Hoi allemaal. De eigenaar van mijn verzorgpaarden heeft een nieuwe driejarige merrie gekocht. Volgend jaar zal dit worden ingezet als fokmerrie en geshowed worden in halter klasses (dus niet bereden). De eigenaar heeft mij gevraagd of ik wat met de merrie wil werken om haar voor te bereiden op volgend jaar.

De merrie is dus drie, en kent nagenoeg niks. Ze kan meelopen aan het halstertouw en vast staan. Ze kan geborsteld worden maar wordt erg zenuwachtig als ik vraag of ze haar voeten op wil tillen. Ze staat pas een paar weken bij ons en ze is uiteraard nog erg onwennig op haar nieuwe plek.

Gisteren heb ik haar uit de wei gehaald en in een stal vastgezet zodat ik haar kon poetsen. Ik had een hooinet opgehangen zodat ze wat afleiding had. Poetsen ging goed, maar ze is niet makkelijk met haar voeten. Ze gaat of met haar hele gewicht op haar been hangen, of ze tilt super abrupt haar voet op (nog niet echt optimaal dus). Daarnaast probeerde ze twee keer te happen toen ik haar een stukje achteruit wilde zetten door midden van zachte druk op de borst. Nadat ik haar zo'n tien minuten gepoetst had heb ik haar terug genomen naar de wei en haar daar een paar rondjes aan de hand laten lopen (leiden, niet longeren). Ze was opzich braaf maar heel erg afgeleid doordat ze continu naar andere paarden zoekt (logisch) en ze loopt graag je ruimte in.

Wat kan ik doen met dit paard om haar te laten ontspannen en haar uiteindelijk dingen te leren? Ik ben geintereseerd in Warwick Schiller, Tristan Tucker, clicker training, en learning theorie voor paarden, maar ben uiteraard nog geen expert in deze methoden. Wat ik momenteel wil bereiken met haar is dat ze wat meer gewend raakt aan menselijk contact en daardoor veilig hanteerbaar wordt (ik vertrouw haar momenteel nog niet), en dat ze leert te ontspannen op haar nieuwe plek.

Ik heb met mijn paarden een begin gemaakt door ze eerst kleine, makkelijke opdrachten aan te leren zoals bijvoorbeeld wijken voor druk. Je vraagt een pasje naar achteren/opzij door druk te zetten, koppelt er een commando aan en zodra hij ook maar één stap in de goede richting maakt beloon ik dat uitbundig met mijn stem en een snoepje. Dat herhaal ik een aantal keren en verwacht dan steeds een betere respons of meerdere passen voor ze de beloning krijgen.

Met voeten opgeven kan je het net zo aanpakken. Voet vragen en bij opgeven direct belonen met een snoepje, woorden en een kriebel op de schoft. Na beloning direct weer terug geven en zo herhaal je het een paar keer en breid je de duur dat het been omhoog moet blijven uit. Niet direct teveel verwachten, maar in kleine stapjes opbouwen.

Ik moet meteen denken aan connection training. Dus het gebruiken van clicker training om rustig, gefocust en denkend gedrag aan te leren. Vanuit daar kan je dan ook veel makkelijker gedragingen aanleren op commando.

De reacties van dit paard lijken op die van mijn paard toen ik haar kocht. Dit paard bleek totaal niet lekker (mentaal en lichamelijk) in haar vel te zitten. Elke kleine opdracht was teveel voor haar. Het spreekwoordelijke "emmertje" zal helemaal vol bij haar. Misschien is het handig dit paard eerst door een osteo, fysio, cranio na te laten kijken? Dat ze geen voetje wil geven kan door disbalans door leeftijd komen maar ook zeker door een lichamelijk gebrek, zoals dat bij de mijne de oorzaak was. Die van mij had ik ook groen gekocht....
Daarnaast is een paar weken om te wennen voor een paard natuurlijk niet lang. Gun dit paard de tijd en blijf kijken en voelen wat dit paard aan kan. Waarom haar van de wei halen om te poetsen? Ik zou beginnen met haar te poetsen in de wei...geen dwang..niet weghalen bij (misschien inmiddels) veilige vriendjes. Veel belonen met snoepjes (ik gebruik zelf een vitaminebrokje, zit geen suikers en granen in).

