Ik las net in AD het volgende artikel:

https://www.ad.nl/binnenland/kinderfees ... ~a902d081/

Een man valt zijn vriendin aan en laat haar met 44 messteken half dood achter. De zaak komt nu voor de rechter en zijn vriendin zegt tot mijn verbazing dat ze nog steeds met deze man verder wilt. Dat zie je niet vaak...

Ik vraag me af of meer mensen dit zouden kunnen?

Ikzelf in ieder geval niet. Nog afgezien van de woede en afgunst die ik voor hem zou voelen, ik zou me ook nooit meer veilig voelen.

Nee dat kan toch echt niet. 44 messteken... Dat heb je niet in 3 seconde klaar. Dus dat is echt niet een "oeps dat was niet de bedoeling" gevalletje. Ik begrijp het echt niet.. Zou het ook echt niet OK vinden als mijn moeder of mijn zus die persoon in kwestie was en nog bij die man bleef. Eigenlijk geen woorden voor. "Niet OK vinden" is nog veels te zacht uitgedrukt...

Sorry, maar als je hier nog mee verder wil ben je zelf psychisch ook niet heel erg gezond lijkt me..

Ik weet niet wat voor relatie het echt was, wat voor voorgeschiedenis en over zijn geheugenverlies schijnt dus ook twijfel te bestaan. Misschien dat ze op een manier gemanipuleerd is. misschien heeft ze persoonlijke problemen. Sommige mensen kunnen zo praten dat je alles wat ze zeggen gelooft en, nog erger, kunnen je schuldig laten voelen. Maar ik weet niet genoeg van de achtergrond om er een goede uitspraak over te doen. Ik weet niet wat ik zou doen als ik in haar schoenen stond. Nu zeg ik dat ik het absoluut niet kan, maar wie weet onder bepaalde omstandigheden.

Nee, dat zou ik echt niet kunnen...
Vraag me ook af in hoeverre je nog toerekeningsvatbaar bent als je dat zou kunnen.. denk dat psychologische begeleiding hier wel op zijn plek is.

En ze heeft dan ook nog kinderen in huis, dat vind ik ook wel verontrustend

Ik denk dat daar heel veel meer achter zit dan uit dat artikel blijkt.

Die vrouw is op veel manieren slachtoffer. Niet alleen van de fysieke steekpartij.

Of iets psychisch mis met haar of gewoon zo blind verliefd ondanks die moordpoging?

Ik hoop dat ze in bescherming word gehouden en die vent levens lang gevangenisstraf en tbs krijgt..

Ik heb zo'n slachtoffer begeleid. En ik snap wel dat het kan. Je leest niet de relatie van deze mensen in de krant, alleen dat ene moment dat het gruwelijk mis ging. Je leest nog een klein stukje van het traject dat daarna geweest is, dat ze niet blijmoedig heeft gezegd dat het allemaal niks uitmaakt... Liefde is bijzonder.

Voor mezelf zou ik denk ik niet verder kunnen. Ik geloof niet dat ik me ooit nog veilig zou voelen, dat ik me altijd af zou blijven vragen wanneer het weer mis zou gaan.

Had jouw slachtoffer dat dan niet, dat gevoel van onveiligheid? Zou je in zo’n geval jeugdzorg inschakelen, als er kinderen in betrokken zijn?

Jawel, dat was ook een groot probleem. Maar elkaar ook echt loslaten was weer een heel andere stap. In hun geval gelukkig geen kinderen betrokken.

Bij een ouder in het ziekenhuis en de andere in een politiecel wordt jeugdzorg automatisch ingeschakeld.

Lijkt wel een beetje een soort van stockholmsyndroom achtig iets

Kan, maar hoeft niet. Als de partner verder geen raar gedrag vertoonde valt er weinig te Stockholmen. Daar is tijd voor nodig en een ziektebeeld.

Tja.. verbaast me niets. Het is niet voor niets zo moeilijk om de spiraal van huiselijk geweld te doorbreken.

Anderzijds is dit dan juist het moment om het te doorbreken. Want ondanks de verklaring van het slachtoffer gaat de man toch voor langere tijd detentie krijgen en wellicht ook tbs. Dan is dit toch hét moment om de banden te breken?

Er staat toch niks in het artikel van huiselijk geweld?

