Ik ben nu mijn driejarige alvast mak aan het maken door hem aan de hand mee uit wandelen te nemen. Nu weet ik ook van wat voor dingen hij schrikt (koeien in de wei en als de bebossing dik wordt) en hoe zijn schrikreactie is (heel hoog steigeren en op de achterbenen omdraaien, op te lossen door een keer heel hard tegen hem te vloeken en het is gedaan - aan de hand althans). Verkeer, trekkers, grasmaaiers, dat soort dingen waar ik me meer druk om maakte dan hij, weet ik nu dat ik er niet bang voor hoef te zijn - ook niet als ze heel hard vlak langs hem komen razen. Die wandelingetjes aan de hand zorgen niet alleen dat hij meer gezien heeft maar ook dat ikzelf rustiger en vertrouwder ben met hem.
De eerste keer naar buiten ga ik samen met mijn vriend die hem dan aan de longe kan pakken, mocht hij me afgooien (hij steigert zo hoog dat hij zichzelf bijna niet kan houden dus we gaan ooit eerst nog eens samen omslaan voor hij door heeft dat het niet gaat) dan kan hij in elk geval niet over de weg naar huis.
Maar eerst maar eens zadelmak maken.