De hond moet een rabiesenting hebben, anders kan die sowieso niet mee Nederland in. Daarnaast moet er minimaal 30 dagen na de enting een titerbepaling worden uitgevoerd of de enting voldoende was. Tot die tijd moet de hond in quarantaine bij je. Dus alleen uit in de tuin en geen contact met andere mensen en je eigen dieren.
Na titerbepaling certificaat opsturen naar de NWA.
De honden die bij mij zitten werd dit vergoed door Hulp aan huisdieren uit Oekraïne, maar ik weet niet of ze nog nieuwe dieren opnemen. Ook de regels voor mensen om hier te komen zijn pas veranderd.

Hmmm, de quarantaine wordt een dingetje want ik heb te weinig ruimte om ze apart te houden. Maar als de hond al een rabiesenting heeft dan is dit niet nodig begrijp ik?

Ik denk dat het ook van je dierenarts afhangt
Bovenstaande over quarantaine klopt en de titerbepaling ook.
Bij ons liep het een beetje anders.
Omdat wij al heel snel Oekraïners in huis hadden en alle regelgeving nog niet op orde was.
De dierenarts maakte geen punt van de quarantaine achteraf.
Ze hadden kunnen eisen dat onze dieren nagekeken werden op rabies , omdat de katten bij ons niet in quarantaine geweest waren . Maar zij waren wel vlak voor ze bij ons kwamen geënt. Misschien maakte dat het verschil.

En even ingaand op de opmerking dat je de hond maar niet in huis op moet nemen omdat de communicatie moeilijk is vanwege het taalprobleem … als je dat als reden noemt om het niet te doen dan kun je niet helpen. Op geen enkel front . En ik ben blij te lezen dat er iemand dan nog wel over een hond opvangen nadenkt .
Je zal zelf maar naar een wildvreemd land moeten vluchten en je hond niet mee kunnen nemen of af moeten staan.
Ik moet er niet aan denken !

Nou precies Mirim, wij houden zelf zo veel van onze dieren dat als we zelf moesten vluchten we zo dankbaar zouden zijn dat iemand ons dier dan zou willen opvangen! De taalbarrière komen we wel overheen, het is met name lastig dat het via via gaat. Ik heb voorlopig nog niet meer informatie gekregen, het zou sowieso pas na onze vakantie kunnen maar het leek me zinvol om alvast wat informatie in te winnen.

Je hebt helemaal gelijk !
Ik hoop dat jullie de hond kunnen opvangen voor deze mensen
Of dat er een andere goede oplossing komt voor ze.

Onverwachts, want ik zou eigenlijk alleen de hond van ze opvangen, maar sinds vandaag heb ik een broer en zus uit Oekraïne bij me wonen! Ze woonde daar al langer en zijn gevlucht vanwege de oorlog, maar doordat ze geen Oekraïns paspoort hebben krijgen ze hier geen hulp van de instanties... In gebrekkig Engels hebben ze me uitgelegd dat ze niet veilig naar hun oorspronkelijk land konden en vanuit Nederland kunnen ze hun studie afmaken. Ze waren wanhopig op zoek naar iemand om de hond op te vangen, ze zaten in een Turks gezin waar de hond niet welkom is, zodat zij verder konden zoeken naar een woning waar zowel zij als de hond welkom zijn. Ik werd benaderd voor de hond en heb er de tijd en ruimte voor, dus had toegezegd, maar in gesprek met de zus bleek hij niet alleen te kunnen zijn en dat is wel erg onhandig.
Ik woon zelf via leegstandbeheer/antikraak dus heb een groot huis voor weinig huur waarvan ik 2 kamers niet gebruik, dus toen dacht ik, waarom niet? Hoeft de hond niet gescheiden te worden van zijn baasjes en hebben de baasjes een maand om iets anders te vinden. Een maand, omdat ik zelf ook mijn huis uit moet eind september.

Wat super lief van je!

Niet om t een of ander maar die illegale route van mensen die geen Oekraïnse nationaliteit hebben was toch afgesloten vanwege het misbruik?

Ja, er zullen vast mensen zijn die er misbruik van maken. Maar zij konden wel aan de organisatie die dieren helpt laten zien dat ze in Oekraïne woonde en studeerde, al voor langere tijd. Ik begrijp best dat ze soms regels moeten aanscherpen, maar dat betekend ook dat je mensen hebt die net tussen wal en schip vallen.

Het was mijn eigen aanbod om ze een dak boven het hoofd te bieden, ze hebben daar geen enkel moment zelf om gevraagd en de communicatie met zowel Dierenhulp Oekraïne als met de broer en zus is oprecht en dankbaar overgekomen.

Ah wat moeilijk zeg! Fijn dat ze tijdelijk bij jou terecht kunnen!

