VogeltjeM schreef:Wij hebben zelf een dierenartsenpraktijk, we zijn onafhankelijk en hebben ook geen plannen om te verkopen. Wel wil ik een ander licht schijnen op de wachtdiensten.
Mijn man draait al 20+ jaar wachtdiensten. In het begin was dat een deel van de week, langzaam werd dit dus meer. Dit omdat er a) een dierenartsentekort is, en b) de nieuwe generatie dierenartsen werkt om te leven, en niet andersom. Die weigeren diensten te draaien, en hebben keuze genoeg qua baan vanwege het tekort. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, want diensten draaien is gewoon k*t. Het gevolg is echter wel dat mijn man het leeuwendeel voor zijn rekening móét nemen (hij heeft gelukkig 2 collega's die wel bereid zijn tot wachtdiensten, maar begrijpelijk genoeg slechts één weekend per maand en één doordeweekse avond). Hij heeft dus 5 nachten per week, 3 weekenden per maand wachtdienst. Dit betekent meerdere keren per week 's nachts wakker gebeld worden en eruit moeten. En letterlijk bijna nooit weg kunnen. Er is geen rust en geen ontspanning, want die telefoon gaat altijd. Mijn kinderen groeien op in deze spanning, "papa wordt iedere keer weggeroepen", "zijn werk gaat altijd voor alles". Of hij ze nu aan het voorlezen is, op bed aan het leggen is, we aan het eten zijn maakt niet uit. Altijd gaat die telefoon. Hij kan ook gewoon nooit mee naar vrienden, nooit mee naar een bios of zwembad. Want moet altijd 15 min van huis af blijven en zijn telefoon kunnen opnemen. En stel je dit alles eens voor bovenop werkdagen van 11+ uur met een torenhoge drukte en megahoog verantwoordelijkheidsgehalte. Iedereen wil altijd het uiterste van hem, en het begint hem op te breken, en reken maar dat het ons gezin flink beïnvloedt.
Dit alles maakt dat ook wij onze wachtdiensten gaan overdragen aan Evidensia. Leuk? Nee zeker niet. Mensen moeten straks veel verder gaan rijden, en dat wil je voor niemand. Nodig? Ja! Mijn man gaat op deze manier zijn pensioen gewoon niet halen. En hoe vaak maak je als klant gebruik van de spoeddienst? Ik denk onze gemiddelde klant zo'n 1 keer per 2-3 jaar. Voor hun is het een enkel ritje, voor mijn man (en mijn gezin) is het ons leven.
Desalniettemin verwacht ik veel ellende als we dit bekend gaan maken. Het is echter gewoon absoluut niet meer te doen...
Ik wil hier even op inhaken als dierenarts landbouwhuisdieren. Want je moet echt die diensten niet onderschatten wat het mentaal met je doet. Ik werkte vorig jaar op een praktijk met 9 dierenartsen, en in tegenstelling tot de kleine huisdieren ontkom me er in de landbouw niet aan. Iedereen draait verplicht mee in het dienstrooster. Dat is ook een beetje "the way of life". Het houdt echter wel in dat je eens in de zoveel tijd een nacht of weekend opoffert. Opzicht niet zo'n probleem met 9 dierenartsen. 1x in de 2 weke dienst, 1x per 2 maand weekend. Ja het is kl•te. Je kunt geen kant op, zit aan je telefoon gekluisterd. Vooraf plannen mbt maaltijden (want koken en dienst is vaak geen goede combinatie. Boodschappen doen is ook niet handig, heb al eens een half volle boodschappen kar gedumpt in het gangpad omdat er een schaap dood lag te bloeden (aldus de eigenaar, toen ik er een half uur later kwam was het een vrij oppervlakkige huidwond, maar dat terzijde). Mentaal heb je geen rust als je dienst hebt, ook als je niet opgeroepen wordt, want je staat altijd "aan". Maargoed voor 1x in de 2 weken nacht en 1x in de 2 maanden weekend is het dat wel te doen.
Maar dan komt het voortplantingsseizoen. 2 van onze dierenartsen vielen door omstandigheden uit, en opeens waren we nog maar met 7. Ik was net een half jaar afgestudeerd en telde eigenlijk maar als halve dierenarts omdat ik altijd extra achtervang had, en in het voortplantingsseizoen zijn we met 2 van wacht, dus opeens had je 1/3 nacht en 1/3 weekend. En in het voortplantingsseizoen betekent dienst niet slapen en wachten op een telefoontje, maar hopen dat je ergens een keer een paar uur slaap kunt pakken. Gemiddeld 2-3 oproepen voor 12 uur. 1 a 2 kalvingen/keizersnedes tussen 12-6. Soms nog een zieke koe/melkziekte voor 8 uur. Dan ben je best gesloopt als je de volgende ochtend om 8 uur weer vrolijk een dagdienst moet draaien (36 uur achtereenvolgend aan het werk is niet echt geweldig). daarbovenop komt dan nog eens je weekend. vrijdag normale werkdag, vrijdag tot maandag ochtend dienst, en maandag weer een normale werkdag. 84 uur non-stop, met op mijn hoogtepunt weekend 6 uur slaap op 84 uur. Maandag nacht 1 normale nacht doorslapen, en dan dinsdag weer 36 uur werken. Na 4 maanden voortplantinsseizoen was ik gesloopt.
Voor deze prachtige voortplantingsperiode met weken die niet uitzonderlijk over de 100 uur gaan verdiende ik 2600 pond bruto per maand (grof omgerekend 2400 euro netto). Oke ik ben net afgestudeerd en er zit echt nog wel groei in het salaris, maar als ik dan hoor dat mijn kleine huisdieren collegas een stuk meer verdienen, geen diensten draaien, airco in de zomer, verwarming in de winter, en ik sta met -5 graden met een hoofdlampje op een weide in de volle wind met een koe aan een hek gebonden een keizersnede te doen, dan ben ik soms wel even jaloers.
En dat laatste verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik lekker een uurtje met de auto over landweggetjes en heuveltjes mag karren om een half uurtje met schotse hooglander kalfjes te knuffelen om vervolgens in alle rust weer terug te karren. Onderweg misschien een stop maak aan het strand om de hond even lekker te laten rennen alvorens weer terug te keren naar de praktijk. Want in de landbouw kan je even weg, even uitwaaien, even tot bezinking laten komen wat er zo juist gebeurt is. Ik kan een afslag maken en even een rondje door het bos lopen, of eens flink uithuilen op een boomstam als die behoefte er is. Bij de kleine huisdieren kan dat niet zo makkelijk. Er is een veel grotere constante druk van consult na consult na consult, altijd werken op tijdsdruk. net een euthanasie gehad, tsjah je volgende patient staat alweer klaar. Zet je glimlach maar weer op, want ook deze persoon wil jouw volledige professionele aandacht.
Geplaatst: 09-09-23 20:45 
