Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-12-22 22:42

Geplaatst: 18-12-22 22:42

xrobbiee schreef:
DuoPenotti schreef:
Xrobbie
Maar je hoort mij ook niet zeggen dat het simpel is. Of wacht maar tot je uit gestudeerd bent.
En ik had het ook niet over 20 uur in de week.
Dus daarin mij quoten is niet aansluitend

Daar heb je gelijk in, sorry. Ik zag later dat de quote niet helemaal paste maar toen kreeg ik het niet meer veranderd op de telefoon.
Wel is het iets wat ik vaker in dit topic terug zie komen, dan bedoel ik niet direct jou DP, maar andere bokkers.
Ik merk dat het mij wel wat doet, een deuk geeft in mijn zelfvertrouwen. Als ik al zo hard werk en keurig spaar en er wordt zo vaak gezegd wacht maar tot je volwassen bent krijg je toch het gevoel dat het nog steeds niet genoeg is.

En dat is zeker totaal onterecht!
Ik denk als jij dadelijk een baan hebt het juist makkelijker word.

Als je je tenminste niet op laat naaien in sommige werkculturen. Want ook daar zijn banen/ werkgevers bij die niet sporen.

En denk het belangrijkste : volg je hart.
Heel cliché.
Maar van iets wat je echt leuk vind om te doen kost veel minder energie dan het werk wat misschien beter betaald maar niet je ding is.
Dat is ook recept voor een burn out.

**Geplaatst**: 18-12-22 22:46

Geplaatst: 18-12-22 22:46

Vayo schreef:
Ik heb 2 dochters van 12 en 15. Ik denk persoonlijk dat social media heel leuk kan zijn, maar ook echt een enorme negatieve trigger kan zijn voor tieners die al niet lekker in hun vel zitten of erg onzeker zijn.

Verder ervaar ik dat we in een prestatiemaatschappij leven. De druk kan erg hoog liggen en de verwachtingen ook. Zo ken ik uitspraken van leerkrachten als; ´zo kun je nooit naar havo/vwo´ (alsof dat de norm hoort te zijn!?). Om nog maar niet te spreken over de ouders die het niet eens zijn met het advies voor het voortgezet onderwijs of hier zelfs stennis over schoppen. Ook krijg ik wel eens de indruk dat mensen excuses verzinnen wanneer hun kind een lager advies gekregen heeft dan gehoopt.

Ik vind dat enorm triest. Mijn oudste doet mavo, mijn jongste heeft voorlopig advies kader/mavo. Ik ben trots op mijn meiden ongeacht de prestaties en kijk liever naar hoe ze in het leven staan. Ik wil dat zij op een plek terecht komen die bij hen past en waar zij zich prettig voelen. Daarnaast wil ik dat mijn kinderen gewoon kunnen blijven sporten naast hun school.

Ik vind het schrijnend dat we hedendaags nog steeds praten over laagopgeleid en hoogopgeleid. Wat voor signaal geven we daarmee af!? Ik vind juist dat er een scala aan praktische beroepen zijn die eens meer gewaardeerd mogen worden. Waarom noemen we het niet praktisch opgeleid en theoretisch opgeleid?

Even over het algemeen over je bericht:
Helemaal mee eens! Het zal voor mij wel anders zijn geweest maar ik kreeg eerst als voorlopig advies havo/vwo gekregen. Nou heel mijn familie was boos! Want dat kon echt niet, dat was niet goed genoeg. Nou daar begon het.

Over het dik gedrukte stukje, half mee eens en half oneens. Ik snap het wel hoor. Maar ik heb zo vaak de opmerking gehoord dat ik niks met paarden kan, omdat ik gymnasium doe. Euh wat? Hoezo zou ik het dan niet kunnen?
Maar dat we van hoogopgeleid en laagopgeleid af moeten ben ik het mee eens.

StalNollie schreef:
Ik ben nu 33jaar bij ons was toendertijd school qua uren, trein en huiswerk echt niet anders als wat je omschrijft.

Probeer huiswerk op school te maken bijv in een tussenuur.

Eerlijk gezegd vind ik het een beetje raar dat dat het enige is wat je eruit haalt maar goed :')

Wie zegt dat ik dat niet al doe trouwens? Dat doe ik namelijk zeker wel.
Maar hoe dan ook, in welke tijd je ook leeft, zijn het geen uren die je elke dag zou moeten doen.

**Geplaatst**: 18-12-22 22:47

Geplaatst: 18-12-22 22:47

Ik heb mijn dochters nooit gepusht maar wel gezegd dat áls ze ergens voor kiezen ze hun best moeten doen want dan kunnen ze het zich hunzelf nooit kwalijk nemen als het mislukt.
Ik had liever dat ze lager begonnen en zich opwerkten en dat is aardig gelukt.
Verder is praten met je kinderen ook heel belangrijk, van kleins af aan zodat ze dingen ook durven te zeggen.

**Geplaatst**: 18-12-22 23:03

Geplaatst: 18-12-22 23:03

C_estmoi schreef:
secricible schreef:
Ik zou vooral wel benieuwd zijn naar wat objectieve gegevens.

Waardoor ervaren we meer druk van schoolwerk? Is het schoolwerk tegenwoordig zwaarder? Of eisen we van onszelf om boven onze mogelijkheden te studeren? Of zijn we gewoon minder weerbaar geworden met elkaar?

