Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-12-20 09:15

Geplaatst: 10-12-20 09:15

Secridible, wat een bizarre onzin dat je te horen kreeg dat je bekkenbodem lang voeden niet aan zou kunnen! Die kolder heb ik nog nooit gehoord. Ik bedoel, van die arts natuurlijk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-20 09:22

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-20 09:22

Muppett schreef:
Secridible, wat een bizarre onzin dat je te horen kreeg dat je bekkenbodem lang voeden niet aan zou kunnen! Die kolder heb ik nog nooit gehoord. Ik bedoel, van die arts natuurlijk

Nee, andersom, mijn bekkenbodem kon sporten niet aan omdat mijn bekkenbodem niet zou herstellen zolang ik bv gaf. En ik had een ks gehad he, dus er was niet eens een kind door mijn bekkenbodem geweest

Ik ben uiteindelijk naar een bekkenbodemfysio gegaan om advies te vragen en na groen licht van haar lekker aan het sporten gegaan

**Geplaatst**: 10-12-20 09:39

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 10-12-20 09:39

Ik heb zware bekkeninstabiliteit gehad en nog steeds.
Kon de laatste weken van zwangerschap niet meer stappen en merkte groot verschil kwa recuperatie.
Bij de 1ste ben ik gestart met bv en kon ik na de bevalling nog niet stappen en heb 1.5j nodig gehad om iets wat te recupereren naar een doenbare staat.
Bij de 2de durect fv en heel verschil. Niet dat ik er geen last van had maar kon tenminste stappen en revalidatie was minder heftig. Denk dat dat toch met de hormonen te maken heeft.
Ben medisch geschoold maar ervaring van moeder telt ook he.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-20 09:42

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-20 09:42

oh, maar dat ontken ik niet, dat je bekkenbodem langer nodig heeft om te herstellen als je bv geeft. Maar ik had geen bekkeninstabiliteit(ik liep met 41 weken nog kilometers met de honden), ik had niet eens volledige ontsluiting gehad, vlak daardoor meldde ze juist dat ik een te strakke bekkenbodem zou hebben "want ik reed vast paard".
En na 2 jaar borstvoeding geven is die bekkenbodem toch echt wel hersteld, het is niet dat er niks gebeurt zolang je borstvoeding geeft, het gaat alleen trager.

Dus ik had het prima begrepen als ze in algemene zin alle vrouwen aan zouden raden om met bv wat langer voorzichtig te zijn met je bekkenbodem. Maar dit advies was wel weer het andere uiterste...

**Geplaatst**: 10-12-20 09:53

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 10-12-20 09:53

Ja, misschien was ze wat te voorzichtig maar dan misschien beter dat dan het omgekeerde.

Hier trouwens nog altijd bekkeninstabiliteit dus nog altijd niet hersteld zal waarschijnlijk ook niet meer gebeuren. Maar was wel in betere staat na de de 2de, dan de 1ste.

**Geplaatst**: 10-12-20 10:01

Geplaatst: 10-12-20 10:01

Ik denk dat het toch een beetje naïef is om te verwachten dat je bij de echte horken, die dus zeer bewust geen acht hebben geslagen op wat de vrouw voor of tijdens de bevalling te vertellen had (NEE - ik wil dit niet - hou op enz.) omdat dat ze niet zoveel kon schelen....dat die naderhand wèl ineens waarde hechten aan haar beleving....

Daar zijn trouwens ook al zat voorbeelden van langsgekomen bij de Geboortebeweging / #genoeggezwegen, dat vrouwen op dat nagesprek nog een trap na kregen in het niet gehoord worden, dan werden ze nog een keer gekleineerd... :(:)

En als je dermate schandalig behandeld bent en niet gehoord bent terwijl daar in principe wel alle ruimte voor was (geen bijzondere noodsituatie) dan is menigeen alleen maar blij dat je van een dergelijke klootviool af bent en die nooit meer hoeft te zien, en heb je niet de behoefte om jezelf nog eens aan te bieden voor een trap na :(:)

En nee uiteraard zeg ik niet dat alle zorgverleners zo zijn.
Gelukkig zitten er ook schatten van mensen tussen, zullen de meesten goede bedoelingen hebben en zullen dit de excessen zijn.

