Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-12-20 13:32

Geplaatst: 08-12-20 13:32

Mijn 2e kreeg donormelk in het ziekenhuis, ze kreeg pas kunst toen we thuis kwamen.

**Geplaatst**: 08-12-20 13:40

Geplaatst: 08-12-20 13:40

secricible schreef:
hier juist het andere uiterste. Ik wilde ook borstvoeding geven, maar had een keizersnede gehad en heel veel pijnmedicatie. De borstvoeding wilde gewoon niet op gang komen. Ik had er alle vertrouwen in, kolfde me helemaal ruk, maar ik had ondertussen een baby die niks anders deed dan huilen huilen huilen.
Wat ik kolfde werd in de koelkast gelegd (WAAROM?) en de baby hield honger...

Dus na 2 dagen was ik het helemaal beu, sliep niet omdat kleine alleen maar huilde en ik kon hem zelf niet uit zijn bed krijgen door de pijn. Ik had iedere nacht een geweldige nachtzuster (steeds dezelfde) dus ik zei
"lieve Thea, dat kind heeft honger, mijn borstvoeding komt niet op gang, ik wil zoveel kolven als nodig is, maar ik wil ook dat die kleine nu iets te eten krijgt. Kun je die gekolfde melk uit de koelkast pakken en aanvullen met kv?"
"ja, maar je wilt borstvoeding geven dus ik moet je echt adviseren geen kunstvoeding te gebruiken."
"oke, ik snap dat dat is wat je als vpk moet zeggen. Maar wat vindt Thea er zelf van?"
"Thea vindt dat je groot gelijk hebt. Morgen is hij 10% gewicht kwijt en dan gaat iedereen je pushen dat je wél kunstvoeding moet geven volgens protocol, dus als jij dat nu al wilt, dan ga ik het regelen". En die nacht heeft hij met een spuitje aan de borst extra voeding gekregen en de volgende ochtend was hij idd 10% afgevallen en mocht hij ook een flesje melk.
Echt, wat een geweldige vrouw was die Thea, denk nog heel vaak aan haar.

Toen werd ik echt met een onmogelijk kolfschema naar huis gestuurd door de vpk, waardoor ik besloot er mee te kappen, dan maar flesvoeding. Gelukkig stond mijn (1e lijns, moest toevallig voor een bevalling daar zijn en kwam even kijken) vk in de kamer die ook IBCLC lk is en zodra vk de deur achter zich dicht trok kwam zij met een plan wat wel haalbaar was. En zo heb ik nog 10 maanden borstvoeding kunnen geven.

Dit is toch ook weer tekenend...dat je dus als moeder jezelf en je kind moet verdedigen tegen de protocollen.... en dat je ook maar net weer geluk moet hebben dat je iemand treft die wèl weet waar die mee bezig is.

Hier vond ik in een laatste wanhoopsdaad na 2 weken in de hel geleefd te hebben met een zeer ongelukkige baby, de LLL en daarvan bleek een leidster zelfs bij ons in het dorp te wonen. Die was zo lief om langs te komen en zag direct het probleem.... dat tongriempje nog steeds veel te kort was en lipbandje ook niet je-van-het.

En dat is dan gewoon een vrijwilliger met goede bedoelingen, die weet het verdorie beter dan VK en LK van wie het hun werk is.....

**Geplaatst**: 08-12-20 13:46

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 08-12-20 13:46

Ik las ergens dat een te kort tongriempje wel tot 10% voorkomt. Eigenlijk bizar hoog voor iets wat direct relevant is voor natuurlijke selectie.
Echter zou je dan inderdaad denken dat dit tot de standaard check zou moeten behoren als het zo vaak voor komt.

Afgezien van alle nadelen van een klinische bevalling is het denk ik ook wel belangrijk om af en toe stil te staan bij het feit dat toen mijn moeder ter wereld kwam, de kans op overlijden van de moeder nog 10x zo hoog was als nu. Het is ook belangrijk om natuurlijke processen niet te klinisch te maken maar omgekeerd zijn er ook bewegingen die doorslaan met het natuurlijk maken van wat klinisch zou moeten zijn.
Ik las laatst ergens zo‘n triest bericht waar een baby verdronken was omdat het lang in het bad gehouden werd na de bevalling. Daar was een of andere alternatieveling ietwat doorgeslagen.

