Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Avalanche schreef:Ik heb afgelopen maanden voor die keuze gestaan. Niet omdat ik niet meer leef, maar omdat ik een serieuze peesblessure heb, die weinig tot geen verbetering laat zien.
Ik heb de paarden verkocht. Op krukken uitmesten is niet ideaal, rijden en er mee werken mocht niet meer, en voortdurend blijven belasten maakt dat een en ander niet verbetert.
Gambler21 schreef:Avalanche schreef:Ik heb afgelopen maanden voor die keuze gestaan. Niet omdat ik niet meer leef, maar omdat ik een serieuze peesblessure heb, die weinig tot geen verbetering laat zien.
Ik heb de paarden verkocht. Op krukken uitmesten is niet ideaal, rijden en er mee werken mocht niet meer, en voortdurend blijven belasten maakt dat een en ander niet verbetert.
Hier schrik ik ook van. Ik was een stille meelezer in het topic over monster en uit alles bleek hoe gek je was op dat paard. Wat verdrietig dat het zo gelopen is.
Avalanche schreef:Ja, ik heb het er zwaar mee. Het gemis is groot, en moeten schakelen van alles kunnen en een lijf wat doet wat je wilt, naar heel veel niet meer kunnen, kan ik niet goed verteren, merk ik.
Ik ben gewoon heel erg boos en heel verdrietig. Ik ben het in eerste instantie blijven proberen, gewoon omdat ik het ook niet wil accepteren. Nog niet, trouwens. Maar ik kon gewoon niet meer....... maar het was niet bepaald vrijwillig.
De paarden zijn goed terecht gekomen, mijn bijrijdster heeft de merrie nu volledig, en zij kan ermee lezen en schrijven, en Monster is echt goed terechtgekomen. Dat helpt. Maar accepteren kan ik het niet. Het voelt momenteel als alleen maar dingen moeten opgeven, en dat is echt heel zuur.
Anastasia24 schreef:Heftig ts, hopelijk ben je nu weer bijgekomen? Is fijn om dit soort dingen al geregeld te hebben.
Ik heb ze in eigen beheer, het zal voor mij aan de situatie liggen(uiteraard). Een paar weken ziek heb ik wel iemand(buren, familie) die even hooi in de bak gooit. Bij langdurig ziek of overlijden zou ik (en anders mijn moeder) de paarden verkopen(niemand in de familie kan lichamelijk de zorg dragen), mochten ze tegen die tijd zelf oud(30+) zijn, denk ik dat ik ze zou laten inslapen.
Hutcherson schreef:Ik heb een document getypt voor als ik ineens kom te overlijden. Met daarin al mn bedrijfsgegevens, contactpersonen, opties die mn nabestaanden hebben waar ze het over kunnen hebben maar ook hoe en wat met de paarden, waar de paspoorten zijn, wat ze eten, dat ze ze kunnen verkopen en wat ze dan verplicht zijn om te melden eventueel. Dat ze moeten letten op dit en dit qua nieuwe eigenaren etc.
Sababber schreef:Jeetje Avalanche, wat een rouwproces zal dit zijn voor je. Ik heb dit in een andere situatie van de zijlijn dus gezien, ik kan me voorstellen dat het helpt dat de paarden goed terecht zijn gekomen maar dat is gevoelsmatig denk ik ook maar een doekje voor het bloeden. Heel veel sterkte!
_Lorette_ schreef:Dan zorgt mijn moeder voor de paarden (we hebben ze samen) en mag ze beslissen of ze verkocht worden of niet. Had Frum nog geleefd, dan moest ze hem houden of laten inslapen. Verkoop geen optie.
Saul schreef:Toevallig dat ik er laatst over nadacht.
Hier doet mijn man nu ook al grotendeels de verzorging.
Mocht ik komen te overlijden en mijn man wil hier niet blijven zitten met de pony’s (wat ik overigens niet denk dat hij ze dan niet meer wil).
Maar mocht dat het geval zijn.
Dan heb ik het liefst dat ze ingeslapen worden ..
Ze zijn 24 en 25. Beide een gebruiksaanwijzing qua ziekte/ouderdom etc.
Daar moet niet meer mee geleurd worden.
(Unpopulair opinion )