Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-23 12:24

Bel angst, wat is het eigenlijk precies en hoe ontstaat het

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-23 12:24

Ik kom vandaag meerdere artikelen tegen over belangst
https://www.nu.nl/stelling/6249831/liev ... angst.html

en zelfs een filmpje over een mbo opleiding die er les in geeft om het kwijt te raken..https://www.rtvoost.nl/nieuws/2189862/d ... pen-liever

En ook op bokt lees ik regelmatig dat mensen het hebben

Omdat dat zo ver van me afstaat. Ik ben juist een beller. Vraag ik me af hoe ontstaat het? Na een nare ervaring? Of juist door het niet veel doen? Waar is de angst voor? Onbekende mensen? Onbekende situatie? Angst om iets raars te zeggen? Iets voor vooral 40 minners (vanwege de app en mail mogelijkheid tegenwoordig tegenover vaste telefoon alleen) of verdeeld over alle leeftijden?

Help me dit fenomeen beter te begrijpen

, daar kan ik weer van leren.

**Geplaatst**: 04-02-23 12:29

Geplaatst: 04-02-23 12:29

Ik had vroeger bel angst.
Al vind ik angst een groot woord.
Het was het onbekende, de mens aan de overkant niet kunnen zien.
Ik stap er liever op af.
Ik maakte dan ook een briefje met wat ik wilde zeggen.
Maar ik stelde het uit zo lang mogelijk of als ik er onderuit kon deed ik dat.

Daarna kreeg ik werk waar bellen 1 van de belangrijkste taken was.
Overdag de mensen die informatie willen en doorverbonden moeten worden. (ongeveer 300 in een ochtend dienst)
Avond/nacht artsen die andere artsen willen spreken en dat ook volgens protocol gaat wie er dienst heeft en wie je er voor moet inschakelen.

Bel angst weg

Al stap ik nog steeds liever op iemand af als het kan, dan dat ik bel.
Maar maak geen briefjes meer of zo.

Laatst bijgewerkt door DuoPenotti op 04-02-23 12:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-02-23 12:29

Geplaatst: 04-02-23 12:29

Volgens mij hebben veel jongeren er last van. Maar ik ken trouwens ook oudere mensen die niet graag bellen. Ik heb die angst ook niet maar dat komt omdat ik dagelijks (veel) bel voor mijn werk. Als er dan al iets spannends aan zat dan is dat inmiddels wel weg. De oudere generatie belde veel meer, je had immers nog geen e-mail en whatsapp of sms. Je schreef brieven of je belde. En faxen wat later.
Ik weet ook niet precies wat het is dat bellen eng maakt. Het is voor mij niet enger dan iemand persoonlijk aanspreken.
Je poll is trouwens erg onduidelijk Karuna. Ik weet niet of je die nog kan aanpassen? Wat is precies de vraag die je hier stelt?

**Geplaatst**: 04-02-23 12:30

Geplaatst: 04-02-23 12:30

Nee, niet echt last van. Maar ik probeer voor ik iemand bel wel eerst goed te formuleren wat ik precies wil vragen of weten. Ik ben ook nog wel van een generatie vóór dat whatsapp/sms/mail gewoon was. Het verschilt heel erg of ik liever bel of via een ander kanaal contact opneem. Hangt ervan af hoe snel ik een reactie wil of hoe lang ik bereid ben om in de wacht te gaan staan bij bedrijven, dat staat me wel erg tegen vaak, dus dan liever een mailtje of bericht.

Ook privé merk ik wel dat bellen een stuk minder wordt. Veel meer gaat via whatsapp. Soms wel makkelijker ook.

**Geplaatst**: 04-02-23 12:31

Re: Bel angst, wat is het eigenlijk precies en hoe ontstaat het

Geplaatst: 04-02-23 12:31

Ik vind het enger om voice mail in te spreken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-23 12:33

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-23 12:33

Ik probeer het fenomeen te begrijpen voor zover dat kan. Waardoor ontstaat zoiets of is het er gewoon? En wat is er dan dat het maakt dat je niet durft te bellen?

De pol zou ik liever nog langer hebben zodat ja en nee nog in leeftijd opgedeelt wordt maar dat is niet te doen.

