Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-02-23 15:12

Geplaatst: 04-02-23 15:12

KittyDylan schreef:
Ik heb belangst.
Bij bekende en bij onbekende mensen, bij onverwachte en geplande telefoontjes.
Ik ben inderdaad bang om iets fout te zeggen, om iets fout te horen, iets fout te begrijpen, de verkeerde persoon te bellen ect.

Ik bel nog steeds geen huisarts of tandarts.
In de laatste jaren heb ik meer moeten bellen en hoewel ik het nog doodeng vind, gaat het een stuk beter. Ik oefen wel het hele gesprek uren in mijn hoofd, wat moet ik zeggen, wat wil ik. Als ik teruggebeld moet worden, loop ik ook de hele dag in "angst"/gestresst

Overigens heb ik ook angst voor appen/mailen. Stuur ik het naar de goede persoon? Komt het duidelijk over? Is er geen miscommunicatie? Heb ik iets fout begrepen eerder? Ook zo'n bericht gaat 100+ wijzigingen door voordat het verzonden word.

Naar vrienden dan weer niet, maar collegas, baas, professionals, wel.

Ik ben 21 en heb Autisme.

Yup, alles precies hetzelfde hier. Ook 21 met autisme.
Ik vind face to face met iemand praten ook moeilijk. Ik kan dingen moeilijk inschatten en soms zie ik het überhaupt niet als iemand wat probeert, maar ik ben me ook zeer bewust dat iedereen iets anders kan opvatten waardoor ik nog langer bezig ben met de juiste tekst te formuleren zodat niemand er moeite mee heeft

**Geplaatst**: 04-02-23 15:18

Geplaatst: 04-02-23 15:18

Vind het altijd doodeng als ik gebeld word door een onbekend nummer en geen flauw idee heb waar het over zal gaan

Op werk krijg ik vooral dat soort telefoontjes. Dan willen ze me iets verkopen.
Zelf bellen heb ik ook een drempel voor en dan kan ik het gerust weken uitstellen. Of doe het helemaal niet. Vind het daarom heerlijk als ik een afspraak online kan inplannen

Het is dan het moment vinden om te bellen. En dan moet het ook precies binnen hun tijdsbestek. Ik denk er àltijd ‘s avonds aan en dan moet ik weer tot de ochtend wachten.

**Geplaatst**: 04-02-23 15:24

Geplaatst: 04-02-23 15:24

Selina schreef:
Vind het altijd doodeng als ik gebeld word door een onbekend nummer en geen flauw idee heb waar het over zal gaan Op werk krijg ik vooral dat soort telefoontjes. Dan willen ze me iets verkopen.

Ja hier ook dagelijks. Maar ik vind het niet eng, ik vind het irritant. Had laatst iemand aan de lijn die per se onze HR Manager wilde spreken. Nou dat gaat niet gebeuren. Mensen krijgen nooit een manager te spreken. Ze mogen een boodschap achterlaten of een terugbelverzoek, of ze kunnen een mail sturen. Deze meneer werd echt boos en vertelde me dat ik er niks van wist en dat hij de manager wilde spreken. >;)

Ik heb hem toen verteld dat hij als zo onbeschoft bleef doen ik gewoon op zou hangen. Dat ik hier niet van gediend was.

Je hebt echt hele drammende mensen ertussen zitten. Heel irritant.

**Geplaatst**: 04-02-23 15:46

Geplaatst: 04-02-23 15:46

Mijn belangst is een stuk minder dan toen ik jonger was, maar ik heb er (31) nog steeds last van. Gebeld worden is voor mij geen enkel probleem, maar zelf bellen (als er niet vooraf afgesproken is dat er op een belletje verwacht wordt) is voor mij altijd al een issue geweest. Daar is geen specifieke trigger voor geweest, maar een aantal zaken die door elkaar heen lopen.
Door een pestverleden heb ik een heel diepgewortelde, volledig irrationele, overtuiging dat mensen niet op mij zitten te wachten. Daarbij heb ik ook problemen met afwijzing en bescherm mezelf liever voordat die afwijzing komt, deze twee zaken lopen hand in hand en versterken elkaar.
Daarnaast is de drempel van 'iets voor de eerste keer doen' hoog als ik niet weet wat er precies gaat gebeuren. Dit is ook zeker niet alleen bij bellen, dat heb ik ook met ziekenhuisbezoeken, ergens voor het eerst heen gaan - niet weten waar ik precies heen moet, hoe lang iets gaat duren, hoe het proces in elkaar steekt geeft mij veel onrust. En dat kan ik als ik ergens heen moet (deels) wegnemen door research doen - Google Maps bekijken, parkeerplaatsen zoeken, de dat ervoor al goed naar de route kijken en hoe lang iets duurt. Maar dat gaat bij bellen een stuk lastiger, dat blijft bij iedere nieuwe persoon en iedere nieuwe instelling weer een sprong in het diepe

