Buuk schreef:Stuk mentaliteit ook hier in dit land denk ik te merken. Ik werk met Amerikanen, die focussen op de dingen die iemand goed kan. Dus als een kind op school goed is in zingen en niet goed in wiskunde, complimenteren ze over de zang en doen normaal over het mindere wiskunde.Hier schakelt men alle hulp troepen in om dat wiskunde omhoog te trekken en die zang...whatever... andere benadering. Wat minder druk op schouders denk ik dan. Ik zie het ook terug in mijn werk...taken verdelen over degene wie er goed in is...gedaan krijgen, ipv te beginnen met als je eerst ff training doet kun jij het ook. Levert minder druk op.
Tis maar hoe je de zaken benaderd...als het hier op een dag 10% regent en 90% droog is....zeiken over de reken..
En het aanspreken van anderen, ik zag hier laatst een dame van 60+ door een tokkie van 40+ een gekneusde neus geslagen worden...midden op een dorp, geen hond! Die er iets van zei....bang om zelf pijn te krijgen....we schijnen niet te begrijpen dat als je daar met 10 man opgaf gaat, die ene persoon echt in de minderheid is....
En dan nog het onprettige feit dat onze hulpverleners zich ongemakkelijk voelen is werkelijk ver boven wat mijn hersens aankunnen. hulpverlener moet kunnen werken en elke sufferd die dat onmogelijk maakt een jaar de bak in. Niet praten, niet dreigen, gewoon jaartje wegstoppen. ( het zou je vader of moeder maar zijn zeg die daardoor niet een mogelijkheid op leven krijgt...)
Verder vind ik wel dat de meeste paardenmensen trouwens echt een betere sociale kant hebben...misschien zelf wel de meeste dierenmensen...op een of andere manier zie ik dat toch best vaak.
Eens, aan de andere kant, waarom zou je er wat van zeggen als de rest je toch niet gaat helpen (en in veel gevallen een dumpert filmpje gaan maken) en in plaats daarvan gaat uitlachen hoe jij faalt terwijl "je de held van de dag" wilde spelen. Ja, zo gaat het in Nederland, het land wat geestelijk nog op middeleeuws niveau ligt. Ook idd wat betreft onderwijs.