Aaaw, dat is zo lief, dank je
Ben ook echt enorm blij met zo'n momentjes, maar eerlijk is eerlijk.. het is ook dat wat het is: momenten. En ze zijn heerlijk, maar voor zo 1 moment staan er 10 anderen tegenover, hahaha.


Verder wil ik toch even kijken om mij te omringen met leuke, interessante mensen & dieren. Want het blijft wel leuk om te zien wat er allemaal mogelijk is en hoe paarden leren & reageren op dingen. Alleen kan ik daar sommige dagen beter mee om dan andere dagen

Hebben jullie tips waar ik op Facebook/insta moet zijn voor een R+ bubble?

Ik heb ook al vele fora zien komen en gaan en weet wat voor uitdaging het is/kan zijn. Denk ik de reden waarom het nog op de plank ligt, maar aangezien ik zelf nu een community heb durf ik dat wel aan. Het hoef t niet groot te zijn, maar als naslagwerk (met betrouwbare bronnen, zonder internetruiters) is het wel belangrijk. Wie weet... Eerst een podcast

Dank je.



Dank je.



Vergeet niet de meeste mensen dit hebben. Zolang je je (alleen) blijft vergelijken met iedereen die beter si/meer kan/meer heeft hou je dat. De kunst (en dat is een Kunst) is om je zelf met jezelf te vergelijken en je af te vragen of je de ontwikkeling hebt/aan het doormaken bent waar je naar zoekt en die jij belangrijk vindt.

Als je jezelf met een ander vergelijkt, kijk dan ook naar beneden en naar boven zodat je je realiseert dat alles enkel 'in perspectief is'. Ik heb dat ook wel eens dat ik denk: ik wou dat ik dat kon, of dat heb ik nog nooit getraind, maarja op FB zitten duizenden mensen waar je dat even "hun beste momentje" ziet terwijl jij ook alle minder momentjes van jezelf ervaart en even vergeet dat iedereen die mindere momentjes heeft.

Ik ken geen een persoon die altijd alleen maar zegt: kijk een wat een mislukkeling ik ben: dit is wat er gebeurde in mijn clickertraining vandaag. *steljevoor!*

Mijn bubble is begonnen met systematisch alle NH en dieronvriendelijke groepen, trainers en advertenties te melden aan FB dat dit "niet voor mij" is. Dat scheelt al een hoop! Nu stelt FB mij alleen nog maar R+ training voor.

Ik ben lid van Empowered Equestrians en Clicker Training Horses.


In sommige groepen zijn alle andere quadranten verboden om aan te raden of over te spreken, dus dan zit je lekker snel in een bubbel.

Dank!

Dank je HippoLogic, het klopt inderdaad dat je doorgaans enkel de goede momenten te zien krijgt op facebook/instagram (al zijn er uitzonderingen) Maar zelfs met dat besef heb ik het soms moeilijk, want die mensen hebben precies wel erg veel goede momenten in vergelijking met mezelf...

Maar het is ook inderdaad zo dat ik niet echt mag vergelijken, want het is voor iedereen anders.. en je kan enkel jezelf verbeteren en streven naar hetgeen wat je zelf graag ziet. Die mensen kunnen dan wel vanalles kunnen met hun paarden of pony's, maar zij hebben jouw paarden niet ... en dat alleen al maakt een verschil natuurlijk. Waarmee ik niet wil zeggen dat hun paarden makkelijker zijn ofzo, maar je begrijpt mij wel, het is gewoon anders

Ik ben ook wel blij op dit moment, blij met de band die ik met de pony's heb, hoe ze op mij reageren als ik in beeld kom, hoe ze zich gedragen als ik iets van hen vraag, hoe rustig & braaf ze zijn indien nodig, en hoe blij als er de ruimte voor is. Dat alleen al is eigenlijk alles wat je nodig hebt.
Toch kriebelt er regelmatig vanalles, terwijl ik tegelijk ook weet dat het momenteel gewoon niet de moment is om vanalles te willen of te gaan proberen. De eeuwige strijd met mezelf, hahaha.