. Zodra ik iets gedaan heb en weet hoe het proces in elkaar steekt neemt dat zeker 90% van de onrust weg. Dan vind ik bellen nog niet leuk, maar dan kan ik het wel zonder dat ik mezelf een uur lang op moet hypen dat ik "straks moet gaan bellen."
Tenslotte vind ik het veel makkelijker om me op tekst te concentreren en eventjes te denken hoe ik ergens op wil reageren. Er worden bij mij zo 30 IQ-punten het raam uitgeflikkerd op het moment dat ik ergens meteen mondelijk antwoord op moet geven en daar ook nerveus over ben, terwijl ik schrijvend wel goed met taal ben en hele nette, goed onderbouwde antwoorden kan geven.

En nou is het niet zo dat ik als kluizenaar leef en alles dat nieuw en vreemd is uit de weg ga. Mijn belangst is nu niet meer van een niveau dat ik absoluut niet bel. Maar toen ik gisteren op zoek was naar een dierenarts voor een nieuwe hond had die met een online inschrijvingsformulier toch echt een streepje voor op eentje die "bel maar" op de website had staan

.

**Geplaatst**: 04-02-23 15:52

Re: Bel angst, wat is het eigenlijk precies en hoe ontstaat het

Geplaatst: 04-02-23 15:52

ik ben 64 en bel nog steeds alleen als het héél erg noodzakelijk is, ik neem ook nooit mijn mobiel op (geluid staat zelfs altijd uit) sinds ik niet meer werk.
Op mijn werk belde ik wel, maar niet van harte, alleen omdat het moest.

Ik ga ook alleen naar b.v. kappers waar ik online een afspraak kan maken.

Geen idee hoe het komt, ik heb het mijn leven lang al gehad. Vroeger werd me verteld door mijn ouders dat bellen erg veel geld kostte, dus misschien is dat het

**Geplaatst**: 04-02-23 16:25

Re: Bel angst, wat is het eigenlijk precies en hoe ontstaat het

Geplaatst: 04-02-23 16:25

Nou, ik ben er zojuist achter gekomen dat ik eerder te weinig belangst heb. Ik wou nl. een oud-klasgenootje bellen, omdat ik haar via het internet was tegengekomen. Ik had geen nummer en ging dan maar af op het telefoonboek: initiaal en achternaam plus (mogelijke) woonplaats. Twee mensen konden het zijn, allebei gebeld, allebei de verkeerde. Twee wildvreemde vrouwen met een echt Rotterdams accent. En dat allemaal voor iemand aan wie ik 25 jaar niet gedacht heb...

Maar goed, ik excuseerde me en zei gewoon dat ik een verkeerd nummer gedraaid had. Niets aan de hand verder.

**Geplaatst**: 04-02-23 16:27

Geplaatst: 04-02-23 16:27

Ik vind het vooral vervelend om te bellen waar andere mensen bij zijn, niet zo zeer het praten (met een vreemde) aan de telefoon

**Geplaatst**: 04-02-23 18:13

Geplaatst: 04-02-23 18:13

Als tiener vond ik het wel spannend, maar mijn drang naar zelfstandigheid was heel groot dus ik heb mezelf toen regelmatig de spreekwoordelijke schop onder mijn kont gegeven. Op die manier ben ik er overheen gekomen.