**Geplaatst**: 08-12-20 13:47

Geplaatst: 08-12-20 13:47

Dat is volgens mij precies waar het allemaal om draait, controle. De CTG, schedelelektrode, toucheren, bloeddruk, hartslag etc. Alles is om te controleren of het volgens protocol verloopt en ik geloof echt dat er gevallen zijn waarin deze controle ook nodig is, maar ik vraag me ook af of het in alle gevallen nodig is.

Ik bedoel dit trouwens helemaal niet defensief, maar het is iets wat ik me oprecht afvraag. Gaan we, überhaupt in de medische wereld, niet teveel af op wat meetbaar is en gaan we daardoor voorbij aan hoe de patiënt zich daadwerkelijk voelt.

Wat ik me ook nog afvraag, waarom is het gevaarlijk om te gaan pushen als je persdrang hebt? Waarom moeten vrouwen dit wegpuffen? Is dit niet het ultieme gebaar van het lichaam dat de uitdrijving nu kan starten? Ook overigens niet defensief, ik vraag het me oprecht af?! Heeft het echt alleen te maken met hoeveel cm ontsluiting er is? Kunnen vrouwen per definitie niet bevallen met 8cm ontsluiting? Gaat het dan per definitie fout? Ik snap het gewoon niet waarom de natuur dit dan zo verkeerd heeft geprogrammeerd en waarom het bij dieren meestal wel goed gaat? Daar zit ook niemand naast om de ontsluiting te meten.

Suusoi, succes met de laatste loodjes. Fijn dat je hier in het topic hebt gereageerd.

**Geplaatst**: 08-12-20 13:50

Geplaatst: 08-12-20 13:50

Dieren hebben niet zo‘n absurd groot hoofd.
Wij zijn wat dat betreft weg geevolueerd van de natuur. Het feit dat 3 van mijn directe vrienden/kennissen bijna overleden zijn was voor mij in iedergeval een heel duidelijk teken dat het vroeger niet bepaald altijd beter was toen alles nog thuis gebeurde.
Waarschijnlijk was het bij mij ook nood geworden als ik toch voor natuurlijk gegaan. Blijkbaar was de navelstreng ongewoon kort (dat hebben ze nog met z’n allen gefascineerd staan bekijken) en dat was wellicht ook de reden dat mijn kind zeer weinig bewoog (in feite gefixeerd).

**Geplaatst**: 08-12-20 13:56

Geplaatst: 08-12-20 13:56

Wat dat betreft zal het "van hogerhand" wel gewoon een kwestie van afwegen zijn denk ik.

Dat ze bij wijze van spreken liever 80 extra niet zo fijne bevallingen hebben door teveel bemoeienis, dan 1 dode baby / moeder. Wat in principe ook prima te begrijpen is: behalve dan dat je als moeder zèlf die keuze moet kunnen maken wat je voorkeur heeft.

Ik ben iemand die liever mijn kind en mijzelf de kans geeft om het te doen zoals de natuur het bedoeld heeft. En dat hele kleine risico dat het fout afloopt, heb ik daar wel voor over. Omdat ik de enorme meerwaarde van zonder medische bemoeienis bevallen, ontzettend waardevol vind op allerlei vlakken

En met goede begeleiding kan je het risico ook nog kleiner maken natuurlijk.

Dat een arts wat dat betreft een andere afweging heeft, is te begrijpen. Maar dat die zijn behoefte opdringt aan die vrouw, en haar besluit overruled, dat mag gewoon niet.

Sizzle: ik begrijp van "natuurlijke" verloskundigen, dat zelfs met een hele korte navelstreng het over het algemeen prima mogelijk is om een kindje veilig normaal geboren te laten worden. Dat je dan alleen een handigheidje toe moet passen tijdens het uitdrijvingsproces. Maar ook daar weer...wanneer ze in het ziekenhuis alles bij de hand hebben dan zal de verleiding wel heel groot zijn om het met een medische ingreep "op te lossen".

Maar er zullen vast gradaties zijn qua nog kortere navelstrengen.