Ik heb het hier over de meest horkerige #genoeggezwegen verhalen.

Die horken binnen de beroepsgroep zijn zo overtuigd van hun eigen superioriteit en de ondergeschiktheid van de vrouw, dat ze naderhand alleen maar geprezen willen worden, zien of je littekens mooi zijn geworden, en hebben geen trek in ondankbare zeurderige moedertjes.... dat heb ik zelf ook duidelijk gemerkt tijdens de controle na 6 weken. Gyn had daar totaal geen interesse in joh. Die gaf ook totaal geen opening, het was duidelijk de bedoeling dat hij degene was die praatte en er werd mij ook niks gevraagd. Die wilde zichzelf alleen even op de borst kloppen en weer door. Dat was niet echt een hork overigens, maar het geïrriteerde / neerbuigende "waar wachten we nu eigenlijk nog op !?" dat hij uitte toen ik een onnodige inleiding (nog een poosje voor mijn uitgerekende datum) weigerde zal me wel altijd bij blijven...alsof een normale bevalling geen enkel voordeel heeft -O-

Voor de wèl goedbedoelende zorgverleners die in het vuur van de strijd iets hebben gedaan dat niet zo lekker overkwam, en daadwerkelijk feedback willen, is het natuurlijk wel heel goed

Het #handineigenboezem is wat dat betreft ook wel mooi om te lezen, dat VK daadwerkelijk spijt betuigen van de dingen die ze deden.

Maar ik denk niet dat het nut heeft voor die mensen die echt heel "onmenselijk" gehandeld hebben....want die hadden de hint op het moment suprème al op kunnen pakken. Bvb. die vrouw die door allerlei mensen getoucheerd werd terwijl er geen noodzaak voor was, ze een bekend misbruik-verleden had, en huilend smeekte om op te houden.

Of de vrouw die huilend smeekte om op te houden terwijl een hand een half uur lang (laten we op zijn minst uitgaan van daadwerkelijk langere tijd) tegen haar wil in haar bleef om de ontsluiting te volgen..... waarom doet iemand dat?! Haal die hand daar verdomme weg en vraag een half uur later of je nog even mag voelen...

Als een vrouw zegt dat ze dat soort dingen niet wil.
Vraagt om er mee te stoppen.
Vervolgens smeekt om er alsjeblieft mee te stoppen.
En daarna alleen nog maar kan huilen en evt. af en toe "haal je hand alsjeblieft weg, je doet me pijn" kan snotteren..... als je op dat moment haar beleving al niet interessant genoeg vindt....waarom zou je dat achteraf dan wel ineens vinden -O-

Het zou goed zijn als een heel lief, onafhankelijk iemand na de bevalling aan de vrouw (en degene die bij haar was) vraagt om de positieve en negatieve belevenissen rondom haar bevalling, zodat dat soort excessen op papier komen te staan en iemand de zorgverlener daar op aan kan spreken.

Op zijn minst zou je dan iig. nog 1 moment tijdens het hele spektakel hebben dat je GEHOORD wordt door iemand die menselijkheid, zorgzaamheid en belangstelling voor je toont :(:)

**Geplaatst**: 10-12-20 10:03

Geplaatst: 10-12-20 10:03

Saskia9 schreef:
Mijn ervaring is ook in het zh dat je na een paar weken met baby op controle komt en het dan over de bevalling kan hebben. Is dat niet overal zo?

Ik heb wel zo'n gesprek gehad. Maar dat ging over het fysieke herstel. En ik was te in de war nog om het over het geestelijke stukje te hebben. De gyn en de vk hebben het daar helemaal niet over gehad. Dat is geen 1 keer ter sprake gekomen. En zelf lukte het niet om het aan de orde te brengen. We hebben wel gepoogd om het ziekenhuis uit te laten zoeken hoe ik aan de infectie ben gekomen, maar volgens de gyn kon er absoluut geen sprake van zijn dat ik dat daar door handelen van het ziekenhuis aan gekomen ben. Dus ik voelde ook nergens een ingang om het daar over te hebben.

