Bokt.nl

Ibbel schreef:

janderegelaa schreef:

Ik zal het nog mooier vertellen, ik kom vaak op de fabriek in italie. Mega Katholiek allemaal en op een gegeven moment leg ik uit wat GVD betekend. Zeggen ze dus: dan is het toch geen vloeken want dan vraag je God om je te straffen. Zo zie je maar…

Volgens wikipedia zou GVD mogelijk een verbastering van "God verdoeme u" zijn

Lavitabella schreef:

Ik begrijp ook niet dat bokt hier nog geen leuk woordje voor heeft bedacht zoals bij paasei..

Matheno schreef:

Lavitabella schreef:

Ik begrijp ook niet dat bokt hier nog geen leuk woordje voor heeft bedacht zoals bij paasei..

Waarschijnlijk omdat er ook nog hele verdrietige topics worden geopend aangaande kanker.
Een "leuk vrolijk woordje" is dan totaal niet gepast.

Menino schreef:

VuurVleugels schreef:

Ik second dit echt volledig. Ik wordt er woest van. Ik heb drie jaar geleden mogen aanschouwen hoe die ziekte mijn ontzettend sterke moeder in nog geen jaar tijd tot een schim van zichzelf maakte, alvorens ze euthanasie pleegde zodat ze tenminste nog íets zelf kon beslissen.

Vorig jaar had ik een college over scheldwoorden tijdens het vak 'Emoties' waarin een jongen aan mij vroeg waarom hij en anderen er rekening mee moesten houden geen kanker bij mij in de buurt te gebruiken, want dat mijn moeder eraan overleden was, was niet het probleem van de wereld. Bij het antwoorden waar dat woord me aan herinnerd begon ik al snel te huilen, en binnen de kortste keren was ik een fontein die het hele verhaal met horten en stoten vertelde en de hele klas stil (was allemaal online nog, dus ook een beetje ongemakkelijk). Het gevolg: allemaal lovende berichtjes van de klas, een docent die even duidelijk maakte dat je dus dáárom rekening met anderen te houden hebt, én die jongen durfde de rest van het vak niks meer tegen me te zeggen

Hoewel ik het onwijs dapper vind dat je je verhaal gedeeld hebt, en het argument van die jongen helemaal prut vind (en eveneens terecht dat hij je niet meer durfde aan te spreken) ga ik hier toch even advocaat van de duivel spelen.

Ik heb hele nare ervaringen met kanker. Vergelijkbaar met de jouwe. Mijn te jonge vader die in mijn bijzijn op een hele nare manier is overleden (euthanasie werd niet toegekend, z'n levensverwachting was te kort . Dus hij is in het bijzijn van zijn familie gestikt omdat zijn organen uitvielen. )

Ik woon in zo'n buurt waar echt de hele dag met kankertof, kankervet, sodekankertjes of "ken je die kankerauto van je niet effe aan de kant zetten" wordt gescholden. Waarvan je je dan kan afvragen of het amicaal bedoeld is of dat je moet maken dat je wegkomt
Maar echt.... Ben ik effe blij dat ik niet iedere keer het beeld van mijn stervende vader op mijn netvlies heb als er weer met kanker geroepen word. De mensen die dat zeggen zijn helemaal niet met de ziekte bezig, en ook zij zullen er vroeg of laat wel een keer mee te maken krijgen, want volgens mij verliest bijna iedereen wel een bekende aan kanker ooit in zijn leven.

Is het in dat opzicht niet veel beter om dan een stukje weerbaarheid te kweken tov het gebruik van het woord? Helemaal als het inmiddels totaal niet meer refereert naar de ziekte (waar het ooit etymologisch mss nog was. 'gut. Wat kan ik roepen wat nou écht erg is. Ja. de ziekte kanker... Denken mijn tokkieburen echt niet aan de ziekte als ze het als scheldwoord gebruikt ) en iedereen het maar te pas en te onpas gebruikt en je er dús sowieso mee geconfronteerd wordt.

Floor_x schreef:

Ik scheld, ook met kanker. Gewoon omdat ie zo heerlijk uit je tenen kan komen. Ik wens het niemand toe, en het is afhankelijk onder welke mensen ik mij begeef of ik het zeg ja of nee. Sowieso niet in het openbaar.

DiantaM schreef:

Naar mijn mening is het echt niet iets wat alle lagen van de bevolking doen. Ik vind het in ieder geval ontzettend ordinair en ongepast. Ik merk wel dat het vooral erg bij jongeren leeft.

Dat kanker een ander lading heeft, lijkt me logisch. Aan de tyfus en andere ziektes gaan mensen in Nederland niet meer dood, maar aan kanker wel.

marley93 schreef:

Menino schreef:

Hoewel ik het onwijs dapper vind dat je je verhaal gedeeld hebt, en het argument van die jongen helemaal prut vind (en eveneens terecht dat hij je niet meer durfde aan te spreken) ga ik hier toch even advocaat van de duivel spelen.

Ik heb hele nare ervaringen met kanker. Vergelijkbaar met de jouwe. Mijn te jonge vader die in mijn bijzijn op een hele nare manier is overleden (euthanasie werd niet toegekend, z'n levensverwachting was te kort . Dus hij is in het bijzijn van zijn familie gestikt omdat zijn organen uitvielen. )

Ik woon in zo'n buurt waar echt de hele dag met kankertof, kankervet, sodekankertjes of "ken je die kankerauto van je niet effe aan de kant zetten" wordt gescholden. Waarvan je je dan kan afvragen of het amicaal bedoeld is of dat je moet maken dat je wegkomt
Maar echt.... Ben ik effe blij dat ik niet iedere keer het beeld van mijn stervende vader op mijn netvlies heb als er weer met kanker geroepen word. De mensen die dat zeggen zijn helemaal niet met de ziekte bezig, en ook zij zullen er vroeg of laat wel een keer mee te maken krijgen, want volgens mij verliest bijna iedereen wel een bekende aan kanker ooit in zijn leven.

Is het in dat opzicht niet veel beter om dan een stukje weerbaarheid te kweken tov het gebruik van het woord? Helemaal als het inmiddels totaal niet meer refereert naar de ziekte (waar het ooit etymologisch mss nog was. 'gut. Wat kan ik roepen wat nou écht erg is. Ja. de ziekte kanker... Denken mijn tokkieburen echt niet aan de ziekte als ze het als scheldwoord gebruikt ) en iedereen het maar te pas en te onpas gebruikt en je er dús sowieso mee geconfronteerd wordt.

Ik snap helemaal wat Menino hier zegt, alleen qua gevoel zal ik het denk ik nooit kunnen accepteren wanneer iemand met kanker scheldt. Al voor ik een dierbare aan kanker verloor niet.
Sowieso scheld ik niet in het openbaar, en al helemaal nooit met kanker. Zelfs voor de grap lukt het me niet. Mijn paard heeft kanker, ik houd van humor op het randje, maar hem 'kankerpaard' noemen voor de grap... nee. Ik word er misselijk van als ik eraan denk. Maar dat is dus mijn persoonlijke associatie/gevoel bij het woord. En ik denk ook niet dat ik daar ooit eelt voor zal opbouwen. Van buiten blijf ik rustig als ik het in het openbaar hoor, maar van binnen kook ik van woede.