Hoe maak jij eigenlijk onderscheid tussen wat wel en niet in je bubble past op facebook/instagram? Ik snap wel wat je zegt met het melden, maar ik vind het soms nog moeilijk, want ik heb ook mensen die ik volg waarvan ik weet dat ze bv. via Parelli werken, maar toch heb ik niet het idee dat die paarden ongelukkig zijn. Volg jij die dan ook automatisch niet meer? Of kijk je hoe het paard reageert op dingen?

Sowieso vind ik het nog moeilijk om te zien hoe een paard bepaalde dingen ervaart. Natuurlijk niet de standaard traditionele dingen, of de hoge fases of noem het maar. Als het paard echt niet blij is zie ik dat wel, maar de kleinere dingen .. Soms denk ik "oh, die is leuk bezig" en kom ik er daarna achter dat het via Parelli of een andere R- methode is, en dan denk ik: goh, wat moet ik daar nu mee .. Hoe pak jij dit aan?

Op Facebook is er een hele fijne/mooie Facebookgroep waarin heel veel mensen met kennis zitten + er een fijne sfeer is m.b.t. elkaar helpen/steunen/tips geven ipv elkaar de grond in boren. Lijkt bijna alsof ik aandelen heb, maar dat dan weer niet haha. Maar deze groep heeft: EE - Force Free omgaan met paarden

Op instagram volg ik graag de volgende accounts m.b.t. +R training:

@zorgzonderdwang (vooral m.b.t. corporative care)
@Tromplo
@sharivd.equilis
@horseswithchoices (vooral een aanrader als je de kennis in wilt duiken!)
@hear.your.horse.whisper
@clickertraininghorses (van Peggy Hogan)
@clickertraining (van Karen Pryor)
@positrain_marie_verbouw (traint ook met bv geitjes, erg leuk!)
@zensitief_met_paarden
@monique.dorst (vooral gericht op ondernemerschap van +R mensen, maar deelt ook hele leuke post erover)
@horsepositivity
@zoospensefull (+r training met dierentuindieren)
@empoweringequine
@effectieftrainen
@thewillingequine (ontzettende aanrader!)

Ik heb er nog veel meer, maar zo heb je een beginnetje haha

IK denk dat het persoonlijk is wat je nog wel/niet fijn vindt om te volgen m.b.t. trainingsmethodes die andere leerquadranten gebruiken? Zo volg ik voornamelijk +R trainers, maar af en toe wat -R trainers waarvan ik weet dat ze wat moderner zijn of waarvan je af en toe best iets kan meeplukken. Maar die zijn echt in de minderheid.

Trainers met ongelukkige paarden ontvolg ik actief haha. Maar het is natuurlijk wel mooi om open te staan voor zoveel mogelijk en zelf bij te blijven leren. Of bedoel je meer dat je 'jaloers' wordt omdat iemand met -R iets voor elkaar krijgt waar je zelf met +R wat meer moeite mee hebt?

Ik vind het mooie aan die +R bubbel eigenlijk wel dat heel veel mensen toegeven dat het allemaal zo makkelijk niet altijd is en dat emoties zo belangrijk zijn! En dat daar slechte dagen/momenten bij zitten, dat je daardoor stappen terug moet zetten of dat het allemaal zo fantastisch niet per se is. +R is natuurlijk geen quick fix. Of bedoel je iets anders?

Dank je voor de accounts die jij volgt, ga daar straks ook eens doorheen snuffelen

Beide dingen bedoel ik niet, haha
Het is bij mij gewoon van: ik heb instragram (facebook heb ik op dit moment niet, denk er wel aan weer een account te maken) vooral voor het kijken van mooie plaatjes/leuke filmpjes. Ik heb graag beeld, ik lees heel weinig tekst, dus heel vaak mis ik ook het bijschrift bij de foto's of het filmpje (want sommigen kunnen er wat van qua uitleg ). En dan zie ik dus op beeld een, in mijn ogen, blij paard die meewerkt met zijn/haar mens en daar niet ongelukkig mee lijkt te zijn. Dus dat vind ik dan leuk, en dan ineens kom je erachter dat iemand via een R- methode werkt, of vrijheidsdressuur doet met veel zweep om iets aan te leren of noem het maar. En dan denk ik: maar het paard ziet er toch niet zo ongelukkig uit? Is dit nu wel allemaal slecht? Wat moet ik hiermee?

