_San87_ schreef:secricible schreef:https://www.nrc.nl/nieuws/2020/11/12/ee ... n-a4019822wil deze ook nog even posten, een mooie opinie over hoe abortus nog steeds taboe is en daarmee voeding blijft voor de pro-life demonstranten (die eigenlijk vooral anti heel veel dingen zijn).
Ik kan m niet lezen, helaas.
Citaat:
Deze zaterdag is de jaarlijkse demonstratie van Schreeuw om Leven. Dat is een grote anti-abortusorganisatie die zichzelf geen anti noemt maar pro – ‘pro life’. Je kunt tenslotte beter ergens vóór dan tegen zijn, en wie is er nou tegen leven?
Op de pro-life-strategie werd handig gevarieerd door de feministische actiegroep De Bovengrondse. Met de slogan ‘Abortus redt levens’ voeren ze deze week een tegencampagne. Belangrijk en bemoedigend. Maar niet genoeg.
Millennials denken negatiever over abortus dan de generaties voor hen. En dat hoeft niemand te verbazen, want in al die jaren dat de ingreep hier legaal is, is het niet gelukt het onderwerp uit de taboesfeer te halen.
Jaarlijks kiezen ongeveer 28.000 mensen in Nederland ervoor om een zwangerschap af te breken. Het merendeel zwijgt erover. Het is als de slang die in zijn eigen staart bijt. Omdat niemand erover praat wordt het gesprek gedomineerd door de sterke anti-abortuslobby en blijft het onderwerp omgeven door schuld en schaamte, waardoor niemand erover praat… enzovoorts.
Een ingewikkeld gesprek
Uit eigen ervaring sprekend denk ik dat praten over abortus om twee redenen ingewikkeld is. Om te beginnen: welke woorden gebruik je? Voor veel mensen (ik spreek hier ook voor mezelf) is de ingreep een complexe, tegenstrijdige ervaring. Vind maar eens woorden voor de vreemde vlecht van opluchting én rouw, van vrijheid én verlies? Hoe omschrijf je de aanwezigheid van het afwezige kind dat jaren met je optrekt?
En als je dan de tijd en de moed hebt gevonden om je verhaal te delen, hoe voorkom je dat het als munitie wordt gebruikt door de anti-abortuslobby?
Dat laatste gebeurde bijvoorbeeld met de prachtige film Overtijd waarin drie jonge vrouwen vertellen over die moeilijke beslissing in hun leven. Ze hebben geen spijt, wel verdriet.
De stichting Schreeuw om Leven gebruikt de film op haar website als bewijs dat abortus psychisch leed veroorzaakt en dus de verkeerde keuze is. (Alsof een leven zonder leed het bewijs zou zijn dat je de juiste beslissingen nam. Zeker voor christenen lijkt dat me moeilijk vol te houden.)
Voor- en tegenstanders van abortus gaan elkaar graag te lijf met versimpelingen. Opluchting versus levenslange spijt. Ik ben blij dat er vrouwen zijn voor wie de ingreep een verademing is. Maar voor veel mensen is abortus nu juist iets wat je niet kunt samenvatten in een campagneslogan.
Behalve dat de ervaring complex is, is er ook nog eens een vrouwenlichaam mee gemoeid. En daar weten we nog altijd geen sodemieter van. Zelfs vrouwen zélf niet, verzuchtte gynaecoloog Manon Kerkhof in gesprek met Trouw. Menstruatie, menopauze, miskramen: het blijven maar gênante onderwerpen en medische kennis en richtlijnen zijn grotendeels op het mannenlichaam gebaseerd. Het vrouwenlichaam houden we in nevelen gehuld. Het mag een klein wonder heten dat er nu eindelijk een generatie opgroeit zonder de absurde maandverbandreclames waarin een blauwe vloeistof voor bloed speelt.
Pro-abortus
In zo’n samenleving is het niet vreemd dat we niet weten hoe we over abortus moeten praten. Want het mag dan legaal zijn, voor veel mensen voelt het clandestien. Dat maakt abortus tot een wankel recht en de tegenstanders worden in de kaart gespeeld.
Laten we die Schreeuw om Leven beantwoorden met de onderlinge gesprekken die we tot nu toe niet wilden of konden voeren. Gesprekken waarin de ervaring van abortus de zuurstof krijgt die de anti-abortus lobby al jaren afknijpt door het debat te domineren met de taal van intolerantie.
Laten we stamelen en zoeken naar de juiste woorden met de aandacht en ruimhartigheid die de christelijke anti-beweging niet kan opbrengen. Hoe ‘pro’ ze zich ook noemen, de Schreeuw om Leven is vooral tegen. Tegen vrije keuze, tegen zelfbeschikkingsrecht voor vrouwen.
Daar moet nu eindelijk eens iets tegenover staan. Een actief pro-abortus zijn. Pro-ingewikkelde keuzes, pro-tegenstrijdige emoties, pro-omarming van alles wat het leven is. Zodat abortus behalve een papieren recht ook een belichaamd recht wordt, met de voeten stevig aan de grond en breed gedragen.
Geplaatst: 16-11-20 13:22 
. 