Ik woonde redelijk ver van dingen in mijn jeugd. De optie bellen was de snelste mogelijkheid voor afspraken en meer. "Even" langsgaan betekende altijd een eind fietsen en daarna overstappen op bus of trein als het nog verder weg was. En ook in mijn werk was bellen de meest belangrijke communicatie. Vandaar dat het zo ver van me afstaat maar kennelijk wel ern serieus probleem is voor best wat mensen. Wat me ook erg naar lijkt om te hebben :(:)

Laatst bijgewerkt door karuna op 04-02-23 12:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-02-23 12:33

Geplaatst: 04-02-23 12:33

Ik heb ook bel angst gehad, dat komt omdat ik als klein kind eens een mevrouw aan de telefoon kreeg die me direct begon uit te schelden :')

Ik was daar zo van geschrokken dat ik jaren de telefoon niet meer durfde op te pakken.

Nu bel ik uiteraard nog steeds het liefst met bekenden, voor mijn werk moet ik ook bellen met onbekenden dus gelukkig ben ik er al grotendeels overheen door het gewoon te doen.

**Geplaatst**: 04-02-23 12:38

Geplaatst: 04-02-23 12:38

Ik vind bellen echt verschrikkelijk. En ik heb voor mijn werk heel veel moeten bellen maar het is alleen maar erger geworden.
Een van de oorzaken is denk ik dat ik mensen soms slecht versta en dan zijn mijn hersenen nog bezig uit te puzzelen wat ze nou zeiden terwijl zij al 3 zinnen verder zijn en op willen hangen. Of men ramt een lading feitjes (bijvoorbeeld prijs, adres en telefoonnummer) even snel erdoor en jij moet nog een pen zoeken.. dat soort dingen. Ik roep altijd 'mail me maar, dan krijg je alle info' .
Nu nog regelmatig dat mensen perse willen bellen om een prijs te horen van iets wat ik maak en dan vinden ze het raar dat je dat niet uit je hoofd weet, terwijl ik dus a in de zenuwen zit vanwege die persoon met raar accent aan de lijn en b. mijn prijzen zijn van allerlei factoren afhankelijk (hout prijs, formaat, etc) en dan kan ik dus niet zo beantwoorden. Meestal neem ik dus ook de telefoon niet op.
Overigens heeft het ook niet geholpen dat ik op een gegeven moment wel 4x per week werd gebeld door scammers en 'energieleveranciers'.

**Geplaatst**: 04-02-23 12:45

Geplaatst: 04-02-23 12:45

Ik heb belangst.
Bij bekende en bij onbekende mensen, bij onverwachte en geplande telefoontjes.
Ik ben inderdaad bang om iets fout te zeggen, om iets fout te horen, iets fout te begrijpen, de verkeerde persoon te bellen ect.

Ik bel nog steeds geen huisarts of tandarts.
In de laatste jaren heb ik meer moeten bellen en hoewel ik het nog doodeng vind, gaat het een stuk beter. Ik oefen wel het hele gesprek uren in mijn hoofd, wat moet ik zeggen, wat wil ik. Als ik teruggebeld moet worden, loop ik ook de hele dag in "angst"/gestresst

Overigens heb ik ook angst voor appen/mailen. Stuur ik het naar de goede persoon? Komt het duidelijk over? Is er geen miscommunicatie? Heb ik iets fout begrepen eerder? Ook zo'n bericht gaat 100+ wijzigingen door voordat het verzonden word.

Naar vrienden dan weer niet, maar collegas, baas, professionals, wel.

Ik ben 21 en heb Autisme.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:05

Geplaatst: 04-02-23 13:05

Ik had belangst. Nu niet meer

Veel doen heeft bij mij echt geholpen. Als je een vraag ergens over hebt niet mailen, maar bellen. Of bij voorbeeld oefenen door een bedrijf te bellen naar aanleiding van een vacature waar je toch niet op gaat solliciteren.
Ik heb nog steeds wel een beetje kriebels. Alsof ik in het diepe spring. Het onbekende, niet weten wie er aan de andere kant de telefoon oppakt. Maar geen angst meer.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:14

Geplaatst: 04-02-23 13:14

pjer schreef:
Ik vind bellen echt verschrikkelijk. En ik heb voor mijn werk heel veel moeten bellen maar het is alleen maar erger geworden.
Een van de oorzaken is denk ik dat ik mensen soms slecht versta en dan zijn mijn hersenen nog bezig uit te puzzelen wat ze nou zeiden terwijl zij al 3 zinnen verder zijn en op willen hangen. Of men ramt een lading feitjes (bijvoorbeeld prijs, adres en telefoonnummer) even snel erdoor en jij moet nog een pen zoeken.. dat soort dingen. Ik roep altijd 'mail me maar, dan krijg je alle info' .
Nu nog regelmatig dat mensen perse willen bellen om een prijs te horen van iets wat ik maak en dan vinden ze het raar dat je dat niet uit je hoofd weet, terwijl ik dus a in de zenuwen zit vanwege die persoon met raar accent aan de lijn en b. mijn prijzen zijn van allerlei factoren afhankelijk (hout prijs, formaat, etc) en dan kan ik dus niet zo beantwoorden. Meestal neem ik dus ook de telefoon niet op.
Overigens heeft het ook niet geholpen dat ik op een gegeven moment wel 4x per week werd gebeld door scammers en 'energieleveranciers'.

