corinep schreef:Ik vind/weet dat de "ziel" van een mens/baby/foetus al bestaat/ontstaat vóór conceptie.
Helaas is dit helemaal niet relevant zolang die foetus niet buiten het lichaam van de drager kan leven. De persoon die zwanger is, heeft het recht om ieder ander (ziel of niet) op ieder moment het gebruik van zijn (transmannen kunnen ook zwanger worden) of haar lichaam te ontzeggen.
Dat toestemming voor zwangerschap ooit gegeven is, wil niet zeggen dat dat ook zo blijft. Ik kan je mijn auto uitlenen, en ieder moment de toestemming om mijn auto te gebruiken intrekken. Als je vanaf dat moment die auto blijft gebruiken, is het diefstal.
corinep schreef:Ondanks dat ik dus vind dat die ongeboren baby dus echt al iets van een ziel/bewustzijn/persoonlijkheid hoe je het ook wilt noemen heeft vind ik abortus toch een rechtvaardige optie. Als een kindje echt ongewenst is, of resultaat van een gewelddadige relatie/verkrachting heeft dat een negatieve invloed op de mens die die foetus zou gaan worden.
Hiermee zet je weer het belang van de foetus boven degene die het draagt, en vind je abortus ok omdat het in het belang kan zijn van de foetus.
Maar de drager heeft volledige autonomie over het lichaam, en wat voor mens die foetus eventueel kan worden, is daarvoor helemaal niet relevant. lichamelijke autonomie van de drager móet altijd op nummer een staan, tot de foetus in staat is buiten het lichaam van de drager te leven. Trauma is daarvoor helemaal niet relevant.
corinep schreef:Ik vind trouwens ook dat biologische vaders meer zeggenschap mogen hebben in dit soort kwesties. De vrouw blijft altijd baas in haar eigen buik natuurlijk maar als een man geen kind wil zou er wat mogelijk moeten zijn.
Bijvoorbeeld dat een man voor de 24 weken kan aangeven dit kind niet te willen(tegenovergestelde van erkennen) en dan ook nooit alimentatieplichtig kan worden gesteld bijvoorbeeld. Als hij daar niet de kans voor heeft gekregen voor de 24 weken (omdat hij niet op de hoogte gesteld is bijvoorbeeld) zou daar ook een langere termijn aan mogen hangen.
Niet mee eens. Die kans had hij bij de verwekking. Hij kon er toen alles aan doen om te zorgen dat de ander niet zwanger werd.
Maar hij heeft geen zeggenschap over het lichaam van een ander, puur en alleen omdat hij er een kwakje in gedeponeerd heeft, hij heeft ook geen zeggenschap over tijd en geld van die ander, en een kind opvoeden is een dure kwestie. Eens hij zo onverantwoordelijk is onbeschermde seks te hebben, waarbij hij weet dat de mogelijkheid bestaat dat die ander de zwangerschap voldraagt, heeft hij simpelweg de verantwoordelijkheid om zijn kind niet de financiële zorg te ontzeggen die het nodig heeft.
Silenna schreef:Nouja, ik snap in deze wel wat Corine bedoelt. Als je geboren wordt uit een verkrachting cq gewelddadige relatie, lijkt me dat behoorlijk schadelijk voor je welzijn. Dat draag je toch je hele leven met je mee?
Maar dat is niet relevant voor de autonomie van de persoon die de zwangerschap draagt.
corinep schreef:Ik weet dat een heleboel mensen dit zweverig zullen vinden, ik weet ook dat er een heleboel zijn die dat niet vinden. In het dagelijks leven kom ik ze ongeveer 50/50 tegen.
Voor de mensen die het te zweverig vinden, wanneer denken jullie dan dat het moment is dat er iets van een bewustzijn komt bij een foetus/baby? Vanaf dat het levensvatbaar zou kunnen zijn? Vanaf het moment dat de weeën beginnen of het volledig geboren is? Vanaf een jaar of 4? Op welk moment denken jullie dat bijvoorbeeld een klein trauma invloed kan hebben op de mens?
Ik heb daar nul interesse in. Dat is namelijk helemaal niet relevant voor de rechten van de persoon die zwanger is.
Dat is alleen medisch relevant om te bepalen welke behandelingen je wanneer kunt uitvoeren, maar het mag nooit invloed hebben op ongoing or revoked consent.