Geplaatst: 26-01-23 20:31 boemel schreef:De afspraak was om 15.30. Kwam er gelukkig op tijd achter.
Buigproeven waren goed. Geen enkele gevoeligheid of onregelmatigheid.
Volte op het harde was goed.
Volte op het zachte was ze niet onregelmatig, maar wel te zien dat ze de achterbenen niet optimaal onder de massa zet. In de galop valt dat het meest op, dan ziet het er best ongelukkig uit.
Knie was goed. Echo van het SI gewricht liet irritatie zien. Een beginnende artrose. En dat maakt dus dat ze onder het zadel niet lekker ging.
Ze heeft een cortisone injectie gehad.
Nu 6 weken wandelen en longeren en dan kijken via nieuwe echo of het rustig is.
En zoniet, dan stopt het verhaal voor haar als rijpaard.
Baarmoeder, eierstokken zijn ook bekeken en zijn goed. Volgens de dierenarts kan ze probleemloos drachtig zijn en kan ze nog prima jaren mee als fokmerrie.
Dus, we zingen de komende periode uit en ik hoop op een goed herstel
Hopelijk gaat het met een beetje revalidatie de goede kant op. Dit klinkt echt een HEEL stuk beter dan de reactie van de kliniek op de foto's en echo van de SI van mijn lusi merrie. Daar waren ze direct heel stellig: 50/50 kans dat ze ooit weer bereden kan worden en dat is er na 1,5 jaar revalideren nooit meer van terecht gekomen.
Ik ga hard voor je duimen dat er na 6 weken wat vooruitgang in zit.
Konden ze ook zien of de artrose ontstaan is door een (oud) ongelukje? Ik heb geen idee of je dat zou kunnen zien, maar artrose kan erfelijk zijn. Dus dat is met het fokken wel iets om in je achterhoofd te houden, zeker bij het uitzoeken van de hengst en de lijn die daarachter zit. Bij mijn merrie weet ik wel waar het SI probleem vandaan komt. Ze is namelijk bij de vorige eigenaar door een vrachtwagen aangereden (Kwam ik pas een jaar na koop per toeval achter). Ook heb ik geen paarden in haar lijn gevonden die dit als probleem hebben. Vandaar dat ik er met haar niet zo huiverig voor ben.
Heb vandaag een beetje een emotionele dag achter de rug. Heb de stoute schoenen aangetrokken en een mail van 4 a4 opgestuurd naar iemand die gespecialiceerd is in gedragsproblemen bij paarden of die mijn paard gratis wil overnemen.
Ik zag zonet ook al wat mensen met een verhaal over angst op paard. Nu, mijn bonte daar rijd ik al 1,5 jaar niet meer op nadat ik tijdens een les een ziekenhuis bezoek moest doen. Ik ben nooit meer opgestapt na die val. Mede door de heftige reactie van mijn omgeving. En het idee om nu na al die tijd weer met hem aan het werk te gaan word ik heel angstig en zenuwachtig van.
Hij staat al meer dan 2 jaar te koop. Toen ik nog met hem reed heeft hij potentiele kopers eraf gegooid. En de mensen die daarna kwamen willen voor de slachtprijs wel een poging wagen om hem in 1 maand te "fixen". Verder heb je nog de mensen die hem mooi vinden, maar afknappen op het eerlijke verhaal (wat ik best goed begrijp). Maargoed die willen het risico niet nemen.
Ik snap mijn eigen gevoel erbij soms ook totaal niet.... Ik heb echt tientallen pony's zadelmak gemaakt. Daar zaten allerlei soorten karakters en uitdagingen tussen. Er is niet 1 waarbij het mij niet gelukt is om een leuke betrouwbare rijpony ervan te maken, behalve natuurlijk de belangrijkste van allemaal: die van mijzelf.
Ik zit echt met enorme zenuwen een schuin oog op mijn inbox te houden. Wat als ik nee terug krijg... maar ook wat als hij wel accepteert....
Ik lees straks nog even verder bij, eerst nog even wat werk afronden
. 
. Bij een paard is hij te klein en voor ponies is hij te groot. Daar komt bij dat hij niet alleen kan staan, wat vaak gebeurd bij paarden die als weidemaatje dienen. 
).
Komt goed de bakkabouters ontruimen zichzelf wel weer met beter weer. Fijn dat je het wel goed hebt kunnen afsluiten. 
