Bokt.nl

Sunnda schreef:

Weet je dat er bussen vol aankomen met mensen die zgn veiligelanders zijn en wat een werk dat is en tijd dat kost?

Dit topic gaat over asielzoekers, dus mensen die aanspraak maken op de procedures.

Luckystory schreef:

oomens schreef:

Waarom is het eigenlijk niet mogelijk om als EU gezamenlijk op te treden, en naar Australisch model met een willekeurig derde(wereld) land afspraken te maken?
Wij komen met een flinke zak geld, de lokale regering krijgt wat aantrekkelijke voordelen in de EU, en in ruil daarvoor worden er in dat land opvangkampen ingericht. Iedereen die in de EU asiel aanvraagt laat je daar de procedure afwachten, en alleen degenen met een status laat je hierheen komen.
Dat zou al enorm schelen in het aantal mensen die zonder enige kans op een vergunning hierheen komen en niet meer teruggestuurd kunnen worden.

Degenen die je uiteindelijk als EU wel toelaat, die worden evenredig over de lidstaten verdeeld, dus niet alles in Italië, Spanje en Griekenland omdat ze daar aan land komen, en ook niet alles in Nederland, Duitsland en Scandinavië omdat daar de voorzieningen zo prettig zijn. Eventueel kun je nog zeggen dat landen bijvoorbeeld kunnen aanbieden om meer mensen dan hun deel op te vangen in ruil voor een korting op hun bijdrage aan de buitenlandse opvang, of juist tegen bijbetaling minder mensen hoeven op te vangen, bijvoorbeeld als ze zoals Polen of Hongarije helemaal geen buitenlanders willen hebben.

Dat wordt gedaan, of toch op z’n minst geprobeerd.
Maar dan krijg je weer situaties zoals met Turkije.
Turkije houdt enorme massa’s immigranten tegen voor Europa. En wordt daar rijkelijk voor betaald ook.
Dat gaat over miljoenen mensen. Aantallen die we hier in Europa nog nooit gezien hebben, zitten momenteel vast in Turkije.
Maar Turkije gebruikt dat dan weer als drukkingsmiddel tegen Europa. Om meer geld los te krijgen en zijn gangetje te kunnen gaan met hun expansiepolitiek naar Syrië toe en tov de Koerden, Cyprus Etc.
Zeer bedenkelijke situatie dus…
En Turkije is niet vies om hoge kaarten te spelen. Herinner je bijvoorbeeld vorig jaar toen ze even eenzijdig hun grens gingen open zetten?

En dan heb je nog Libië dat Europa gebruikt als een modern slavenkamp ofzo… Dat is helemaal bedenkelijk te noemen. Maar daar gaat wel enorm veel geld naartoe…
Mensen worden daar mishandeld, gemarteld en gebruikt allemaal met Europees geld.
Of de pushbacks in Griekenland. Waar gamele bootjes terug in internationale wateren worden getrokken. Dat is moord hé, mensen opzettelijk laten verdrinken…
En dan wil Europa China bijvoorbeeld de les gaan lezen over mensenrechten?

Sunnda schreef:

We zullen dus als ik het lees de buitengrenzen moeten gaan bewaken van de eu.

oomens schreef:

Uiteraard geen landen die direct aan ons grenzen en die mensen kunnen doorlaten als drukmiddel (Turkije, Wit-Rusland, Marokko).
Turkije is hierin ook geen goed voorbeeld, omdat ze wel mensen tegenhouden, maar die mensen zitten daar niet hun EU-asielprocedure af te wachten.
Wat ik bedoel is daadwerkelijk afspreken met een land dat mensen die hier asiel aanvragen, daar hun procedure uitzitten.

Soepblik schreef:

Stel je eens voor, dat er hier oorlog uitbreekt. Iedere dag heerst er de dreiging dat gevaarlijke mensen je huis binnen vallen, je familie afslachten, jou ontvoeren om te verkopen als slaaf. Er iedere dag de kans bestaat dat je een bom op je dak krijgt, je niet meer veilig even naar de supermarkt kan. Je constant in terror leeft.