In het kader van objectieve gegevens:
"Meer jongeren zijn naar de havo of het vwo gegaan en minder naar het vmbo. In 2020/2021 zit 45 procent van de leerlingen in het derde leerjaar op het havo of vwo. 22,5 procent van de derdejaars leerlingen in het voortgezet onderwijs volgt een vwo-opleiding en bijna 23 procent zit in het derde jaar van de havo. Tien jaar eerder ging het om respectievelijk 21,7 procent en 20,7 procent. Het aandeel derdejaars leerlingen in het vmbo is in die periode gedaald van 52 procent in 2010 naar ruim 48,7 procent in 2020." (zie https://www.nji.nl/cijfers/onderwijsprestaties)

Dus los van social media etc, ik weiger te geloven dat de gemiddelde Nederlander vandaag noemenswaardig hogere leercapaciteit heeft dan 10 jaar geleden, dus dat betekent dat er vergelijkbare leerlingen op een ander schooltype terechtkomen. Kan me goed voorstellen dat dat extra stress oplevert...
In mijn optiek zou je inderdaad met een beetje je best doen prima een 6 of 7 gemiddeld moeten kunnen halen voor al je vakken, maar er zijn nu waarschijnlijk - veel vaker dan vroeger - leerlingen die echt hard moeten werken voor een voldoende. (ik zou zeggen; dan zit je niet op je plek. maar goed)

Mag ik een kanttekening bij die cijfers plaatsen?
Ik heb niet de indruk dat de bevolkingsgroei hierin mee genomen is.

Daarnaast is het niveau van het onderwijs al sinds begin deze eeuw merkbaar aan het dalen.
Het huidige MBO is niet bij benadering wat MBO in mijn tijd was en dat merk je dus op stages maar ook nadien als ze als jonge collega instromen bij je.

**Geplaatst**: 18-12-22 23:04

Geplaatst: 18-12-22 23:04

Ik hoor nu veel om mij heen: bang dat het voor niets is.
De toekomst lijkt toch onzekerder als je kijkt naar gezondheidszorg, mobiliteit, energie, woonzekerheid..etc. Dan nog een studieschuld.
De kans dat je met een modaal salaris alleen maar leeft om te werken is de afgelopen jaren toegenomen. Dat is geen motivatie.

**Geplaatst**: 18-12-22 23:06

Geplaatst: 18-12-22 23:06

Ontzettend interessant topic

Ik ben 25 en moet zeggen dat ik een vrij probleemloos leven heb (gehad) en dat ik daar echt mee gezegend ben. Ik weet echter ook dat het heel erg anders kan en kom dat in mijn werk (psycholoog) ook regelmatig tegen.

Persoonlijk denk ik dat het helemaal niet zo heel interessant is om te zoeken naar de oorzaken van de resultaten die in de OP staan genoemd. In mijn ogen kunnen we veel beter kijken naar de 'oplossingen'. Ik denk namelijk dat we de oorzaken niet echt weg kunnen halen (voorbeeld: social media zal zeer waarschijnlijk blijven bestaan), maar dat we wel kunnen werken aan de manier waarop mensen met bepaalde zaken (oftewel, de oorzaken) omgaan. Ik denk namelijk dat de oorzaken voor ieder invidu weer anders zijn, waardoor je sowieso niet of moeizaam tot een antwoord op die vraag zou komen.

Ik denk ook dat het weinig zin heeft om het heden en het verleden te gaan vergelijken. Er zullen vroeger ongetwijfeld dingen hetzelfde zijn geweest, maar dat doet niks af aan het feit dat er op dit moment steeds meer mensen (jongeren én volwassenen) zijn met psychische klachten. Het is duidelijk dat er op dit moment bepaalde dingen niet goed gaan en volgens mij moeten we kijken hoe we ervoor gaan zorgen dat het wel goed gaat met mensen. Het vinden van de oorzaak is namelijk fijn, maar daarmee zijn de psychische klachten natuurlijk niet opgelost...

**Geplaatst**: 18-12-22 23:25

Geplaatst: 18-12-22 23:25

NadjaNadja schreef:
Ontzettend interessant topic Ik ben 25 en moet zeggen dat ik een vrij probleemloos leven heb (gehad) en dat ik daar echt mee gezegend ben. Ik weet echter ook dat het heel erg anders kan en kom dat in mijn werk (psycholoog) ook regelmatig tegen.

Persoonlijk denk ik dat het helemaal niet zo heel interessant is om te zoeken naar de oorzaken van de resultaten die in de OP staan genoemd. In mijn ogen kunnen we veel beter kijken naar de 'oplossingen'. Ik denk namelijk dat we de oorzaken niet echt weg kunnen halen (voorbeeld: social media zal zeer waarschijnlijk blijven bestaan), maar dat we wel kunnen werken aan de manier waarop mensen met bepaalde zaken (oftewel, de oorzaken) omgaan. Ik denk namelijk dat de oorzaken voor ieder invidu weer anders zijn, waardoor je sowieso niet of moeizaam tot een antwoord op die vraag zou komen.

Ik denk ook dat het weinig zin heeft om het heden en het verleden te gaan vergelijken. Er zullen vroeger ongetwijfeld dingen hetzelfde zijn geweest, maar dat doet niks af aan het feit dat er op dit moment steeds meer mensen (jongeren én volwassenen) zijn met psychische klachten. Het is duidelijk dat er op dit moment bepaalde dingen niet goed gaan en volgens mij moeten we kijken hoe we ervoor gaan zorgen dat het wel goed gaat met mensen. Het vinden van de oorzaak is namelijk fijn, maar daarmee zijn de psychische klachten natuurlijk niet opgelost...

Maar omdat je een deel niet weg kunt nemen; moeten we de rest ook maar laten zitten?

Als je niet wil leren van je fouten, zul je steeds opnieuw die fout maken. Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.

