pol013 schreef:Waarom zou 'harden' door de natuur wel goed zijn? En 'harden' door sporten niet?
Bij beide is er een bepaalde mate van discomfort. Er ontwikkeld namelijk niks wat niet een beetje getergd wordt.
Alleen is het in de natuur stress om honger, dorst, warmte, kou
En in de sport om trailer, een vreemde hindernis, een eng hokje, een ruiter die iets niet goed overbrengt.
Ik zie niet waarom het één beter is dan het ander hoor.
Alleen dat de 2e categorie het paard beter toespitst op een leven in onze maatschappij.
Omdat afharden door sport niet zelden in een te hoog tempo "erdoor geramd" wordt, met alle gevolgen van dien?
Maar je moet hier ook niet roepen dat de opleiding van een paard begint op de dag na z'n geboorte. Dat wordt je ook aan de hoogste boom opgeknoopt, behalve door het handjevol mensen die snapt wat daarmee bedoelt wordt.
Over die gemiddelde leeftijd; ik hoor ook nooit over paarden dit hun opfok niet overleven of er, zoals Frummel van Lorette, zwaar geschonden uit komen. Toch zal een deel die periode niet overleven maar je hoort er hoogst zelden over.
fransje23 schreef:En, mijn niet zo populaire, mening bij veel rijpaarden is het zelfredzaamheid en eigen denkvermogen eruit gefokt.
Gemiddelde KWPN-er bij ons op stal is echt dommer dan de andere paarden
Of eruit getraind? Learned helplessness is daar zo'n populaire kreet voor die in mijn optiek niet helemaal inhoudsloos is.