**Geplaatst**: 10-12-20 12:38

Geplaatst: 10-12-20 12:38

Puur het fysieke stukje inderdaad, dat was hier ook duidelijk de insteek

De verschillen zijn gewoon groot wat dit soort ervaringen betreft. Wat bij de ene zorgverlener vanzelfsprekend goed geregeld is, hoeft dat bij de andere totaal niet zijn.... en dan kan er natuurlijk ook nog een stukje pech meespelen, dat het in principe goed geregeld is maar op 1 of andere manier helemaal in de soep loopt.

Het was ook een wereld van verschil hoe ik benaderd werd op die VK / gyn afdeling (waar ik nooit maar dan ook NOOIT meer naartoe hoop te moeten, vandaar het besluit achteraf hier voor toch maar 1 kind...) en daarna in het andere ziekenhuis waar ze die kleine wèl geholpen hebben :(:)

.

Een wereld van verschil....daar werden we ineens zo menselijk en respectvol behandeld dat de tranen me in de ogen sprongen van opluchting.... om daar naar terug te gaan zou ik in principe geen probleem vinden...behalve dat de angst om weer nare mensen te treffen natuurlijk wel altijd aanwezig zal blijven.

Maar natuurlijk krijg je een knauw van zoiets en is je vertrouwen in zorgpersoneel ernstig beschadigd. Je hebt geleerd dat het helemaal niet vanzelfsprekend is dat je op een "zorgzame" manier benaderd wordt.

Ik snap de eerlijke uitspraak van Gloa dan ook heel goed...als je zoiets meerdere keren meemaakt dan is het vanzelfsprekend dat je met wantrouwen een zorgtraject ingaat en pas durft te ontspannen als de betreffende behandelaar laat zien dat die het ècht goed met je voor heeft.

Natuurlijk moet je niet lelijk doen ofzo tegen een volgende zorgverlener, maar die zal wel eerst een stukje vertrouwen moeten winnen zodat je je veilig voelt....

Gloa schreef:
Ja daar heb je een goed punt. Je waant je veilig en je bent kwetsbaar.

Dan is een kerel in een donker steegje misschien anders omdat je daar in ieder geval nog het gevoel kan hebben voor jezelf op te komen en terug te vechten. In een ziekenhuis doe of durf je dat niet ze snel. Terwijl het schenden van jouw lichaam voor jouw gevoel gewoon plaats vind. De machteloosheid maakt het trauma allicht nog vele malen erger

Precies

Dat je aangerand wordt door 1 of andere viezerik is natuurlijk hartstikke klöte. Die zal het waarschijnlijk overigens ook niet doen met het doel om je eens lekker pijn te doen, maar gewoon om zijn eigen lusten te botvieren, aan zijn eigen behoeftes te voldoen...

In zoverre verschilt dat dan niet eens zoveel met een dokter die jou pijn doet omdat hij zijn eigen behoeftes belangrijker vindt. En ja ik vind het erger als een dokter het doet, want daarvan mag je professionaliteit verwachten!

Zeker bij een VK / gyn in een streekziekenhuis...die kunnen je letterlijk met je rug tegen de muur zetten en hebben een machtspositie. Je woont immers ergens, je gaat een keer bevallen....en linksom of rechtsom, als je bevalling niet goed verloopt kom je dan bij hun terecht. Je bent dan toch huiverig om hun al te kwaad te maken want ze kunnen tussen je benen terechtkomen op een moment dat je hun hulp nodig hebt -O-

Dat onderscheid het nog van een dokter die een andere (geplande) handeling bij je moet verrichten, daarvoor kan je desnoods nog naar een ander ziekenhuis gaan....