Je laat hier een uitgelezen kans liggen om je cliënten iets bij te brengen over de echte wereld versus de Social Media Wereld!

**Geplaatst**: 18-12-22 23:28

Geplaatst: 18-12-22 23:28

Ibbel schreef:
Mag ik een knuppel in het hoenderhok gooien? Nee, twee?

De ene knuppel is de effing social media, die de wereld mooier voorstellen dan hij is. Ik zie foto's van vermiste meisjes, helemaal gefilterd door Insta, waarvan ik denk: dat kind herken ik in geen duizend jaar als ik haar tegenkom, want zó ziet ze er IRL niet uit.

De andere is curling ouders. Geen kind mag ook maar 1 strobreed in de weg worden gelegd. Ja, da's wel goed Ka Uu Tee als je dan opeens merkt dat dingen af en toe niet lukken.

Precies mijn gedachten!

**Geplaatst**: 18-12-22 23:31

Geplaatst: 18-12-22 23:31

Sunnda schreef:
Ik hoor nu veel om mij heen: bang dat het voor niets is.
De toekomst lijkt toch onzekerder als je kijkt naar gezondheidszorg, mobiliteit, energie, woonzekerheid..etc. Dan nog een studieschuld.
De kans dat je met een modaal salaris alleen maar leeft om te werken is de afgelopen jaren toegenomen. Dat is geen motivatie.

Ik denk dat dat soort zorgen pas wat later gaan spelen. Ik maakte me er destijds nauwelijks zorgen over, ook al was het toen ook best lastig met werkloosheid, kernwapens, rapport van Rome etc. We spraken erover maar waren te druk met leven om er echt wakker van te liggen.

**Geplaatst**: 18-12-22 23:39

Geplaatst: 18-12-22 23:39

mysa schreef:
Sunnda schreef:
Ik hoor nu veel om mij heen: bang dat het voor niets is.
De toekomst lijkt toch onzekerder als je kijkt naar gezondheidszorg, mobiliteit, energie, woonzekerheid..etc. Dan nog een studieschuld.
De kans dat je met een modaal salaris alleen maar leeft om te werken is de afgelopen jaren toegenomen. Dat is geen motivatie.

Ik denk dat dat soort zorgen pas wat later gaan spelen. Ik maakte me er destijds nauwelijks zorgen over, ook al was het toen ook best lastig met werkloosheid, kernwapens, rapport van Rome etc. We spraken erover maar waren te druk met leven om er echt wakker van te liggen.

Maar je krijgt het tegenwoordig te pas en te onpas op elk willekeurig moment van de dag voor je voeten gegooid; verstoken van elke nuance en met tenenkrommende argumenten voor degenen die wel begrijpen hoe het zit.

Mijn ouders maakten zich daar wel druk om en hoewel ik dat niet helemaal zo zag, was ik wel overtuigd van het nut om een vak te leren en dus naar "de ambachtsschool" te gaan. Daar ben ik ook nog steeds blij om, zowel het vak als dat ik het door gezet heb ook dwars tegen de stroom in toen dat moest.

**Geplaatst**: 18-12-22 23:40

Geplaatst: 18-12-22 23:40

mysa schreef:
Ik denk dat dat soort zorgen pas wat later gaan spelen. Ik maakte me er destijds nauwelijks zorgen over, ook al was het toen ook best lastig met werkloosheid, kernwapens, rapport van Rome etc. We spraken erover maar waren te druk met leven om er echt wakker van te liggen.

Niet met je eens. Ook toen ik groot werd: hoge inflatie, en dan langdurig, hoge werkloosheid, Koude Oorlog met dreiging van kernoorlog, woningen voor jongeren niet te vinden (geen woning, geen kroning, die tijd - de jongeren van toen zouden de 'verloren generatie' worden).

Niet wakker van liggen? Echt wel gedaan. Maar het heeft geen zin dan op voorhand maar vast op te houden met leven. Het leven loopt in golfbewegingen en het is aan jou om er klaar voor te zijn als die golf ook weer omhoog gaat. Dat heeft te maken met het doorzettingsvermogen en de veerkracht waar iemand het eerder ook over had.

**Geplaatst**: 18-12-22 23:45

Geplaatst: 18-12-22 23:45

mysa schreef:
Sunnda schreef:
Ik hoor nu veel om mij heen: bang dat het voor niets is.
De toekomst lijkt toch onzekerder als je kijkt naar gezondheidszorg, mobiliteit, energie, woonzekerheid..etc. Dan nog een studieschuld.
De kans dat je met een modaal salaris alleen maar leeft om te werken is de afgelopen jaren toegenomen. Dat is geen motivatie.

Ik denk dat dat soort zorgen pas wat later gaan spelen. Ik maakte me er destijds nauwelijks zorgen over, ook al was het toen ook best lastig met werkloosheid, kernwapens, rapport van Rome etc. We spraken erover maar waren te druk met leven om er echt wakker van te liggen.

In mijn geval en die van mijn vriendengroep is dat zeker niet waar. Wij waren vanaf onze 14e al continu bezig met zaken zoals studieschulden, huizentekort, etc. En dat heeft voor velen ook zeker invloed gehad op welke scholen en welke opleidingen er werden gekozen.