**Geplaatst**: 04-02-23 18:18

Geplaatst: 04-02-23 18:18

Gini schreef:
Ik heb geen angst voor bellen, maar vind het een enorm irritante manier van contact nemen.
1) Je legt onverwacht beslag op mijn tijd. Bellen is best intrusief. In principe verwacht je dat ik stop met wat ik bezig ben om naar jou te luisteren.
2) Ik weet ook niet precies hoe lang het gesprek gaat duren, ik kan dus niet inschatten of ik alleen maar voor een paar minuten mijn bezigheden moet stilleggen of dat het zo lang duurt dat ik mijn andere bezigheden moet uitstellen of alsnog het gesprek moet afbreken.
3) Heel vaak kun je telefonisch toch geen concreet antwoord geven. Vaak moet je toch nog dingen opzoeken, met iemand anders bespreken, ... Ga eens na hoe vaak een telefoongesprek eindigt met: kan je dit allemaal even op mail zetten?
4) Ik heb opdrachten graag op schrift. Dat als ik na een halfuur niet meer weet wat nu de exacte deadline was of welke zin ik moest aanpassen, ik dat gewoon lekker in mijn mailbox kan opzoeken. Ook andersom tik ik liever een mail uit die ik kan nalezen en waarin ik details toe kan voegen, dan dat ik de telefoon neerleg en me bedenk van 'oliebol, heb ik gezegd dat het enkel de cijfers van het derde kwartaal zijn die ik nodig heb?'

Tot slot vind ik de telefoon iets van vroeger toen de middelen om met elkaar te communiceren beperkt waren. Voor snelle communicatie werd de telefoon uitgevonden. In 2023 hebben we heel wat andere communicatiekanalen die specifiek kunnen dienen voor snelle communicatie, zowel op privé- als professioneel vlak en je kan zelfs spraakberichten achterlaten (wat dan evenveel waard is als een voicemail inspreken): Messenger, Whatsapp (Business), Microsoft Teams, Snapchat, SMS, Zoom, ...

Uiteraard zie ik nog wel de voordelen in van een telefoontje. Vooral in noodgevallen. Als mijn paard met koliek staat, vind ik het ook leuker als de stalhouder de dierenarts belt en niet achter de laptop kruipt om een mail te typen. Maar naar mij toe zou ik juist een bericht fijner vinden. Als ik aan het werk ben, neem ik niet graag privé-telefoons op, dus dan vind ik een appje van de stalhouder met 'Je paard heeft koliek. Dierenarts is gebeld. Bel aub even.' wel weer efficiënter werken. Ik ben dus niet tegen bellen, maar vind het in heel veel gevallen gewoon niet de meest optimale manier.

Alsof ik het zelf geschreven heb. Helemaal mee eens!

**Geplaatst**: 04-02-23 18:25

Geplaatst: 04-02-23 18:25

Ik vind privé zakelijke telefoontjes heel naar. Paard te koop? Ik stuur liever een mail of een whatsapp.
Vraag aan de verzekering? Ik mail wel.
Een tiental jaren terug liet ik daarvoor andere mensen bellen. Tegenwoordig, als ik snel antwoord wil bel ik wel braaf zelf.

Voor mijn werk bel ik enorm veel zakelijk, geen enkel probleem mee.

**Geplaatst**: 04-02-23 18:27

Geplaatst: 04-02-23 18:27

Ik hou ook niet zo van bellen, als het kan plan ik afspraken via internet.

Ik vind een bekende bellen niet erg, gebeld worden door een bekende ook niet. Gebeld worden door een vreemde is ook niet zo erg want dan spreekt die ander eerst. Als ik zelf een vreemde moet bellen moet ik als eerste mijn verhaal doen. Dát vind ik 'eng'. Beetje groot woord maar iets anders dekt de lading niet. Dus dan oefen ik een paar keer wat ik wil zeggen voordat ik bel. Als ik eenmaal in het gesprek ben valt het allemaal wel mee. :')

Afspraak voor de tandarts maak ik nooit via de telefoon, meestal na afloop van de afspraak. Moet ik verzetten loop ik er gewoon naar binnen, zit op 2 min lopen van mijn huis. Medicijnen kan ik online bestellen. Mijn jaarlijkse reumatoloog controle gaat automatisch, krijg vanzelf bericht wanneer ik moet. De kapper is ook op loopafstand en het kan via internet.

**Geplaatst**: 04-02-23 18:37

Geplaatst: 04-02-23 18:37

Bellatrix schreef:
Ik hou ook niet zo van bellen, als het kan plan ik afspraken via internet.

Ik vind een bekende bellen niet erg, gebeld worden door een bekende ook niet. Gebeld worden door een vreemde is ook niet zo erg want dan spreekt die ander eerst. Als ik zelf een vreemde moet bellen moet ik als eerste mijn verhaal doen. Dát vind ik 'eng'. Beetje groot woord maar iets anders dekt de lading niet. Dus dan oefen ik een paar keer wat ik wil zeggen voordat ik bel. Als ik eenmaal in het gesprek ben valt het allemaal wel mee.