Wat lief
Welke nationaliteit hebben ze dan?

Van origine komen ze uit Turkmenistan. Veel jongeren zoeken hun toekomst in Oekraïne om uit de onderdrukte toestand daar te ontkomen, maar het was niet meer veilig om in Oekraïne te blijven en als studendere vrouw kan je je toekomst al helemaal vaarwel zeggen in Turkmenistan en het is als vrouw daar zeker niet veilig. Beide hadden besloten in Oekraïne te wonen en daar te blijven en als het weer veilig is zullen ze ook terugkeren. Ze zijn ook lang daar gebleven, mede doordat er bij de grensovergang
van Oekraïne al gediscrimineerd wordt op het niet hebben van een Oekraïns paspoort. En ook hier worden ze dus gediscrimineerd op hun vluchtelingenstatus.
Gelukkig zijn ze met zijn 2en en de broer kan online werk doen, de zus is zoekende naar werk en ze hopen op die manier samen een kamer of iets te kunnen huren waar de hond ook welkom is.

Als ze geen Oekrainse nationaliteit hebben dienen ze zich te melden bij Ter Apel.
Ik heb bij mij een Oekrainse en haar vriend die Sirisch is. Hij heeft zich bij Ter Apel aangemeld en doorloopt nu het traject voor verblijfsvergunning.
Gelukkig hebben ze toestemming gegeven dat zolang de procedure loopt hij hier mag verblijven en niet verplicht in een asielzoekerscentrum moet zitten.

Legaal werk vinden kan ook niet zonder bsn nummer en iets vinden om te huren wordt dan helemaal onmogelijk of ze moeten ergens illegaal onderhuren.
Kijk je zelf wel uit, gezien je antikraak woont. Of je dan wel zomaar huisgenoten en dieren mag.

Ik snap dat je ze wil helpen maar let wel goed op.

Ze hebben al een BSN nummer gekregen! En konden eerst terecht bij een Turks gezin, alleen was van de een op de andere dag de hond niet meer welkom.

Ze hebben ook contact met het rode kruis en nog wat andere instanties. Maar door het gebrekkig Engels volg ik niet alles. Maar dat wat ik wel begrijp, klinkt als de legale weg om een (tijdelijke) verblijfsgunning krijgen. Ze heeft ook de websites laten zien waar ze naar huurhuizen kijken en hebben daarvoor ook een contactpersoon.

Sinds het een sloopwoning is zijn dieren toegestaan en tijdelijke logé’s doen ze niet moeilijk over zolang ze op de hoogte zijn.

Ik begrijp de waarschuwing absoluut en vond het ook zeker spannend om zomaar mijn huis te openen. Maar het zijn vriendelijke en zachte mensen, die duidelijk dankbaar zijn en uit een hele ingewikkelde situatie komen. Ik ben verwend met alles wat ik heb en kan, dus als ik 2 mensen net een stapje verder kan helpen door ze nog geen maand een dak over het hoofd te geven dan doe ik dat graag.

Wat lief van je !
Fijn dat er zo’n tussenoplossing gevonden is.

Hoe vergaat het de opvangers en hun gasten?

Sinds dit topic is stilgevallen hebben wij een moeder (midden 30) met zoontje (ca. 10) in ons gastenverblijf - wat een vrijstaand huisje is op eigen terrein. Dus wij vangen niet in eigen huis op, iets wat we sowieso niet zouden willen en we ook blij zijn dat we dat niet doen.
Ze zijn via Takecarebnb bij ons gekomen en dat was in principe voor 3 maanden.
Nadat Takecarebnb de plaatsing had afgehandeld hebben zij de 'case' overgedragen aan Het Leger des Heils die vreselijk slecht zijn met de communicatie. Er verscheen een vaag mailtje van een onbekend persoon waar we niet op gereageerd hebben. Die 3 maanden was onlangs verstreken en we laten ze blijven. Dit hebben we aan Het Leger des Heils laten weten per mail maar ze bleven maar proberen te bellen op ongelegen tijdstippen, bleek dat ze de mail helemaal niet gelezen hadden én dat de persoon van het vage mailtje een aantekening over ons had gemaakt...

Bij haar was het school Engels ver weg gezakt want dat had ze niet nodig in het dagelijks leven in Oekraïne en hij was pas net met Engelse les begonnen. De communicatie verliep dus wat stroef maar inmiddels heeft zij sinds enige tijd meerdere keren per week Engelse les en wordt het Engels langzaam beter.

Ze hebben op enkele regels na alle vrijheid. Die regels gaan over de septic-tank (geen gif en antibacteriële troep gebruiken) en klimaat in het huisje (mechanische ventilatie hoog als er gedoucht wordt, afzuigkap aan als er gekookt wordt).
Verder hebben we verzocht niet te lang te douchen en verwarming niet te hoog te zetten. Lijken ze netjes te doen. Afvalscheiden doen ze ook.