Dat bedoel ik meer. En dat staat helemaal los van mijn eigen "training" of hoe snel iets zou moeten gaan of noem het maar.


Edit; of misschien een ander voorbeeld. Ik zie heel graag oortjes-foto's, buitenritfoto's, noem het maar op. Een paard in combinatie met de natuur vind ik geweldig om te zien. Dus ik volg bepaalde accounts/tags en daardoor komen er dat soort foto's voorbij. Die like ik, maar verder weet ik niks. Vaak zie je niet eens het hoofdstel, wie weet wat voor ijzerwinkel erin hangt. Wie weet hoe die buitenrit verlopen is, hoe de mensen met hun paard omgaan, dat dit ene moment met de oren naar voren ook het enige moment is geweest op heel die rit, etc. Dan niet meer volgen? Dat soort vraagstukken bedoel ik meer.

[***], misschien is YouTube meer iets voor jou? Dit zijn doorgaans langere filmpjes die wat dieper gaan dan een moment opname. Komt meestal geen tekst aan te pas. De momentopnames van Instagram (niet alleen in de paardenwereld maar ook de ‘gewone’ wereld) werden mij echt teveel en ik ben hierdoor met Instagram gestopt.

Ik vind YouTube onwijs leerzaam.

Daar kan ik mij inderdaad ook wel wat meer in verdiepen Ik volg wel wat accounts op youtube (zo'n beetje dezelfde als via internet/instagram, haha) maar ik kijk eigenlijk nooit. Want ik vind filmpjes wel leuk, maar heb ook weer moeite met lange filmpjes .. En ik weet dat het altijd wel iets is, maar ik heb echt concentratie-problemen met momenten, en dan frustreer ik mezelf weer en dat werkt ook niet.

Komt ook doordat ik zelf persoonlijk met ondertussen een aantal fysieke & mentale problemen zit, het is gewoon niet zo'n fijne periode (en het duurt mij veel te lang naar mijn zin ). Het is heel veel willen maar weinig kunnen .. en ik probeer er toch even een balans in te vinden zodat het wel leuk blijft zeg maar. Ben nog zoekende..

Tja, op die manier kun je alles wel in twijfel trekken, toch?

Begrijp me niet verkeerd, ik heb een periode gehad waarin ik me ook echt overal vragen bij stelde, en hoewel kritisch zijn gezond is, is bovenstaande manier van je sociale media consumeren niet vol te houden. Sociale media kan echt afbreuk doen aan je mentale gezondheid, en ik denk dat het slim is om gewoon de accounts te volgen die je leuk vindt. Als zo'n persoon echt zo slecht is voor hun paarden (wat ik ernstig betwijfel overigens) dan kom je vanzelf een keer een post tegen waaruit dat blijkt en kan je rustig ontvolgen. En dan hoef je je ook echt niet schuldig te voelen dat je een """"slecht"""" account hebt gevolgd ofzo.

Ik ben overigens ook absoluut niet van mening dat -R altijd paardonvriendelijk is. Je moet het goed en met verstand aanpakken, maar dat is met +R precies zo. Ik denk dat het veel belangrijker is om te focussen op hoe het paard zich erbij voelt, dan dat je je gaat doodstaren op de kwadranten.