Baby te lang in bad houden na geboorte is ook wel een idiote manier om je kind kwijt te raken zeg.... -O-

**Geplaatst**: 08-12-20 14:02

Geplaatst: 08-12-20 14:02

Ik had een stuit gevalletje en zou natuurlijk bevallen, de verloskundigen waren er ook helemaal van in de wolken omdat het niet meer vaak voor komt blijkbaar dat iemand dat toch wil. Echter liet de baby niet van zich horen en was er sterk vochtafname. Ze hebben me nog steeds aangeboden dat ik natuurlijk kon maar dat het risico langzaam maar duidelijk per dag toe nam. Heel eerlijk geinformeerd dus. Pas bij het eruit vissen zagen ze dat afgezien van de stuit, de navelstreng ook ver buiten gemiddeld viel. Nu had ik sowieso al een donatie aangevraagd en ipv stamcel donatie ging deze naar wetenschappelijk onderzoek.

Ik ben blij dat ik niet koppig geweest ben

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-20 14:12

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-20 14:12

Ik heb geen voorkeur voor natuurlijk bevallen, een ruggenprik, of wat dan ook. Ik vond een keizersnede ook prima (ik vond alleen een ok met ruggenprik echt doodeng).
Ik vond het alleen niet prima dat ik er zelf zo weinig over te zeggen had en de ruggenprik me opgedrongen werd in de categorie "je gaat het zonder ruggenprik niet redden", en niemand me ooit had verteld dat ik daarmee een 2x zo grote kans kreeg op een kunstverlossing, ik er een oxytocine-infuus (waarvan ik wél had gezegd dat ik dat spannend vond, want de kans op een PND wordt een stuk groter) bij cadeau kreeg en dat het voor de ligging van mijn kind gewoon mega ongunstig was dat ik alleen nog maar op mijn rug kon liggen.

Terwijl ik achteraf denk dat alles wat ik nodig had gehad om om te gaan met de pijn een simpele "vertel eens" was geweest. Dan had ik kunnen zeggen dat ik overstuur was omdat ik al 5 uur probeerde te voldoen aan het advies van een vk die vond dat ik moest slapen "omdat ik het niet ging redden", terwijl ik onder de douche de pijn prima kon opvangen.

En hoe het dan gelopen was? Who knows. Misschien was die ontsluiting dan alsnog wel gestagneerd op 8cm en hadden we besloten tot een ks. Maar dan had ik wel in mijn kracht gestaan.

Ik vind het gewoon allebei stom. Ik vind het stom dat er een groep is die roept dat bevallen levensgevaarlijk is en dat je braaf aan de hand van de gyn moet doen wat die zegt, want anders gaat je kind dood.
En ik vind het stom dat er een groep is die natuurlijk bevallen zonder enige ingrepen verheerlijkt, want als je een ruggenprik vraagt of in het ziekenhuis bevalt dan is dat "fout" of "minder".

Laat vrouwen gewoon zelf kiezen, steun ze in whatever zij willen en stop met een mening op te dringen, beide kanten op. Het is oke een ruggenprik te nemen, het is oke er geen te nemen en het is oke om te zeggen dat je geen ruggenprik wilt en halverwege te besluiten dat je er toch wel eentje wilt. Maar het is wel haar keuze, die ze geïnformeerd moet kunnen maken, zonder dat ze daarbij ook nog een bak emoties en angsten van de hele wereld die er wat van vinden moet afwezen.

**Geplaatst**: 08-12-20 14:28

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 08-12-20 14:28

Mijn ontsluiting was ook niet volledig. Met 6 cm stopte de boel. Toch thuis bevallen. Zou ik het weer zo doen? Moeilijke vraag. De pijn was groot. Maar ook meteen over toen m’n dochtertje er was. En toen ze er was, was ik blij dat ik niet in een ziekenhuis lag.

**Geplaatst**: 08-12-20 14:35

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 08-12-20 14:35

Dat precies dat stukje wat je natuurlijk niet precies van te voren weet. Mijn vriendin dacht destijds ook even dat ze thuis een droombevalling had gehad tot ze een half uur later met gillende sirenes afgevoerd werd.
Dat was voor haar juist nog veel erger, ze heeft 2 dagen haar baby niet kunnen vasthouden omdat ze zelf buitenbewustzijn was. In een ziekenhuissituatie was ze zeer onwaarschijnlijk zo kritisch geraakt. Daarna wilde ze dus niet meer thuis voor de volgende 2.

Idem met een andere vriendin. De arts had het gevoel dat ze over haar krachten was en drong er op aan dat ze nog aan de monitor bleef toen het kindje er al uit was. Alhoewel ze dat zelf niet geweldig vond bleek hij erg verstandig geweest te zijn, ze heeft namelijk een hartstilstand gekregen door oververmoeidheid. Was ze koppig geweest dan was ze nu dood.

