Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
fransje23 schreef:Vertrouwen op dat ze van nature weten welke kruiden ze nodig hebben geloof ik niet zo in. Hoe moeten ze überhaupt weten welke planten er allemaal bestaan? Ze eten wat ze kunnen vinden en waarschijnlijk goed smaakt. De kruiden die hier groeien komen niet per definitie uit de oorspronkelijke habitat van paarden. Hoe kan het dan dat er paarden sterven aan een vergiftiging?
irmaz schreef:Daarnaast hebben ze een beproefd systeem om uit te vogelen of iets niet giftig is: Ze eten een heel klein beetje van een plant en wachten een dag om te zien of ze er geen buikpijn van krijgen.
Brainless schreef:irmaz schreef:Daarnaast hebben ze een beproefd systeem om uit te vogelen of iets niet giftig is: Ze eten een heel klein beetje van een plant en wachten een dag om te zien of ze er geen buikpijn van krijgen.
Nou die werkt dan niet bij alle paarden.
Anders zou esdoorn en eikelvergiftiging niet zo vaak voorkomen.
Sommige paarden eten nu eenmaal alles/veel wat niet goed voor ze is.
Zelfs nadat ze er erg ziek van zijn geworden.
ruitje schreef:Wat ik boeiend vind, is dat ' terug naar de natuur'/ zo natuurlijk mogelijk soms haaks staat op evolutie.
Een 'ril' paard heeft in het wild veel meer overlevingskans dat een koele kikker. Juist alertheid is key voor een prooidier.
Een ras wat zich aan heeft gepast aan gebruik door de mens, doet het slechter in het wild maar heeft meer kans op overleven dan een ras wat samenwerken met de mens niets vind.
Ik denk dan: wat is natuurlijk, een ras houden zoals het is, of is een ras wat steeds beter past bij de mens eigenlijk het toppunt van evolutie en dus natuur?
Cambiar schreef:Neem van mij aan dat wilde paarden heel goed weten op de milliseconde wa'neer het echt gevaarlijk wordt. No energy waste met ril zijn, maar inschatten wanneer precies de vlucht moet ingezet worden en het tactisch vermogen om een sneller roofdier te ontwijken. Dat ttactisch vermogen in noodsituatie is determinerend, hoe cool je blijft, en tactisch kan denken, of als een schijtert zoals meeste warm en volbloeden blijft rennen tot ze je uuteindelijk toch te pakken hebben.
Wist je trouwens ddat echt wilde paarden ssneller en tactischer zijn dan gedomesticeerde paarden?
Daarom net dat wolven ttoch durven ovetgaan op eten van volwassen gedomeesticeerde paarden. Bvb wilde huçuls in Oost Europa worden enkel alss veulen aangevallen, niet als volwassen paard. Die zijn te gevaarlijk voor de wolf.
irmaz schreef:fransje23 schreef:Vertrouwen op dat ze van nature weten welke kruiden ze nodig hebben geloof ik niet zo in. Hoe moeten ze überhaupt weten welke planten er allemaal bestaan? Ze eten wat ze kunnen vinden en waarschijnlijk goed smaakt. De kruiden die hier groeien komen niet per definitie uit de oorspronkelijke habitat van paarden. Hoe kan het dan dat er paarden sterven aan een vergiftiging?
Ze hoeven niet te weten welke planten er allemaal bestaan, alleen welke samenstelling de planten in hun omgeving hebben. Paarden zijn betere proevers en ruikers dan wij zijn. Daarnaast hebben ze een beproefd systeem om uit te vogelen of iets niet giftig is: Ze eten een heel klein beetje van een plant en wachten een dag om te zien of ze er geen buikpijn van krijgen.
Cambiar schreef:Dus rillige renpaarden zouden volgens jou meer overlevingskans hebben?
Net daarom dat de wolven net deze paarden wel aanvallen.
Citaat:Fight or flight, het is een combi van beide en de moedige wilde, coole alfa paarden overleven eerder dan rille brroekschijters.
Cambiar schreef:Daarom net dat wolven ttoch durven ovetgaan op eten van volwassen gedomeesticeerde paarden. Bvb wilde huçuls in Oost Europa worden enkel alss veulen aangevallen, niet als volwassen paard. Die zijn te gevaarlijk voor de wolf.
fransje23 schreef:Veel giftige planten smaken niet lekker, zijn bitter.
Maar er zijn genoeg gevallen van vergiftiging bij paarden bekend.
Ik zal mijn paard niet in ieder geval op een weiland te zetten omringt met taxus, eiken en esdoorn. Van Taxus kan een hap al fataal zijn.
Brainless schreef:Cambiar schreef:Daarom net dat wolven ttoch durven ovetgaan op eten van volwassen gedomeesticeerde paarden. Bvb wilde huçuls in Oost Europa worden enkel alss veulen aangevallen, niet als volwassen paard. Die zijn te gevaarlijk voor de wolf.
Zelfs een gedomesticeerde ezel is gevaarlijk voor de wolf.
Deze valt nl vol aan, want een ezel zal eerder vechten dan wegrennen (zoals een paard).
Het ligt dus niet aan de domesticatie maar wat voor karakter het ras van nature heeft.
Een AV en EV zijn gemiddeld! meer gefocust op een omgeving (hebben al door als er iemand op 300 meter van de wei over een pad loopt) dan bv een (gemiddelde) Fjord, die rustig blijft staan eten/soezen totdat iemand ze bijna aanraakt.
Rassen die al 1000-en jaren bestaan en een heel verschillend in hun omgeving staan.
Allebei gevormd door hun oorspronkelijke leefgebied en natuurlijke vijanden/gevaren.
ruitje schreef:Wat ik boeiend vind, is dat ' terug naar de natuur'/ zo natuurlijk mogelijk soms haaks staat op evolutie.
Een 'ril' paard heeft in het wild veel meer overlevingskans dat een koele kikker. Juist alertheid is key voor een prooidier.
Een ras wat zich aan heeft gepast aan gebruik door de mens, doet het slechter in het wild maar heeft meer kans op overleven dan een ras wat samenwerken met de mens niets vind.
Ik denk dan: wat is natuurlijk, een ras houden zoals het is, of is een ras wat steeds beter past bij de mens eigenlijk het toppunt van evolutie en dus natuur?
DuoPenotti schreef:Als er iets slimme paarden zijn zijn het wel de volbloeden, zowel Arabier als Engels.
Deze zijn ook niet ril. Absoluut niet. Misschien heet, fel, maar dat is geen ril.
Deze schrikken ook niet van een scheve graspriet. Kunnen wel doen of de graspriet eng is omdat ze uitdaging zoeken. Geeft de ruiter dat niet maken ze wel hun eigen feestje
Maar ril, nee dat zijn ze niet.
Kom je ook weer bij het artikel, paarden van ons mensen hebben te vaak geen uitdaging.
En als ik kijk naar de EV (kruisingen) die ik gereden heb vonden die bijvoorbeeld springen erg leuk, dan waren ze ook nooit aan het klooien, want dan hadden ze hun uitdaging.