Hier een super interessante podcast over dit onderwerp: https://animaltrainingfundamentals.com/ ... joe-layng/


---------

En nog even in z'n algemeenheid (en dus niet persoonlijk bedoeld naar jou, [***], of persoonlijk naar überhaupt iemand hier):

Ik ben het wel eens met freetorun dat het soms fijn en/of handig is om ook accounts te blijven volgen buiten je "bubbel". Sowieso: als alle clickertrainers zich terugtrekken in besloten groepen, dan komt er in z'n algemeen geen naamsbekendheid en kan je denk ik wel vergeten dat meer mensen geïnspireerd raken en er ook mee beginnen. Nou ben ik absoluut geen evangelist ofzo ( ) maar ik probeer het her en der wel te noemen in bepaalde topics hier op bokt, en ik zie dat andere mensen het ook steeds meer naar voren schuiven als optie bij (gedrags)problemen. 'Kruisbestuiving' is ook de manier waarop ik in contact ben gekomen met clickertraining, en het is nog steeds de manier waardoor ik inspiratie opdoe, of juist leer hoe ik het niet wil aanpakken/welke valkuilen ik wil vermijden.

Waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat je niet in een +R FB-groep moet gaan zitten Of dat de meerderheid van de kanalen die je volgt geen +R mag zijn. Maar ik denk wel dat als je alle andere visies compleet uitbant, je steeds meer twee kampen tegenover elkaar krijgt die elkaars mening niet kunnen hebben, zoals je ook steeds meer ziet met politieke voorkeuren o.i.d. Dat lijkt mij persoonlijk geen wenselijke situatie, maargoed, ieders voor zich natuurlijk.

*Excuus als deze post een beetje meanderend geschreven is: ik heb een drukke werkdag achter de rug en mijn concentratie/kritisch lezen skills zijn aan gort voor de dag

Bedankt! Facebook groep zit ik nu bij en insta ga ik even snuffelen!

@Fillis: ik begrijp helemaal wat je zegt hoor
Ik ben van het 'nadenkende type', iemand die alles tot in de details wil weten, wil weten hoe alles werkt, waarom iets wel of niet gaat, wat ik eraan kan doen, hoe iets komt en hoe ik dat kan oplossen, etc. Hoewel dat in sommige gevallen handig is merk ik de laatste tijd dat dit ook voor heel veel extra gedoe zorgt. Er kruipt enorm veel energie in (en ik moet al zo opletten hoe ik mijn energie spendeer) en je gaat er heel erg van twijfelen of alles wat je doet wel goed genoeg is .. Allemaal niet handig als je met dieren werkt, want die pikken dat natuurlijk ook op. Dus ik ben nu aan het oefenen om gewoon te doen, en we zien dan wel waar het schip strandt. Als er dan echt een probleem ontstaat kan ik daar nog een oplossing voor gaan zoeken. Heeft al veel goed gedaan voor de band tussen de pony's en mij, die was al goed maar is nu alleen nog maar verbetert. Beetje gewoon normaal doen, dat is al moeilijk genoeg, zou [***] zeggen

Maar soms sluipt het er nog in, vooral als ik tijd heb om na te denken, en dat heb je natuurlijk als je op internet bezig bent of dingen in een bepaalde richting wil sturen of noem het maar. Dus bedankt om mij weer even wakker te maken

Ik begrijp je helemaal hoor. Ik vind veel van je posts heel herkenbaar. Ik ben ook zo'n denker, mijn hoofd draait constant overuren. Sociale media kan daar echt nog een schep bovenop doen, dus ik heb mezelf geleerd om heel erg te begrenzen welke platforms ik gebruik en welke mensen ik volg. En eens in de zoveel tijd log ik uit en doe ik een paar maand helemaal niks qua sociale media. Brengt een hoop rust

Fijn dat het herkenbaar is, het klopt inderdaad helemaal wat je zegt. Hoewel ik social media ed geweldig vindt om dingen te bekijken en ontdekken is het tegelijk ook een enorme valkuil voor mijn eigen gedachten & ideeën. Work in progress, maar ik merk wel dat ik veranderingen aan het doormaken ben dus dat is goed