Achteraf kijk je altijd de koe in de kont.

**Geplaatst**: 08-12-20 15:26

Geplaatst: 08-12-20 15:26

Het belangrijkste blijft volgens mij inderdaad dat ze je in je eigen kracht laten staan. Als er dingen fout gaan, zijn die volgens mij over het algemeen heel wat beter te verteren als je zelf die keuze hebt gemaakt, daar alle ruimte voor had en alle nodige informatie voor hebt gekregen.

Er hoeft niks verheerlijkt te worden: gewoon aangeven hoe het zit, welke mogelijke voor- en nadelen de verschillende opties hebben, en de aanstaande moeder een bewuste keuze laten maken waar ze zelf de meeste vrede mee heeft

Als zorgverleners een prettige energie over zich heen hebben. Je voelt dat je gehoord wordt en niet als "minderwaardig" wordt gezien. Ze je in je eigen kracht laten staan. En ze je op een medemenselijke, eerlijke manier informeren maar de keuze bij jou zelf laten.... dan kan je goed afgewogen keuzes maken en dan is het ineens een stuk minder een probleem om iets te doen dat je eigenlijk liever niet wilde.

Omdat je voelt dat ze achter je staan, voelt dat ze er zijn voor jou en de baby, en ze niet zomaar de regie overnemen over vanalles en nog wat. Je hoeft dan ook niet overdreven defensief te worden en niet overdreven op je strepen te staan :(:)

Als het besluit maar bij JOU ligt en niet over je hoofd heen wordt gemaakt

**Geplaatst**: 08-12-20 15:45

Geplaatst: 08-12-20 15:45

Wat ik me afvraag is het volgende. Mijn dochter en ik hadden net een gesprekje over bevallingen. Zij vertelde dat als er bv pijnbestrijding komt, dat dit ook via de placenta bij de baby komt. Zo ook bij andere medicatie die tijdens bevallingen gebruikt wordt. Ik vond het vrij logisch maar is dat ook zo?
Want zei zij, als je dan pijnmedicatie krijgt, kan het zijn dat de baby ook wat suffer is en daar kun je ook weer complicaties door krijgen. Is dat zo vroeg ik me af?
Dat weet ik eigenlijk niet.

Ik vroeg haar hoe zij terug kijkt op haar 2 bevallingen waarin 3 kinderen zijn geboren. Ook heel positief, maar zij gaf ook aan, dat het bij haar allemaal vrij natuurlijk en goed gegaan was ook die bevalling van de tweeling die ook zelfde dag mee naar huis mochten want hadden een normaal geboortegewicht.

**Geplaatst**: 08-12-20 15:53

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 08-12-20 15:53

Sommige medicatie gaat wel over de placenta, sommige niet. De meeste htk apotheek middelen gaan niet over de placenta dacht ik. Het spul tijdens de bevalling wel of gedeeltelijk en het klopt inderdaad dat het kindje dan iets suffer kan zijn.
De pharmacodynamiek is echter specifiek per middel dus dat moet je dan heel gericht navragen. Over het algemeen zijn medicamente uiteraard getest op veiligheid. Echter heb je altijd een restrisico, net als dat je restrisico‘s hebt in de andere richting.
Iedere beslissing is een kosten/baten overweging uiteindelijk.

**Geplaatst**: 08-12-20 15:59

Geplaatst: 08-12-20 15:59

Dat klopt Sizzle je conclusie en ik zou ook zeker geen voorstander zijn van om daarom maar niets te gebruiken.

Maar ik denk ook aan de eerdere conclusie / vraag stelling van de TS waarin ze zich afvroeg of uiteindelijk al die middelen, die steeds laagdrempeliger gebruikt worden om de baby te monitoren, uiteindelijk ook geen risico geven op wat problemen tijdens de bevalling. En ik zou daar wel eens cijfers en wetenschappelijk onderzoek op willen zien.