Edit: Ik en een paar andere hadden al een paar jaar reminders gezet in onze telefoons zodat we op onze 18e verjaardag ons gelijk konden inschrijven voor sociale huurwoningen, zodat we hopelijk als we 25 zijn een keertje uit huis kunnen. :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-22 23:53

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-22 23:53

Dat was destijds ook nog pre-internet.
We kregen het nieuws over zure regen en atoombommen enkel mee via het journaal en teletext (ik moest mijn examenuitslag nog op teletext lezen _O-

).
Dan is het nieuws er wel, maar heel gedoseert en niet 24/7 penetrant aanwezig.
Me direct inschrijven voor woningbouw op mijn 18e was ook toen inderdaad al aan de orde, niet dat het geholpen heeft overigens. Maar het was allemaal wat minder paniekerig in het nieuws.

Het zou misschien niet verkeerd zijn als kinderen als vorm van maatschappijleer ook actief leren hoe manipulatie via zoek-strings werkt en hoe je realiteit vervormd door herhaalde exposie aan gepimpte fotos. Hoe je 24/7 snel en ongefiltet sensatienieuws kunt relativeren, je hoeft niet van iedere handgranaat in Oekraine te weten om toch te weten dat het erg is. In het ideale geval komt het vanuit huis, maar daar op wachten maakt de kloof vooral dieper denk ik. Een hoop ouders zijn zelf ook nog verloren in social media. Is maar een idee hoor, geen idee of het een dom idee is.

**Geplaatst**: 18-12-22 23:55

Geplaatst: 18-12-22 23:55

Intressant om te lezen de verschillende meningen.

Schrik wel van mensen die meerdere uren per dag aan huiswerk zitten.
Vraag mezelf dan af of die niet op het verkeerde niveau zitten, of het verkeerd aanpakken.
Zou daar zelf mentaal ook niet goed bij gaan.

Op m'n studie heb ik het er ook met andere studenten overgehad. Zelfde studie werd door de een heel zwaar gevonden. Veel uren studeren, werken en hobby's waren geen tijd voor.
De andere (waaronder ik) vonden de studie makkelijk en konder er veel naast doen.
Lag dus niet aan de opleiding, daarvoor scheelde de meningen te veel.

Buiten schooltijd deed ik (bijna) nooit wat aan school of studie.
Huiswerk maakte ik in een tussen uur of niet. Wat ik maakte maakte ik net aan voldoende om de les in te mogen, en alleen voor de docenten die contoleerde. Leren deed ik door op te letten in de les en een samenvatting de avond van te voren door te nemen.
Zo ben ik de mavo, havo en hbo doorgekomen.

Eerste jaar op de havo gezeten. Toen had ik nog geen goede manier van leren die werkte voor mij gevonden. Veel tijd kwijt aan huiswerk/leren en cijfers bleven laag. Daarna naar vmbo gezakt en geleerd wat voor mij werkt. Door de jusite leermanier vdel meer vrije tijd en daardoor veel.minder stress. Waardoor ik toch weer terug kon naar havo

Stress heb ik dan ook niet ervaren tijdens m'n schooljaren. (Op m'n brugklas jaar na)
Naast m'n studie werkte ik en meer hobby's dan tijd, haha. Maar prima combi tussen ontspanning,activiteiten en school/werk.

**Geplaatst**: 19-12-22 00:00

Geplaatst: 19-12-22 00:00

Goof schreef:
En zijn doodmoe.
Ik heb er talloze die doordeweeks werken, je wil niet weten hoe die hun examenjaar doorkomen en hoe die in de klas zitten.

Nee hoor, ik snap dat je bij wil verdienen, je wil tenslotte ook geld uit kunnen geven, maar als het even niet hoeft, ga dan niet werken doordeweeks en houd het bij vakanties en zaterdagen (max!).

Misschien is 'boven je stand leven' ook een deel van het probleem? Ik zie jeugd met duurdere mobieltjes dan werkende volwassenen. Tegenwoordig moet ook alles maar kunnen. Shoppen, lunchen etc.etc. Dat was 'vroegah' echt een uitje en een uitzondering.
En dat geloer op die mobieltjes. Dat is ook een verslaving. Begin maar eens met jezelf aan te leren om een uur voor je gaat slapen niet meer op dat ding te loeren. Stuk rustiger voor je brein

**Geplaatst**: 19-12-22 00:47

Geplaatst: 19-12-22 00:47

kosseh schreef:
Intressant om te lezen de verschillende meningen.

Schrik wel van mensen die meerdere uren per dag aan huiswerk zitten.
Vraag mezelf dan af of die niet op het verkeerde niveau zitten, of het verkeerd aanpakken.
Zou daar zelf mentaal ook niet goed bij gaan.
*knip*

Bij ons op school gingen ze er van uit dat je voor elk vak 30 minuten huiswerk per les had. Als je dan morgen 8 lessen op een dag hebt, nog een leesverslag af moet maken en moet leren voor een proefwerk, zit je makkelijk de hele dag aan het huiswerk.

Vooruitwerken was ook niet altijd een oplossing, de meeste leraren hadden dat liever niet.

**Geplaatst**: 19-12-22 00:51

Geplaatst: 19-12-22 00:51

PowerOfZoef schreef:
Bij ons op school gingen ze er van uit dat je voor elk vak 30 minuten huiswerk per les had. Als je dan morgen 8 lessen op een dag hebt, nog een leesverslag af moet maken en moet leren voor een proefwerk, zit je makkelijk de hele dag aan het huiswerk.

Dat halve uur per dag klinkt bekend, dat was bij ons vroegah ook zo.