**Geplaatst**: 10-12-20 13:22

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 10-12-20 13:22

Mijn bekkenbodem is finaal aan gort gegaan door mijn eerste bevalling. Twee uur (veel te vroeg gestart...) persen met nauwelijks persdrang dus alles op eigen kracht moeten doen ipv toegeven aan een kracht die sterker is dan jouzelf. Vervolgens tot twee keer toe ingeknipt, gecatheteriseerd, vingers in mijn endeldarm om zo het kinnetje van de baby aan te haken en vervolgens dreigen met een vacuüm die godzijdank net niet nodig was. Ik kan nu niet meer paardrijden zonder in mijn broek te plassen, daar kon de bekkenfysio ook niets aan doen. Echt super vervelend. Ik vind dat dit ook een gevolg is wat onderschat is. Lang persen leuk, maar je verknalt er je hele bekkenbodem mee als je pech hebt.

**Geplaatst**: 10-12-20 13:38

Geplaatst: 10-12-20 13:38

Is dit probleem voorbehouden aan zwangeren/bevallingen?
Volgens mij zijn er genoeg ervaringen van niet correct behandeld worden door artsen of verpleegkundigen, niet geïnformeerd worden, niet adequaat geholpen worden.
Waarom is er speciaal voor deze doelgroep iets in het leven geroepen/aandacht gevraagd?

(Daarnaast zijn er ook artsen en verpleegkundigen die ik op mijn blote knietjes wil bedanken voor hun snelle en deskundige ingrijpen en hun hartverwarmende zorg. Maar dat terzijde

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-20 13:51

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-20 13:51

Nikass schreef:
Is dit probleem voorbehouden aan zwangeren/bevallingen?
Volgens mij zijn er genoeg ervaringen van niet correct behandeld worden door artsen of verpleegkundigen, niet geïnformeerd worden, niet adequaat geholpen worden.
Waarom is er speciaal voor deze doelgroep iets in het leven geroepen/aandacht gevraagd?

(Daarnaast zijn er ook artsen en verpleegkundigen die ik op mijn blote knietjes wil bedanken voor hun snelle en deskundige ingrijpen en hun hartverwarmende zorg. Maar dat terzijde )

Omdat de geboortebeweging zich richt op rechten van zwangeren vrouwen.

**Geplaatst**: 10-12-20 13:54

Geplaatst: 10-12-20 13:54

Nikass schreef:
Is dit probleem voorbehouden aan zwangeren/bevallingen?
Volgens mij zijn er genoeg ervaringen van niet correct behandeld worden door artsen of verpleegkundigen, niet geïnformeerd worden, niet adequaat geholpen worden.
Waarom is er speciaal voor deze doelgroep iets in het leven geroepen/aandacht gevraagd?

(Daarnaast zijn er ook artsen en verpleegkundigen die ik op mijn blote knietjes wil bedanken voor hun snelle en deskundige ingrijpen en hun hartverwarmende zorg. Maar dat terzijde )

Nikass je kunt niet op alles je richten als je actie voert want dan haal je de kracht en de verandering onderuit. Vandaar de keuze voor zwangeren en bevallingen.

**Geplaatst**: 10-12-20 15:02

Geplaatst: 10-12-20 15:02

Okee, dank je wel, dat begrijp ik.
Ik vroeg me af of die doelgroep meer problemen ondervond dan anderen, maar die indruk krijg ik nu niet.
Dan trek ik me verder terug uit dit topic, want dan gaat het mij te weinig aan.
Succes allemaal!

**Geplaatst**: 11-12-20 12:49

Geplaatst: 11-12-20 12:49

Wat denk ik wel extra nadelig is, is dat je niet zoveel keuze hebt. Dat heb je op de eerste hulp of met een ambulance ook niet, maar verder over het algemeen wel. Veel mensen die ik ken met een ernstige ziekte hebben bijvoorbeeld om een second opinion gevraagd voordat er een behandeling gekozen werd, hebben uitgezocht wat het meest gespecialiseerde ziekenhuis is, de beste chirurg, cijfers hoe vaak behandelingen worden uitgevoerd etc. Tijdens een bevalling ben je redelijk overgeleverd aan wie dan dienst heeft en wat er in de buurt is.
Daarbij spelen hormonen en grote rol in het verloop van de bevalling waardoor het extra belangrijk is dat iemand zich veilig en gehoord voelt. Ik denk altijd dat hoe beter je jezelf voelt hoe beter je herstel is of hoe je met een ziekte om gaat maar met een bevalling komt het echt op die ene paar uur, wat normaal niet snel het geval is.