In "mijn" tijd waren er ook wel eens nare bevallingen, maar als ik kijk naar mijn omgeving toen, ging het gros gewoon goed. Zowel thuis als in het ziekenhuis en war er toen erg veel aandacht voor natuurlijk bevallen, op je hurken bevallen (hurk stoel) , in bad bevallen kwam toen net op, aandacht voor de moeder en ook i n het ziekenhuis was dit ook echt wel een mogelijkheid.
Ik weet niet of het toen slechter was of beter, maar ik zou daar wel eens onderzoek naar willen. En ook als het gaat om complicaties, ben ik eigenlijk wel benieuwd of daar jarenlang data van bijgehouden is en of je daar dan conclusies aan kunt verbinden.

**Geplaatst**: 08-12-20 16:02

Geplaatst: 08-12-20 16:02

Het is in iedergeval een feit dat sinds de jaren 50 de sterfte van kraamvrouwen een factor 10 teruggedrongen is. Echter is deze nu al heel lang stabiel en wie weet kan met met nog meer verbetering (minder stress bijv.) nog verder omlaag.

Die gemiddelde data wordt heus wel bijgehouden, daar merk je als buitenstaander natuurlijk verder niet veel van.
Hoogstens heb je ooit ergens een krabbel gezet dat data meegenomen mag worden in de statistiek (niet altijd het geval).
Het is echter niet zo dat je data zomaar gebruikt wordt als je geen krabbel gezet hebt, daar zijn vrij strikte regels voor.

**Geplaatst**: 08-12-20 16:07

Geplaatst: 08-12-20 16:07

Ik ben momenteel 11 weken in verwachting en vind dit topic zo fijn om te lezen. Vooral de laatste paar pagina’s!

Bij mijn eerste heb ik zoveel over me heen laten komen onder het mom van jullie weten wat je moet doen. Achteraf had ik zoveel anders gewild. Maar dat is achteraf.
Zò blij dat ik bij onze dochter al meer kon aangeven en begeleiding van onze doula had. Deze ging echt met me in gesprek, we bespraken alles van voor tot achter, alle voor en nadelen. Ze gaf ook veel informatie over informed consent. Waarin ze ook duidelijk benadrukte dat dit niets te maken had met je zin door drukken maar alles met het recht dat je als vrouw hebt op informatie.

Ik mocht niet thuis bevallen ivm medicatie die ik slik waar onze dochter ook een deel van mee kreeg er waardoor er complicaties konden optreden. Toch ben ik met de verloskundige in gesprek gegaan over een thuisbevalling. Zij stonden hier open voor maar adviseerden toch een ziekenhuis bevalling. Belangrijk hierin vond ik de mening van mijn man die na het voorval met onze zoon het doodeng vond om thuis te bevallen.

Achteraf maar goed ook want onze dochter had het thuis niet overleefd. Deze bevalling zal ook iets anders worden ivm de schouderdystocie. Ook nu hebben we weer gekozen voor de doula.
Zaken die ik echt Belangrijk vond was zo veel mogelijk hands off, alles in overleg en doorvragen want ik had mezelf aangeleerd overal braaf ja op te zeggen.

Ik was als de dood voor een inleiding en ben dat nu weer omdat ik voor mijn gevoel dat zoveel meer overgeleverd ben aan het ziekenhuis. Ik ben ook bang voor De weeenopwekkers en de gevolgen daarvan en de eventuele gevolgen van ingrepen die daarop volgen. Dat is iets waar ik de komende maanden eens mee aan de slag ga.

Ik hoop vooral op een goeie bevalling waarbij
Ik dit keer wel gewoon mijn kindje meteen bij me mag houden en niet dagen overgeleverd ben aan verpleegkundigen en de protocollen (breek me daar de bek niet over open). Gelukkig ook
Énorme lieverds mee gemaakt maar er zaten me een paar horken tussen...

Overigens kregen wij wel nette uitleg over de elektrode, helaas deed ze dit wel terwijl ze mij toucheerde om de elektrode te plaatsen en nam
Ze behoorlijk de tijd voor die uitleg :')

**Geplaatst**: 08-12-20 16:14

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 08-12-20 16:14

Eigenlijk had ik dit topic niet willen lezen ik ben namelijk 35 weken zwanger en bezig met mijn hypnobirthing cursus waar ik al genoeg van dit soort verhalen heb gehoord maar uiteindelijk is het natuurlijk ook best nuttig om te lezen. Ik heb geboortewensen geformuleerd (geen geboorteplan want ja een bevalling verloopt niet per se volgens plan natuurlijk) en ik hoop echt dat het ziekenhuis zich daar aan gaat houden. De belangrijkste wens is duidelijke communicatie en zo veel mogelijk met rust laten. Maar als ik alle nare verhalen lees ben ik toch wat angstig dat dat niet gaat gebeuren. Angst is iets wat ik totaaal niet mee wil nemen naar mn bevalling dus ik probeer het nu maar een beetje van mij af te schrijven