Of een ander scenario. Stel je voor dat je, ondanks dat je hard werkt, geen rooie cent verdient. Je familie niet in leven kan houden omdat je geen eten kan betalen. De zorg in je land zo slecht is dat je bij ziekte aan je lot wordt overgelaten.

Wat doe je dan? Dan verzamel je al je moed bij elkaar, en probeer je weg te komen. Je familie in veiligheid te brengen. Dan ga je op zoek naar een plek waar het beter is. Dat is moeilijk - je zal maar alles achter moeten laten. Het gemak van even naar de albert heijn. Je fijne huis, je vrienden en alles wat je kent. Je taal, je stad, je gebruiken en gewoonten. Je stamppotje met rookworst, wanneer het weer wat kouder begint te worden in de herfst. Schaatsen, wanneer er ijs op de grachten ligt. Terrasjes pakken en lekker in het zonnetje een wijntje doen. Naar stal, om met je paard aan de slag te gaan.

Je gaat niet zomaar. Die grens is heel hoog. Tenzij je anders doodgaat, of je familie moet zien omkomen, om wat voor reden dan ook. Of je kinderen geen enkele toekomst kan bieden. De drempel om te gaan en alles achter te laten is ongelofelijk hoog. En toch zijn er een heleboel mensen die het doen.

Moet je nagaan, wat zij hebben moeten doorstaan om die keuze te maken. Om voor de laatste keer achterom te kijken naar het huis waar je je altijd thuis hebt gevoeld, en te vertrekken naar daar waar je helemaal niets of niemand kent. Waar je enkel nog een "vluchteling" bent.

Laten we wat liever zijn voor elkaar, en vooral niet vergeten dat we allemaal mens zijn.

Elisa2 schreef:

Goede opmerking inderdaad en ik denk ook Nederland van de luilekkerland status afhalen.

Het is simpel, wil je hier wonen en werken? zorg dan eerst maar voor een baan.
Geen voorrang op huurhuizen en geen recht op uitkeringen e.d zonder dat er voor gewerkt is.

Electra63 schreef:

Elisa2 schreef:

Goede opmerking inderdaad en ik denk ook Nederland van de luilekkerland status afhalen.

Het is simpel, wil je hier wonen en werken? zorg dan eerst maar voor een baan.
Geen voorrang op huurhuizen en geen recht op uitkeringen e.d zonder dat er voor gewerkt is.

Die hebben we ook: de kennismigranten of expats

Niet te vergelijken met vluchtelingen.


@soepblik,
Amen !!

Één van de weinigen hier met empathie i.p.v. het geroeptoeter van gratis geld.

Echt van alles krijgen de vluchtelingen de schuld in de schoenen geschoven, van de tekorten in de zorg tot en met het onderwijs en de woningnood, die al tientallen jaren duurt.

Benzz schreef:

Stel je eens voor, dat er hier oorlog uitbreekt. Iedere dag heerst er de dreiging dat gevaarlijke mensen je huis binnen vallen, je familie afslachten, jou ontvoeren om te verkopen als slaaf. Er iedere dag de kans bestaat dat je een bom op je dak krijgt, je niet meer veilig even naar de supermarkt kan. Je constant in terror leeft.

Of een ander scenario. Stel je voor dat je, ondanks dat je hard werkt, geen rooie cent verdient. Je familie niet in leven kan houden omdat je geen eten kan betalen. De zorg in je land zo slecht is dat je bij ziekte aan je lot wordt overgelaten.

Wat doe je dan? Dan verzamel je al je moed bij elkaar, en probeer je weg te komen. Je familie in veiligheid te brengen. Dan ga je op zoek naar een plek waar het beter is. Dat is moeilijk - je zal maar alles achter moeten laten. Het gemak van even naar de albert heijn. Je fijne huis, je vrienden en alles wat je kent. Je taal, je stad, je gebruiken en gewoonten. Je stamppotje met rookworst, wanneer het weer wat kouder begint te worden in de herfst. Schaatsen, wanneer er ijs op de grachten ligt. Terrasjes pakken en lekker in het zonnetje een wijntje doen. Naar stal, om met je paard aan de slag te gaan.