**Geplaatst**: 11-12-20 13:11

Geplaatst: 11-12-20 13:11

Daarom kan ik ook alleen maar aanraden om een geboorteplan op te stellen. Ik woon in Duitsland, dus misschien lopen zaken hier anders dan in Nederland, maar ik weet wel van andere vrouwen die tijdens de zwangerschap ziekenhuizen bezocht hebben om enigszins een indruk te krijgen van wat voor gevoel ze daarbij hebben en zo op voorhand kunnen kiezen in welk ziekenhuis ze het liefst hun kind op de wereld zetten. Is hier heel normaal; slechts 1,5% van de geboortes vinden niet in het ziekenhuis plaats. (en rond één derde eindigt in een al dan niet geplande keizersnede, maar dat terzijde)

Verder was mijn plan echt niet alleen maar een wensenlijstje (wat wel realistisch haalbaar had kunnen zijn), zoals sommige het noemen. Ik heb me juist verdiept in verschillende scenario's die zich voor kunnen doen en op papier gezet wat ik op zo'n moment verwacht, zodat ik me in het heetst van de strijd op het belangrijkste kan richten: mijn baby. Voor de mensen om me heen was voor de bevalling al duidelijk hoe ik het voor me zag en wat voor mij belangrijk was.

Helaas moest ik na 14 uur in het geboortehuis alsnog naar het ziekenhuis toe - mijn vliezen wilde ondanks volledige ontsluiting niet breken. Mijn verloskundige heeft me moeten overdragen aan een vk in het ziekenhuis. Jammer dat het die avond nog behoorlijk druk werd en ik in een dienstwissel terecht kwam. Wat ik daarbij wellicht als vervelendste tijdens de bevalling heb ervaren, is dat de nieuwe vk me vroeg haar alleen kort en bondig te zeggen wat voor mij het belangrijkste van het plan was. Had ze toch beter mijn man gevraagd. Maar goed, daarna heeft er niemand meer naar mijn plan gekeken en het merendeel van mijn wensen zijn vanaf dat moment overboord gegooid.

**Geplaatst**: 11-12-20 13:40

Geplaatst: 11-12-20 13:40

Maar dan moeten er wel naar zo'n plan gekeken worden, volgens mij is dat nu juist vaak het probleem. Dat mensen nee zeggen en er ja gedaan wordt of uberhaupt niet wordt geinformeerd. En dan nog moet je kunnen vertrouwen op het oordeel van de artsen. Is een ingreep echt nodig of is het vooral handig/ komt het goed uit? Is er echt geen alternatief of willen ze dat gewoon niet? Vaak ken je de zorgverlener niet en dat maakt het heel lastig. Caseload verloskundige zijn bijna niet te vinden en als je dan aan het ziekenhuis wordt overgedragen (wat dus in 80% van de gevallen gebeurd met een eerste kind) dan heb je allemaal nieuwe gezichten.

Ik zou hier zonder corona ook wel naar het ziekenhuis kunnen tijdens een open avond, maar dan is er wel nog steeds maar een ziekenhuis. Als het me niet bevalt zou ik 30 minuten moeten gaan rijden ipv 5 minuten. Ik weet van mensen die wel keus hebben omdat ze bijvoorbeeld tussen 2 ziekenhuizen in wonen dat het fijne ziekenhuis vaak als eerste vol is.