. Ik heb de vorige keer een geplande sectio gehad en dat was echt een hele fijne ervaring! Iedereen nam me mee in de procedure, lieve verpleging, goede nazorg gynaecoloog etc. Voor mijn gevoel gaat deze bevalling helemaal anders worden omdat ik ga proberen vaginaal te bevallen. Voor mijn gevoel veel intiemer, heftiger, intenser dan de geplande sectio. Maar heeft zeker wel mijn voorkeur. Ik hoop alleen dat ik niet hoef te 'vechten' voor mijn wensen. Zo spannend. Nou ik probeer niet te veel negatieve verhalen te lezen en me juist voor te bereiden op een bevalling die gaat zoals hij gaat met de hulp van de zorgverleners en niet het tegenwerken van zorgverleners

**Geplaatst**: 08-12-20 16:21

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 08-12-20 16:21

Succes Reusje, goede voorbereiding doet veel! Mijn tweede bevalling was hands-off én medisch (want de kleine kwam met 36+6 en dus een dag te vroeg om thuis te kunnen bevallen, zoals met de eerste), en ook dat kan dus prima. Ze moesten wel echt even zoeken naar de baarkruk, want die wordt er niet zo vaak gebruikt

.

**Geplaatst**: 08-12-20 16:25

Geplaatst: 08-12-20 16:25

pien_2010 schreef:
Wat ik me afvraag is het volgende. Mijn dochter en ik hadden net een gesprekje over bevallingen. Zij vertelde dat als er bv pijnbestrijding komt, dat dit ook via de placenta bij de baby komt. Zo ook bij andere medicatie die tijdens bevallingen gebruikt wordt. Ik vond het vrij logisch maar is dat ook zo?
Want zei zij, als je dan pijnmedicatie krijgt, kan het zijn dat de baby ook wat suffer is en daar kun je ook weer complicaties door krijgen. Is dat zo vroeg ik me af?
Dat weet ik eigenlijk niet.

Ik vroeg haar hoe zij terug kijkt op haar 2 bevallingen waarin 3 kinderen zijn geboren. Ook heel positief, maar zij gaf ook aan, dat het bij haar allemaal vrij natuurlijk en goed gegaan was ook die bevalling van de tweeling die ook zelfde dag mee naar huis mochten want hadden een normaal geboortegewicht.

Het was voor mij reden om niet al bij voorbaat medicatie te willen. Bij ondraaglijke pijn zou ik het wel gedaan hebben hoor!

Baarkruk ben ik op gestart.. maar ik zwol helemaal op van onder een dus vroeg de vk mij toch te gaan liggen.

Nu zat de navelstreng om de nek van mijn dochter.. dat was toen nog niet bekend. Ik had kunnen persen wat ik wilde maar dan had ze er niet uitgekomen.

**Geplaatst**: 08-12-20 16:27

Geplaatst: 08-12-20 16:27

Heeft iemand toevallig cijfers over hoeveel vrouwen er nog overlijden bij de bevalling?

**Geplaatst**: 08-12-20 16:29

Geplaatst: 08-12-20 16:29

Reusje0504 schreef:
Eigenlijk had ik dit topic niet willen lezen ik ben namelijk 35 weken zwanger en bezig met mijn hypnobirthing cursus waar ik al genoeg van dit soort verhalen heb gehoord maar uiteindelijk is het natuurlijk ook best nuttig om te lezen. Ik heb geboortewensen geformuleerd (geen geboorteplan want ja een bevalling verloopt niet per se volgens plan natuurlijk) en ik hoop echt dat het ziekenhuis zich daar aan gaat houden. De belangrijkste wens is duidelijke communicatie en zo veel mogelijk met rust laten. Maar als ik alle nare verhalen lees ben ik toch wat angstig dat dat niet gaat gebeuren. Angst is iets wat ik totaaal niet mee wil nemen naar mn bevalling dus ik probeer het nu maar een beetje van mij af te schrijven . Ik heb de vorige keer een geplande sectio gehad en dat was echt een hele fijne ervaring! Iedereen nam me mee in de procedure, lieve verpleging, goede nazorg gynaecoloog etc. Voor mijn gevoel gaat deze bevalling helemaal anders worden omdat ik ga proberen vaginaal te bevallen. Voor mijn gevoel veel intiemer, heftiger, intenser dan de geplande sectio. Maar heeft zeker wel mijn voorkeur. Ik hoop alleen dat ik niet hoef te 'vechten' voor mijn wensen. Zo spannend. Nou ik probeer niet te veel negatieve verhalen te lezen en me juist voor te bereiden op een bevalling die gaat zoals hij gaat met de hulp van de zorgverleners en niet het tegenwerken van zorgverleners