Je gaat niet zomaar. Die grens is heel hoog. Tenzij je anders doodgaat, of je familie moet zien omkomen, om wat voor reden dan ook. Of je kinderen geen enkele toekomst kan bieden. De drempel om te gaan en alles achter te laten is ongelofelijk hoog. En toch zijn er een heleboel mensen die het doen.

Moet je nagaan, wat zij hebben moeten doorstaan om die keuze te maken. Om voor de laatste keer achterom te kijken naar het huis waar je je altijd thuis hebt gevoeld, en te vertrekken naar daar waar je helemaal niets of niemand kent. Waar je enkel nog een "vluchteling" bent.

Laten we wat liever zijn voor elkaar, en vooral niet vergeten dat we allemaal mens zijn.

Phonix schreef:

Benzz schreef:

Stel je eens voor, dat er hier oorlog uitbreekt. Iedere dag heerst er de dreiging dat gevaarlijke mensen je huis binnen vallen, je familie afslachten, jou ontvoeren om te verkopen als slaaf. Er iedere dag de kans bestaat dat je een bom op je dak krijgt, je niet meer veilig even naar de supermarkt kan. Je constant in terror leeft.

Of een ander scenario. Stel je voor dat je, ondanks dat je hard werkt, geen rooie cent verdient. Je familie niet in leven kan houden omdat je geen eten kan betalen. De zorg in je land zo slecht is dat je bij ziekte aan je lot wordt overgelaten.

Wat doe je dan? Dan verzamel je al je moed bij elkaar, en probeer je weg te komen. Je familie in veiligheid te brengen. Dan ga je op zoek naar een plek waar het beter is. Dat is moeilijk - je zal maar alles achter moeten laten. Het gemak van even naar de albert heijn. Je fijne huis, je vrienden en alles wat je kent. Je taal, je stad, je gebruiken en gewoonten. Je stamppotje met rookworst, wanneer het weer wat kouder begint te worden in de herfst. Schaatsen, wanneer er ijs op de grachten ligt. Terrasjes pakken en lekker in het zonnetje een wijntje doen. Naar stal, om met je paard aan de slag te gaan.

Je gaat niet zomaar. Die grens is heel hoog. Tenzij je anders doodgaat, of je familie moet zien omkomen, om wat voor reden dan ook. Of je kinderen geen enkele toekomst kan bieden. De drempel om te gaan en alles achter te laten is ongelofelijk hoog. En toch zijn er een heleboel mensen die het doen.

Moet je nagaan, wat zij hebben moeten doorstaan om die keuze te maken. Om voor de laatste keer achterom te kijken naar het huis waar je je altijd thuis hebt gevoeld, en te vertrekken naar daar waar je helemaal niets of niemand kent. Waar je enkel nog een "vluchteling" bent.

Laten we wat liever zijn voor elkaar, en vooral niet vergeten dat we allemaal mens zijn.

Jij schrijft wat ik denk.

Ik stond 1.5 jaar geleden op de vliegveld van Lebanon met een paar Syrische vluchtelingen. Als jullie hun in de ogen kunt kijken en blijven zeggen wat jullie hier schrijven, dan hebben meerderen van jullie gewoon geen hart.

Ze waren zo ontzettend bang. Ik kan me zo goed herinneren hoe ik me voelde toen we landen en hun voor me neus werd opgehaald door de overheid. Het was 10 graden buiten, en de enige wat ze met ze me had was en kleine rugzak met de belangrijkste spullen.

Hoe veel van jullie hebben echt iets te maken met vluchtelingen of zien ze überhaupt? De woningnood komt niet door vluchtelingen. Wat met Nederlanders die blijven in sociale huurwoningen zitten terwijl ze te veel verdien? Of Nederlanders die wel alles eerste klasse wil, maar wil alleen 20 uur per week werken?