Ook qua verloskundige is er gewoon niet zoveel keus, ik vind mijn praktijk best fijn, maar een verloskundige heeft nu al 2 keer verkeerde informatie gegeven. Ik heb haar niet eens gezien, alleen 2 keer aan de telefoon gehad maar ik weet nu al dat ik haar eigenlijk niet bij mijn bevalling moet hebben. Ik ga dus eens kijken hoe het loopt en het zeker bespreken. Maar als ik wil overstappen is er weinig keus, of het is een grotere praktijk waar ik dan ook nooit meer iedereen leer kennen of ik moet praktijken bellen waarbij ik eigenlijk net niet in het werkgebied val. Aangezien er nogal een babyboom schijnt te zijn, weet ik niet hoeveel kans ik dan maak.

Ik denk wel dat voorbereiding heel veel helpt en een partner die betrokken en ook goed voorbereid is (bij sommige verhalen vraag ik me namelijk echt af waar die was). Of een doula en daar kiezen dus ook steeds meer mensen voor.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-20 14:31

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-20 14:31

Daarnaast is mijn ervaring dat op die open dagen alles kan, er ruimte is voor alles wat je wil. Maar als puntje bij paaltje komt en je hebt een team zorgverleners in drukke periode vervalt alles gewoon in protocol en is er niks mogelijk.

Je bespreekt je behandelplan met gyn 1, maar als gyn 2 er staat heb je prima kans dat die dan spontaan alsnog nee zegt. Dat geeft een onrust en onzekerheid, zelf als je goed voorbereid.

**Geplaatst**: 11-12-20 15:26

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 11-12-20 15:26

Precies. Ik had alles goed doorgesproken, goed voorbereid, wist van de mogelijke ingrepen en opties en heb daar duidelijk voor aangegeven wat ik wilde. Alles duidelijk op 1 A4 met bevallingswensen. Doorgesproken, het meeste vonden ze alleen maar heel logisch. Ze vroegen verdorie zelf om een "bevalplan" in te leveren.

En vervolgens gaat het hele plan bij de eerste de beste scheet het raam uit en zijn zelfs alle vanzelfsprekende dingen waar ze zelf mee adverteren dat ze daar zo goed in zijn, niet van toepassing en zit je met een waardeloze rotbevalling die met een béétje menselijkheid helemaal niet zo had hoeven zijn....

Ik vraag me ook af waarom ze (de belangrijkste punten van) dat bevalplan niet lamineren en op de deur of aan je bed hangen ofzo, en een ieder die binnenkomt die vanzelfsprekend even doorkijkt want vaak is daar echt wel tijd voor.

Als zorgverlener moet je zelf toch ook graag willen weten wat voor vlees je in de kuip hebt....?

**Geplaatst**: 11-12-20 15:33

Geplaatst: 11-12-20 15:33

pmarena schreef:
Ik vraag me ook af waarom ze (de belangrijkste punten van) dat bevalplan niet lamineren en op de deur of aan je bed hangen ofzo, en een ieder die binnenkomt die vanzelfsprekend even doorkijkt want vaak is daar echt wel tijd voor.

Aan een stok tussen je benen hangen. Toegang na gelezen en akkoord

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-20 15:36

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-20 15:36

Ik lamineer deze bevalling zelf mijn plan, leg het bij de ingang en heb een brief op de deur met verzoek het te lezen.

**Geplaatst**: 11-12-20 17:52

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 11-12-20 17:52

Ik heb helaas alles behalve een fijne bevalling gehad. Zonder in details te treden 28 weeën, ruggenprik die na 3 uur en bijspuiten uitgewerkt was, spoedkeizesnede en vervolgens overplaatsing naar een ziekenhuis met een NICU afdeling. Ik heb dus 2 verschillende ziekenhuizen meegemaakt, maar man wat een verschil.

