Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-12-20 12:23

Geplaatst: 09-12-20 12:23

secricible schreef:
(ik heb me altijd verbaasd waarom je voor geneeskunde een numerus fixus had met als criteria je eindcijfers. Een hoog IQ zegt helemaal niks over je EQ en juist dat laatste is zo belangrijk als zorgverlener.)

Ligt eraan. Voor bevallingen en een hoop andere dingen inderdaad. Maar als het om iets zeer moeilijks en specialistisch gaat bv in de neuro chirurgie, dan praat ik wel met de één en laat dan de contactgestoorde autist bv

maar het precieze werk doen in mijn hoofd.
Dit heeft mijn vriendin met een tumor in haar hoofd meegemaakt. Zij had de beste neurochirurg van Europa. Ze leeft nog steeds, maar communiceren, dat was niet aan hem besteed. Geeft toch niets. Hij heeft haar haar leven terug gegeven door precies de oorzaak te vinden van die tumor en hem te verwijderen.
Maar als het om bevallen gaat is het wel handig als iemand empathie heeft en kordaatheid. Want soms is het ook gewoon doorpakken en gaan ervoor.

**Geplaatst**: 09-12-20 12:32

Geplaatst: 09-12-20 12:32

MarcoBorsato schreef:
Kimbers schreef:
Machtswellust met sadistische trekjes vind ik wel weer erg vergezocht. Kan me niet voorstellen dat iemand met die instelling voor een dergelijk vak kiest.

Nou echt. Heel bizar dit.

En toch kan ik me die opmerking van pmarena heel goed voorstellen. Klopt het? Nee natuurlijk niet. Voelt het zo? Ja.

Na meerdere hele nare gewelddadige ervaringen met zorgpersoneel in mijn kindertijd is daar trauma ontstaan. Iedere zorgmedewerker is voor mij per definitie een klootzak of arrogante k*t totdat ze mij het tegendeel bewijzen. Is dat fair? Nee natuurlijk niet! Rationeel weet ik ook wel dat dat onzin is maar dat is nu het hele punt van trauma.

Vrij recent ook weer een hele vervelende ervaring bij medische keuring en een afschuwelijke zuster toen mijn man voor een kleine ingreep naar het ziekenhuis moest. Tja ik ga dan meteen in standje ontoerekeningsvatbaar

. en een paar weken later lag ik zelf op de ehbo en opname met een gezicht in puin na een paardrijongeval :')

. Maar omdat mijn trauma inmiddels fysiek naar buiten was gekomen op de ehbo en dit daarna besproken is hebben ze daar heel fijn rekening mee gehouden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-12-20 12:34

Geplaatst door de TopicStarter : 09-12-20 12:34

pien_2010 schreef:
secricible schreef:
(ik heb me altijd verbaasd waarom je voor geneeskunde een numerus fixus had met als criteria je eindcijfers. Een hoog IQ zegt helemaal niks over je EQ en juist dat laatste is zo belangrijk als zorgverlener.)

Ligt eraan. Voor bevallingen en een hoop andere dingen inderdaad. Maar als het om iets zeer moeilijks en specialistisch gaat bv in de neuro chirurgie, dan praat ik wel met de één en laat dan de contactgestoorde autist bv maar het precieze werk doen in mijn hoofd.
Dit heeft mijn vriendin met een tumor in haar hoofd meegemaakt. Zij had de beste neurochirurg van Europa. Ze leeft nog steeds, maar communiceren, dat was niet aan hem besteed. Geeft toch niets. Hij heeft haar haar leven terug gegeven door precies de oorzaak te vinden van die tumor en hem te verwijderen.
Maar als het om bevallen gaat is het wel handig als iemand empathie heeft en kordaatheid. Want soms is het ook gewoon doorpakken en gaan ervoor.

absoluut waar hoor Pien, maar dat onderscheid wordt niet gemaakt bij de opleiding.
Een incompetent persoon qua communicatie kan prima in de operatiekamer geweldige dingen doen. Maar voor veel artsen is communicatie ook gewoon belangrijk, en wordt het alleen maar belangrijker de laatste jaren.

**Geplaatst**: 09-12-20 12:37

Geplaatst: 09-12-20 12:37

chanicha schreef:
Het ligt er ook aan, je hebt vrouwen die gillen met 2 cm en je hebt ze die gillen met 7 cm.