Natuurlijk moeten er voor verzorgd worden dat deze vluchtelingen niet op straat belanden en er moeten mensen zijn die ze kunt helpen en leren, maar wat hoop ik toch dat wij niet hetzelfde ooit zal meemaken.

Electra63 schreef:

Één van de weinigen hier met empathie i.p.v. het geroeptoeter van gratis geld.

enzino schreef:

Electra63 schreef:

Één van de weinigen hier met empathie i.p.v. het geroeptoeter van gratis geld.

Empathie voor een partij wat natuurlijk ten kosten gaat van andere partijen.
Iemand voorlaten in de rij bij de kassa is heel aardig, maar alle mensen die achter je staan moeten nu ook langer wachten. Empathie voor vluchtelingen zorgt ervoor dat andere groepen minder snel een huis kunnen krijgen, langer op zorg moeten wachten, of meer belasting moeten betalen. Maar die groepen zijn vaak groot en redelijk anoniem, dus dat is erg moeilijk in beeld te brengen in tegenstelling tot een zielige vluchteling met een huilende baby in haar handen (genoeg journalisten die vooraan staan bij de bootjes die Europa bereiken om foto's te maken, maar zonder foto's vertrekken omdat het voornamelijk mannelijke twintigers zijn die op de bootjes zitten en ze foto's van ouderen en vrouwen willen hebben).

chanicha schreef:

Hoe wil je het aan je eigen burgers verkopen dat er 30/40000 vluchtelingen bijkomen die opgevangen moeten worden terwijl er geen huis te krijgen is, gas en zorg duurder worden!
Er is geen ruimte meer voor opvang!
Je kan de hele wereld wel willen redden maar het houdt een keer op!

Phonix schreef:

Hoe veel van jullie hebben echt iets te maken met vluchtelingen of zien ze überhaupt? De woningnood komt niet door vluchtelingen. Wat met Nederlanders die blijven in sociale huurwoningen zitten terwijl ze te veel verdien? Of Nederlanders die wel alles eerste klasse wil, maar wil alleen 20 uur per week werken?

Rennie89 schreef:

Het is heel vervelend voor de Nederlanders dat het moeilijk is om een woning te krijgen. Woningcorporaties krijgen volgens mij een hoop subsidie bij vluchtelingen (weet het niet zeker) dus zullen zij geen nee zeggen.

purny schreef:

Om het scheefhuren tegen te gaan. Dus dat iemand met een topsalaris niet in een sociale huurwoning gaat wonen.

soepblik schreef:

Stel je eens voor, dat er hier oorlog uitbreekt. Iedere dag heerst er de dreiging dat gevaarlijke mensen je huis binnen vallen, je familie afslachten, jou ontvoeren om te verkopen als slaaf. Er iedere dag de kans bestaat dat je een bom op je dak krijgt, je niet meer veilig even naar de supermarkt kan. Je constant in terror leeft.

Of een ander scenario. Stel je voor dat je, ondanks dat je hard werkt, geen rooie cent verdient. Je familie niet in leven kan houden omdat je geen eten kan betalen. De zorg in je land zo slecht is dat je bij ziekte aan je lot wordt overgelaten.

Wat doe je dan? Dan verzamel je al je moed bij elkaar, en probeer je weg te komen. Je familie in veiligheid te brengen. Dan ga je op zoek naar een plek waar het beter is. Dat is moeilijk - je zal maar alles achter moeten laten. Het gemak van even naar de albert heijn. Je fijne huis, je vrienden en alles wat je kent. Je taal, je stad, je gebruiken en gewoonten. Je stamppotje met rookworst, wanneer het weer wat kouder begint te worden in de herfst. Schaatsen, wanneer er ijs op de grachten ligt. Terrasjes pakken en lekker in het zonnetje een wijntje doen. Naar stal, om met je paard aan de slag te gaan.