Over veranderingen gesproken .. houden jullie ergens een soort blog of dagboek ofzo bij? Ik heb dit een hele tijd gedaan op de website van Connection Training (je kan het daar voor jezelf bijhouden, maar ook openbaar zetten en vragen stellen ed). Ik zat nu eens door die posts te lezen, gewoon wat random dingen aanklikken .. maar poeh .. wat zat er veel negativiteit in mij zeg. Ook weer terugkomend op bovenstaande, zoveel vragen en onzekerheden en doe ik het allemaal wel goed en hoe moet ik het doen om goed te doen etc. Wordt er zelf moe van als ik het nu lees

Doen jullie ooit nog wat met oudere posts? Ik kan me voorstellen als je bv. met een jong paard (of nieuw paard) begint dat het interessant is om bij te houden en nog eens terug te lezen, maar in mijn geval lijkt het gewoon steeds hetzelfde cirkeltje en voelt het niet echt als een meerwaarde om dat te behouden. Hoe gaan jullie met zo'n dingen om? Ik weet zelf nog niet wat ik ermee ga doen, haha.

Ik zit nog steeds op tumblr en daar hou ik af en aan wat dingen bij. Is meer stream of consciousness dan een fatsoenlijke blog. Hij is alleen niet compleet, want ik had op een gegeven moment te veel volgers en heb dat account toen gedelete, haha.

Maar heel eerlijk: ik doe vrij weinig met die posts, ook al heb ik een jong paard. Ik lees ze maar zelden terug. Ik vind het een handig platform om dingen even op te pleuren zodat mijn hoofd weer leeg is. En ik gebruik het als hosting om af en toe een foto op bokt te zetten bijv.

Ik heb er wel eens aan gedacht om de betere posts die ik daar plaats wat op te poetsen en op een wordpress blog te gaan bijhouden, maar heb daar tot nu toe nog steeds geen tijd voor gehad. Plus ik weet niet of ik het dan in het Nederlands of in het Engels wil gaan schrijven..

Ah ja, tumblr! Is echt een positiever platform dan de meeste inderdaad. Minder vergelijking, minder gevoel van een ‘wedstrijd’

Nog nooit wat mee gedaan of op gekeken .. Nog een platform: aaaaargh ..




Maar ik zit dus met hetzelfde, in de tijd heb ik ze geplaatst omdat ik ergens mee zat, of iets geweldig vond (ja hoor, er zitten wel wat positieve dingen tussen ) en dat graag ergens kwijt wilde. Maar verder doe ik er nooit wat mee, nu heb ik eens een paar dingen terug gelezen maar dat is echt uitzonderlijk, en eigenlijk heb ik er in mijn geval weinig aan om dat terug te lezen. Dan heb ik bv. meer met Instagram waar ik dan eens terug door de foto's scroll om te zien wat we allemaal gedaan hebben.

Daarom dat ik ook zat te denken om mijn journal op te schonen, maar ik twijfel nog of ik alles gewoon weg doe of toch ga copy-pasten in Word bv. om het nog te hebben. Al is dat een pokkewerk om te doen en de kans dat ik er ooit nog naar kijk is zo klein dat ik nog niet weet of ik het ervoor over heb

Ik kijk naar het paard en als ik denk dat het paard zich niet goed voelt, pijn heeft, het met tegenzin doet haak ik af. Soms haak ik direct al af bij bepaalde trainingsmiddelen (zelfs al worden ze op de foto/video niet gebruikt). Als ik er niet blij van word.

Ik 'help' andere paardenmensen niet meer ongevraagd, ga niet meer zitten preken. Dat scheelt ook een hoop. LOL En van de mensen die hulp zoekt met het implementeren van R+ zoek ik alleen die mensen uit waarvan ik het leuk vind om even te helpen (zonder attachment).

Ik volg wat ik leuk, interessant en inspirerend vindt, tot ik van mening verander. Ik volg waar ik blij van wordt.