**Geplaatst**: 19-12-22 00:53

Geplaatst: 19-12-22 00:53

Ik heb zeven jaar op het vwo gezeten en het was een rechtstreekse hel. En dan niet de lesstof, want die deed ik met twee vingers in mn neus. Maar wat een waardeloze sfeer hing er altijd in de klassen en in de kantine, allemaal afgunst en iedereen hoopte altijd dat de ander op zijn bek ging. op een gegeven moment wisten een aantal docenten dat ik problemen had, maar in plaats van het gesprek er over aan te gaan gingen ze me uit de weg. Ik denk dat daar wel ruimte voor verbetering is, ik kreeg altijd te horen ik ben docent en geen hulpverlener,maar voor veel tieners ben je als docent wel een eerste aanspreekpunt omdat je als tiener minder snel naar je ouders gaat.
Wat ook meespeelt is de openheid die er gekomen is rond psychische problemen. Aan de ene kant heel fijn natuurlijk, maar aan de andere kant was het bij ons op school bijna hip om een psychisch probleem te hebben. Mensen showden trots hun littekens van zelfbeschadiging en toen een klasgenoot een eetstoornis kreeg, vertelden andere meiden trots hoe ze een vinger in hun keel hadden gestoken. soms lijkt het alsof het verheerlijkt wordt of zo. Ook in documentaires over bijvoorbeeld eetstoornissen op tv, als je ziet hoeveel liefde en aandacht die meisjes dan krijgen snap ik wel dat een onzekere tiener dat ook wil

**Geplaatst**: 19-12-22 01:20

Geplaatst: 19-12-22 01:20

Interessant topic. Ik heb hem deels doorgelezen en wil ook graag reageren.

Ik was als tiener op het vwo ook een stresskipje... Examen met een mooie cijferlijst gehaald maar met behoorlijk wat stress. Achteraf had ik misschien beter havo kunnen doen om de druk wat van de ketel te halen.

Wat ik me afvraag: was het vroegahh normaal om een bijbaantje naast school te hebben? Ik voelde die druk wel, toen ik toch een half jaartje stopte met werken omdat het gewoon te druk werd, voelde ik me 'lui'. Maar het combineren van school, best veel huiswerk, reistijd, werken, een sociaal leven onderhouden, sport/hobby en ook nog autorijles was gewoon niet te doen.

Ook heb ik de indruk dat er steeds vroeger huiswerk wordt gegeven als ik kijk naar kinderen van nu en toen ikzelf op de basisschool zat. Zelf ervoer ik weinig druk op de basisschool, ik heb daar echt kind kunnen zijn en toch veel geleerd en gezellig met vriendinnetjes opgetrokken. De druk kwam pas op de middelbare toen ik voor alle toetsen en verslagen een cijfer kreeg.

Al typend krijg ik dan ook het idee dat het continu beoordeeld worden heel veel stress en druk kan geven. Social media draagt hier vast ook aan bij.

**Geplaatst**: 19-12-22 02:23

Geplaatst: 19-12-22 02:23

Ik maak mij wel een beetje zorgen als ik nu lees dat de jeugd dagen van 8 tot 4 lang vindt , dat zijn later normale werkdagen.... ook ik heb diensten van half 8 tot kwart over 4 in de zorg dus daar moet je ook continue aanstaan. Tuurlijk is het wel fijn dat je dan geen huiswerk hebt. Ik kan het gelukkig compleet loslaten als ik thuis ben.

Ik heb ook wel langere perioden niet lekker in mijn vel gezeten op de middelbare en beide mbo scholen. Ik was vooral vaak erg gefixeerd op waarom bepaalde vriendschappen niet lukken waardoor ik mijzelf vooral erg tekort heb gedaan. Ik heb daar veel meer last van gehad dan de druk vanuit school.

Sociale media begon net wat te ontstaan toen ik naar de middelbare school ging. Alleen toen bestonden er heel veel dingen nog niet. Rijk worden met YouTube ja dat was eigenlijk nog heel nieuw. Daardoor is de invloed van je moet veel geld , een groot huis en een dure auto voot de deur ook al minder. Maar het begon wel invloed te geven , met name ruzies en roddels werden ermee verspreid en dat ging soms heel ver en vooral heel snel. Maar toen was bijv Twitter nog erg populair ( kan je nou niet meer voorstellen )

Eerste mbo school was ook een slechte school , werd niks geregeld. Maar wat ik zag is dat iedereen steen en been klaagde maar niemand zei niks of deed er wat aan. Ik heb de opleiding soms met tegenzin afgemaakt maar er veel doorzettingsvermogen door ontwikkeld. En om iets meer op te komen voor mijzelf. Maar een slecht cijfer nee daar werd ik niet heel erg minder van. De fout was meer dat ik een opleiding deed onder mijn niv. Dat maakte dat er weinig uitdaging in zat. Ook hier een rottijd gehad , op den duur geen vrienden maar dat weerhield mij er niet van om maar thuis te gaan zitten. Liever alleen dan met neppe vrienden. Het was niet leuk , maar ik ben er goed doorgekomen. Ik was op dat moment mijzelf eigenlijk helemaal kwijt maar juist dat naar school gaan hield mij op de been. Het ging op de automatische piloot niet goed maar ik kon niet anders. Thuis zitten en wegkruipen in zelfmedelijden was voor mij geen optie.

Toen iemand ontmoet die het beste en slechtste naar mij naar boven heeft gehaald , maar ik heb mijzelf daardoor helemaal terug gevonden en vooral geaccepteerd geen leuke dagen horen erbij , rust pakken , loslaten en weer door. En metale problemen eens goed aangepakt. Ik zie mijn dwangneurose en soms een mindere dag hebben als iets wat bij mij hoort als persoon en niet meer als iets waar ik tegen moet vechten. Mijn hoofd en lijf werken nu als het waren samen in plaats van elkaar tegen. Dit heeft jaren gekost en nee dat gaat niet in 1 maand , dit proces duurt bij mij nu al ruim 5 jaar en elke dag leer ik nog bij.