Je gaat niet zomaar. Die grens is heel hoog. Tenzij je anders doodgaat, of je familie moet zien omkomen, om wat voor reden dan ook. Of je kinderen geen enkele toekomst kan bieden. De drempel om te gaan en alles achter te laten is ongelofelijk hoog. En toch zijn er een heleboel mensen die het doen.

Moet je nagaan, wat zij hebben moeten doorstaan om die keuze te maken. Om voor de laatste keer achterom te kijken naar het huis waar je je altijd thuis hebt gevoeld, en te vertrekken naar daar waar je helemaal niets of niemand kent. Waar je enkel nog een "vluchteling" bent.

Laten we wat liever zijn voor elkaar, en vooral niet vergeten dat we allemaal mens zijn.

Phonix schreef:

Benzz schreef:

Stel je eens voor, dat er hier oorlog uitbreekt. Iedere dag heerst er de dreiging dat gevaarlijke mensen je huis binnen vallen, je familie afslachten, jou ontvoeren om te verkopen als slaaf. Er iedere dag de kans bestaat dat je een bom op je dak krijgt, je niet meer veilig even naar de supermarkt kan. Je constant in terror leeft.

Of een ander scenario. Stel je voor dat je, ondanks dat je hard werkt, geen rooie cent verdient. Je familie niet in leven kan houden omdat je geen eten kan betalen. De zorg in je land zo slecht is dat je bij ziekte aan je lot wordt overgelaten.

Wat doe je dan? Dan verzamel je al je moed bij elkaar, en probeer je weg te komen. Je familie in veiligheid te brengen. Dan ga je op zoek naar een plek waar het beter is. Dat is moeilijk - je zal maar alles achter moeten laten. Het gemak van even naar de albert heijn. Je fijne huis, je vrienden en alles wat je kent. Je taal, je stad, je gebruiken en gewoonten. Je stamppotje met rookworst, wanneer het weer wat kouder begint te worden in de herfst. Schaatsen, wanneer er ijs op de grachten ligt. Terrasjes pakken en lekker in het zonnetje een wijntje doen. Naar stal, om met je paard aan de slag te gaan.

Je gaat niet zomaar. Die grens is heel hoog. Tenzij je anders doodgaat, of je familie moet zien omkomen, om wat voor reden dan ook. Of je kinderen geen enkele toekomst kan bieden. De drempel om te gaan en alles achter te laten is ongelofelijk hoog. En toch zijn er een heleboel mensen die het doen.

Moet je nagaan, wat zij hebben moeten doorstaan om die keuze te maken. Om voor de laatste keer achterom te kijken naar het huis waar je je altijd thuis hebt gevoeld, en te vertrekken naar daar waar je helemaal niets of niemand kent. Waar je enkel nog een "vluchteling" bent.

Laten we wat liever zijn voor elkaar, en vooral niet vergeten dat we allemaal mens zijn.

Jij schrijft wat ik denk.

Ik stond 1.5 jaar geleden op de vliegveld van Lebanon met een paar Syrische vluchtelingen. Als jullie hun in de ogen kunt kijken en blijven zeggen wat jullie hier schrijven, dan hebben meerderen van jullie gewoon geen hart.

Ze waren zo ontzettend bang. Ik kan me zo goed herinneren hoe ik me voelde toen we landen en hun voor me neus werd opgehaald door de overheid. Het was 10 graden buiten, en de enige wat ze met ze me had was en kleine rugzak met de belangrijkste spullen.

Hoe veel van jullie hebben echt iets te maken met vluchtelingen of zien ze überhaupt? De woningnood komt niet door vluchtelingen. Wat met Nederlanders die blijven in sociale huurwoningen zitten terwijl ze te veel verdien? Of Nederlanders die wel alles eerste klasse wil, maar wil alleen 20 uur per week werken?

Natuurlijk moeten er voor verzorgd worden dat deze vluchtelingen niet op straat belanden en er moeten mensen zijn die ze kunt helpen en leren, maar wat hoop ik toch dat wij niet hetzelfde ooit zal meemaken.