Tijdens mijn bevalling wist ik wat er te wachten stond en hebben ze kort maar helder gecommuniceerd. Zelfs toen er echt spoed was, hield op z'n minst 1 iemand ons op de hoogte wat ze aan het doen waren. Het meest vervelende vond ik in ziekenhuis 1 eigenlijk nog dat ik nog op de uitslaapkamer lag en mijn kind op een andere kamer om voorbereid te worden voor de ambu. Mijn man kon heen en weer lopen, maar niet bij ons beide samen zijn. Maar zodra ik kon ben ik naar mijn kindje toe gereden met bed en al. In de ambu werden ons kind en wij apart vervoerd, maar dat vond ik logisch. Toen we aankwamen in ziekenhuis 2 moesten er testjes gedaan worden en zagen we ons kindje pas na een paar uur weer. Wel konden we 24/7 de NICU bezoeken. Ik kon nog niet lopen/staan/zitten en werd als ik belde naar de NICU gebracht met bed en al. Dat was echt super. Alleen was ik zelf geen grote prioriteit, wonden werden netjes gecheckt maar ik werd nauwelijks geholpen met het opstarten van de borstvoeding terwijl ik er wel om gevraagd had. Ik had de verkeerde borstschelpen aangemeten gekregen, kapot tepelhof. Geen kolfplan niets, korte uitleg hoe het apparaat werkte en spulletjes de rest moest ik maar uitvogelen.
Terug in ziekenhuis 1 is dit gelukkig direct weer goed opgepakt. Ook de nazorg thuis is door dit ziekenhuis icm. verloskundige goed geregeld. En ook de gesprekken later bij de gyn. vond ik erg prettig en goed dat ze zowel mij als mijn man wilden checken hoe het met ons gaat.

Een hele nare ervaring die zonder goede (na)zorg traumatisch zou zijn geworden, maar door de goede zorg na en goede communicatie tijdens is dat ons bespaard gekeken. Kijk er niet met plezier naar terug, er moet nog een hoop verwerkt worden. Maar ik kan met recht zeggen dat de zorgverleners alles gedaan hebben om het een goede afloop te geven zowel fysiek als mentaal.

**Geplaatst**: 13-12-20 19:40

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 13-12-20 19:40

Ik ben ook wel geschrokken van de verhalen.. heel naar dat dit kennelijk zo gaat in de ziekenhuizen.

Ik heb zelf 4 bevallingen meegemaakt. De eerste 2 ingeleid in het ziekenhuis vanwege overtijd/te lang gebroken vliezen. Ik heb het nu over ruim 20 jaar geleden, maar ik had toen wel de indruk dat je de hele regie over je bevalling kwijt bent als je eenmaal in het ziekenhuis bent. Je wordt aan het bed gekluisterd en de bevalling gaat in het tempo van hoe de arts/verpleegkundige het wil... die stelt de weeenpomp zo in dat het sneller of langzamer gaat (in mijn beleving dan). Op zich geen trauma's aan over gehouden verder.. maar wat een wereld van verschil met de laatste 2 bevallingen.
Heerlijk thuis met alleen manlief en de verloskundige (kraamhulp was te laat). Perfecte bevallingen gehad. Zo kan het ook.

Bevallingen zijn in NL toch vaak snel medisch gemaakt. Ongetwijfeld is er ook wel noodzaak, maar vaak wordt thuisbevallen niet eens in overweging genomen. (ja, je bent uiteraard wat beperkter in pijnstilling ed.).
Mijn verloskundige was er heel blij mee in ieder geval dat ze weer eens een thuisbevalling mocht doen. Dat kwam heel weinig voor zei ze.
thuis heb je toch meer regie en minder medische handelingen, die in mijn ogen niet altijd noodzakelijk zijn maar meer voor het gemak van arts/verpleegkundige.

mijn mening.

**Geplaatst**: 13-12-20 20:54

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 13-12-20 20:54

Nederland is toch 1 van de weinige landen waar thuisbevallingen 'normaal' zijn?

**Geplaatst**: 13-12-20 20:56

Geplaatst: 13-12-20 20:56

Ja het is zelfs cultureel (?) erfgoed geworden heel recent.

Edit:
Immaterieel erfgoed dus.
https://www.knov.nl/actueel-overzicht/n ... fgoed/3098

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-20 20:59

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-20 20:59

Maar ook in NL gaat het heel rap achteruit. 10 jaar terug nog 20%. Ondertussen nog maar 12% geloof ik.