Als je het idee hebt dat ze je meer gaat vertrouwen, naar je toe komt als je in de wei komt etc...dan kan je weer verder stapjes zetten....

Ik denk niet dat het direct een lichamelijk ongemak is zoals manubres suggereert. Het klinkt eerder alsof het hier om een driejarige gaat die gewoon nog niets heeft meegemaakt.
Laat haar langzaam aan alles wennen en leer haar de basis aan, zoals wijken voor druk, niet happen etc. Kleine stapjes zijn hierbij van belang. Het is immers een kleuter die alles moet leren, dus na een kwartier zal ze waarschijnlijk al helemaal vol zitten met alle nieuwe ervaringen.

Ik gebruik zelf de TRT-method van Tristan Tucker. Ik vind zijn online modules erg handig, en ik denk dat ze zeker geschikt zouden zijn voor de driejarige, juist omdat hij zich enorm focust op het laten ontspannen van het paard. Het handige aan zijn tutorials is dat je echt stap voor stap overal doorheen loopt, en je dus langzaam met je paard leert wat precies voor jullie werkt en wat niet.

Helemaal mee eens, connection training ga je veel aan hebben. Ze hebben een online leeromgeving met veel video's en andere informatie. Kan het echt van harte aanraden!



In mijn ogen leest het gedrag zoals beschreven in de OP echt gewoon als jong paardengedrag. Zonder beeld is het uiteraard lastig te beoordelen, maar mijn paard deed precies dezelfde soort dingen en daar was/is echt helemaal niets mee aan de hand (behalve jong zijn, en dat gaat vanzelf over )


OP, er loopt ook een topic met de titel "van jonkie tot rijpaard, de route" - kom je daar ook melden, daar zitten meer mensen met jonge dieren!

Kijk eens op fb naar de opstapchallenge van Celine van der Stroom. Is een gratis cursus waarmee je begint bij het begin, duidelijke filmpjes waarin je stap voor stap leert hoe je dingen aanpakt.

Fillis hoe wist jij dat er niks met jouw jonge paard aan de hand was?

Netjes gecontroleerd door dierenarts, tandarts en osteopaat. Dat is het fysieke aspect. Daarnaast mijn eigen kennis en ervaring met betrekking tot gedrag (van o.a. jonge paarden)

Ik heb zelf meerdere jonge paarden gehad, van veulen af aan. Daar heb ik nooit geen problemen mee gehad met opdrachten...Die paarden hadden geen vol emmertje, geen stress en had ik al een band mee. Dus ik denk dat het er niet aan ligt dat een paard jong is....

Ik snap niet zo goed wat je bedoelt denk ik. Ik geloof 100% dat dat ene paard van jou wel problemen had!

Maar zonder enige verdere informatie klinkt het gedrag van het paard in de OP gewoon als normaal gedrag voor een groen jong paard. Als ze niet geleerd hebben te wijken voor druk, is het normaal dat ze tegen druk in gaan. Als ze niet geleerd hebben dat mensen niet met de tandjes onderzocht mogen worden, kunnen ze happerig zijn. Als ze niet goed geleerd hebben hun voeten op te tillen dan is dit gewoon lastig voor ze en gaan ze wiebelen of laten zich vallen. Als ze zo jong zijn hebben ze nou eenmaal het concentratievermogen van een garnaal.

Dit alles kan beter worden met training. Als ze al vanaf zeer jong goed in de hand zijn kan het zijn dat ze dit (afgezien van concentratie) al heel snel beheersen, maar TS zegt dat er nog weinig mee gedaan is. Misschien heb jij die issues niet gehad omdat je die andere paarden van veulen af aan had en er dus al vroeg dit soort dingen mee hebt gedaan?

Ik zie in de OP geen enkel gedrag staan dat bij mij de alarmbellen doet rinkelen.

Een paard die naar je hapt geeft jou een aanwijzing....Dat is niet alleen jongigheid.