Het hoeft niet allemaal 100% R+ te zijn of over paarden te gaan om inspirerend te zijn: ik kom op hele leuke ideeën door naar allerlei mensen te kijken. En soms denk ik: dat ga ik ook proberen en (of: maar dan) met 100% R+.

Als ik weinig puf heb, zoals nu ik net mijn lieve Kyra in heb laten slapen, dan blijf ik weg van social. Tot ik me weer beter voel. Ik voel me eigenlijk nooit beter na social media als ik moe ben (behalve dan lollige dingen).

@Freetorun: bedankt voor de insta accounts.

Mijn IG handle is @hippologic voor als mensen dat willen weten. En... ik spam op het moment alleen maar (ik waarschuw mensen maar even). Als ik weer een beetje over Kyra heen ben dan ga ik weer wat meer doen.
Facebook:
Ik vind de Empowered Equestrians (EE) ook leuk en leerzaam er is ook een NL EE groep.


**************
Zullen we weer een beetje on topic gaan? Of rent iedereen dan weg?

We kunnen het over emoties hebben, hoe je er rekening mee houdt in training en wat je doet bij ongewenste emoties (die absoluut hun nut hebben!!).

Ik probeer (hoge) frustratie altijd te voorkomen. Zodra ik het zie opkomen, verander ik direct de antecedenten. Een klein beetje frustratie kan het denkvermogen en creativiteit stimuleren, maar te veel is niet goed. Dan sluit het brein zich af en verandert 'leren' in 'reageren'.



Hoe herken je frustratie?

Ik zie het dat het hoofd meestal op een ander manier gaat bewegen: van vloeiend naar 'schokkerig' meer abrupte bewegingen. Bij sommige paarden zie je het ook echt aan de gezichtsuitdrukking incl oren en hals/nek houding.

Wat doen jullie bij frustratie en hoe herken je het bij jouw paard? Heb je een voorbeeld?

Ik kijk naar het paard en als ik denk dat het paard zich niet goed voelt, pijn heeft, het met tegenzin doet haak ik af. Soms haak ik direct al af bij bepaalde trainingsmiddelen (zelfs al worden ze op de foto/video niet gebruikt). Als ik er niet blij van word.

Ik 'help' andere paardenmensen niet meer ongevraagd, ga niet meer zitten preken. Dat scheelt ook een hoop. LOL En van de mensen die hulp zoekt met het implementeren van R+ zoek ik alleen die mensen uit waarvan ik het leuk vind om even te helpen (zonder attachment).

Ik volg wat ik leuk, interessant en inspirerend vindt, tot ik van mening verander. Ik volg waar ik blij van wordt.

Het hoeft niet allemaal 100% R+ te zijn of over paarden te gaan om inspirerend te zijn: ik kom op hele leuke ideeën door naar allerlei mensen te kijken. En soms denk ik: dat ga ik ook proberen en (of: maar dan) met 100% R+.

Als ik weinig puf heb, zoals nu ik net mijn lieve Kyra in heb laten slapen, dan blijf ik weg van social. Tot ik me weer beter voel. Ik voel me eigenlijk nooit beter na social media als ik moe ben (behalve dan lollige dingen).

@Freetorun: bedankt voor de insta accounts.

Mijn IG handle is @hippologic voor als mensen dat willen weten. En... ik spam op het moment alleen maar (ik waarschuw mensen maar even). Als ik weer een beetje over Kyra heen ben dan ga ik weer wat meer doen.
Facebook:
Ik vind de Empowered Equestrians (EE) ook leuk en leerzaam er is ook een NL EE groep.


**************
Zullen we weer een beetje on topic gaan? Of rent iedereen dan weg?

We kunnen het over emoties hebben, hoe je er rekening mee houdt in training en wat je doet bij ongewenste emoties (die absoluut hun nut hebben!!).

Ik probeer (hoge) frustratie altijd te voorkomen. Zodra ik het zie opkomen, verander ik direct de antecedenten. Een klein beetje frustratie kan het denkvermogen en creativiteit stimuleren, maar te veel is niet goed. Dan sluit het brein zich af en verandert 'leren' in 'reageren'.