Tweede opleiding ging daardoor wel een stuk beter. Ik durfde echt voor mijzelf op te komen en ik nam de opleiding ook zeer serieus in tegenstelling tot veel andere klasgenoten die er met de pet naar gooiden maar het lag nooit aan hun. Die hadden zoveel extra werk daardoor op de hals gehaald dat ik wel snap dat je het dan allemaal niet meer ziet zitten maar veel was ook echt wel eigen schuld. Geld , uitgaan , shoppen het was allemaal belangrijker. Status was voor hun meer het ding dan een mooi diploma en een goed betaalde baan. Als je leven zo rommelig is snap ik dat een depressie sneller gaat ontstaan. Het niet behalen van school voelt dan als falen en ze weten niet hoe ze daar mee om moeten gaan maar zijn liever stoer naar hun omgeving dan toe te geven het gaat allemaal niet meer. Ik werkte echt keihard voor school niet omdat het moest van iemand anders maar omdat het moest van mijzelf. Ik was bijna nooit vrij. School, dikke verslagen , stage , paarden , sociale contacten ect. Maar door goed plannen en op tijd opdrachten af hebben had ik daardoor juist extra vrije dagen voof mijzelf kunnen maken. Het was keihard werken maar alles meer dan waard ik ben nog steeds enorm trots op dat diploma.

Maar nee ik was er nog niet tot vorig jaar. Ik denk dat 2021 echt wel bestempeld kan worden als het ergste jaar van mijn leven. Ik heb tegen een burnout aangezeten en heb mijzelf toen de keuze gegeven of je gaat alles nu compleet 180 graden anders doen of je gaat mee in het jij kan dit werk niet aan stop er maar mee. En ik was kapot zowel mentaal als lichamelijk. Ik was op een vreselijke manier behandeld bijna haast beschuldigend na het ' verkeerd handelen ' na de dood van een cliënt. Dit heeft mentaal een enorme klap opgeleverd en ja ook weer een tijdje echt niet lekker in mijn vel

Ik heb gekozen voor het eerste alles 180 graden de andere kant op. Ik begon vooral schijt te krijgen aan wat andere mensen van mij vonden en ook hoe ze dachten maar alles te mogen zeggen of denken en bepalen. Afscheid genomen van veel giftige mensen en alles op een lager pitje gezet. Andere baan aangenomen en totaal afstand gedaan van alles wat mij mentaal aan het slopen was. Ik heb dit jaar keihard gewerkt en ik ben nu echt oprecht gelukkig geworden. Ik kan weer genieten van alles en dat zijn al die lastige jaren echt wel waard geweest. Ik kan nu veel beter loslaten , rust pakken en weer doorgaan.

Ik vindt soms persoonlijk dat mensen wel eens snel opgeven of zich niet willen laten helpen. En ja dit kost tijd en heel veel werk en weetje iedereen heeft last van ups en downs. Ook de vrolijke sociale media kikkers.

Ik ben 25 en woon ook nog thuis. Ik kan mij er wel heel boos en verdrietig om maken maar het is gewoon zoals het is. Er komen heus wel tijden dat het weer gemakkelijker gaat worden. Waarom zou het ook snel moeten? En dan vinden mensen het maar raar hun betalen niet mijn kosten.

Ik wijk alweer teveel uit, maar weetje op je bek gaan hoort erbij. Het maakt je sterker en weerbaarder. Eenzaam zijn her klinkt stom maar het hoort erbij , iedereen is wel eens eenzaam maar veel mensen verbloemen het. Maar van eenzaamheid leer je ook echt een hoop positieve dingen. Ik probeer alle gebeurtenissen als iets positiefs te zien ook als het dat niet was.

Zelfs de beschuldigen van verkeerd handelen en het idee te hebben gehad dat iemands dood mijn schuld was heb ik iets in kunnen zetten naar positief of een belangrijke levensles.

En als mensen van 50 aan mij vragen goh dat loslaten hoe doe je dat want mij lukt het niet weet ik zeker dat ik op de goede weg ben en stiekem ben ik erg trots op mijzelf dat ik dat nu al kan op mijn 25ste.

**Geplaatst**: 19-12-22 03:18

Re: Mentale gezondheid tieners

Geplaatst: 19-12-22 03:18

Heel interessant en ook al vaak met mensen over gesproken. Zelf denk ik dat het aan meerdere dingen ligt.

De ouders van nu zijn in mijn ogen andere ouders dan hoe de ouders in mijn tijd of daarvoor waren. Ik moet zorgvuldig mn woorden kiezen voor hier op elke slak zout gelegd zal worden, maar ik denk dat we vroeger toch iets harder waren in meerdere opzichten. Dat wil dus niet zeggen liefdeloos, maar veel moest en er waren naar mijn idee minder regeltjes.

Mijn moeder had een kapsalon, waar ik later ook ingestapt ben. Voorheen wilden vooral meisjes echt graag kapster worden en klaagde niet snel. De begeleiding vanuit school was veel beter. Er kwam ene consulent langs elk bedrijf en er was weinig uitval.
Later is het schoolsysteem op de schop gegaan en werd het lastiger om contact te hebben over de leerlingen. Ook merkten we dat ze veel meer bezig waren met de regels; ik hoef alleen dit en dat te doen, ik mag zo laat naar huis, heb zolang pauze etc. Wij vinden dat echt zeuren, maar een hele generatie nu vindt dat terecht, want mensen werken zo hard en hebben recht op hun pauze. Prima, maar compleet andere instelling.

