Ken een vaneen dorp verder meisje vermoord.. loopt al gewoon weer op straat voetbalt weer bij een club en leeft weer door.

Van mij mogen de straffen flink omhoog

Idylle waar heb je dat gevonden?
In de wet staat namelijk max 7 jaar jeugd tbs. En niets over doorstroom naar gewone tbs.

Ook getekend.
De ouders van de slachtoffers hebben levenslang en de daders bouwen hun leven weer op, soms met een compleet nieuwe identiteit. Ik vind het bizar.

[ img ]
Stukje van rtvutrecht waarin je kunt lezen dat er gehoopt wordt dat het straks omgezet wordt in volwassen tbs. Ik heb quera een pb gestuurd met de info hoe ik eraan kom. Hier een stukje extra waaruit blijkt dat het klopt wat ik zeg

Nog 2 fotos van NOS en een advocaten kantoor toegevoegd wasruit blijkt dat PIJ omgezet kan worden in TBS
[ img ]

[ img ]

https://www.nolet-advocaten.nl/site/adv ... -maatregel

Ik heb na even googlen dit gevonden.

Dat is dus al positief vind ik. Alleen bizar dat dit pas vanaf 2014 geld.

Idd heel bizar, had al veel.eerder in mogen gaan, maar goed, het ìs er ni iig.
Ik mag hopen dat de dader van Romy echt voor zn leven vast blijft zitten. Die gozer is echt mega gestoord....

De petitie klopt niet. Een 18 jarige kan ook volwassenen berecht worden en in sommige gevallen een 17 jarige ook. De pij maatregel is aanvankelijk voor 2 jaar maar kan verlengd worden tot maximaal 8 jaar en daarna zelfs omgezet in tbs. Een pij is daarom de zwaarste straf die er is; er is geen einddatum bekend.
Hoe zeer ik ook de wens begrijp om lang te straffen, blijkt dit in de praktijk veel minder effectief dan oplegging van een maatregel.

Ik heb om deze reden de petitie ook niet getekend, ondanks dat mijn kind persoonlijk te maken heeft gehad met Romy en haar dader in minder leuk opzicht. Pij is al heel erg zwaar en lijkt mij effectiever als het opsluiten

Ik vind dit een lastige. Een PIJ is een maatregel en geen straf en kan alleen opgelegd worden indien de veroordeelde verminderd toerekeningsvatbaar is. Is de veroordeelde volledig toerekeningsvatbaar dan kan de maatregel niet opgelegd worden en heeft de rechter alleen de mogelijkheid om een straf op te leggen. Een of twee jaar is voor sommige delicten wel erg kort, zeker als er ook nog sprake is van vervroegde in vrijheidstelling of als een deel van de straf voorwaardelijk is (wat ook vaak wordt ingezet als middel om recidive te voorkomen).
De kans dat een jeugdige die zulke ernstige delicten pleegt volledig toerekeningsvatbaar is, is wellicht niet groot, maar helemaal uitsluiten kun je dat niet. En natuurlijk is er dan de mogelijkheid om het strafrecht voor volwassenen te gebruiken, maar daar moet wel een sterke argumentatie voor gebruikt worden in een vonnis. Op zich vind ik het idee dat een rechter wat meer speling heeft als het om de duur van de straf gaat niet gek. Maar wat doet het met een jongere die vanaf zijn zestiende tot zijn 21e opgesloten zit? Hoe komt zo’n kind weer buiten en wat betekent dat voor de maatschappij en voor de kans op recidive?
Ik vind het nog een lastig vraagstuk en ben er nog niet uit of ik het een goed idee vind.

Ik zou weleens wat cijfers/ voorbeelden willen zien van gevallen waarin jeugd-tbs daadwerkelijk omgezet is naar volwassenen-tbs. Dat dit theoretisch kan, wil nog niet zeggen dat het ook gebeurt.

Ik vind verder dat bij een zwaar delict als moord/doodslag de jeugdige leeftijd van de dader niet zwaarder mag wegen dan de ernst van het delict. Om twee redenen: de onherstelbaarheid van het aangerichte leed en de kans op recidive. Maatschappelijk gezien zeer zwaarwegende factoren.
Er wordt, ter verdediging van de korte duur van jeugd tbs en de lichte straffen, gezegd dat een neiging tot (dodelijk) gewelddadig of anderszins ernstig afwijkend gedrag op jeugdige leeftijd nog bijgestuurd kan worden. Maar is het bij sommige echt zware gevallen niet eerder een indicatie van een aangeboren neiging tot geweld die bij het volwassen worden alleen maar erger wordt? In hoeverre zijn jeugdige psychopaten nog 'bij te sturen'?

Gelukkig hoeft de maatschappij niet te veroordelen of uit te onderzoeken, maar zijn daar zeer kundige mensen voor. Bij een maatregel vindt iedere 2 jaar een herbeoordeling plaats en is dus duidelijk of gedrag bij je sturen blijkt ja of nee

En niet te vergeten dat dit diverse mensen zijn die met en niet met de patiënt werken. Om een goede herbeoordeling te maken.