Ik herken me wel in jouw verhaal

Hier ook belangst en voornamelijk voor het onbekende. Als ik weet waarvoor iemand belt, scheelt het al een stuk. M’n hersens zijn gewoon te lang bezig met dingen verwerken waardoor de helft weer mist. Op papier kun je alles rustig even nalezen, checken etc. komen zaken ook veel beter over in mijn geval. Ben niet zo mondig.

Stukje introversie is het ook bij mij. Zowel het langzamere verwerken, als het feit dat iemand ineens in m’n nek als hoor hangt omdat hij NU mijn aandacht opeist. Daar ga ik niet zo goed op. En face to face is dat toch weer anders omdat je dan nonverbaal erbij hebt

Vind ik een stuk prettiger. Bellen met vrienden gewoon om te kletsen is overigens ook weer anders omdat daar geen verwachting aan hangt.

Ik kan trouwens prima telefoneren, ook met klanten etc. Over het algemeen zal niemand het bij mij doorhebben…maar van binnen gaat de hartslag naar standje 300 en slaat m’n hoofd op tilt. En dat wordt echt niet minder helaas.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:16

Geplaatst: 04-02-23 13:16

Deugenietje schreef:
Ik vind het enger om voice mail in te spreken

Oh dan hang ik altijd snel op. Maar ik hou ook echt niet zo van bellen. Maar ik doe het waar nodig wel hoor, zeker praktische telefoontjes (afspraak maken oid) is prima. Maar gezellig bellen met iemand daar ben ik echt niet van.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:18

Geplaatst: 04-02-23 13:18

Deugenietje schreef:
Ik vind het enger om voice mail in te spreken

Dat doe ik sowieso nooit. Ik ga niet tegen een bandje praten..
Zelf geen bel-angst. Ik werk als receptioniste en krijg allerlei soorten mensen aan de lijn.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:25

Re: Bel angst, wat is het eigenlijk precies en hoe ontstaat het

Geplaatst: 04-02-23 13:25

Ik had ook ooit belangst, toen ik jong was...bij mij was het vooral enorme onzekerheid. Durfde nog niet eens alleen naar een winkel. Gelukkig is dat allemaal goedgekomen in de loop der jaren met het klimmen van de jaren. Blijf wel nog steeds niet zo'n beller, zakelijk en korte telefoontjes prima maar lange gesprekken liever in real life.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:28

Geplaatst: 04-02-23 13:28

DuoPenotti schreef:
Ik had vroeger bel angst.
Al vind ik angst een groot woord.
Het was het onbekende, de mens aan de overkant niet kunnen zien.
Ik stap er liever op af.
Ik maakte dan ook een briefje met wat ik wilde zeggen.
Maar ik stelde het uit zo lang mogelijk of als ik er onderuit kon deed ik dat.

Daarna kreeg ik werk waar bellen 1 van de belangrijkste taken was.
Overdag de mensen die informatie willen en doorverbonden moeten worden. (ongeveer 300 in een ochtend dienst)
Avond/nacht artsen die andere artsen willen spreken en dat ook volgens protocol gaat wie er dienst heeft en wie je er voor moet inschakelen.

Bel angst weg

Al stap ik nog steeds liever op iemand af als het kan, dan dat ik bel.
Maar maak geen briefjes meer of zo.

Dit is precies hoe het bij mij ook ging ja!

**Geplaatst**: 04-02-23 13:33

Geplaatst: 04-02-23 13:33

Gelukkig nooit gehad. Wel gewerkt voor een baas met bel angst. Heel vervelend soms! Mijn werk is bellen dus maar goed ook dat ik er geen angst voor heb. Ik heb liever agressie aan de telefoon dan aan de balie als er te kiezen is! Al tolereer ik agressie niet. Degene die zo belt kan of snel van toon veranderen of het is een heel kort gesprek. Ik wil en kan heel veel doen maar niet als dat agressief geëist wordt

**Geplaatst**: 04-02-23 13:39

Geplaatst: 04-02-23 13:39

Ik heb geen angst om zelf te bellen (je weet tenslotte van ik bel nu Piet of ik bel bedrijf X). Maar vind het zelf vaak enger om een nummer op te nemen dat ik niet ken. Doe ik vaak ook niet, tenzij dat ik weet dat ik gebeld kan worden zeg maar (fysio staat bv niet in mijn contacten, maar ik weet dat als ik nu een contactformulier invul, ik maandag gebeld wordt, dan neem ik wel op).