Het enige wat ik mee kan geven is: vraag niet teveel en stop als het goed gaat. Is dat al met 5 minuten? Prima, meer hoeft ook niet. En naast niet teveel vragen ook niet te vaak. Begin met 1 à 2 keer per week en probeer jezelf tussendoor interessant te maken door alleen maar een aai over haar bol te geven of een rondje over het erf te stappen, waarna je haar weer terugzet op het land. En over een paar weken bouw je het steeds iets meer uit.

Er is happen en happen. Dat hangt volledig van de situatie en de bijkomende lichaamstaal af. De ene manier van happen is een andere aanwijzing dan de andere manier van happen. En ja, sommige manieren van happen zijn jongigheid, onderzoeksdrang enz.en niet een aanwijzing dat er een trauma of andersoortig gedragsprobleem speelt.

Maargoed, ik laat het hierbij want ik heb de indruk dat je me niet wil begrijpen of bij voorbaat aanneemt dat ik geen verstand heb van gedrag of dat ik mijn eigen paard niet kan inschatten...

Nee, hoor...sta altijd open voor goede argumenten. We leren allemaal nog elke dag bij...

Mijn excuses dan, ik las de toon blijkbaar verkeerd!

Het is voor een paard een kwestie van vertrouwen ook he, om een voetje te geven. Ze zijn toch minder snel weg bij problemen.
En zulke jonkies hebben ook nog niet het beste evenwicht.

Oefen dus vooral gewoon kort, begin makkelijk en beloon uitbundig. Eten tijdens het poetsen is leuk, maar als ze van de grond moeten eten zetten ze extra gewicht op de voorbenen en kunnen ze minder makkelijk een voorvoet geven. Maar wel makkelijker een achtervoet

Ik was zelf ook nog groen om het zo maar te zeggen toen ik mijn jonge zelfgefokte driejarige uit de opfok haalde. Het scheelde al wel door de opfok dat ze al aardig verkeersmak was , dat scheelde al een hele hoop. Ik was wel heel erg zoekende naar wat en hoe ik het ging aanpakken. Wat heel belangrijk is , is dat je jezelf voorneemt om uitgebreid de tijd te nemen naar het zadelmak maken / doorrijden.

Ik ben voordat ze 3 werd een keer begonnen met wandelen met andere jonge paarden uit de opfok die al wat meer gewend waren. Daarna op een dag haar een keer alleen eruit gehaald wat echt drama was! Toen stond ik wel op het punt om haar te verkopen had daar absoluut geen zin in. Maar iedereen zei na een keer of 3 gaat het wel beter en doorgezet en inderdaad het ging na 3x al een stuk beter. Daarna is ze uit de opfok gegaan en heb ik haar ook alleen opgehaald omdat we dat toch al hadden geoefend ( ze is op dezelfde stal geboren als waar ik nu ook pensionklant ben).

Vanuit daar flink bezig geweest. In mei dit jaar is ze uit de opfok geweest en 15 september heb ik er pas voor het eerst opgezeten het voelde toen goed en enigszins verstouwd. In tussentijd heb ik haar echt nu ik erop terug kijk enorm veel geleerd. Begonnen met gewoon netjes en rustig naast mij lopen in plaats van mij voorbij lopen. Ik nam in het begin als ondersteuning een zweepje mee. Niet om mee te straffen of te slaan , maar puur als verlening van mijn arm. Als ze teveel ging trekken of mij voorbij ging , hield ik het zweepje tegen haar borst aan want door de zweep liep ze niet heen. Dit heb ik echt wel een lange tijd gedaan omdat ik haar nog vaak te sterk vond. Na een tijdje kwam er rust in en heb ik het zweepje achterwege gelaten. Ze loopt nu met haar neusje over de grond en een losse lip naast mij van wei naar stal langs de weg en er staat eigenlijk nooit meer spanning op de lijn , en mij voorbij lopen komt nog amper voor.

In het begin deed ik alles heel kort. Eerst mee naar stal even in de paddock poetsen los en weer terug naar de wei. Dan was de concentratie ook wel zo goed als weg. naarmate begon ik een keer zonder longeerlijn met 'longeren'. Met vaak daarna kort even een dekje op en een longeersingel. Daarna gaan longeren met wat op haar rug en na een tijdje een keer een hoofdstel met bit in en daarna weer uitgebouwd met longeren. Uiteindelijk een zadel er een keertje op en de keer daarna longeren met. Dit ging eigenlijk wel vrij soepel.

