Geplaatst Het gaat om mijn verzorgpaard, een flinke Friesche ruin van 3 jaar.
Ik zal even een kleine omschrijving proberen te schetsen.
Eigenlijk kan niemand hem echt de baas, zelfs de eigenaar niet.
Hij loopt je om, bijt nog steeds en schopt met zijn voorhoeven.
Een paar ex-verzorgers zijn begonnen met longeren toen hij 2 was.
Met 2,5 zijn andere mensen begonnen met hem voor de koets te zetten.
Er heeft nog nooit iemand op gezeten en ik ben op dit moment de enige die iets met hem doet dus er gaat ook niemand op voordat de basis goed is {omdat ik nu degene ben die dat voor het zeggen heeft, de eigenaar zelf gaat er toch niet op.}
De eigenaar is helaas niet consequent geweest in de opvoeding en in de totale omgang met het paard {naar de wei toe laten draven, omkopen met eten etc.}.
Ik ben verre van een prof, maar uiteindelijk bereik ik al mijn doelen die ik voor ogen heb (wandelen, poetsen, van tijd tot tijd waag ik me aan het hoeven krabben, longeren, wassen etc.)
Door zijn gedrag komen soms in erg gevaarlijke situaties terecht, maar daar sta ik bijna nooit meer bij stil, zo gaan die dingen nou eenmaal.
Hij krijgt veel energierijk voer maar kan deze energie niet kwijt. Hij staat na een hele lange tijd alleen te hebben gestaan als jong veulen, nu samen met een 20+ merrie.
Hij staat genoeg op de weide en in een ruime box met genoeg stro etc., dit is allemaal prima in orde.
Hij krijgt ook meer dan genoeg voer, de eigenaar heeft de neiging om zijn paarden om te kopen met voer, niet uit kwade wil, maar hij weet niet beter. Hier valt echter niets aan te doen.
Mensen schrikken nogal als ik ze meebreng naar mijn paard, en in de meeste gevallen zouden ze liever hebben dat ik met hem stop voordat er ongelukken gebeuren. Maar zoals je wel snapt, kán ik dit paard niet opgeven. Daarom heb ik mij geörienteerd op een aantal alternatieve methodes.
Ik heb tweemaal een join-up met hem gedaan, wat eigenlijk wel tot een goed resultaat leidde, maar mede door de onconsequentie van de eigenaar, viel hij weer gauw terug in zijn patroon.
Ik ga nu geen join-ups meer met hem doen, omdat ik nu helemaal alleen ben en ik wil niet (nog meer)verpesten.
Natuurlijk kende ik de Clickermethode van sites als PinkyHorizon etc. en het leek me altijd al iets, maar sinds ik een boekje erover heb aangeschaft, ben ik er best wel enthousiast over en ik hoop van harte dat dit een uitkomst biedt voor al de problemen die wij met hem {en hij met ons} hebben.
Nu is mijn vraag aan jullie; zou dit wel een goede stap zijn? Natuurlijk kom ik er nooit achter als ik het niet probeer, maar ik vraag me af of het wel geschikt is voor paarden als hij.
Waarom ik dit denk? Nou, bijvoorbeeld; de Clickermethode gaat uit van negeren als enige strafregel.
Dan zou ik me moeten omdraaien als hij iets doet wat niet mag, maar aangezien hij tijdens de training los staat; zou hij me op dat moment kunnen bijten. Sowieso, hij zou me omlopen als we het in een open ruimte zouden doen zoals de wei. Daarbij komt ook nog eens dat hij in de wei geen oog voor mij heeft omdat hij dan alleen maar wil eten.
Over een bak beschikken we niet en ik heb niemand om mij te vertellen wat hij achter mij staat te doen als ik hem mijn rug toekeer. Hoe pak ik dit aan? In de box blijven?
Ik ben vastbesloten om dit paard te 'bekeren' want hij is echt, en dat meen ik, een schat. Hij heeft alleen door de jaren heen negatieve dingen aangeleerd, die hem nooit zijn afgeleerd. Het geluk, en tevens het ongeluk, is dat hij nog lekker jong is en daarom veel kan aan- en afleren.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaaltje, en ik hoop dat ik tenminste één doorslaggevende reactie krijg
Groetjes,
Hilde en Jelle.
