de paardenhobby is niet leuk meer.
Clickertraining kan echt super zijn, mi. vooral om ergens iets positiefs aan te hangen. Ik kan me voorstellen dat het niet bij elk paard/mens werkt, maar dat is een leuke zoektocht. Ik ben er weer mee gestopt toen het niet meer nodig was.
Succes ts!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-23 23:31

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-23 23:31

kebie schreef:
Heeft dit paard in de opfok gestaan of is ze alleen met moeder & oma opgegroeid?
De paarden die ik ken die wispelturig waren naar mensen, hadden over het algemeen niet geleerd zich in een kudde te handhaven. En gedroegen zich daarom ook niet stabiel naar de mens.
Dan is het een overweging om haar nog een zomer in de opfok op de wei te zetten.

Ze is met moeder opgegroeid en had inderdaad geen opvoeding genoten. Ze was erg respectloos naar onze paarden. Die hebben daar snel korte metten meegemaakt en haar een dreun verkocht en als ze brutaal is, wordt ze weggejaagd.
Ze is nú duidelijk de laagste in rangorde, maar verder wel heel sociaal. Ze staat regelmatig met onze 9 jarige merrie te kroelen.

Ze wordt 4 dit voorjaar en dat is i.i.g. hier in de omgeving geen opfokleeftijd meer, dus ze blijft hier.
De gedragstrainer is er van overtuigd dat het probleem dan ook echt wel opgelost is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-12-23 01:57

Re: Een paard met een mensentrauma

Geplaatst door de TopicStarter : 29-12-23 01:57

Ikke, ik geloof niet zo in het stuk vergeven. Ze heeft haar vertrouwen in mensen verloren. Ondanks dat ik het meest betrokken ben geweest in het dierenarts verhaal, kan ik nog het beste met haar. Vreemde mensen die los staan van het hele dierenarts gebeuren, vertrouwd ze echt voor geen meter.

Ik zag dat vandaag weer terugkomen bij de les, die ik had van de gedragstrainer. Ik was al met mijn paard in de rijbak en ze was rustig en zacht en ik kon over haar hals krabbelen en zij knabbelt zachtjes aan mijn jas.

Op het moment dat de gedragstrainer langs de bakrand staat (en zij is echt heel relaxed en geduldig), wordt mijn paard onrustig en gaat boos richting bakrand.

Ook tijdens de sessie als ik dingen uitgelegd krijg, zie je duidelijk dat het vertrouwen minimaal is. Neus aanraken kan net, maar het is duidelijk dat mijn paard het niet vertrouwd.
Op mijn vriend reageert ze dan alweer veel beter. Nog wel af en toe oren wat in de nek, maar met veel minder boosheid en meer interesse.

En op zich is dat niet gek. We zijn al ruim een half jaar diegenen die haar voeren, tegen haar praten en met haar werken. We hebben engelen geduld met haar. We zijn ontzettend vriendelijk naar haar en claimen enkel onze eigen ruimte.

**Geplaatst**: 29-12-23 12:40

Geplaatst: 29-12-23 12:40

Ik heb geen ervaringen hiermee, maar wil wel zeggen dat ik veel respect voor je heb zoals je het hebt aangepakt. Ik denk dat je investering in die therapeut die je erbij hebt op den duur zijn vruchten gaan afwerpen en wie weet krijg je er een supergaaf paard voor terug dat voor je door het vuur wil gaan.

**Geplaatst**: 29-12-23 13:41

Geplaatst: 29-12-23 13:41

boemel schreef:
Ikke, ik geloof niet zo in het stuk vergeven. Ze heeft haar vertrouwen in mensen verloren. Ondanks dat ik het meest betrokken ben geweest in het dierenarts verhaal, kan ik nog het beste met haar. Vreemde mensen die los staan van het hele dierenarts gebeuren, vertrouwd ze echt voor geen meter.

Ik zag dat vandaag weer terugkomen bij de les, die ik had van de gedragstrainer. Ik was al met mijn paard in de rijbak en ze was rustig en zacht en ik kon over haar hals krabbelen en zij knabbelt zachtjes aan mijn jas.

Op het moment dat de gedragstrainer langs de bakrand staat (en zij is echt heel relaxed en geduldig), wordt mijn paard onrustig en gaat boos richting bakrand.

Ook tijdens de sessie als ik dingen uitgelegd krijg, zie je duidelijk dat het vertrouwen minimaal is. Neus aanraken kan net, maar het is duidelijk dat mijn paard het niet vertrouwd.
Op mijn vriend reageert ze dan alweer veel beter. Nog wel af en toe oren wat in de nek, maar met veel minder boosheid en meer interesse.

En op zich is dat niet gek. We zijn al ruim een half jaar diegenen die haar voeren, tegen haar praten en met haar werken. We hebben engelen geduld met haar. We zijn ontzettend vriendelijk naar haar en claimen enkel onze eigen ruimte.

Ik vind dit ook een hele normale reactie. Meer mensen geeft sowieso meer onrust voor haar. De instructrice ziet ze minder vaak. En in de les moet ze er dan ineens twee in de gaten houden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-12-23 16:50

Geplaatst door de TopicStarter : 29-12-23 16:50

Monique1963 schreef:
Ik heb geen ervaringen hiermee, maar wil wel zeggen dat ik veel respect voor je heb zoals je het hebt aangepakt. Ik denk dat je investering in die therapeut die je erbij hebt op den duur zijn vruchten gaan afwerpen en wie weet krijg je er een supergaaf paard voor terug dat voor je door het vuur wil gaan.

Ik hoop inderdaad dat ze een super gaaf paard wordt. Op de eerste plaats voor haarzelf, maar ook voor mezelf. Inmiddels al jaren een paard met veel fysieke problemen en dit paard zou haar opvolger worden, zodat ik eindelijk weer fijn aan het rijden zou komen.
Aan haar looks ligt het niet. Vind ik dan