Patiënt? Waarom geen delinquent?
Een patient is m.i. iemand die slachtoffer is van zijn eigen ziekte.

Het stoort mij dat ook de zwaardere categorie daders in de forensische psychiatrie standaard aangeduid wordt als patient. Dit woord draagt een zweem van onschuld en impliceert dat het gaat om een zieke die recht heeft op empathie en voor alles hulp en zorg nodig heeft om beter te worden. Die hulp en zorg zijn uiteraard noodzakelijk, maar met behoud van een bepaalde distantie, en een diepgeworteld besef van wat diegene op zijn geweten heeft. Bescherming van de maatschappij zou ook voor de direct betrokken behandelaars/begeleiders altijd voorop moeten staan, niet het recht van de delinquent/patient op empathie, en in meer concrete zin
op verlof en/of terugkeer in de maatschappij.

Dat er bij de behandelaars toch een zekere empathie ontstaat voor die delinquenten/patienten is waarschijnlijk een onvermijdelijk en wellicht ook in zekere zin onmisbaar aspect van het werk. De behandelaars zien uitsluitend hun clienten, en niet de slachtoffers en nabestaanden. Hun behandeling stelt de patient/delinquent centraal. Ze bouwen een zekere band met deze persoon op. Daarin schuilt echter een gevaar van verlies van professionele distantie. Hier zouden deze mensen zich echt elke seconde van bewust moeten zijn. Dat men altijd bedenkt dat de zgn. modelpatient een duistere, gevaarlijke kant kan hebben. Die te vinden is in zijn dossier, de persoon in kwestie zit daar tenslotte niet voor niets.

Spreek daarom ook liever niet van patienten, maar hooguit van clienten. Woordkeuze maakt hier veel uit, niet alleen voor de buitenwacht, ook voor de behandelaars/begeleiders.

In dit licht vind ik het overigens echt godgeklaagd dat tot voor kort daders van zeer ernstige misdrijven, in de zin van: in aanmerking komend voor tbs, de overdracht van minder gunstige delen van hun dossier konden blokkeren. Idem psychisch onderzoek in het PBC. Op basis waarvan? Onbegrijpelijk. En heel, heel triest dat er een zaak als die van Anne Faber voor nodig is geweest om hier verandering in te bewerkstelligen.

Omdat ze ook slachtoffer zijn van hun eigen ziekte, waardoor ze dus andere slachtoffers hebben gemaakt. En ze zijn geen delinquent, die straf hebben ze al uitgezeten. En in een tbs is het echt niet van koetsie koetsie koe wat zielig wat je gedaan hebt.
Elke dag wordt er hard gewerkt aan behandeling. En dat start al met het openen van de deur van hun kamer/cel.

En tuurlijk krijg je een band met een patient, anders valt er weinig te behandelen. Dit is dus inderdaad nodig. Daarom zeg ik ook dat als iemand getoetst wordt dit ook gedaan wordt door mensen die niet dagelijks met diegene werkt. Om een goed beeld te krijgen en niet een eventueel verkleurd beeld.

En geloof me personeel is zeer bewust dat iemand hier niet voor zijn zweetvoeten zit en dat iemand serieuze delicten heeft gepleegd. Ondanks dat iemand op een afdeling misschien heel gewoon lijkt

Als het niet-krijgen van een band ervoor zorgt dat een behandeling faalt, en een niet-geslaagde behandeling dat de TBS-maatregel niet kan worden afgesloten, dan is dat wel dé manier om deze delinquenten oneindig vast te blijven houden. "Helaas, uw behandeling is nog steeds niet aangeslagen, u bent nog steeds een te groot gevaar om op verlof te sturen."
Misschien is dat wel de uitkomst dan. Geen betekenisvol contact maken met de patiënt, en op die manier alsnog levenslang ervan maken.

Je kan ook zoals elk ander land geen tbs geven en ze direct op straat gooien na hun celstraf

*sarcasme uit

In Amerika krijgen ze rustig 400 jaar cel... Ook een oplossing tegen vervroegde vrijlating...

Behandeling of niet ik blijf het gevaarlijk vinden dit soort daders weer vrij te laten.

Kijk maar naar Anne die ging fietsen en ook zon tbs er met verlof tegen kwam. Dan maakt mij het niet uit of de dader veertien of veertig zijn..

Hij had geen tbs dat was het hele probleem.

owh verkeerde voorbeeld maar er zijn andere gevallen waar wat fout ging.

Geen tbs, maar wel aan het voorbereiden op terugkeer in de maatschappij. Onder het toeziend oog van ''zeer deskundige mensen''.

Een psychiatrische behandeling is wel iets anders dan een tbs behandeling. Totaal niet te vergelijken.