Mijn dochter was in nood tijdens de bevalling dus heeft ook een elektrode op haar hoofd gekregen èn ze hebben twee keer bloed uit haar hoofdje gecontroleerd maar het was allemaal voor de veiligheid van mijn dochter dus heb er totaal geen probleem mee.
Ik ben de artsen juist dankbaar dat ze ingegrepen hebben.

Ik vind jouw opmerkingen erg ver gaan pmarena.

Ik denk dat de meeste mensen het prima vinden, MITS ze zelf wel de keuze is gelaten als ze duidelijk hebben aangegeven dat ze graag zelf bepalen wat er gebeurt met hun kindje

Tja, je mag het uiteraard ver vinden gaan, als ik zeg dat sommige verhalen wel een sadistisch trekje lijken te hebben. Ik vind dat ook ver gaan

Maar dat is nu eenmaal het gevoel dat ik krijg bij de meest schrijnende verhalen... zoals al een paar jaar geleden van een mevrouw die duidelijk aangegeven had dat ze liever niet getoucheerd wilde worden (vanwege een naar verleden), en dat ze dat graag zoveel mogelijk wilde vermijden. Lijkt MIJ een hele redelijke wens

Waarna vervolgens tijdens haar bevalling de 1 na de andere hand er bij haar in ging, haar duidelijke NEE totaal genegeerd werd, en de leidinggevende zelfs nog even een leerling erbij haalde om toch ook maar gezellig even te komen voelen, de van ellende huilende mevrouw moest maar niet zo moeilijk doen.

Die vrouwen stellen zich immers zó aan tijdens de bevalling....

Daar mag je best iets van vinden, vind ik.

En nee, natuurlijk is dit niet de standaard. Maar dat doet niks af aan de walgelijkheid wanneer zoiets wèl gebeurt...

**Geplaatst**: 09-12-20 12:40

Geplaatst: 09-12-20 12:40

Mijn man zegt altijd dat dit vooral een vrouwen dingetje is, dat wij die communicatie nodig hebben, eens een aai over onze bol wel of niet fysiek. Zo, zegt hij, zitten vrouwen in elkaar. Mannen geven daar vaak helemaal niets om, althans hem kan het niets schelen als er augurken tussen zitten.
Zo werd mijn man de OK ingereden voor een blindedarm ontsteking waarbij de arts zei, "u begrijpt zeker wel dat dit ook kanker kan zijn als het geen blindedarm ontsteking is want eigenlijk bent u hiervoor te oud". Mijn man dacht alleen, wat een nare vork zeg echt een bemoedigende opmerking en die hield wijselijk zijn mond. Ik die dat nog net gehoord had, ging volledig onderuit. Een verpleegkundige die erbij stond gaf mij toen de aandacht en heb ik een heel fijn gesprek mee gehad. Het was een blindedarm ontsteking, waarbij wij later zeiden→ niet echt slim om dit vlak voor de narcose te zeggen want het wachten was daardoor zo enorm spannend en zwaar. Ik was woedend, en mijn man zei allen→ "ach zo zijn mannen→ lopen vaak niet over van taktheid". Van hem heb ik geleerd dat mannen en vrouwen daarin echt verschillend in staan.

**Geplaatst**: 09-12-20 12:46

Geplaatst: 09-12-20 12:46

secricible schreef:
(ik heb me altijd verbaasd waarom je voor geneeskunde een numerus fixus had met als criteria je eindcijfers. Een hoog IQ zegt helemaal niks over je EQ en juist dat laatste is zo belangrijk als zorgverlener.)

Tegenwoordig doen ze bij EMC een zogenaamde Integriteitstest ("horkentest") als je geneeskunde wilt studeren.
Zal niet volledig dekkend zijn maar er wordt wel steeds meer naar oplossingen voor het probleem gezocht.

**Geplaatst**: 09-12-20 12:47

Geplaatst: 09-12-20 12:47

De horkentest _O-

houden we erin Karin. Ik lig hier helemaal in een deuk. Lijkt me ook een goede test als onderdeel van de verloskundige ea zorg opleidingen.

**Geplaatst**: 09-12-20 12:52

Geplaatst: 09-12-20 12:52

Nouja, je mag toch hopen dat de meeste mensen beginnen met een VK opleiding met de beste bedoelingen. Wellicht is het ook iets dat gaandeweg ontstaat, een soort groeiende arrogantie ofzo waarbij bepaalde mensen de behoeftes van de vrouwen zelf steeds minder belangrijk gaan vinden?