Hoe herken je frustratie?

Ik zie het dat het hoofd meestal op een ander manier gaat bewegen: van vloeiend naar 'schokkerig' meer abrupte bewegingen. Bij sommige paarden zie je het ook echt aan de gezichtsuitdrukking incl oren en hals/nek houding.

Wat doen jullie bij frustratie en hoe herken je het bij jouw paard? Heb je een voorbeeld?

Interessant onderwerp!

Waar we het in pb ook over hadden, heb ik me de laatste paar jaar eigenlijk voornamelijk bezig gehouden met emoties. Vanwege de specifieke problemen van de paarden waar ik mee trainde wel voornamelijk angst of ongerustheid/bezorgdheid, maar je ziet van alles voorbijkomen uiteraard.

Ik let er heel erg op, omdat je negatieve emoties zo makkelijk bij een nieuw gedrag "in traint". Een voorbeeld: meedraven aan de hand. Veel paarden vinden dit spannend of moeilijk (o.i.d.? ben er nog niet achter wat precies) en kijken erg boos als je hiermee begint. Ik begin met een paar keer belonen voor het goed uitvoeren van het aandraven, maar ik schakel daarna eigenlijk vrijwel direct over op clicken voor een zachte gezichtsuitdrukking.


Je kan het wel wegtrainen, maar dat duurt vaak een stuk langer dan wanneer je er op let en het niet meebakt in de oorspronkelijke training. Wat dat betreft was ik erg blij met Connection Training, want ik heb nu een ruin en als ik iets vervelend vind is het een ruin die constant uitschacht Zij hebben hier wat stukjes over geschreven die ik direct helemaal heb uitgeplozen onder het mom 'voorkomen is beter dan genezen'

Over emoties gesproken: ik ben echt een merriemens, en ruinen zijn emotioneel echt heel anders. Ik red me prima met mijn paard, maar de volgende wordt zeker weten weer een merrie


Ik ben nog niet echt op afstand aan het werken met mijn paard, dus ik let voornamelijk op gezicht en hoofd/halshouding inderdaad.

Mijn jonge paard is heel erg voergericht dus over het algemeen werk ik met low value beloningen en dat gaat helemaal prima. Ik wil hem er wel aan wennen dat hij ook om kan gaan met lekkerder voer. De low value beloning moet hij lang op kauwen, waardoor je automatisch ook een lage RoR krijgt, wat een hele tijd prima ging maar ik merk nu dat ik zijn aandacht begin kwijt te raken daardoor. Dus train ik af en toe met brokken in protected contact (over de staldeur). Je merkt dan direct dat hij veel drukker wordt en inderdaad, wat gefrustreerd als hij geen click krijgt omdat hij te druk is, daardoor niet oplet, en fouten gaat maken. Hij laat dan wat kalmerende signalen zien, maar andere dan wanneer hij geschrokken is, en drukker/sneller in de bewegingen. Als hij zo doet, wacht ik af. Ik let er op dat hij weer rustig is voordat ik überhaupt de oefening opnieuw aanbiedt, zodat de frustratie ook niet beloond wordt door het aanbieden van een nieuwe kans.

Ik ben nu op zoek naar een andere beloning, want hoewel er zeker vooruitgang in zit zal dit toch een beetje een dingetje blijven denk ik. Ik zit te denken aan lucernebrokken o.i.d. De brokken die ik nu gebruik is de Ponybrok+ van Subli, de low value beloning is de lucernesnack van de Welkoop.

--------

Ik denk dat je in de basis dit soort emoties inderdaad beter kunt vermijden. Helemaal met een jong paard, die vanwege het jong-zijn sowieso weinig impulscontrole en heftigere emoties hebben(of op z'n minst minder sterke emotieregulatie). Maar zodra een paard wat meer ervaring heeft kan je er inderdaad wel mee gaan spelen. Zoals je zegt, een klein beetje frustratie kan helpen bij creativiteit, en in mijn ervaring ook met de zwaardere fysieke oefeningen, m.n. als je aankomt bij de sterk verzamelende oefeningen. Door de frustratie kunnen ze net even dat schepje extra doen om de oefening goed uit te voeren. Maar het is dan wel de kunst dat zodra ze de kracht hebben om het goed te doen, je ook de emotie weer omlaag brengt.