Succes Reusje. Ik wens je een fijne bevalling toe, met een gezond kindje waar je later met een goed gevoel op terug kijkt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-20 16:34

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-20 16:34

pien_2010 schreef:
Wat ik me afvraag is het volgende. Mijn dochter en ik hadden net een gesprekje over bevallingen. Zij vertelde dat als er bv pijnbestrijding komt, dat dit ook via de placenta bij de baby komt. Zo ook bij andere medicatie die tijdens bevallingen gebruikt wordt. Ik vond het vrij logisch maar is dat ook zo?
Want zei zij, als je dan pijnmedicatie krijgt, kan het zijn dat de baby ook wat suffer is en daar kun je ook weer complicaties door krijgen. Is dat zo vroeg ik me af?
Dat weet ik eigenlijk niet.

Ik vroeg haar hoe zij terug kijkt op haar 2 bevallingen waarin 3 kinderen zijn geboren. Ook heel positief, maar zij gaf ook aan, dat het bij haar allemaal vrij natuurlijk en goed gegaan was ook die bevalling van de tweeling die ook zelfde dag mee naar huis mochten want hadden een normaal geboortegewicht.

Pethidine komt bij de baby en mag daarom de laatste 2 uur voor de bevalling niet worden toegediend.
Remifentanil komt bij de baby en was tijdens mijn bevalling ook nog niet eens geregistreerd als middel tijdens bevallingen.
Epidurale komt niet bij de baby, maar bloeddruk van moeder kan dalen wat wel effect heeft op de baby.

Wat betreft de cascade aan interventies, die is bewezen op kostentechnisch niveau en op individueel niveau voor bepaalde handelingen.

De ruggenprik verhoogt de kans op een kunstverlossing, synthetische oxytocine (weeenopwekkers) verlagen niet of nauwelijks de gevoelens van pijn en stress zoals natuurlijke oxytocine dat wel doet waardoor de bevalling pijnlijker en zwaarder wordt en de kans op fluxus is verhoogd door de inmenging in het hormonenspel.
En zo kun je nog een aantal interventies noemen die een cascade-effect hebben op elkaar.

Dit artikel van het VUmc is ook erg interessant daarover
https://research.vumc.nl/ws/portalfiles ... gineel.pdf

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-20 16:35

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-20 16:35

Schemerdier schreef:
Heeft iemand toevallig cijfers over hoeveel vrouwen er nog overlijden bij de bevalling?

https://www.trouw.nl/zorg/minder-baby-s ... ~b541c3cf/

Edit: foute link
Deze is het
https://www.volksgezondheidenzorg.info/ ... dersterfte

29 vrouwen tussen 2015-2019

En heel veel succes voor de bijna bevallende vrouwen

**Geplaatst**: 08-12-20 17:09

Geplaatst: 08-12-20 17:09

Als je leest dat in de VS 1 op de 3 bevallingen een keizersnede zijn, dan vind ik dat erg verontrustend. Er staat zelfs bij dat dit cijfer nog stijgende is :oo

Wat betreft het niet opschieten beschreven in het eerste artikel, is het denk ik toch een kwestie van geduld hebben en wachten. Het lichaam geeft wel aan als het er aan toe is. Daarbij gaat dat toch bij iedere baby ook anders dat volgens mij ook ligt aan de baby. 3 Natuurlijke bevallingen (de ingeleide bevalling tel ik even niet mee) bij mij, eentje weinig weeën na aankomst in het ziekenhuis, uitdrijving ging wat moeizaam en uiteindelijk kind zonder persween eruit geperst.
2de bevalling, begon volgens het boekje erg rustig. NOg eventjes om de hoek een expositie bekeken af en toe eventjes puffen. 's Avonds de VK gebeld die amper ontsluiting zag. Toen ween storm en enorme persdrang die weg gepuft werd en kind kon opgevangen worden.
3de bevalling begon met vruchtwater dat brak tijdens de slaap en ging helemaal volgens het boekje. En toen baby in de armen lag van de dochter kon deze de VK waarschuwen want mama bloede wel erg veel. Prik erin, vriespakket erop en klaar was kees. Placenta kwam en alles was erg gezellig en relaxed on ondanks dat bloeden eventjes.