Afspraak voor de tandarts maak ik nooit via de telefoon, meestal na afloop van de afspraak. Moet ik verzetten loop ik er gewoon naar binnen, zit op 2 min lopen van mijn huis. Medicijnen kan ik online bestellen. Mijn jaarlijkse reumatoloog controle gaat automatisch, krijg vanzelf bericht wanneer ik moet. De kapper is ook op loopafstand en het kan via internet.

Hier kan ik me in vinden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-23 18:42

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-23 18:42

Interessant om te lezen om welke redenen mensen liever niet bellen. Veel toch inderdaad lijkt het de "angst" iets verkeerds te zeggen of te verstaan. En deels het niet weten hoe iets gaat verlopen.

Als je met bellen hier tegenaan loopt is dat dan ook in een tegen over elkaar gesprek? Dus fysiek elkaar kunnen zien? Of is het het niet kunnen zien en lezen van andermans reactie? En zou zoiets dan opgelost kunnen worden door bijvoorbeeld beeldbellen? Daar ben ik met mijn vader bij voorbeeld gek op, of afspraken op afstand waar ik echt niet fysiek heen kan. Als beeldbellen een optie is dan graag. Maaf kan dat niet ook geen probleem.

En waar zit de angst dan in? Dat je stom gevonden wordt? Of dom of belachelijk wordt gemaakt of bang dingen te vergeten?

De het gebeld worden komt nooit uit herken ik soms wel van mezelf maar ik zet me daar overheen heel rap en sta mensen gewoon te woord, of als het niet uitkomt dat ik later terugbel of dat zij zelf om die of die tijd even terugbellen. Bij een noodzakelijk gesprek leg ik altijd wel pen en papier vooraf klaar eventueel met steekwoorden. Wordt ik gebeld voor iets dan is mijn eerste opmerking meestal wacht even ik pak even pen en papier erbij als dat nodig is.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:04

Geplaatst: 04-02-23 19:04

Dat is gewoon een universeel ding.
Opgegroeid zonder mobiels heb ik er toch ook echt de schijt aan. Er zijn ook zat bejaarden die dolblij zijn met de uitvinding van sms en chat.
Het voelt ontzettend onnatuurlijk en ongemakkelijk omdat je iemand niet kunt ziet.

Echter vind ik wel dat het iets is waar je je gewoon overheen moet leren zetten. Daarnaast is chat gewoon voor sommige dingen niet geschikt of zelfs onbeschoft.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:09

Geplaatst: 04-02-23 19:09

Ik had vroeger ook erge belangst. Tot mn 18e ofzo nam ik überhaupt bijna de telefoon nooit op, dan moesten ze me maar sms'en

Dat is ontstaan door faalangst, onzekerheid, ouders die zeggen dat je dom loopt te doen, dat soort dingen. Toen ik zekerder van mezelf werd is het gewoon helemaal weg gegaan

Een collega van me heeft het trouwens ook, die appt dus. Het is niet dat ze bang is om te spreken, want dat kan ze heel goed, zelfs voor publiek. Zij is een stuk ouder dan ik.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:10

Geplaatst: 04-02-23 19:10

Sizzle schreef:
Dat is gewoon een universeel ding.
Opgegroeid zonder mobiels heb ik er toch ook echt de schijt aan. Er zijn ook zat bejaarden die dolblij zijn met de uitvinding van sms en chat.
Het voelt ontzettend onnatuurlijk en ongemakkelijk omdat je iemand niet kunt ziet.

Echter vind ik wel dat het iets is waar je je gewoon overheen moet leren zetten. Daarnaast is chat gewoon voor sommige dingen niet geschikt of zelfs onbeschoft.

Wanneer vind je een berichtje schrijven onbeschoft? Het is misschien een generatieding. Ik kan vooral 'het uitmaken' bedenken of heel slecht nieuws vertellen.

Laatst bijgewerkt door Sheran op 04-02-23 19:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-02-23 19:10

Geplaatst: 04-02-23 19:10

Ik ben meestal gewoon bang dat ik wat verkeerd zeg. Ga stotteren, niet uit mijn woorden kom, te snel praat etc. De ene keer gebeurd dat en de andere keer is er niets aan de hand.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:17

Re: Bel angst, wat is het eigenlijk precies en hoe ontstaat het

Geplaatst: 04-02-23 19:17

Dingen als ontslag nemen, alles wat te maken heeft met overlijden of andere dingen die een grote impact hebben op iemand doe je niet met een appje af.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:18

Geplaatst: 04-02-23 19:18

Ik heb bel-angst.