Ik zie dat ook al jaren terug bij de paarden opleidingen. Vroeger leerden we dat paarden 24/7 was en nu gaan stagiaires ook om 17uur naar huis en willen op zondag al helemaal niet komen werken.

Sowieso is dat echt iets wat ik veel hoor; we werken zo hard, we hebben het zo druk........Waar de meesten echt veel minder uren maken dan velen vroeger deden.

Ik was er voor dat beide ouders werken, maar ben wel gaan merken dat het toch een probleem kan zijn. Ik denk zelf dat naar voorschoolse opvang, naschoolse opvang, overblijven en van de ene oppas naar de andere heel leuk kan zijn, maar ook een behoorlijk nadelig effect kan hebben.
Dat je er niet onderuit komt als je je kinderen moet onderhouden snap ik ook. Maar we kunnen er niet omheen dat het effect heeft of kan hebben en soms merk je dat snel en soms merk je het pas veel later of bijna niet.

Onze zoon is van 1997 en zat op het VWO en wilde zelf van 4 VWO naar 5 Havo. Dat kon. Maar we zagen toen om ons heen, dat scholen kinderen liever eerder lieten zitten of laten zakken qua niveau, dan dat ze zouden zakken in het examenjaar.
We woonden toen in ene dorp en daar keken ze veel minder naar de cijfers en deden met name jongens snel naar een niveau lager, omdat de meesten toch zouden gaan doen wat de vader doet. Onze zoon wil dat totaal niet en scoorde hoog, dus begon fanatiek aan het VWO.

Wat me tegenstaat op ons onderwijs is dat elk kind op een bepaald niveau hetzelfde moet leren. Je mag niet ontwikkelen in waar je goed in bent. Dat kan later pas, terwijl het onderwijs en het niveau veel bepaald.
Er werd iets gezegd over aantal uren huiswerk. Nu was er bij mij een IQ test gedaan en daardoor hadden mensen verwachtingen. Maar ik kon bijv absoluut niet uit een boek leren. Rijtje of top in je hoofd stampen wil gewoon niet. Maar alles wat een leraar in de klas ( goed ) uitlegde, zat er gelijk in.

Ik was creatief, maar als je goed kan leren, mocht je dat niet ontwikkelen. Ik wilde de paarden in, maar dat heeft geen toekomst, dus mocht ook al niet. Zo heb ik jaren met mijn ziel onder mijn arm gelopen en van ene opleiding naar de andere.

Onze zoon stond bijv negens voor zijn talen en een 8 voor Aardrijkskunde bijv, maar bakte echt niks van Wiskunde. Dat was enorm frustrerend, maar het moet.

Op het VWO maakte vriendjes alles wat lager was dan een Universitaire opleiding, belachelijk. Ze hadden andere hobby's en toen hij voor de Havo koos om daarna HBO te gaan doen, was het contact met die jongens ook gelijk over.
En zo heb ik ook wel een moeder die Havo kindjes belachelijk horen maken, omdat haar dochter VWO deed met hele hoge cijfers. Ik snap niet eens dat het in je op komt als volwassene.

En er zit verschil in communiceren en interesses, maar als iedereen zou leren elkaar in de waarde te laten EN zou mogen ontwikkelen op het vlak waar hij/zij goed in is, zou dat echt enorm schelen. Je hebt elkaar nodig en daar zou meer nadruk op mogen komen. Dat de loodgieter ook enorm gewaardeerd zou mogen worden of de glazenwasser etc.

Maar dat is ook iets wat je terugziet in lonen en de mogelijkheden in het leven om verder te komen, te ontwikkelen, luxer te leven etc.

Als dat in de basis allemaal beter zou gaan, denk ik niet dat social media de mensen zo zou kunnen beïnvloeden. Nu wordt daar veel op geleefd en is het voor velen een voorbeeld of iets om zich aan te vergaren, maar dat zou niet nodig moeten, mogem, hoeven zijn.
Misschien wishful thinking, maar ik denk echt dat het een vicieuze cirkel is waar we in komen en hoe we met SM om zijn gegaan.

Het is zelf mensen hun beroep om influencer te zijn en dat woord zegt het al.

Leer je dat het leven niet alleen maar leuk en makkelijk is en je jezelf mag zijn en ontwikkelen, zou je daar al minder tegenop kijken.
Ik zat bijv in t Gooi op school en ook met wat kinderen van..........maar keek daar niet tegenop en deed ook geen moeite om met mensen om te gaan vanwege die pa of moe. Maar heb het wel meegemaakt en later als volwassene nog met kinderen van bekenden; aan elke vinger 10 "vrienden"

En ik weet niet per se waar het aan ligt, want ik heb niet de makkelijkste jeugd gehad en zeker niet veel complimentjes. Dus denk dat alleen maar aanmoedigen en belonen ook niet altijd het beste werkt en dat is wel wat ik veel hoor de laatste jaren.

Maar goed, we lopen vaak achter de feiten aan en er is al vaak wat aangepast en verandert en elke keer merk je weer dat de nadelen niet opwegen tegen de voordelen die men vooruit bedacht had. Maar het lijkt heel moeilijk om het presteren los te laten en meer naar elke individu te gaan kijken.

**Geplaatst**: 19-12-22 07:43

Geplaatst: 19-12-22 07:43

ikke schreef:
NadjaNadja schreef:
Ontzettend interessant topic Ik ben 25 en moet zeggen dat ik een vrij probleemloos leven heb (gehad) en dat ik daar echt mee gezegend ben. Ik weet echter ook dat het heel erg anders kan en kom dat in mijn werk (psycholoog) ook regelmatig tegen.

