Bokt.nl

LBLGypsyCobs schreef:

Ik heb jaren terug aan den lijve ondervonden dat wanneer mensen weten dat je vervelende ervaringen hebt, ze het nogal eens vertalen naar kwetsbaar genoeg om aan te zitten en dan ook een poging wagen.

Oftewel '#metoo' = 'kun je makkelijk aan zitten'

Ayasha schreef:

Resistance schreef:

Punt is dat als jij een vent een schop voor z'n muil geeft, jij óók gelijk kans hebt op een strafblad. Vriendin van me heeft het meegemaakt: zij werd in haar kony geknepen waarna ze hem een knietje in zijn ballen heeft gegeven en een dreun heeft gegeven. De vent heeft haar aangeklaagd wegens mishandeling.

Dat dus, de man die de vrouw betast zonder toestemming komt er mee weg, moet men niet over zeuren, de vrouw die terecht lik op stuk geeft wordt aan geklaagd....

Palmera schreef:

En echt, hoe erg ik het ook vind voor ware slachtoffers, hoe groot voorstander ik ook ben van castratie (en voor mijn part algehele amputatie van....) voor díe daders, ik kan me niet neerleggen bij het huidige beeld.

Ik kan me niet neerleggen bij het feit dat we in een cultuur gaan komen waarbij fluiten een man per direct een zedendelinquent maakt. Waarbij een ongevraagde hand op een lichaamsdeel maakt dat die man gelijk in aanmerking komt voor een strafblad. Geef hem potverdorie lik op stuk! Waar is de weerbaarheid van de huidige vrouw? De vrouw mag best iets duidelijk maken! Daarna: sorry en gebeurd = gebeurd. Nu verder met het leven.
Waarom word aan alles zo zwaar getild? En let op: ik heb het nu niet over verkrachting, bedreiging, etc!
Kom toch voor jezelf op. En maak er daarna niet zo'n punt van.

Ik heb twee zeer onsmakelijke en niet prettige ervaringen gehad in mijn leven. En ik heb ze allebei eigenhandig de goot in getimmerd na 3 waarschuwingen. Dit kan toch niet alleen ik? Dit kan iedereen!
En als nu een man naar fluit zwaai ik. Als een man zijn hand op mijn achterste legt krijgt hij eem verbale mededeling. Als een man zegt dat ik mooi ben bedank ik hem. Als een man zijn dingetje laat zien vertel ik dat ik zwaarder gereedschap heb. En als een man mij wat wil aandoen komt hij daar niet ongeschonden vanaf, ook al zou hij winnen.

Ik ben groot voorstander van zelfverdediging op school. Want ook uit dit topic blijkt hoe snel vrouwen zich bedreigd voelen en zich zelfs door complimemten al onjuist bejegend voelen.

Het gaat de verkeerde kant op en het maakt de wereld niet mooier.

En nogmaals: echte daders mogen wat mij betreft opgeknoopt worden. Maar een man die fluit of zo stom is in een bijdehante bui zijn hand ergens te leggen zal leren van een onverwachte flinke waarschuwing.

Jennanne schreef:

dit is ook inderdaad groot probleem; dat het voorkomt in privésfeer. Zo is het bij mij ook gegaan. Naja, eerste keer waren al mijn vrienden erbij (was donker, en ik lag met mijn ex in een hoekje, de rest van de vriendengroep lag ergens anders in de kamer.) En hij begon me overal aan te raken, ik was net 13..We hadden net een week een relatie. Dus ja, ik wilde uiteraard niet meteen ruzie met hem. En zeker niet waar al je vrienden bij zijn. Dus wat moet je dan doen..? Wat kán je doen in zo'n geval?

Florenc schreef:

Palmera schreef:

En echt, hoe erg ik het ook vind voor ware slachtoffers, hoe groot voorstander ik ook ben van castratie (en voor mijn part algehele amputatie van....) voor díe daders, ik kan me niet neerleggen bij het huidige beeld.

Ik kan me niet neerleggen bij het feit dat we in een cultuur gaan komen waarbij fluiten een man per direct een zedendelinquent maakt. Waarbij een ongevraagde hand op een lichaamsdeel maakt dat die man gelijk in aanmerking komt voor een strafblad. Geef hem potverdorie lik op stuk! Waar is de weerbaarheid van de huidige vrouw? De vrouw mag best iets duidelijk maken! Daarna: sorry en gebeurd = gebeurd. Nu verder met het leven.
Waarom word aan alles zo zwaar getild? En let op: ik heb het nu niet over verkrachting, bedreiging, etc!
Kom toch voor jezelf op. En maak er daarna niet zo'n punt van.

Ik heb twee zeer onsmakelijke en niet prettige ervaringen gehad in mijn leven. En ik heb ze allebei eigenhandig de goot in getimmerd na 3 waarschuwingen. Dit kan toch niet alleen ik? Dit kan iedereen!
En als nu een man naar fluit zwaai ik. Als een man zijn hand op mijn achterste legt krijgt hij eem verbale mededeling. Als een man zegt dat ik mooi ben bedank ik hem. Als een man zijn dingetje laat zien vertel ik dat ik zwaarder gereedschap heb. En als een man mij wat wil aandoen komt hij daar niet ongeschonden vanaf, ook al zou hij winnen.

Ik ben groot voorstander van zelfverdediging op school. Want ook uit dit topic blijkt hoe snel vrouwen zich bedreigd voelen en zich zelfs door complimemten al onjuist bejegend voelen.