Bij mijn bijbaan vind ik bellen hooguit lastig, omdat ik bij die telefoons slecht hoor of ik al doorverbonden ben en het een beetje ongemakkelijk vind om te vroeg te beginnen met mijn verhaal :')

Maar op stage heb ik weer totaal geen moeite, gezien ik eigenlijk alleen bel als het vervoer te laat is en dat altijd duidelijk hoorbaar is, en een voorspelbaar gesprek is (wat degene aan de andere kant van de lijn waarschijnlijk ook meerdere keren per dag voert).

**Geplaatst**: 04-02-23 13:41

Geplaatst: 04-02-23 13:41

KittyDylan schreef:
Ik heb belangst.
Bij bekende en bij onbekende mensen, bij onverwachte en geplande telefoontjes.
Ik ben inderdaad bang om iets fout te zeggen, om iets fout te horen, iets fout te begrijpen, de verkeerde persoon te bellen ect.

Ik bel nog steeds geen huisarts of tandarts.
In de laatste jaren heb ik meer moeten bellen en hoewel ik het nog doodeng vind, gaat het een stuk beter. Ik oefen wel het hele gesprek uren in mijn hoofd, wat moet ik zeggen, wat wil ik. Als ik teruggebeld moet worden, loop ik ook de hele dag in "angst"/gestresst

Overigens heb ik ook angst voor appen/mailen. Stuur ik het naar de goede persoon? Komt het duidelijk over? Is er geen miscommunicatie? Heb ik iets fout begrepen eerder? Ook zo'n bericht gaat 100+ wijzigingen door voordat het verzonden word.

Naar vrienden dan weer niet, maar collegas, baas, professionals, wel.

Exact hetzelfde hier!

**Geplaatst**: 04-02-23 13:42

Geplaatst: 04-02-23 13:42

Ik heb helemaal nergens last van. Voicemail brul ik ook makkelijk in.

Kijk, als kind hadden wij geen mobiele telefoon, dan belde je je vriendinnetjes op, of ging je langs. Mijn ouders hadden ook nog eens een eigen bedrijf. Dus daar werd ook nog wel eens voor gebeld.

Kids van nu appen. Die hoeven niet te bellen. Dus die zijn ook bang voor die interactie. Er zijn ook mensen die gewoon niet van andere mensen houden en daarom niet willen bellen.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:46

Geplaatst: 04-02-23 13:46

Ik heb ook bel-angst.
Mijn man vindt dat vooral erg grappig.

Bij mij komt het denk ik omdat ik introvert ben en misschien wel ergens op het autisme spectrum zit.
Ik vind het vooral naar dat ik degene aan de andere kant van de lijn niet kan zien wat betreft nonverbale communicatie. Dat maakt voor mij het plaatje af.
Ook gaat een telefoongesprek voor mij vaak te snel, face to face heb ik meer tijd om het te verwerken en extra vragen te stellen.
Als ik de mogelijkheid heb om er langs te gaan doe ik dat liever, al kost dat natuurlijk veel meer tijd.
Als ik weet dat ik moet gaan bellen kan dat rustig een hele tijd kosten om er naar toe te werken waarin ik dan verder niet veel presteer.
En breek me de bek niet open over een telefoontje verwachten.

Doe mij maar gewoon een mailtje, kan ik rustig mijn verhaal vertellen (en corrigeren) en nog even terug lezen of ik goed over kom.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:46

Geplaatst: 04-02-23 13:46

Ik denk dat het eigenlijk vaak te maken heeft met de onzekerheid van nieuwe dingen uitvoeren.
In je eentje een vaardigheid moeten oefenen, die je niet kan.
En hoe vaker je het doet, hoe meer zelfvertrouwen je krijgt

Zoals een eerste werkdag best spannend kan zijn wanneer je het idee hebt dat je sommige vaardigheden nog helemaal niet beheerst, nog niet eerder geoefend hebt. En dat moet je nu alleen doen?

Mailen of appen heb je de tijd om na te denken wat je wilt zeggen, spraakberichten kan je opnieuw opnemen als je niet tevreden bent, bellen met oma is ook niet eng, maar een onbekend persoon bellen? En misschien wel vragen moeten stellen of een verzoek aan diegene doen -> dat is spannend.