Als ik een bekende bel dan ben ik 'bang' dat het niet uitkomt. Het gaat dan niet om korte gesprekjes of voor een snelle vraag, maar voor als ik gewoon even wil bijkletsen of voor de gezelligheid. Dan zit t m meer in de angst voor afwijzing.
Gebeld worden door een bekende vind ik dan weer geen probleem.

Bij onbekenden, dus zakelijk ben ik bang dat ik de ander niet versta en dat het gesprek daardoor onprofessioneel en ongemakkelijk wordt. Als ik word gebeld ben ik bang dat ik niet direct het juiste antwoord op een vraag kan hebben. Vragen heb ik liever op de mail zodat ik een volledig en correct antwoord heb.

Er ontstaat een soort brainfog aan de telefoon. Ik kan niet meer helder nadenken. Heel irritant.
Heb daardoor ooit eens een goed betaalde baan laten schieten. Werd gevraagd voor een leidinggevende functie op een (telefonische en digitale) helpdesk. Voorwaarde was dat ik ook ingeroosterd werd voor telefoondienst ivm het grote aantal telefonische vragen en de daardoor ontstane wachttijd voor de beller.

Edit: ik lees hier in de reacties dat het vaak ook praktischer is om iets op de mail te zetten of te ontvangen uit praktische redenen. Dat heb ik ook, maar is niet de reden dat ik bel-angst heb.

Overigens ben ik er wel open in op werk. Soms vraag ik collega's voor mij te bellen als het moet. Soms vinden ze me een zeur, maar dat vind ik dan weer niet erg. Liever dat dan bellen haha

**Geplaatst**: 04-02-23 19:29

Re: Bel angst, wat is het eigenlijk precies en hoe ontstaat het

Geplaatst: 04-02-23 19:29

Als kind ooit een heel vervelend telefoontje gehad met een klantenservice van een groot voedselmerk. Telefoniste bleef absoluut volhouden dat wat ik had gezien, niet kon. En dat heeft mij wel een tik gegeven.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:37

Geplaatst: 04-02-23 19:37

Tallie1979 schreef:
Ik heb helemaal nergens last van. Voicemail brul ik ook makkelijk in.

Kijk, als kind hadden wij geen mobiele telefoon, dan belde je je vriendinnetjes op, of ging je langs. Mijn ouders hadden ook nog eens een eigen bedrijf. Dus daar werd ook nog wel eens voor gebeld.

Kids van nu appen. Die hoeven niet te bellen. Dus die zijn ook bang voor die interactie. Er zijn ook mensen die gewoon niet van andere mensen houden en daarom niet willen bellen.

Nou dat eigen bedrijf en moeten bellen voor vriendinnetjes heeft het bij mij wel veroorzaakt.

Mijn vader werkte veel met het buitenland, voornamelijk Rusland en het midden-oosten en als er dan naar ons gebeld werd en ik verwachtte dat het iemand voor mij was terwijl het zo’n vet slecht Engelssprekende persoon was schrok ik me helemaal dood.
(Mijn vader gebruikte gewoon ons telefoonnummer daarvoor, geen aparte lijn)

Ik durfde zelf ook absoluut niet te bellen. Doodsbang dat ik eerst een van de ouders aan de lijn kreeg.

Voor mij is het echt beter dat iedereen nu een eigen telefoon heeft zodat ik weet wie er op gaat nemen.
Voicemail doe ik niet aan.

Het ligt echt niet aan de tijd van nu.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:40

Geplaatst: 04-02-23 19:40

Vroeger had ik echt belangst, tot ik bij een klantenservice ging werken, dat was in het begin doodeng, maar voor werk bellen en gebeld worden werd al snel heel makkelijk. Omdat dat niet over mezelf gaat, maar over de dienst/werk/etc.

Privé bleef ik het wel eng vinden. Vooral als ik niet wist wie er belt en waarom, er niet op voor kunnen bereiden. Zelf iemand moeten bellen ging gepaard met een uitgebreide voorbereiding inclusief intern rollenspel _O-

. Uiteindelijk viel het altijd wel mee, dat bleef ik mezelf ook maar voorhouden.

Nu ben ik 37 en ik screen nog wel iedereen die mij belt. Als het een geheim nummer of onbekend nummer is dan wacht ik een voicemail af. Als er een nummer bij staat dan ga ik die eerst onderzoeken. En dan later bel ik zelf terug of ik wacht tot ze weer bellen.