Het gaat de verkeerde kant op en het maakt de wereld niet mooier.

En nogmaals: echte daders mogen wat mij betreft opgeknoopt worden. Maar een man die fluit of zo stom is in een bijdehante bui zijn hand ergens te leggen zal leren van een onverwachte flinke waarschuwing.

Mooi verwoord wat ik wilde zeggen.
Heel duidelijk te stellen: daders van seksuele zedendelicten mogen van mij 10x harder gestraft worden dan wat er nu gebeurd, sowieso. Maar "wij" als vrouwen moeten in ons dagdagelijks leven ook gewoon eens leren om ballen aan ons lijf te krijgen. En daar bedoel ik zeker niet mee dat je een man fysiek in elkaar moet gaan meppen, want 1. dat is ook niet echt de oplossing die je zoekt, en 2. maakt je zelf strafbaar. Maar grenzen leren stellen, je bek durven (!) open trekken, je verbaal weerbaar opstellen en gewoon niet zomaar met je laten sollen. Er is niet mis met radicaal 'nee' zeggen, als je iets niet wil. Waarom kan een man dat wel, en zijn er zoveel vrouwen die dat niet kunnen? Ik werk in een op- en top mannenwereld, een machowereld ook. En ja, daar worden wel eens schunnige opmerkingen gemaakt. En dan heb je de keuze als vrouw. Of je laat over je lopen, of je geeft ze lik op stuk en je zorgt ervoor dat even sterk staat.

Jennanne schreef:

dit is ook inderdaad groot probleem; dat het voorkomt in privésfeer. Zo is het bij mij ook gegaan. Naja, eerste keer waren al mijn vrienden erbij (was donker, en ik lag met mijn ex in een hoekje, de rest van de vriendengroep lag ergens anders in de kamer.) En hij begon me overal aan te raken, ik was net 13..We hadden net een week een relatie. Dus ja, ik wilde uiteraard niet meteen ruzie met hem. En zeker niet waar al je vrienden bij zijn. Dus wat moet je dan doen..? Wat kán je doen in zo'n geval?

Ik hoop oprecht dat als ik ooit een dochter heb, dat ik ze ten minste kan bijbrengen dat ze 'nee' kunnen en mogen zeggen. Dat hun nee even krachtig en belangrijk is, dan die van een man. Dat het niet erg is om ruzie te maken, als er grenzen niet gerespecteerd worden. Dat is weerbaarheid. Daar hoeft hélemaal niet fysieks aan te zijn. Een vrouw moet gewoon ook leren, dat ze op dezelfde stapje staan dan mannen. Het is niet omdat de man iets wil, dat jij als vrouw dat ook maar gewoon moet toelaten. Een man heeft helemaal geen machtspositie, wij als vrouw geven hén een machtspositie door gewoon altijd onze bek te houden, en dat is niet oké. Vrouwelijke emancipatie wil niet enkel zeggen dat we mannen met de vinger wijzen en dat we politiek met de vinger wijzen. Vrouwen moeten soms ook gewoon durven om zélf in de machtspositie te gaan staan.

Fenrir schreef:

Leuk hoor, nee zeggen. Heb je echt enorm veel aan als meisje van 15 en amper 1.60 m hoog tegen een paar jaar oudere vent van ruim 1.85 m die je nee keihard negeert. Kun je nog zo hard "nee" roepen. Wat een weerbaarheid! Want alle vrouwen die dit overkomt laten het immers maar gewoon allemaal toe, toch?

Of moeten we allemaal maar een zwarte band in een of andere oosterse vechtsport gaan halen, liefst voor we 10 jaar oud zijn?

Urbiezira schreef:

Ik vind het echt heftig wat je in het tweede deel van je bericht zegt, Florenc. Voor mij ga je totaal het punt voorbij. Je legt het bij de vrouw, je zegt in feite dat jennanne en ik beide niet nee hebben gezegd, en dat we het hebben toegelaten. Ik vind dat zó verkeerd. Ik heb gejankt en continu nee gezegd, keer op keer. Maar ik was hartstikke depressief en op een gegeven moment houdt het dan op. Ik ga niet om 2 uur ‘s nachts mijn vriend uit bed duwen in zijn eigen huis. Wat moet ik doen dan? Naar zijn ouders gaan? Ik hoop echt dat ik je reactie verkeerd interpreteer.

Urbiezira schreef:

Wat Fenrir en GypsyCobs zeggen sluit ik mij verder geheel bij aan.

Citaat:

(...) dat is weerbaarheid. Daar hoeft hélemaal niet fysieks aan te zijn. Een vrouw moet gewoon ook leren, dat ze op dezelfde stapje staan dan mannen. Het is niet omdat de man iets wil, dat jij als vrouw dat ook maar gewoon moet toelaten. Een man heeft helemaal geen machtspositie, wij als vrouw geven hén een machtspositie door gewoon altijd onze bek te houden, en dat is niet oké. Vrouwelijke emancipatie wil niet enkel zeggen dat we mannen met de vinger wijzen en dat we politiek met de vinger wijzen. Vrouwen moeten soms ook gewoon durven om zélf in de machtspositie te gaan staan.

Jennanne schreef:

Oh, en in mijn geval was hij de enige met wie ik bevriend was op dat moment. Ik had totaal geen aansluiting met mijn leeftijdsgenoten op school, of sport of waar dan ook. Hij was letterlijk mijn enige vriend. En die wil je dan niet kwijt.

Dus het is allemaal niet zo simpel