Bij het Hand in eigen boezem gebeuren / reacties van VK bij de Geboortebeweging zie je ook dat er VK naar voren komen die zich echt zorgen maken om die verharding. Dat dat helemaal indruist tegen waarom ze nu juist VK wilden worden :(:)

Niet om eens lekker veel bevallingen te "doen" maar om samen met de vrouwen zo'n bijzonder moment in hun leven te mogen delen. Dat liefdevolle stukje zeg maar

Dat is minstens zo belangrijk tijdens een bevalling, als kunde wat betreft het fysieke gedeelte.

Maar helaas is dat dus niet overal goed geregeld, gezien het aantal vrouwen met nare ervaringen.

Laatst bijgewerkt door pmarena op 09-12-20 12:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-12-20 12:54

Geplaatst: 09-12-20 12:54

Ik kan echt bijna niet geloven dat een vrouw met nare seksuele ervaringen door jan en alleman getoucheerd voelt. Als je dit aangeeft doen ze echt hartstikke voorzichtig, vaak genoeg over gehoord. Maar goed, ik zeg natuurlijk niet dat het onmogelijk is dat je zo behandeld wordt. Misschien 50 jaar geleden, want er zijn denk ik ook genoeg ervaringen van vele jaren geleden tussen de #genoeggezwegen ontboezemingen...

**Geplaatst**: 09-12-20 12:57

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 09-12-20 12:57

@Muppett
Ik nog 21 jaar terug.
Stond in mijn dossier, kwam een mannelijke gynaecoloog met 2 mannelijke stagiaires.
Zo van; ik kom even kijken of je ontsluiting hebt en dit zijn Jan en Piet en die gaan ook even kijken/voelen.

**Geplaatst**: 09-12-20 13:03

Geplaatst: 09-12-20 13:03

pmarena schreef:
maar om samen met de vrouwen zo'n bijzonder moment in hun leven te mogen delen. Dat liefdevolle stukje zeg maar Dat is minstens zo belangrijk tijdens een bevalling, als kunde wat betreft het fysieke gedeelte.

Dat is zelfs ongelooflijk belangrijk. Bevallen, zo vind ik en zo heb ik geleerd, is een heel natuurlijk proces. Ik heb me daar ook altijd zelfs wat meditatief op voorbereid, of zoals de VK gisteren schreef→ "ik ga me terug trekken uit dit topic en even naar binnen keren". Dat is nl zo'n belangrijk onderdeel voor mij van de bevalling.
Ik vind het dan ook heel belangrijk dat als het enigszinds kan, dat de sfeer in de bevallingskamer, op de bevallingsafdeling, (dat mogen jullie best zweverig vinden) gezellig is, liefdevol en warm. Er gaat nl een nieuw kindje komen en op die plek kinderen.
Hoe speciaal kun je het hebben. Een mens wordt 1x geboren en gaat 1x dood. Ik denk dat dit zo 'n vreselijk belangrijke momenten zijn, die eigenlijk in principe gewoon goed moeten gaan. De hele omgeving, de gemoedsgesteldheid van de vrouw, de plek waar ze is, het werkt allmaal mee.

Kijk wij zijn natuurlijk geen paarden. Maar wij hebben wel nog iets in ons wat vergelijkbaar is met dieren. Hoeveel paarden, katten , honden etc. trekken zich terug op het moment van de geboorte? Zoeken een fijn stil plekje op? Of zoeken juist de "baas" op die lief en warm is en vertrouwen geeft.
Zo ben ik zelfs een keer "door een koe geroepen", die stond vlak naast de draad (Limousin koeien zijn heel schuw en wat wild nog). Mij viel het gelijk op en ik zag de pootjes eruit steken. Toen mijn man zei dat dit een half uur geleden ook was (ik kwam terug van de wandeling), heb ik gelijk de boer gebeld om hulp te vragen, ben naar de koe gegaan en gezegd dat we haar gingen helpen.
Heel rustig in een hele fijne sfeer op stal, heeft onze vriend de koe geholpen want ze had dit nooit alleen geklaard. Deze koe wist dat instinctief dat ze hulp nodig had, scheidde zich af van de groep en ging vlak bij de weg staan in de hoop dat ze daardoor zou opvallen.
Natuurlijk zijn wij geen koeien, maar het gaat over een geboorte proces dat zo oud is als de wereld zelf, en daar hoort zachtheid bij, tederheid, opgeruimdheid, liefdevolheid én zo nodig kordaatheid en doorpakken. Zo min als nodig is, zo veel als noodzakelijk. Dat is als een soort weegschaal en ik heb mezelf altijd als kapitein aangesteld van dat gebeuren en hoe bescheiden ik normaal ben, op die momenten ben ik erg assertief, liefdevol en duidelijk opdat mijn kinderen in een goede sfeer waardoor ze de meeste kansen krijgen geboren kunnen worden. Want ook voor de kinderen is een bevalling een enorme drempel gebeuren en je gunt het ze dat dit zo goed mogelijk gebeurt met zo min mogelijk toeters en bellen en alleen de noodzakelijksten uit de kast getrokken worden.

