Sja eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat ik in dit gedeelte van bokt ooit nog een topic zou gaan openen.

Eigenlijk heb ik mij zo lang ik kan heugen altijd dressuur en ook wedstrijden gereden.

Voor een paar maanden terug kwam ik er achter dat mijn paard een behoorlijke vorm van cornage heeft wat gewoon erger wordt zodra ik meer van haar houding vraag. Op dat moment was ik ook plotseling helemaal klaar met dressuur rijden. Ik weet niet precies wat het nou was maar ik had er in elk geval totaal geen zin meer in. Buiten dat om vond ik het ook niet meer eerlijk voor mijn paard.

Ik heb hier op bokt toen heel veel topics gelezen en ook adviezen opgevolgd. Als eerste besloten om mijn dressuur zadel te verkopen, ik wilde alleen nog maar van mijn paard genieten en daarom heb ik een boomloos zadel gekocht die geschikt is voor lange ritten. Buitenritten maken is iets waar mijn paard echt altijd enorm van geniet dus daar ligt ons doel.

Toch was het voor mijn gevoel nog niet compleet want ik reed altijd nog met een bit wat voor mijn gevoel onnodig is. Ik heb dus een paar dagen geleden een bitloos hoofdstel aangeschaft die ik nog moet testen.

Wat ik mij toch afvraag, zijn er nog meer mensen die dit hebben mogen meemaken? Hoe hebben jullie de hele overstap aangepakt? Het klinkt allemaal namelijk best wel easy maar zo was het voor mij toch niet helemaal. Ik ben wel heel erg blij met deze keuze en ik wou dat ik het eerder had gedaan maar de stap om zo rigoureus over te stappen was voor mij best groot.

Ja ik!
Als tiener was het mijn droom om springwedstrijden te gaan rijden. Mijn droompaard? Een Zangersheide merrie. Ik deed er alles aan om die droom te bereiken. Bij 0 begonnen: eerst verzorger van een fokmerrie en haar veulens, daarna mocht ik groomen op wedstrijd en uiteindelijk mocht ik de springpaarden thuis rijden. Toen ik 18 was, werd een veulen geboren en ik was er klaar voor. Dat veulen, dat zou van mij worden en daar zou ik mijn droom mee waarmaken: de springsport in. Drie jaar later was dat veulen van mij! Met HKO. Ik had toen nee kunnen zeggen. De merrie was nog niet van mij toen dit bekend werd. Ik had dus mijn rug naar haar toe kunnen keren en kunnen zeggen dat mijn droom voor haar ging. Maar op dat ogenblik hadden we samen al zoveel meegemaakt en was ze al zo erg mijn once in a lifetime-paard geworden, dat ik er eigenlijk niet over twijfelde.
Ik heb dus mijn dromen aardig moeten bijstellen. Ik heb geen spijt van de keuze en zou het zo opnieuw doen. Doordat ik andere doelen moest nastreven ben ik nu -al zeg ik het zelf- best wel goed geworden in grondwerk.

Wil je weten wie de overstap van bit naar bitloos heeft gemaakt en hoe. Of wat anders?

Dat mag uiteraard ook, maar ik bedoelde meer de hele omschakeling van wedstrijd sport naar zo natuurlijk mogelijk.

Ik en nu ook weer naar wedstrijden starten maar vanuit een hele andere mindset. Het is voor mij nooit een bewuste omslag geweest, maar vanuit interesse langzaam over gegaan en na 20 jaar toch weer naar dressuur, startkaart en wedstrijden.

NH zit niet in je optoming, of in wat je doet met je paard. NH zit overal of misschien wel overal voor. Het is de basis, de omgang vanuit respect en het gesprek aan durven gaan met je paard. Met luisterend oor en veel zelfreflectie. Misschien gaat NH wel veel meer over mensen dan je nu denkt, of veel meer over jezelf.