Zelf bellen gaat nu wel makkelijker inmiddels, maar ik heb nog steeds een voorkeur voor mailen of appen.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:41

Geplaatst: 04-02-23 19:41

Hier ook eentje met belangst, vooral dan met onbekende mensen, maar bv. ook met mensen die me niet goed liggen en waar ik wat 'bang' van ben

Als kind tot jongvolwassene was ik altijd zenuwachtig als ik nog maar naar de kapper moest bellen bv. Als ik moest bellen naar iemand waar ik iets aan moest vragen waarbij ook nog een zekere overredingskracht nodig was, was ik helemaal van de kaart.

Nu, op mijn 58ste, heb ik dat nog wel ... bellen naar iemand die ik niet ken, betekent zenuwen !
Ik doe het dus wel, maar altijd met een héél klein hartje.
Naar de kapper of de tandarts bellen, doet me nu gelukkig niets meer

Voor mijn werk moet ik ook wel veel bellen ... Als de klanten naar mij bellen, vind ik het niet zo erg meer. Soms vind ik het zelfs prettig als ik iemand kan verderhelpen via de telefoon. Maar als ik zélf naar een klant moet bellen, dan ben ik ook zenuwachtig.
Mijn werk is administratief, maar met een commerciële achtergrond, dus ik moet soms ook iets 'aan de man proberen te brengen' en dat valt me zeer moeilijk. Niet alleen aan de telefoon, trouwens, ook gewoon face to face.

Geef mij dus maar mails ! En met bekenden/vrienden eigenlijk ook liever tekstberichtjes i.p.v. telefoongesprekken. Familieleden vormen dan weer geen enkel probleem om mee te bellen

Maar iets kunnen schrijven, vind ik zo veel gemakkelijker ! Dan kan je beter nadenken over wat je wil 'zeggen', zodat je geen domme dingen of onjuistheden uitkraamt. En dan moet je ook niet bang zijn voor ongemakkelijke stiltes als je even niet op je woorden kan komen.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:46

Geplaatst: 04-02-23 19:46

In veel gevallen bel ik liever dan een mailtje sturen. Dan weet ik gelijk waar ik op kan rekenen. Anders duurt het zo lang.
De klantenservice van veel bedrijven doen er alles aan zodat klanten niet bellen, maar ik doe dat toch. Die vervelende q@a hebben vaak niet de informatie die ik zoek.
Omdat familie en vrienden verspreid door het land wonen, vind ik het gezellig om op deze manier toch persoonlijk contact te houden.

**Geplaatst**: 04-02-23 19:54

Geplaatst: 04-02-23 19:54

Ik had toen ik net van school kwam wel enorme bel angst. Als eerste baantje was ik telefoniste/receptioniste, daar raakte ik mijn bel angst wel kwijt zeg maar

Wat ik ooit erg eng vond is mensen niet kunnen verstaan en dan niet durven vragen om herhaling of iets te spellen. Nu zeg ik het gerust als ik er niks van versta en als het moet wel meerdere keren.

Ook vond ik het lastig om het verhaal van de klant beknopt aan collega te vertellen bij doorverbinden.
Tegenwoordig heb ik een schrijfblok naast telefoon liggen en ik pak gelijk een pen als er gebeld wordt, eerst naam opschrijven en later checken, dan trefwoorden opschrijven.
Dat moet wel voor mijn brein want soms gaat de telefoon achter elkaar en dan weet je na 4 telefoontjes niet meer waar de eerste over ging.

Verder bel ik de koningin nog als het moet, geen angst daarbij gelukkig.

Voicemail inspreken vind ik bloed irritant maar doe het wel want dan ligt de bal bij de ander en hoef ik alleen te wachten op hun belletje.

Een oud-collega zei ooit eens: als je bang bent voor de persoon ad andere kant stel ze dan voor in hun ondergoed, dan zijn ze minder eng. _O-

Tegenwoordig bel ik vooral om debiteuren achterstallige facturen te laten betalen. Of om allerlei verschillende zaken te regelen of in te kopen voor collega's.
Ben ook de enige die meerdere talen spreekt dus krijg ook altijd de buitenlanders doorverbonden.
We hebben ook Hongaren in dienst dus ben regelmatig de sjaak om van alles te regelen voor ze.
De geeft enorm veel afwisseling maar soms heb ik het wel wat te druk....