**Geplaatst**: 09-12-20 13:16

Geplaatst: 09-12-20 13:16

Even wat voorbeelden van de facebook pagina.

Het niet gehoord of gezien worden is wat het meeste genoemd wordt. Het gevoel hebben dat je alleen een omhulsel bent van je kindje en het eigenlijk alleen maar lastig is dat je als barende vrouw zelf enig gevoel van controle hebt.

**Geplaatst**: 09-12-20 13:22

Geplaatst: 09-12-20 13:22

Verdrietige voorbeelden waarbij ik die eerste wel heel erg grof vind

bah.

**Geplaatst**: 09-12-20 13:28

Geplaatst: 09-12-20 13:28

Brainless schreef:
@Muppett
Ik nog 21 jaar terug.
Stond in mijn dossier, kwam een mannelijke gynaecoloog met 2 mannelijke stagiaires.
Zo van; ik kom even kijken of je ontsluiting hebt en dit zijn Jan en Piet en die gaan ook even kijken/voelen.

21 jaar is wel echt een tijd geleden. Niet dat ik wil insinueren dat je oud bent

maar er is in 21 jaar tijd heel veel veranderd qua cultuur hier in NL. Mensen zijn stukken mondiger geworden en daar wordt ook veel meer rekening mee gehouden.

**Geplaatst**: 09-12-20 13:36

Geplaatst: 09-12-20 13:36

Muppett schreef:
Brainless schreef:
@Muppett
Ik nog 21 jaar terug.
Stond in mijn dossier, kwam een mannelijke gynaecoloog met 2 mannelijke stagiaires.
Zo van; ik kom even kijken of je ontsluiting hebt en dit zijn Jan en Piet en die gaan ook even kijken/voelen.

21 jaar is wel echt een tijd geleden. Niet dat ik wil insinueren dat je oud bent maar er is in 21 jaar tijd heel veel veranderd qua cultuur hier in NL. Mensen zijn stukken mondiger geworden en daar wordt ook veel meer rekening mee gehouden.

Ook 21 jaar geleden was dit niet normaal. Het werd altijd gevraagd, dat was de norm!

**Geplaatst**: 09-12-20 13:57

Re: #genoeggezwegen, over obstetrisch geweld

Geplaatst: 09-12-20 13:57

Ik lees dit topic sinds het begin mee (goh, zijn het pas 4 dagen? lijkt langer

) en denk er al een tijdje overna wat ik aan dit thema bij kan dragen, maar vind het moeilijk om de juiste woorden te vinden.

In ieder geval kan ik me wel vinden in de posts van pmarena. En bij Pien's woorden wordt het warm om mijn moederhart. Ik lees nog even verder mee. Misschien komt mijn persoonlijke ervaring nog een keer langs, misschien ook niet.

Wel vind ik het fijn om hier ook de verhalen van Bokkers te lezen die "aan de andere kant" werken. En iedereen die kort voor een bevalling staat, wil ik een ervaring wensen waarop ze heel fijn terug kunnen kijken.

**Geplaatst**: 09-12-20 13:57

Geplaatst: 09-12-20 13:57

Aantal jaar geleden verloor mijn zoontje zijn vingertopje van zijn pink met een ongeval tussen het raam.
Wij naar de eerste hulp, vingerkootje in een potje. Tig uren wachten, steeds andere verpleegkundigen aan het bed, niemand wist wat. Uiteindelijk bedachten ze hem met lijm??? Weer vast te plakken. Ging uiteraard niet, toen kwamen ze tot de ontdekking dat er een operatie nodig was. Conclusie, volgende ochtend terug komen. Verband erom en weer naar huis.
Die ochtend werd hij geopereerd, en echt waar de plastisch chirurg heeft fantastisch mooi werk afgeleverd. Stukje bot geamputeerd, nagelbed geprobeerd er weer op te krijgen.
Herstelde netjes.
Toen op controle bij die arts. Maar echt, wat een hork!
Vroeg niks, begon gewoon te sleuren aan de hand van mijn zoon.
Nu heeft mijn zoon autisme, wat we toen nog niet wisten maar wel merkte. Dus die werkte moeilijk mee.
Arts is vervolgens boos geworden waarop ik erin gesprongen ben om zoon te laten zien wat de arts vroeg zonder woorden.
Arts werd boos op mij en vertelde mij dat ik mijn zoon beter op moest voeden.
Nouuuu, daar heb ik dus een potje stennis staan maken hoor.
Wie denkt ie wel niet wie die was?
Wij zaten al in trajecten voor zoon en het enige wat ik deed was voor zoon opkomen om uiteindelijk ervoor te zorgen dat de arts kon zien, jaja komt ie... Dat mijn zoon zijn pink kon buigen!
Dat was het, dus ik vertelde boos dat ie ook gewoon tegen zoon had kunnen praten wat ie ging doen en waarom. Had ie gewoon gevraagd of zoon zijn pink kon buigen had die dat gedaan en was er niks aan de hand geweest.