Tijdens dat soort werk let ik inderdaad ook weer op gezichtsuitdrukking (als ik aan de hand werk) en op de oren, als ik erop zit. Ze kunnen dan echt woeste koppen trekken, maar bij staartgezwiep ben je te ver gegaan. Qua oren: die staan dan vaak naar achteren, maar plat in de nek is natuurlijk niet goed. Als ze heel geconcentreerd bezig zijn maar niet té gefrustreerd dan blijven de oren ook in werking en zul je ze af en toe wel zien draaien of ontspannen en een beetje floppy worden, ook al staan ze naar achter.

Ik vond de gesprekken ervoor niet meteen off-topic, maar ik doe wel mee

Hoeveel voorbeelden wil je hebben? Mijn pony is 1 brok frustratie, kan er boeken over schrijven. En nog steeds, zelfs nu ik "niks" doe zit het er nog wel in, want ik vraag wel eens dingen (gewoon puur om te kijken hoe hij reageert) en duw er ook af en toe wel eens een hooibrokje in. En dat is al genoeg voor hem.. Het hoeft allemaal niet in een setting te zijn van trainen en cues en clicks.

Sowieso ben ik met hem totaal verkeerd begonnen qua clickertraining, en deels zal dat nog altijd wel meespelen, maar ik denk dat het deels ook gewoon zijn karakter is. Echt een oplossing of het 'eruit trainen' is mij nog niet gelukt, en ik weet niet of dat ooit zou lukken. Voor nu heb ik er in ieder geval de energie niet voor (wat raar klinkt, want je zou denken dat er geen energie in gaat zitten maar mentaal wel, hahaha).

Ik ben wel ontzettend dankbaar voor Connection Training, wat heeft mij dat ogen doen openen zeg. Het maakt het meteen ook allemaal een stuk moeilijker, want als je geen rekening houdt met de emoties dan hou je alleen de leuke kunstjes en trucjes over en dat is veel cooler natuurlijk. Maar toch niet wat ik voor ogen had .. Wat Fillis zegt kan ik mij dan ook helemaal in vinden.

Klopt het dat merries emotioneel zo anders zijn? Ik heb altijd gezegd dat ik geen merrie-mens ben, maar ik heb vorig jaar een hele tijd met een merrie gewerkt en dat klikte echt enorm goed (maar echt heel goed). Nu is dit gewoon ook een heel ander type paard dan mijn eigen pony's (hoewel [***] wel redelijk in de richting gaat, maar die heeft andere beperkingen) dus ik dacht dat het gewoon daaraan lag. [***] is ook een beetje speciaal en ingewikkeld in zijn gedrag, dus in mijn ogen is elk ander paard makkelijker Maar met dat paard werken was een zaligheid, had nooit gedacht dat dingen doen & vragen en (aan)leren zo makkelijk kon zijn, hahaha.

Hoe ben je verkeerd begonnen, [***]? Zat net even in het andere clickertopic jouw filmpjes van Cobe te bekijken en ik zie wel wat dingetjes inderdaad, maar jij kent hem dus ik ben wel benieuwd naar jouw eigen ideeën hierover. Hoe zie jij Cobe? Ben je met hem met clickertraining begonnen zodra je hem had, of pas een tijdje nadat hem had? Heb je toen verandering opgemerkt in zijn gedrag en/of emoties?

Qua merries/ruinen: dat standaard verhaaltje wat je erover hoort/leest klopt in mijn ervaring wel. Een cliché wordt niet zonder reden een cliché natuurlijk En uiteraard heb je er heel veel uitzonderingen op, maar in grote lijnen...