Geplaatst Ik verwacht helemaal niets van deze oproep, maar toch, na zo ontzettend veel jaren twijfelen, doe ik het toch.
Ooit lang lang geleden had ik een schimmeltje, een ex-manegepony, Fire. Een New Forest. Mijn ouders kochten hem van manege De Meern, toen nog gerund door Lydia. Ik was toen 11 en Fire ook en dat was in 1974.
7 jaar later moest ik Fire verkopen van mijn ouders. Ik was toen 18, Fire ook, ik deed Deurne en daar mocht je toen niet met een pony komen. Dus er moest een paard komen en mijn ouders wilden geen 2 dieren betalen. Dus mijn pony, mijn hartje moest weg.
De week ervoor had ik nog bij de paarden mee gesprongen en gewonnen in Noordeloos. Ik had ze er allemaal uitgereden. Ik kreeg toen een bod om hem te verkopen, maar weigerde dat. Nooit zou ik mijn pony wegdoen. Een week later besloten mijn ouders anders. Maar degene die het bod had gedaan was niet meer te achterhalen.
De manege waar ik toen werkte had een meneer (hoe naïef was ik, hij was uiteraard een handelaar) die wel een goed huisje voor hem wist, waar de kinderen op mijn pony zouden gaan rijden. En in mijn onderbewustzijn wist ik dat het fout zat. De meneer, Bas Prins uit omgeving Sliedrecht, ging met zijn knokkels over de ribben en hoefde de papieren van mijn pony niet.
De relatie met mijn ouders was dramatisch rampzalig, met veel emotionele chantage en tegen beter weten in heb ik me onder druk laten zetten. Wat ik had moeten doen, is f*ck you zeggen en mijn pony houden op wat voor manier dan ook. Dan maar niet naar de opleiding Deurne of dan maar een paard huren om naar Deurne te gaan. (Het f*ck you heb ik pas 22 jaar later gezegd en ik heb geen contact meer met mijn ouders, maar dat is weer een ander rampenverhaal.)
Mijn ouders kochten een paard bij meneer Prins, bleek een luchtzuiger, ging terug en ik zat zonder paard. Heb toen een paard geleend van de manege en uiteindelijk met een grote ruzie op Deurne gestopt met de opleiding.
Ik kwam depressief thuis te zitten en heb letterlijk me bijna 4 jaar lang in slaap gehuild om mijn pony.
Nooit heb ik durven uitzoeken of handelaar Prins hem regelrecht aan de slacht heeft verkocht. Of dat Fire toch misschien naar dat gezin met kinderen is gegaan. De pony was tenslotte meer waard dan de slachtprijs, enorm fit voor zijn leeftijd en sprong met gemak een parcours van 1.20m. Dus ik hoop dat die financiën interessanter waren en hij toch niet naar de slacht is gegaan. Ik heb het meneer Prins wel gevraagd, maar die zei, je moet nooit iets willen weten over een verkocht paard. Maar hij zou dampig zijn geworden bij het nieuwe gezin. Verkocht is verkocht, zei hij. Ik was erg naïef en beïnvloedbaar toentertijd en heb braaf nooit meer ergens naar gevraagd.
Wat ik me toen heb voorgenomen, never ever meer in mijn leven doe ik een dier weg. Vele dieren en paarden hebben inmiddels bij me gewoond, en ik heb wel op punt gestaan een adoptiepony naar een ander adoptiegezin te doen omdat hij niet in de kudde paste, en alle dieren die zijn gekomen zijn bij me gebleven en op hoge leeftijd bij mij over de regenboog gegaan. De adoptiepony heb ik uiteindelijk ook niet weg kunnen doen. Dus dat heb ik er toen van geleerd.
Ik ben nu een senior van 60. Ik denk nog zó vaak aan Fire, mijn eerste pony. Het was een wereldbeest. Omdat er op bokt heel wat mensen zitten, weet je niet of iemand deze pony misschien herkent? Het zou zo geweldig zijn te weten dat hij toch nog een goed leven heeft gehad ipv te zijn geslacht. Maar goed, dat is tegen beter weten in.
Feiten spoor kwijtgeraakt in 1981:
New Forest Pony
Schimmeltje (Rood vliegenschimmeltje dat witter werd met de leeftijd)
Opvallend roze driehoekje op zijn bovenlip/tussen neusgaten met de punt van de driehoek omhoog.
Leeftijd in 1981, tijdens verkoop 18 jaar. Dus geboren in 1963.
Naam Fire Fly, maar op zijn papieren staat Sir Charles Burton
Stokmaat 1.42m
Laatste standplaats Sliedrecht
Verkocht via Bas Prins handelaar omgeving Sliedrecht.