Dus horken, ja ze bestaan echt.
Overigens heeft mijn zoon door dat hele traject een hulpverleners trauma. Vreselijk...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-12-20 14:20

Geplaatst door de TopicStarter : 09-12-20 14:20

pien_2010 schreef:
Mijn man zegt altijd dat dit vooral een vrouwen dingetje is, dat wij die communicatie nodig hebben, eens een aai over onze bol wel of niet fysiek. Zo, zegt hij, zitten vrouwen in elkaar. Mannen geven daar vaak helemaal niets om, althans hem kan het niets schelen als er augurken tussen zitten.
Zo werd mijn man de OK ingereden voor een blindedarm ontsteking waarbij de arts zei, "u begrijpt zeker wel dat dit ook kanker kan zijn als het geen blindedarm ontsteking is want eigenlijk bent u hiervoor te oud". Mijn man dacht alleen, wat een nare vork zeg echt een bemoedigende opmerking en die hield wijselijk zijn mond. Ik die dat nog net gehoord had, ging volledig onderuit. Een verpleegkundige die erbij stond gaf mij toen de aandacht en heb ik een heel fijn gesprek mee gehad. Het was een blindedarm ontsteking, waarbij wij later zeiden→ niet echt slim om dit vlak voor de narcose te zeggen want het wachten was daardoor zo enorm spannend en zwaar. Ik was woedend, en mijn man zei allen→ "ach zo zijn mannen→ lopen vaak niet over van taktheid". Van hem heb ik geleerd dat mannen en vrouwen daarin echt verschillend in staan.

zit wellicht ook wel wat in hoor Pien. Ik heb ook samengewerkt met artsen die me letterlijk voor familie zeiden "dat ik maar gewoon boterhammen moest gaan tellen en me nergens mee moest bemoeien" (ik werk als dietist, destijds in het zkh). Er hangt best een macho-cultuur op sommige afdelingen en in sommige ziekenhuizen. Als ik soms ook de verhalen hoor rondom co-assistentes tijdens hun opleiding dan snap ik ook wel dat je zelfs tijdens je opleiding al verhard.

w.b. je vergelijking met paarden: ik denk dat we onbewust echt nog heel erg dicht bij staan in zo'n natuurlijk oer-proces als bevallen.

Karin_deB schreef:
Tegenwoordig doen ze bij EMC een zogenaamde Integriteitstest ("horkentest") als je geneeskunde wilt studeren.
Zal niet volledig dekkend zijn maar er wordt wel steeds meer naar oplossingen voor het probleem gezocht.

Hier word ik echt oprecht blij van hoor.

@zonnebloem: die eerste vond ik echt te schokkend, echt niet normaal... Maar ook weer echt een voorbeeld van "macho-cultuur".

@Saskia, wat een naar verhaal van je zoontje. Zo sneu...

**Geplaatst**: 09-12-20 14:54

Geplaatst: 09-12-20 14:54

secricible schreef:
@zonnebloem: die eerste vond ik echt te schokkend, echt niet normaal... Maar ook weer echt een voorbeeld van "macho-cultuur".