Haar zus - die een paar maanden voor de inval van Rusland naar NL kwam en waar ze verbleef voor ze bij ons kwam - woont hier niet ver vandaan. Die komt soms langs en kan dan ook hier overnachten. Zijn ze erg blij mee.

Wij zijn meerdere malen uitgenodigd om wat te komen eten en vinden het culinair 10x niks... Het zou natuurlijk kunnen dat wij verwend zijn maar tot nu toe was het vooral veel aardappel met/en/of andere zetmeel en koolhydraat rijke ingrediënten terwijl wij erg van de verse groentes met of zonder een mini stukje vlees zijn.
De zelfgemaakte sappen - kers, peer (uit eigen tuin) of sinaasappel - zijn dan wel weer erg lekker.

Onlangs waren de ouders voor korte tijd in NL. Ze logeerden afwisselend bij onze gast en haar zus. Lieve mensen, vooral de vader. Het idee dat die mensen nu weer terug naar oorlogsgebied zijn vinden wij vreselijk. Vader heeft een essentieel beroep en voelt de verantwoordelijkheid dat te blijven doen ondanks de gevaren - zijn werkplek is doel van raketaanvallen. Bewonderenswaardig.

Wat fijn dat jullie ook nog in staat zijn om deze mensen een dak boven hun hoofd te geven.
Wij hebben ook nog steeds twee mensen , vanaf begin maart, in ons buitenhuisje zitten.
Ondertussen voelen ze eerder als familie of hele goede vrienden als als vluchteling.
Ze functioneren redelijk zelfstandig.
Ze hebben alleen geen wasmachine en gebruiken dus die van ons.
Ze leven heel zuinig, houden het huisje heel schoon en helpen met klusjes die gedaan moeten worden.
We eten regelmatig samen en komen tot de conclusie dat onze eetgewoontes niet heel veel verschillen.
En wij zijn zeker geen aardappel- eters
Maar nu moet ik dan ook wel opmerken dat de vader van de vluchteling die bij ons woont in de Oekraïne een vijfsterren kok is.
Dat zal wellicht wat zeggen over de culinaire kwaliteiten.
Over de taal : ze spraken al goed Engels en zijn nu de Nederlandse lessen aan het volgen die aangeboden wordt door de gemeente.
En ja, ook wij horen de schrijnende verhalen van hun familie die nog in de Oekraïne wonen. De oude opa’s en oma’s zonder elektriciteit. De broer die honden opvangt van mensen die vluchten , maar ze nu amper eten kan geven omdat er geen geld meer is en de winkels heel slecht bevoorraad zijn. En de echte winter moet nog beginnen.

Ik hoor mijn ouders ook klagen over hun kookkunsten dus ik denk dat je echt geluk hebt met een 5 sterren kok

Bij mijn ouders zitten de vluchtelingen er nog maar er zijn helaas veel gezinnen waarbij het niet gelukt is.

Wij klagen dan ook niet
Ik snap wel dat het met veel gezinnen niet zo rooskleurig loopt als bij ons.
Ook wij hebben wel wat hobbels door voornamelijk onbegrip moet overwinnen .
De mensen die gevlucht zijn zijn vaak behalve verdrietig ook heel boos . En ja … dat merk je aan het humeur .
Met verdriet willen mensen doorgaans nog medelijden hebben, maar met boosheid ligt het anders.
Zeker als je ook elkaars taal niet verstaat of het beiden moet doen met Engels wordt boosheid nogal eens verward met ondankbaarheid.
Tenslotte zien we liever vriendelijk glimlachende mensen als we ons opofferen en ze helpen .
Maar zo gaat het niet altijd .
Het duurt ook allemaal te lang !
Zeker voor de gevluchte mensen , maar ook voor de opvanggezinnen

Onze gasten vooral de moeder leken depressief toen ze bij ons aankwamen. Ze hadden al maandenlang - sinds maart - in een klein appartement doorgebracht met nog 3 volwassenen en een pasgeboren baby.
Het zoontje was zo blij dat hij de eerste dag meteen samen met zijn moeder voor ons wilde koken. Ze zijn hier opgebloeid.

Dat het bij veel gezinnen niet gelukt is begrijp ik heel goed. Opvang in eigen huis is echt heel lastig.

Het is fijn om te lezen dat het in ieder geval bij verschillende gezinnen nog steeds goed gaat !
En ja , het is een stuk makkelijker als je een aparte woonruimte hebt.
In je eigen huis en zowel keuken, woonkamer en badkamer moeten delen met elkaar is een stuk moeilijker. Uiteindelijk verlangt toch iedereen weer naar zijn eigen gedoetje en is het niet raar dat er spanningen ontstaan .