Mensen blijven bij elkaar ondanks dat de partner verschrikkelijke dingen doet. Waarom geen idee.

Pfoeh, heftig. Wat zal dat fysiek en mentaal een klap geven.

Ik ken iemand die zich inzet voor betere monitoring van huiselijk geweld en begeleiding van slachtoffers. Gelukkig heb ik van hem nooit een vergelijkbaar verhaal gehoord, maar helaas wel schrijnende situaties inclusief fysiek geweld wat in potentie levensbedreigend kan worden... En helaas hoor je dat men dan zo in een liefdesspiraal zit dat het slachtoffer bij de dader blijft. 'Want die persoon doet het echt nooit meer en is zo lief!' Als buitenstaander wil je het slachtoffer zo graag meenemen, een knuffel geven en hulp aanbieden...

Lijkt me dat als je je partner zoveel keer steekt met een mes dat valt onder huiselijk geweld gaat vaak een heel patroon aan vooraf voordat je dit punt bereikt.

Denk dat deze vrouw inderdaad psychische hulp nodig heeft, het doorbreken van een cirkel van mentaal/fysiek/seksueel geweld is verschrikkelijk lastig.

Ik denk ook dat ze psychisch niet in orde is. Kan niet anders.
Dit is niet een ding dat je kunt vergeven en even door de vingers zoekt.

Dan kom je bij de discussie wat 'psychisch niet in orde' is. Daar zit voor mij een negatieve klank aan, maar ik weet niet hoe dat bij anderen is.

Iemand die als vreemde eend binnen de familie opgegroeid is en op latere leeftijd vaak (puber-)ruzies had met zijn/haar ouders, en daardoor minder aandacht krijgt. Die persoon valt op iemand van dezelfde sportvereniging met narcistische trekjes omdat die persoon wél aandacht voor haar/hem heeft. Valt dat voor jou gevoel ook onder 'psychisch niet in orde'? Want ik heb helaas het idee dat veel slachtoffers het in hun jeugd ook niet fijn hadden. Voor mij valt dat onder 'ontzettend veel pech dat hij/zij in die familie opgegroeid is en daardoor meer verlangt naar liefde en veiligheid'. En dat laatste blijkt bedrog... Maar die lieve woordjes hebben zo veel kracht...

Poging tot doodslag, lijkt me. Ik las dat er sowieso tbs geeist wordt, dat zou je kunnen vertalen naar levenslang.

Ik ben ook wel benieuwd wat haar zo vergevingsgezind maakt dat ze met hem verder wil. Ik kan me voorstellen dat je tot op zekere hoogte iemand kunt vergeven, zodat je iig voor jezelf dingen af kunt sluiten. Maar dit gaat mij ook wat ver .

Ik heb ooit een gastcollege gehad van een man die zijn vrouw tot drie keer toe had geprobeerd te vermoorden. Hij had een affaire, kreeg een psychose en toen zijn minnares zei dat zijn vrouw ‘eigenlijk weg moest’ besloot hij dat ze dood moest. Hij probeerde haar te vergiftigen en reed met zijn auto en haar op de passagiersstoel tegen een boom.

Hij zat dus in een psychose en kreeg TBS. TBS uitgezeten, weer de oude en hij en zijn vrouw zijn nog bij elkaar.

Ook hier staat iets over een psychische stoornis. Stel dat hij weer herstelt, waarom niet? Ik zou zelf denk ik ook klaar zijn maar ik vind het wel heel stoer als iemand er wel doorheen kijkt.

Ik zou denk ik niet over de breuk in het vertrouwen heen kunnen stappen. Het was dan wel een psychose, hij kan heel goed weer een terugval krijgen. Ik zou altijd in een soort angst leven, denk ik. Dus nee. Mij niet gezien .

Dit valt inderdaad onder de noemer huiselijk geweld . Het gaat namelijk om de afhankelijkheidsrelatie tussen pleger en slachtoffer. Ik ben wel nieuwsgierig naar jouw definitie hiervan?

Heel bizar verhaal dit, had het ook al gelezen.
Los van het feit dat ik me nooit meer veilig zou voelen in de buurt van zo'n man, heeft ze ook nog kinderen. Als moeder zijnde wil je die toch beschermen, koste wat het kost. Daar kan ik persoonlijk echt niet bij....