Dit verhaal vond ik 2x lei schokkend.:
1.

letterlijk zum kotsen die opmerking. Dat denk je nog niet eens. Die persoon heeft geluk gehad dat ik niet de leidende gevende was, want dat was eens en nooit meer want daar is het gat van de deur en niet welkom meer op die afdeling. Toe nou.
2. Ik heb ooit in een artsenpraktijk gewerkt. Steeds meer kregen wij vrouwenkoppels als patiënten. Viel me wel op. In die praktijk (mannen waren artsen) hadden ze een speciaal virgin speculum voor jonge meisjes en voor vrouwen die liefde hebben met vrouwen. Vaak is de vagina veel smaller namelijk. De (jonge) vrouwen kregen te horen dat ze zelf aan gingen geven wanneer het speculum voorzichtig naar binnen gebracht kon worden door eventjes zachtjes te persen waardoor de vagina wat opener en ontspannender komt te staan. Heel voorzichtig (ook met glijmiddel vaak erbij, ook met het toucheren, altijd glijmiddel en rust en voorzichtig) werd dan de handeling verricht.

secricible schreef:
w.b. je vergelijking met paarden: ik denk dat we onbewust echt nog heel erg dicht bij staan in zo'n natuurlijk oer-proces als bevallen.

Dat denk ik dus ook. Het is een lichamelijk door hormonen gesteurd proces waarbij de psyche veel meedoet.

Saskia :knuffel:

triest verhaal en erg vanaf dat moment een trauma.

MoonWencke schreef:
En bij Pien's woorden wordt het warm om mijn moederhart. Ik lees nog even verder mee. Misschien komt mijn persoonlijke ervaring nog een keer langs, misschien ook niet.

Fijn dat je jezelf kenbaar maakt als mee lezer en je eigen verhaal pas posten als je het echt wil en je eraan toe bent. Doe je goed.

Ik word warm van je bericht.
Het warm worden om je moederhart

, had ik gisteren bij mijn dochter waar ik mee belde. N.a.v dit topic stelde ik eigenlijk voor het eerst heel voorzichtig wat vragen over haar tweeling bevalling van haar begin dit jaar. Het is een privé verhaal dus vertel niet veel, maar was dus een hele goede bevalling en kinderen mochten zelfde dag nog mee naar huis, goed op gewicht.
Toen zei ze op een gegeven ogenblik: "de bevalling van N (de 1ste vd 2) was zo'n top bevalling, dat gun je eigenlijk alle kinderen op de hele wereld. Wat een fantastisch begin van het leven voor zo'n kindje die dit zo mag meemaken→ ik vond het zo geweldig voor hem. (0,0 medische ingrepen, vlotte bevalling gelijk na binnenkomst→ 100% natuurlijk→ en zei ze triomfantelijk "ik was iedereen te vlug af want had gelijk als eerste mijn baby in mijn armen die ik weg gritstte voor de verbaasde blikken en al reikende handen" _O-

waarna hij zonder weg gehaald te worden of zonder aangeraakt te worden bij me mocht blijven daar hij gelijk het zo goed deed ook tijdens de bevalling van de 2de).
Zie vetgedrukte→ daar kreeg ik helemaal dit

gevoel bij. Wat een openstaand moederhart dat zo gul is als het om alle babies het beste gunnen is.

**Geplaatst**: 09-12-20 15:52

Geplaatst: 09-12-20 15:52

Gynaecologen kunnen ook horken zijn. Na een opname in het ziekenhuis vanwege nierstuwing kwam ik op controle en de stuwing was nog niet over. Ik zei dat ik verdrietig was dat ik nu geen afscheid kon nemen op mijnwerk. De gynaecoloog zei droog dat ik maar van 'mijn vakantie moest genieten' 8)7

. Lekker genieten van je 'vervroegde verlof' waarbij je het nog 3 maanden moet uitzingen met nierstuwing :roll:

. Ook erg sympathiek :')

**Geplaatst**: 09-12-20 16:42

Geplaatst: 09-12-20 16:42

pmarena schreef:
Nouja, je mag toch hopen dat de meeste mensen beginnen met een VK opleiding met de beste bedoelingen. Wellicht is het ook iets dat gaandeweg ontstaat, een soort groeiende arrogantie ofzo waarbij bepaalde mensen de behoeftes van de vrouwen zelf steeds minder belangrijk gaan vinden?

Bij het Hand in eigen boezem gebeuren / reacties van VK bij de Geboortebeweging zie je ook dat er VK naar voren komen die zich echt zorgen maken om die verharding. Dat dat helemaal indruist tegen waarom ze nu juist VK wilden worden

Niet om eens lekker veel bevallingen te "doen" maar om samen met de vrouwen zo'n bijzonder moment in hun leven te mogen delen. Dat liefdevolle stukje zeg maar Dat is minstens zo belangrijk tijdens een bevalling, als kunde wat betreft het fysieke gedeelte.

