Geplaatst: 04-10-18 13:08 CharleyT schreef:superpony schreef:Maar met meegeven neem je ook een risico. Ik vind juist dat mensen hun kind veel te makkelijk meegeven.
Mijn moeder en ik hadden een zaak. Op haar dag thuis, wilde mn zoon tussen de middag bij iemand en zij vond het oke.
Kwam hij thuis onder de vloooienbeten en er zat nog geen behang aan de muur. Tja, niks gebeurt, maar wat zegt dat verder??
Met voetbal reden ouders om de beurt en als wij niet konden of mee gingen, zei ik altijd; kies een nette en grote auto. Hele team zat bij elkaar in de klas en waren beste vrienden, dus daar geen verschil in. Hij gaat bij iemand in de auto, die echt keihard heeft gereden met een hele dikke Volvo en ook voor de grap ging slingeren en gek doen. Was een hele nette vader, sowieso een net gezin verder van de buitenkant.
Dat zijn leermomenten, maar je beseft wel dat ongelukken niet altijd zomaar gebeuren. Hij is 21 en ik blijf hameren op fietsgedrag; Licht aan, geen telefoon, niet rijden dik naast elkaar, niet stomdronken op de fiets etc.
Als ouder wil je het zo goed mogelijk doen, maar kan je niet alles voorkomen. Maar stel dat er wel iets gebeurt, wil je toch echt wel het idee hebben dat je er alles aan hebt gedaan om het te voorkomen. Je hoort toch altijd dat mensen graag de reden, dader, oorzaak willen weten. Kijk maar naar de vader die zijn dochter verloor bij het ongeluk waar een 15jr meisje reed.
Ach, das schattig, de kerel is 21 en mams zeurt nog aan je hoofd over je fietsgedrag. Goed bedoeld maar wel wat verstikkend/betuttelend hoor.
Pardon? Je weet helemaal niet hoe onze gesprekken gaan, toch? Je oordeelt in de wilde weg. Als ik naar het ziekenhuis moet, zeggen mijn man en zoon ook; laat wat weten? Of bellen ze daarna, wat zeiden ze? Bijvoorbeeld.
Hij heeft 2x een boete gehad omdat zijn voorlicht was gestolen op zn werk 's nachts. Dus ja, wij vragen altijd of zijn licht het nog doet, omdat mijn man het altijd repareert. Banden zijn 100x lek en dan wordt de fiets neergezet, papa's fiets meegepakt en maakt papa de lekke banden weer. Onze zoon vindt dat wel best.
Ik zie mensen hun ( iets oudere ) zoon elke dag uitzwaaien, die toeteren elke dag bij het weg gaan etc. Het kan ook allemaal heel liefdevol gaan. Als we samen in de auto zitten en ik zeg; Kijk, dat moet je echt niet doen met de telefoon. Of hij zegt het, want hij rijdt al een aantal jaren auto en ergert zich er ook aan.
En dan nog? Heb jij er last van hoe een ander zijn kind behandeld of toespreekt als hij verder geen gekke dingen doet? Wij zeggen altijd; liever verwend dan verwaarloosd en daar hoort liefde ook bij. het even laten weten dat je bezorgd bent, om hem geeft etc.
Als hij het criminele pad bewandelde of niet leerde en werkte, had je iets mogen zeggen, maar nu heb je geen enkel recht om zomaar van achter een schermpje wat te roepen.
. En 
) of als 1 van hun ziek is. Bellen ze mij zodra ze merken dat ik ziek ben (en anders om bel ik ze natuurlijk ook want ik ben toch echt wel een papa's kindje en ben gek op mijn ouders 
Anders mijn koffie wel, kan zo'n snedige reactie erg waarderen. 