Ik heb 3 kinderen.
De 1ste→ slapste ween→ die terugtrok volgens de arts→ trok zich als kind voor iets belangrijks gauw nog even terug want durfde niet (is helemaal over nu)
De 2de→ weenstorm→ was een enorm driftig en fel kind dat zich overal met enthousiasme instortte . Het driftige is weg het enthousiasme is nog steeds daar
De 3de volgens het boekje→ was een enorme wijze baby. Huilde niet, keek gelijk met grote wijze ogen rond waarop de VK zei→ hier heb je een zeer bijzonder mens. Het is nog steeds een wijs mens en als kind heel gemakkelijk en harmonieus en de lieveling van iedereen en dat is hij tot op de dag van vandaag.

Dat is de reden, daar ik dit ook omheen wel eens zag, zoveel verschillende bevallingen, zoveel verschillende kinderen, dat ik altijd me afgevraagd hebt of dat ook meespeelt in hoe een bevalling is.

Ooit een lezing gehoord van een professor gespecialiseerd in autisme. Hij vroeg of van ieder autistisch kind één familie lid met handopsteking de vragen wilde beantwoorden die hij stelde en als de antwoorden bekend waren. Een van de vragen was, wie van de moeders (als dat al bekend was) had een buitengewoon zware bevalling gehad. Mijn mond viel open, want we moesten de handen opsteken bij ja. Mijn hand ging omhoog want ik weet dat mijn moeder een aangezichtsligging had en het ongelooflijk zwaar is geweest.
Bijna unaniem gingen de handen omhoog. Waarop hij vertelde, dat bijna alle vrouwen met echte autistische kinderen (die vaak ook in inrichtingen zijn/ waren zoals mijn zus) buitengewone zware bevallingen hebben gehad. Vaak denken die vrouwen dat die kinderen autistisch zijn vanwege de zware bevalling. Hij vertelde dat ze autisme aanwijsbaar in het lichaam hebben gevonden en dat hij dacht dat door de afwijking die bevallingen zo raar verlopen en zwaar zijn.
Veel oude vrouwen barsten in tranen uit want ze hadden zich altijd zo schuldig gevoeld.

Mijn kinderen, dit verhaal, de verhalen van mijn vrienden hebben bij mij ook het gevoel het idee opgewekt, dat een bevalling vaak ook gaat zoals hij gaat dat puur met het kind te maken heeft. Dus ja, ik ben zeer zeker voorstander van medische handelingen en ingrijpen, maar niet als het kind senang gaat en het duurt wat lang. So what......dan maar even geduld hebben. Ingrijpen pas doen als het nodig is hetzij voor moeder, hetzij voor het kind. Maar een keizersnee doen zoals in jouw eerste link verhaal TS, terwijl het kind het goed deed, de moeder goed ging, alleen omdat het te lang duurde→ is natuurlijk wel iets om over na te denken vind ik.

Laatst bijgewerkt door pien_2010 op 08-12-20 17:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-12-20 17:11

Geplaatst: 08-12-20 17:11

Hier 2 geplande kz anders hadden ze nooit geboren kunnen worden.
Bij de 2de heb ik na de ruggeprik een bloeddrukval gehad maar door het snelle optreden en handelen van anesthesist heel rap verholpen.
Voor de rest geen complicatie en paar uur later was ik al uit bed.

Moest ik een vaginale bevalling gehad hebben had ik waarschijnlijk epidurale genomen. Niet omdat ik nizt wil afzien voor mijn kind maar omdat ik mijzelf heel goed.

En wat was ik blij dat bij aankomst in ziekenhuis bij mijn 2de ik niet onder druk werd gezet om borstvoeding te geven, ik had al een heel pleidooi klaar. Heb die ook gegeven maar was niet nodig geweest.