Bokt.nl

Nikass schreef:

Askja als je iemand niet begrijpt, kan je beter om uitleg vragen, dan allerlei ongefundeerde conclusies te trekken. Daar wordt uiteindelijk niemand wijzer van.

De vraag is -en ik stel uitdrukkelijk dat het een vraag is - of het niet ook in het belang van de samenleving kan zijn om je uiterste best te doen om iemand zover te krijgen dat hij kan gaan reintegreren? Hebben we als samenleving een collectieve verantwoordelijkheid voor al onze inwoners?
Oomens, het is wel grappig dat je naar het christendom verwijst: niet echt het voorbeeld van veel genade en tweede kansen, meer van verketteren en verbranden. Ik weet niet of je daar naar terug wilt?

Daarbij zou je kunnen overwegen dat iemand na 25 jaar dusdanig zou kunnen zijn veranderd dat een heroverweging op zijn plaats is. Wat heeft behandeling anders voor zin? Waarom zou een dader zich nog inspannen voor goed gedrag?
Voor mij hoeft daarbij het belang van de dader niet boven dat van het slachtoffer te staan. Je zou het slachtoffer (cq nabestaanden) kunnen betrekken bij dat proces?

Marie_Anne schreef:

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~b0e3865a/
Ik lees af en toe mee, omdat ik het maar een lastig onderwerp vind en ik denk dat er geen echte oplossing is. Ik vind niet dat je mensen, zeker jonge mensen, helemaal mag afschrijven. Maar ik las vanmorgen bovenstaand artikel, over de verkrachting van een jong meisje door een tbs-er (de dader heeft eerder met 16 jaar een meisje gedood) en het leven in een dorpje naast een tbs-kliniek . En eerlijk, ik zou daar ook niet willen wonen. Omdat ik graag alleen in de natuur rondfiets en wandel. En als je kinderen hebt, pfff.... Zoals iemand in dat artikel het omschrijft zijn ze inderdaad een soort proeftuin voor de tbs-ers.

De manier waarop gereageerd werd op de verkrachting en andere incidenten, met name door de politie (wat een idiote prutsers... dat arme kind.), maar ook door de kliniek, dat helpt allemaal niet mee natuurlijk.

Ik heb werkelijk geen idee wat je nou met dit soort jongens aan moet.

Askja schreef:

het verhaal vam het meisje, hoe zij is behandeld door de politie en hoe de betreffende tbs kliniek zich opstelt, is bijzonder schokkend en pijnlijk.

Askja schreef:

En hoe verhoudt zich het leed dat aangericht wordt tot het recht op vrijheid en terugkeer in de maatschappij van de dader?

Askja schreef:

Het verhaal in de Vk is weer zo'n voorbeeld van het idee dat ook een zware zedendelinquent in principe altijd moet kunnen terugkeren in de maatschappij. Hier zie je daar opnieuw de gevolgen van; het verhaal vam het meisje, hoe zij is behandeld door de politie en hoe de betreffende tbs kliniek zich opstelt, is bijzonder schokkend en pijnlijk. En het had voorkomen kunnen worden.
Dat dorp is inderdaad een proeftuin om te zien of de tbs-ers om kunnen gaan met hun vrijheid en dat het al meerdere malen fout is gegaan wordt blijkbaar gezien als betreurenswaardig maar onvermijdelijk.

Ik neig steeds meer naar het standpunt van Oomens, liever de rest van hun leven dit soort types binnenhouden dan de maatschappij eraan blootstellen. Want hoe garandeer je in vredesnaam dat het niet opnieuw fout gaat? En hoe verhoudt zich het leed dat aangericht wordt tot het recht op vrijheid en terugkeer in de maatschappij van de dader?

benangelique schreef:

Iemand direct afschrijven begrijp ik best. Zou ik in sommige gevallen ook helemaal voor zijn. Maar bij jeugd vind ik dat echt een no go.
De hersenrijping is nog niet voltooid, de identiteit nog niet uitgerijpt etc. Met behandeling is er in veel gevallen nog zo ontzettend veel winst te behalen

Askja schreef:

Maar het gebeurt dus niet. Ons systeem is erop ingericht dat èlke delinquent, ongeacht de aard van zijn misdaad/misdaden en zijn daderprofiel, vroeger of later moet kunnen terugkeren in de maatschappij.

Zeker zal er bij minderjarige daders van zware (zeden)delicten rekening gehouden moeten worden met het feit dat zij mentaal en karakterologisch nog niet uitontwikkeld zijn. Die zijn nog te beïnvloeden en hebben het grootste deel van hun leven nog voor zich.
Maar er moet daarbij ook rekening gehouden worden met de mogelijkheid dat er geen genezing/bijsturing mogelijk is, de behandeling moet niet eenzijdig gericht zijn op (zo spoedig mogelijke) terugkeer in de maatschappij. De ernst van het gepleegde delict en het mogelijke gevaar van recidive moeten het vertrekpunt blijven bij elke evaluatie en beslissing, niet de jeugdige leeftijd van de delinquent.