Persoonlijk denk ik dat het helemaal niet zo heel interessant is om te zoeken naar de oorzaken van de resultaten die in de OP staan genoemd. In mijn ogen kunnen we veel beter kijken naar de 'oplossingen'. Ik denk namelijk dat we de oorzaken niet echt weg kunnen halen (voorbeeld: social media zal zeer waarschijnlijk blijven bestaan), maar dat we wel kunnen werken aan de manier waarop mensen met bepaalde zaken (oftewel, de oorzaken) omgaan. Ik denk namelijk dat de oorzaken voor ieder invidu weer anders zijn, waardoor je sowieso niet of moeizaam tot een antwoord op die vraag zou komen.

Ik denk ook dat het weinig zin heeft om het heden en het verleden te gaan vergelijken. Er zullen vroeger ongetwijfeld dingen hetzelfde zijn geweest, maar dat doet niks af aan het feit dat er op dit moment steeds meer mensen (jongeren én volwassenen) zijn met psychische klachten. Het is duidelijk dat er op dit moment bepaalde dingen niet goed gaan en volgens mij moeten we kijken hoe we ervoor gaan zorgen dat het wel goed gaat met mensen. Het vinden van de oorzaak is namelijk fijn, maar daarmee zijn de psychische klachten natuurlijk niet opgelost...

Maar omdat je een deel niet weg kunt nemen; moeten we de rest ook maar laten zitten?

Als je niet wil leren van je fouten, zul je steeds opnieuw die fout maken. Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.

Je laat hier een uitgelezen kans liggen om je cliënten iets bij te brengen over de echte wereld versus de Social Media Wereld!

Ik denk dat je de verkeerde boodschap uit mijn bericht hebt gehaald. Ik denk namelijk helemaal niet dat we dingen/de rest moeten laten zitten, het is jammer dat je die conclusie op basis van een genoemd voorbeeld trekt.

Ik ben alleen van mening dat het individu vaak geen invloed heeft op de oorzaak, maar vaak wel op het gevolg. De manier waarop ze omgaan met de oorzaak (of dat nou social media, klimaatcrisis, woningnood of iets anders is) is bepalend voor het gevolg. Voor mij ligt (een deel van) de sleutel daarom in het mensen leren omgaan met de gevolgen van de wereld, omdat ze vaak geen invloed hebben op de oorzaak. Geen enkele cliënt is namelijk geholpen met "Goh ja, vervelend zeg, die woningnood. Hopelijk is het snel opgelost!". Daarmee wordt de 'oplossing' buiten jezelf gelegd en kun je alleen nog maar afwachten en hopen dat het ten positieve verandert.

**Geplaatst**: 19-12-22 08:09

Geplaatst: 19-12-22 08:09

Ik overwoog een opleiding (ben in de 30)maar dat is 4 dagen werken, 1 dag school en daarnaast huiswerk. Ik heb het even op een rustig pitje gezet omdat het me heel pittig lijkt 3 jaar lang eigenlijk iets van 5,5 dag bezig zijn met werk /school en onwaarschijnlijk ook in de avonden.

Toen ging ik me afvragen hoe ik dat vroeger heb gedaan, maar in de tienertijd was ik een lange periode ook erg ongelukkig. Een schooldag geeft ook heel veel prikkels, in de pauzes ging ik soms op de gang zitten omdat de kantine zoveel lawaai was, maar dan werd ik toch de kantine ingestuurd. Met huiswerk was er weinig tijd om bij te komen. Ik was ook erg perfectionist en was altijd bang dat ik iets zou moeten zeggen in de klas om nog maar niet te spreken van presenteren.

Ik denk in de tijd van nu dat social media inderdaad ook een rol speelt. Deels omdat het zal zijn heb je dit of dat gezien? Heb je deze app? Ik ben op dit level of ik heb zoveel likes. En misschien de druk om gelijk te moeten reageren als iemand je wat stuurt. Maar ook inderdaad omdat er heel veel gefilmd wordt en soms via social media belachelijk worden gemaakt. Stel iemand wordt gepest, dan kan dat nu een soort van dag en nacht doorgaan.

Maar dit is wat ik denk, ik val niet meer onder de categorie tiener.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-22 08:43

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-22 08:43

Prrrr schreef:
PowerOfZoef schreef:
Bij ons op school gingen ze er van uit dat je voor elk vak 30 minuten huiswerk per les had. Als je dan morgen 8 lessen op een dag hebt, nog een leesverslag af moet maken en moet leren voor een proefwerk, zit je makkelijk de hele dag aan het huiswerk.

Dat halve uur per dag klinkt bekend, dat was bij ons vroegah ook zo.

Ik vind 4 uur huiswerk per dag wel echt enorm hoor. Dat had ik echt nooit (of deed het in iedergeval niet).

Dan maak je dus standaard dagen van 12 uur zonder reistijd.

Ik vond school vroeger afschuwelijk, was ook echt ongelukkig. Maar dat lag op geen enkele manier aan de schooldruk. Dat zat hem meer in de sociale druk.
Echter was die druk om 4 uur over, want sm was er nog niet.

**Geplaatst**: 19-12-22 08:47

Geplaatst: 19-12-22 08:47

Ik vind 4 uur huiswerk naast een schooldag van 7 a 8 uur ook niet ok. Docenten riepen dat vroeger wel, maar ik heb het nooit gedaan. Bij mijn leerlingen zeg ik half uur tot uur totaal, niet per vak. Op de voorwaarde dat je op school zelf voldoende doet.