Maar helaas is dat dus niet overal goed geregeld, gezien het aantal vrouwen met nare ervaringen.

Maar nu staan alle negatieve verhalen in the picture en krijg je een soort sneeuwbaleffect. Ik denk niet dat dat een goed objectief beeld geeft.

En artsen/verpleegkundigen zijn mensen en mensen zijn soms gewoon poedersuiker.

**Geplaatst**: 09-12-20 17:02

Geplaatst: 09-12-20 17:02

Precies, het is nu wel een grote opsomming van alles wat er mis kan gaan. En alles valt of staat met goede communicatie.

chanicha schreef:
Het ligt er ook aan, je hebt vrouwen die gillen met 2 cm en je hebt ze die gillen met 7 cm.

Mijn dochter was in nood tijdens de bevalling dus heeft ook een elektrode op haar hoofd gekregen èn ze hebben twee keer bloed uit haar hoofdje gecontroleerd maar het was allemaal voor de veiligheid van mijn dochter dus heb er totaal geen probleem mee.
Ik ben de artsen juist dankbaar dat ze ingegrepen hebben.

Ik vind jouw opmerkingen erg ver gaan pmarena.

Ik heb dezelfde ervaring, en kijk inderdaad juist met dankbaarheid op de bevalling terug. Maar er werd dan ook erg goed gecommuniceerd.

**Geplaatst**: 09-12-20 17:33

Geplaatst: 09-12-20 17:33

MarcoBorsato schreef:
pmarena schreef:
Nouja, je mag toch hopen dat de meeste mensen beginnen met een VK opleiding met de beste bedoelingen. Wellicht is het ook iets dat gaandeweg ontstaat, een soort groeiende arrogantie ofzo waarbij bepaalde mensen de behoeftes van de vrouwen zelf steeds minder belangrijk gaan vinden?

Bij het Hand in eigen boezem gebeuren / reacties van VK bij de Geboortebeweging zie je ook dat er VK naar voren komen die zich echt zorgen maken om die verharding. Dat dat helemaal indruist tegen waarom ze nu juist VK wilden worden

Niet om eens lekker veel bevallingen te "doen" maar om samen met de vrouwen zo'n bijzonder moment in hun leven te mogen delen. Dat liefdevolle stukje zeg maar Dat is minstens zo belangrijk tijdens een bevalling, als kunde wat betreft het fysieke gedeelte.

Maar helaas is dat dus niet overal goed geregeld, gezien het aantal vrouwen met nare ervaringen.

Maar nu staan alle negatieve verhalen in the picture en krijg je een soort sneeuwbaleffect. Ik denk niet dat dat een goed objectief beeld geeft.

En artsen/verpleegkundigen zijn mensen en mensen zijn soms gewoon poedersuiker.

Daar heb je helemaal gelijk in

Maar bij het #genoeggezwegen is het nu gewoon eens even de beurt van de mensen die wèl die hele nare ervaringen hebben. Die gelukkig geen objectief beeld geven van de hele beroepsgroep, de fijne verhalen kun je op zoveel andere plekken alweer vinden

Dit is nu gewoon eens een keer een plek waar mensen die helaas een nare ervaring hebben, hun verhaal kunnen delen....onder mensen die het (helaas) herkennen en begrijpen.....

Dat je dit soort dingen mee moet maken is al erg genoeg.
Dat je dan vervolgens al snel leert dat je je verhaal beter niet kan vertellen omdat je dan reacties er op krijgt die je verhaal in twijfel trekken. Die zeggen dat het vast niet zo erg geweest zal zijn. Dat het vast wel goed bedoeld was. Dat je het vast verkeerd begrepen hebt want je zal het wel anders "ervaren" hebben door je gemoedstoestand ofzo...

Of zelfs boosheid dat er zulke dingen verteld worden over zorgverleners die alleen maar hun best doen! Schande dat vrouwen die mensen die er zijn om hun te helpen zó zwart maken.

Dat is gewoon nog een trap na....

Het is natuurlijk fijn dat zo veel mensen zich niet voor kunnen stellen dat dit soort dingen echt gebeuren. Dat mensen denken dat het verhaal wel aangedikt zal zijn, verkeerd begrepen of wat dan ook. Omdat ze zelf hele andere ervaringen hebben. Gelukkig

Maar als je zelf zoiets meegemaakt hebt dan herken je de sfeer van de verhalen helaas precies....ik vind die verhalen extreem herkenbaar. En alles dat ik wilde, was zo'n mooie ervaring als Pien omschreven heeft... is dat nou zo veel gevraagd...?