**Geplaatst**: 04-02-23 13:49

Geplaatst: 04-02-23 13:49

Ik heb geen bel angst, bel naar iedereen als het moet, maar mijn hobby is het niet. En stel het daarom ook vaak uit. Daarnaast bel ik het liefst als ik alleen ben, zodat niemand zich met mijn gesprek kan bemoeien.
Ook voor mijn werk veel moeten bellen en dan al die coaching gesprekken waarbij je gesprekken terug geluisterd worden, vreselijk.. Ik was dan ook altijd bloed nerveus als die tijd weer voorbij kwam. Had je een goed gesprek hoorde je niks, -O-

maar had je een slecht gesprek, dan kreeg je dat weer wel te horen.

Daar heb ik wel een trauma van opgelopen :')

**Geplaatst**: 04-02-23 13:52

Geplaatst: 04-02-23 13:52

Ik heb het zelf niet. Als kind een beetje, wanneer ik een telefoontje moest doen naar iets wat op een officiële instantie leek. (Dat moet je als kind niet heel vaak.)

Ik ken wel mensen die echt onder belangst gebukt gaan. Bijna altijd zijn het vrouwen en meisjes en gewoonlijk hebben ze een vorm van autisme. Vaak durven die nog net wel met hun moeder te bellen. Over de oorzaak en een eventueel verband kan ik niets zeggen; dat heb ik niet onderzocht.

**Geplaatst**: 04-02-23 14:38

Re: Bel angst, wat is het eigenlijk precies en hoe ontstaat het

Geplaatst: 04-02-23 14:38

Voor mij een aantal dingen:

- je kan niet nadenken, je moet meteen reageren (daarom schrijf ik dus het liefst)
- je kunt per ongeluk iemand anders aan de telefoon krijgen
- je kunt overrompeld worden in het gesprek
- ik vind 1 op 1 contact sowieso vermoeiend

**Geplaatst**: 04-02-23 15:06

Geplaatst: 04-02-23 15:06

Ik heb geen angst voor bellen, maar vind het een enorm irritante manier van contact nemen.
1) Je legt onverwacht beslag op mijn tijd. Bellen is best intrusief. In principe verwacht je dat ik stop met wat ik bezig ben om naar jou te luisteren.
2) Ik weet ook niet precies hoe lang het gesprek gaat duren, ik kan dus niet inschatten of ik alleen maar voor een paar minuten mijn bezigheden moet stilleggen of dat het zo lang duurt dat ik mijn andere bezigheden moet uitstellen of alsnog het gesprek moet afbreken.
3) Heel vaak kun je telefonisch toch geen concreet antwoord geven. Vaak moet je toch nog dingen opzoeken, met iemand anders bespreken, ... Ga eens na hoe vaak een telefoongesprek eindigt met: kan je dit allemaal even op mail zetten?

4) Ik heb opdrachten graag op schrift. Dat als ik na een halfuur niet meer weet wat nu de exacte deadline was of welke zin ik moest aanpassen, ik dat gewoon lekker in mijn mailbox kan opzoeken. Ook andersom tik ik liever een mail uit die ik kan nalezen en waarin ik details toe kan voegen, dan dat ik de telefoon neerleg en me bedenk van 'oliebol, heb ik gezegd dat het enkel de cijfers van het derde kwartaal zijn die ik nodig heb?'

Tot slot vind ik de telefoon iets van vroeger toen de middelen om met elkaar te communiceren beperkt waren. Voor snelle communicatie werd de telefoon uitgevonden. In 2023 hebben we heel wat andere communicatiekanalen die specifiek kunnen dienen voor snelle communicatie, zowel op privé- als professioneel vlak en je kan zelfs spraakberichten achterlaten (wat dan evenveel waard is als een voicemail inspreken): Messenger, Whatsapp (Business), Microsoft Teams, Snapchat, SMS, Zoom, ...

Uiteraard zie ik nog wel de voordelen in van een telefoontje. Vooral in noodgevallen. Als mijn paard met koliek staat, vind ik het ook leuker als de stalhouder de dierenarts belt en niet achter de laptop kruipt om een mail te typen. Maar naar mij toe zou ik juist een bericht fijner vinden. Als ik aan het werk ben, neem ik niet graag privé-telefoons op, dus dan vind ik een appje van de stalhouder met 'Je paard heeft koliek. Dierenarts is gebeld. Bel aub even.' wel weer efficiënter werken. Ik ben dus niet tegen bellen, maar vind het in heel veel gevallen gewoon niet de meest optimale manier.