Sugarmiss schreef:Aan de ene kant als jeugd al zo goed kan rijden dat ze in de groep thuishoren heb ik daar geen probleem mee. Aan de andere kant hoop ik dat dat voor alle hengstenberijders ook geldt.
Van iemand die in de L1 of L2 terecht is gekomen mogen we een dermate rijvaardigheid verwachten, dat we de risico's van "op een hengst rijden" acceptabel vinden (net als nu in de amateur en open klasse).
Citaat:
Dus mag ik dit omdraaien door te konkluderen dat iedereen die nu L2 of L1 start ten aller tijde zijn paard in bedwang kan houden ??
Was het niet meervoudig wereldkampioene Anky die onlangs van haar paard gevallen was? Volgens mij gaat het in onze sport niet om "te allen tijden", "altijd", "volledige controle", "garanties", enz, maar om "acceptabele risico's".
Van een jeugdige die L1 en L2 haalt, mogen we eveneens een dermate rijvaardigheid verwachten, dat het een acceptabel risico is als zij rondrijden tussen volwassen ruiters op L1 en L2 niveau op hengsten.
Althans, *wij* hadden als commissie hier geen moeite mee! Maar als er redenen zijn om aan te nemen dat hier een onaanvaardbaar hoog risico is, dan moeten we dit natuurlijk niet toelaten!
De situatie is deze: een L1 pleasure proef; 10 stuks L1 ruiters; 1 stuks L1 jeugd, 1 stuks L1 volwassene met hengst; de L1 volwassene verliest controle over de hengst.
De vraag is: zijn de L1 volwassen ruiters substantieel beter in staat het vege lijf te redden dan de L1 jeugdige (allemaal L1, dus ze rijden even goed), en zo ja, waarom??
Ik denk dat het geen probleem oplevert. Wel een probleem zou de inrijbak kunnen zijn waar een L5 (al dan niet jeugdige) ruiter losrijdt tussen de L1 en L2 ruiters met hengsten. Maar ook hier biedt het systeem wat hulp, want in tegenstelling tot nu waar iedereen zichzelf zomaar tot amateur of prof kan benoemen en een hengst mag rijden, moet je straks wel degelijk je kunnen bewezen hebben om op een hengst te rijden. Ook hier weer: geen garantie (want een groom kan er ook even opgezet worden), maar hopelijk wel wat meer "verstand van zaken" bij de betrokken ruiters en daardoor risicovermindering.
Zeker in het eerste, en ook wel tweede jaar van de invoering zal het systeem niet perfect werken en zullen ruiters in de verkeerde groepen zitten. Het systeem moet "groeien": in bezetting (wie zit waar op z'n plek) en in carriërebegeleiding (worden deelnemers op de goede manier gestimuleerd om door te groeien en krijgen trainers de juiste en genoeg handvatten om hun klanten daarbij te begeleiden). En natuurlijk staat ook steeds het systeem zelf ter discussie: moeten er nieuwe groepen bij, moeten we op een andere manier samenvoegen, aanpassen verrichtingenlijst, enz.
Wat ons (de adviescommissie) betreft biedt dit systeem alle mogelijkheden om mee te groeien met de sport en de ruiters sturing en houvast te geven in hun persoonlijke groei. Zoals ik al schreef moet het systeem groeien: het heeft de dynamiek nodig om goed te gaan werken. Daarom is ons advies dat het beter is om nu, welliswaar met beperkingen, te starten dan om eerst in theorie naar perfectie te streven.
Groeten,
Chris.