Het is goed dat deze nare ervaringen gebundeld worden. Voor de beroepsgroep zodat die kunnen zien hoe het NIET moet en welke problemen zich voordoen. En ook voor de zwangere dames. Die zich wellicht niet goed voelen bij hun VK maar niet echt zichzelf durven te verdedigen. Die van hun omgeving te horen krijgt dat ze niet te moeilijk moeten doen maar de professionals hun gang moeten laten gaan en het maar gewoon allemaal over zich heen moeten laten komen

Die kunnen dan zien dat het inderdaad soms helemaal niet goed gaat. Dat er inderdaad soms horken bij zitten. En dat ze het recht hebben om hun eigen keuzes te maken

Dat het echt anders kan! Dat er waarschijnlijk andere VK zijn te vinden die beter bij hun passen

**Geplaatst**: 09-12-20 17:35

Geplaatst: 09-12-20 17:35

Wbt bevalling/drama voor het kind. Als ik dat naar mijn eigen bevalling overbreng: gehaald worden met de pomp was voor haar ook traumatisch. Maar doordat ik niet gekozen heb voor de ks, en ook niet gehecht ben op de OK heb ik haar wel de hele tijd bij me kunnen houden en heeft ze lekker op de borst gelegen. Van haar uit bekeken heb ik dus de beste keus gemaakt die ik kon maken. Wat dat betreft is dit topic wel echt top. Als ik er zo naar kijk ben ik toch heel blij met hoe het gegaan is. Dank voor dit nieuwe perspectief.

**Geplaatst**: 09-12-20 17:58

Geplaatst: 09-12-20 17:58

Klopt pmarena. Jij hebt het heel goed begrepen, dat dit topic is om ervaringen te delen en vooral dat de nare ervaringen er mogen zijn en geloofd wordt, en jij hebt goed begrepen dat ik ook mijn ervaring erbij verteld opdat mensen die nog moeten gaan bevallen en VK ea zorgpersoneel kunnen lezen, dat een bevalling waar bv een kindje moet komen te overlijden, een bevalling waar een vacuüm bij te pas komt, een bevalling die een stormenwee geeft, en een perfecte bevalling met toch op het einde een bloeding, ondanks dat dus fantastische bevallingen kunnen zijn.

OK de 1ste is natuurlijk super verdrietig, maar het babietje moest geboren worden om te overlijden. Niemand kon daar iets aan doen. MAAR doordat iedereen er voor mij was, is het verdrietig en poedersuiker geweest maar zeker geen trauma. Daarvoor was het te mooi en te lief. De VK gaf mij mijn dode kindje aan met de woorden: "L. heeft de weg gebaand voor al je volgende kinderen". Dat is toch fantastisch als iemand zoiets weet te zeggen op zo'n verdrietig moment. Daar zit toekomst in (ook al moet je er niet aan denken) , er zit in dat ze er mag zijn en dat ook die bevalling helpend is voor mijn andere kinderen. Ik vond het zo fijngevoelig en prachtig.
Mijn allerbeste vriendin die op de andere afdeling werkte is zelfs na de bevalling gebeld. Zij is gelijk gekomen, heeft mijn baby gezien en toen kreeg ik van de verpleging de vraag toen zij bij de baby was, of ik door haar gewassen wilde worden.

Dat is toch ongelooflijk lief. Nog nooit is mijn pijnlijke onderkantje zo ontzettend lief en zacht met tederheid gewassen. Dat doet gewoon zo goed na zo'n ervaring, al die liefde.

Zo ook met de rest. Praten, duidelijk zijn, af en toe even kordaat doorpakken, want natuurlijk wilde ik ook op een gegeven ogenblik stoppen want deed zeer→ maar door dan juist tegen de moeder te zeggen→ je bent er bijna en daarom doet het nu nog even zo zeer→ of iets anders liefs, houdt mama het vol. Er is begrip, mensen zijn lief, mensen zijn kordaat → nu even doorzetten (zo van geen gelul, maar gaan nu) etc.

pmarena jij hebt echt heel goed begrepen waarom ik zelfs de 1ste bevalling waar ik nooit zoveel over gezegd heb, zo uitgebreid beschreven heb. Er zijn genoeg hulpverleners die hier heel veel van kunnen leren. Want te vaak wordt gedacht, omdat de bevalling zo of zo is verlopen is het trauma er bij de ouders→ terwijl dat dus helemaal niet nodig is als de mensen erom heen goed praten en aanvoelen wat op dat moment nodig is.