Het leren vaststaan , poetsen en voetjes geven was wel een strijd. Ze had al vanaf kleins af aan geleerd dat je je bij de hoefsmid prima kunt laten vallen Dit zette ze dus ook behoorlijk door. Ik oefende dit dus eerst ook in de paddock op zand omdat ze dan zacht zou vallen. Dit heb ik gewoon een aantal keer laten gebeuren , ze moest maar leren dat ik haar niet op ging vangen. De grote doorbraak was eigenlijk door dikke pech , een flink abces onder de kaak waardoor ze wel vast moest staan want ik moest haar elke dag schoonmaken. Vanwege kans op besmettelijkheid heeft ze daarbij ook verplicht een dikke week in quarantaine moeten staan. Hierdoor is ze eigenlijk echt braaf geworden na een keer dat ik er echt helemaal klaar mee was Toen was het wel duidelijk voor haar dat ik het nu toch echt meende en voetjes geven ging toen spontaan heel goed. Sindsdien hebben we hele grote stappen gemaakt!

Na het abces wel weer een stapje terug en weer even kalm aan gedaan. De verlatingsangst van de kudde was eigenlijk zo goed als weg en ze kon ook vaststaan. Wel kort , maar het lukte nu wel om in rust te poetsen. Daarna had ze wel mega veel energie dus longeerde ik haar ook even zodat de spanning eruit kon. Ook bracht ik haar daarna wel zo snel mogelijk weer terug naar de kudde zodat de spanning en stress weer wat zou zakken.

In september kon ze vaststaan , enigszins voetjes geven , opgezadeld worden , longeren ( wordt nog wel aan gewerkt) , afgespoeld worden / gewassen , netjes naast mij lopen , gepoetst worden en al eventjes alleen vaststaan. En dit gaat allemaal steeds beter , als ik even naar de wc ga staat ze keurig op mij te wachten ( ik wordt uiteraard heel goed in de gaten gehouden ).

Door gewoon alle tijd te nemen , haar te leren dat ze mij volledig kan vertrouwen en een veilige omgeving ging het zadelmak maken echt heel gemakkelijk. Ze was ontzettend ontspannen de eerste keer en vond het allemaal wel prima. Ze kan wel idioot doen , maar tot nu toe is dat altijd aan de longeerlijn geweest en nog niet ( afkloppen) toen ik er op zat. Maar ze is behoorlijk nuchter in haar koppie , maar heeft ook duidelijk een eigen mening. Maar tot nu toe moet ik zeggen dat alle stappen voor dit moment gemakkelijker waren dan het inrijden.

En vooral duidelijk zijn , ik heb een Fjord dat kunnen dikke dramkonten zijn en als je daar niet op ingrijpt zijn het monsters. Het fijne vindt ik echt dat je een jong paard naar eigen hand kunt zetten. Plus ik heb een enorme klik met haar omdat ik haar al heb sinds veulen af aan. Haar moeder is ook in mijn bezit en daar maak ik ook wel regelmatig nu nog gebruik van door haar moeder mee te nemen bij nieuwe situaties. De maanden voorbereiding hebben haar echt goed gedaan en ze is eigenlijk voor een 3,5 jarige ontzettend braaf en gemakkelijk. Ze is ook nieuwsgierig en vindt het ook leuk om nieuwe dingen te proberen. Ik zorg ook voor veel afwisseling in het programma. Dus tussendoor ook een wandeling of alleen een keer poetsen.

Maar voor de rest ga ik mee met de rest , vooral kort houden en laten zien dat het paard je kan vertrouwen. En zorg ook voor de juiste ondersteuning van iemand die jou kan helpen. Ik heb alles zelf gedaan , maar ik kon altijd hulp van de staleigenaar inschakelen. Zij helpt mij nu mee met het inrijden want daar was ik helemaal leek in , maar het gaat super zo op deze manier ik ben heel tevreden!

Als je geïnteresseerd bent in Warwick Schiller raad ik je aan om zijn filmpjes over Connection (Re-Connecting with your horse during coronavirus) en The principles of training te kijken.