Soepblik schreef:Heel simpel: op het moment dat een kind van 10 een grens aangeeft wat betreft intimiteit ("ik vind dit niet prettig"), en je gaat daar aan voorbij onder het mom van "we moeten onze kinderen weerbaarder maken en niet zo truttig doen", dan leer je een kind dat zij zelf het probleem is wanneer haar grenzen worden overschreden.
Nee, zo simpel is het dus niet. Dat je iets niet prettig vindt is een heel geldig gevoel. Maar het betekent niet altijd dat je daar de rest van de wereld op aan moet passen.
Ik vond mijn klasgenoten niet fijn, die kan ik ook de kleedkamer niet uitzetten.
Wat je wel kunt doen: het gevoel serieus nemen, kijken wat de gezamelijke normen zijn, kijken of er in de situatie iets aangepast moet worden, kijken of iemand zelf andere keuzes wil en kan maken.
Maar doen alsof het altijd zo simpel is dat de eerste die 'GRENZEN' roept alles bepaalt - nee, zo werkt dat dus niet.
En er is ook een groot verschil tussen seksuele intimidatie of seksueel grensoverschrijdend gedrag en het simpelweg in 1 ruimte zijn met anderen. Daar zijn allerlei keuzes in te maken, maar niet vanuit het idee dat er maar 1 mogelijke oplossing is.